Þjóðviljinn - 09.05.1964, Blaðsíða 10

2Q SÍÐA
ÞIÓÐVILIINN
Laugardagur 9. maí 1964
RAYMOND POSTGATE:
hugsunarleysi af mér. Sir Ikey
álasaði sjálfum sér með hljóm-
miklum bassa. Ég býst við að
þér kjósið helzt rólegt gistihús.
— Já, sagði Rósalía og naut
þess að láta taka tillit til til-
finninga sinna. — Eins og til
dæmis Regent Palaee.
— Segjum það, byrjaði Sir
Ikey að segja, en herra Hender-
son greip fram í. — Regent Pal-
ace er fremur mannmargt og ó-
rólegt; ég býst við að yður hent-
aði betur eitthvað róiegra, sagði
hann.
Rósalía var farin að venjast því
að taka við skipunum: hún var
ekki enn búin að gera sér ljóst
að hún var frjáls. — Já herra
Henderson, sagði hún auðmjúk
og hugsaði sig um andartak. —
Hjá Kings Cross er hótel sem
heitir Great Northem: aítli við
gætum farið þangað? Það er af-
skaplega rólegt og rétt hjá lest-
unum. Ég er svo hrifin af jám-
brautarlestum. hef alltaf verið
það síðan ég var bam.
— Þó það nú væri, sagði Sir
Ihjey; gaf fyrirmæli, og stóri biil-
inn hans rann mjúklega af stað.
Nokkra stund sagði Rósalía
eijki neitt, en svo tók hún ailt
í einu til máls öldungis óvænt.
— Það er dálítið sem ég ætti
að segja ykkur. Eiginlega tvennt,
býst ég við. Ég hef lengi haft
áhyggjur af því hvort ég ætti
að segja ykkur það á einn eða
annan hátt: en ég ákvað að gera
það ekki, og það kom á daginn
að það var allt í lagi. Auðvitað
veit ég að það á að segja lög-
fræðingunum allt, en ég vona að
herra Henderson reiðist ekki þótt
ég segi að hann er — já, hann
er svo litla vitund sérvitur, og
HÁRGREIÐSLAN
Hárgrelðsln og
snyrtlstofa BTETNT7 og DÖDÖ
Langavegl 18 m h. (lyfta)
SfMT 2461B.
P E R M A Garflsenda 21
SfMI S3968. Hárgreiftsln- og
snyrtistofa.
Dömnr! Hárgreiflsia dB
aiira hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjamargötn 10. Vonarstrætis-
megin. — SfMl 14662. ___
HÁRGREIÐSLCSTOFA
AUSTURBÆJAR
(Maria Gnðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SÍMi 14656.
— Nuddstofa á sama stað —
sumum kynni kannski að finn-
ast þetta svolítið hinsegin og
loks sagði ég við sjálfan mig:
fæst orð hafa minnsta ábyrgð og
lét það hafa það.
— Jæja. það er eins og ég
komi engu útúr mér. Geti ekki
snúið mér beint að efninu, eins
og sagt er og lokið því af: ég
veit að það er alltaf bezt. Jæja.
Hún þagnaði og var í sýnileg-
um vandræðum. Það glitti í ein-
37
glimi Sir Ikeys þegar þau óku
framhjá upplýstum búðarglugg-
unum. Andlit hans var í skugga,
en honum virtist skemmt. Herra
Henderson þóttist nú vita hvað
skálldsagnahöfundar ættu við
þegar þeir skrifuðu: — Hjartað
varð að steini i brjósti hans.
Hann var dauðhræddur um að
nú ætti hann að fá að heyra
hina hroðalegu játningu sem
hann vildi sízt af öliu heyra.
Hann hafði ónotalegan herpiverk
fyrir brjóstinu.
Loks hélt Rósalía áfram.
