Þjóðviljinn - 28.05.1964, Qupperneq 10

10 SlÐA
MðÐvnmm
r*immtudagur zð. maí 1964
Þið
stúdentsárín
æskuglöð
EFTIR HANS SCHERFIG
mömmu. Við