— Jú, fyrst var það nú þotta
Essex-biað — úrkiipppah; þið
vitið. Ég vissi vel um hana, því
að ég pantaði biaðið, en fyrst
blaðasalinn mundi það ekki
fannst mér ástæðulaust að
minnast á það, ha? Það var al-
veg eins og herra Proudie sagði:
Ég sá frásögnina í Daily Mail
sem var ósköp stutt og ég sagði
við sjálfan mig: — Þetta er svei
mér skrýtið, það væri gaman að
lesa meira um þetta. Mér hefur
alltaf þótt gaman að lesa um
glæpi. skiljið þið, og í hverjum
mánuði fer ég til Exeter og
kaupi Myndskreyttar lögreglu-
fréttir, fjögur heftin í einu lagi
og hlaða af þessum ágætu banda-
rísku tímaritum — þeir taka frá
handa mér Peppy sakamálasög-
ur, sem eru beztar, en Peek er
ágætt líka. Ég vildi ekki panta
þetta frá Wrackhampton gegnum
Rodd, þvi að þetta er ekki gott
fordæmi fyrir > þjónustufólkið, og
þau tvö voru svo merkileg með
sig og þóttust vera yfir mig haf-
in og það var ekki sérlega þægi-
Iegt að halda þeim niðri, eins
og erfðaskráin hans Sir Henrys
var nú, og ég kærði mig ekk-
ert um að þau vissu að ég læsi
svona blöð; ekki svo að skilja
að það sé neitt athugavert við
það. en það hefði ábyggilega ekki
staðið á þeim að vera með derr-
ing. Ég var í dálitlum vandræð-
um með að losa mig við þau,
tímaritin á ég við, en svo var ég
farin að klippa út það sem mér
þótti skemmtilegast og brenna
hitt úti í garðinum í ruslofnin-
um. Jæja, ég var að tala um
þetta Essex blað: Ég sagði við
sjálfa mig: — Þetta væri gaman
að lesa meira um, og svo fékk
ég þessa fínu hugmynd og sagði:
— Ég veit hvar hægt er að lesa
meira um þetta: í heimablaðinu,
auðvitað. Þegar ég var i Lon-
don, í South Belgravia, þið vit-
ið — þá vorum við vön, vinir
mínir og ég að lesa hverfisblöðin,
Pimlico og Fréttablaðið, minnir
mig að þau hétu, vegna lögreglu-
fréttanna í þeim. En þetta var
hægara sagt en gert, því að ég
vissi ekki hvað sveitablaðið í
Essex hét og ég vissi ekki hvem-
ig ég gæti komizt að því. En
svo mundi ég eftir bókasafninu,
þar er líka upplýsingadeild og
ég fór þangað og sagði við ungu
stúlkuna: — Fyrirgefið, ungfrú,
en getið þér sagt mér hvar ég
get fengið upplýsingar um
sveitablöð? og hún sagði: —
Sveitablöð, frú? en ég sagði: —
Já, hvar ég get komizt að því
hvað sveitablöðin heita á mis-
munandi stöðum, þér skiljið, og
hún sagði að ég gæti flett upp
í bók sem héti Willing Blaða-
skráin og þar stóð það svart á
hvítu. Þetta var vikublað, svo
að það var ósköp auðvelt að
finna út hvaða eintak ég þurfti
að ná í. Jæja, ég sá strax að
ég gæti ekki fengið það í Ex-
eter samdægurs, svo að mér datt
í hug að panta það hjá náung-
anum í Wrackhampton? Það er
ekkert athugavert við það að
panta blöð utanaf landi. Og þetta
gerði ég og ég klippti úr grein-
ina og brenndi því sem eftir var.
— En ég hef satt að segja ekki
hugmynd um hvemig hún komst
inn í bókina. Maður man ekki
allt eftir heilt ár. ha? Ég býst
við að það hafi verið alveg rétt
sem þér sögðuð, nema þér vissuð
auðvitað ekki að það átti við
mig. Ég hlýt að hafa verið að
lesa hana einhvem daginn og
einhver hefur komið inn og ég
hef ekki kært mig um að hann
vissi að ég væri að lesa neitt
óhugnanlegt, eða kannski var
það annaðhvort Roddhjónanna
méð ailt smiðrið. Að minnsta
kosti var ég alveg búin að stein-
gleyma þessu, þangað til ég sá,
að lögreglan hafði fundið úr-
klippuna og þá brá mér alveg
hroðalega.
Herra Henderson stundi af
feginleik. Þetta var ekkert líkt
því sem hann hafði óttazt. I
rauninni skipti þetta engu máli
til eða frá. En Sir Ikey lét sér
þetta ekki nægja.
— Þér sögðuð að það væri
tvennt, sem þér ætluðuð að segja
okkur, frú van Beer, var ekki
svo? sagði hann. Herra Hender-
son fylltist kvíða á ný.
— Já, það er satt, og það er
reglulega erfitt að koma orðum
að því. Mér hefur liðið ónota-
lega oft og mörgum sinnum,
meðan þið hafið unnið baki
brotnu fyrir mig og ég vissi
allan tímann hvemig í þessu lá.
Sjáið þið til, ég veit nákvæmlega
hvemig þetta átti sér stað og ég
hef oft verið að velta fyrir mér
hvort ég ætti ekki að segja frá
öllu saman. Ég vona að ykkur
finnist það ekki hafa verið ó-
kurteisi af mér?
Herra Henderson byrjaði að
segja: — Það er alger óþarfi —
en hann var kveðinn niður.
— Ökurteisi? Vissulega ekki.
Ef hrafn gæti brosað, þá myndi
hann brosa á sama hátt og Sir
Ikey. — En ég held nú samt að
okkur leiki báðum forvitni á að
vita hvað gerðist í raun og
veru.
— Jæja, ég hélt að allir gætu
gizkað á það. Ég fór út í garð-
inn fyrir hádegismat, og Philip
gerði það líka, en við fórum
ekki saman. Og þegar ég leit
við, sá ég hann sópa einhverju
upp af stéttinni þar sem berg-
fléttuduftið fellur. Ég sagði við
sjálfan mig: — Hvað skyldi
drengurinn vera að gera núna?
og einmitt um leið laumast hann
aftur inn í borðstofuna með eitt-
hvað í höndunum. Og ég stanz-
aði og hugsaði mig um andar-
tak og sagði aftur við sjálfa
mig: — Hann skyldi þó aldrei
hafa verið að lesa um berg-
fléttufrjóduft og vita að það er
eitrað, og svo gekk ég aftur heim
í húsið, flýtti mér ekki eða neitt,
svo að ekki bæri á neinu þótt
hann fylgdist með mér.
Og svo fór ég inn í borð-
stofuna og, þar var það: Ég
hafði haft á réttu að standa.
Salatið var fullt af þessu kom-
ótta dufti. Sennilega hefur ó-
hreinn putti hrært þvi saman
við, það mætti segja mér. —
Jæja, sagði ég við sjálfa mig.
— Það er þá svona lagað, ha?
Það á að eitra fyrir frænku sína,
Fhilip litli. Mér datt í hug að
hann hefði gott af sínu eigin
læknislyfi, svo að ég hrærði
því enn betur samanvið — ég er
fegin að Ada skyldi ekki sjá til
mfn! — ég minntist ekki á neitt.
Og svo átum við bæði salatið
í hádegismat. En eftir matinn
hugsaði ég sem svo, að það væri
heimskulegt að eiga eitthvað á
hættu, svo að ég fór upp á loft
og stakk fingrinum niður í kok
og mér varð ekkert meint af
þessu.
Grafarþögnin sem kom á eftir
þessari frásögn. gerði Rósalíu
dálítið skelkaða. Henni þótti því
rétt að koma með frekari skýr-
ingu.
— Mér fannst réttast að minn-
ast ekkert á þetta þangað til
núna, vegna þess — tja, vegna
þess að fólk er svo skrýtið og
ósanngjamt. Auðvitað byrlaði
Philip sjálfum sér eitur, það er
allt og sumt og það er ekki hægt
að kalla það neinu öðru nafni.
En sumt fólk er svo þröngsýnt,
að það gæti alveg sagt að það
hefði ekki verið betra en morð
að ég skyldi láta hann éta það.
Það væri alveg eftir því að segja
það.
— Þetta er alveg rétt hjá yður,
frú van Beer, sagði Ikey. —
Sumt fólk er svo þröngsýnt, að
sennilega myndi það líta þannig
á málið. Og nú held ég að við
séum komin að hótelinu yðar.
ENDIR.
AKIÐ
SJÁLF
Ní JUM BÍL
Almenna
bifreiðaleigan h.f.
Klapparst. 40. — Sími 13776.
KEFLAVÍK
Hringbraut 106 —. Sími 1513.
akranes
Suðurgata 64. Sími 1170.
Þessi ungi maður segir mér son? kannski að þér væmð þessi
að þú sért margfaldur miljón- Nei, ég heiti hr. önd, Lúðvík hr. Jónsson sem konan mín
ari er það satt? Já. önd. heldur við.
SKOTTA
Hvað segirðu .... hefur pabbi þinn líka hagað sér svona dóna-
lega .... hefur hann glápt á þig ajjan tímann sena þú hefur
verið í símanum???
Vegna breytinga
seljum við næstu daga SÓFASETT og
STAKA STÓLA, á mjög hagstæöu veröi.
Húsgagnaverzlunin
Lækjargötu 6, sími 12543.
Starfsstú/ka óskast
Starfsstúlka vön matreiöslu óskast til sumaraf-
leysinga í eldhús Landspítalans. Upplýsingar
gefur matráöskonan kl. 9—15 daglega í síma
24160.
Skrifstofa ríkisspítalanna.
SKEMMTUN
heldur Tékknesk-íslenzka félagiö í Glaumbæ
sunnudaginn 10. maí kl. 8.30 e.h.
DAGSKRÁ:
1. J. Krmacek sendifulltrúi flytur ávarp.
2. Karl Guðjónsson fyrrv. alþm. flytur ræðu.
3. Tékkneskur strengjakvartett leikur
4. Glæsilegt happdrætti.
4. Dans.
SVEFNSÓFAR
- SÓFASETT
HN0TAN húsgagnaverzlun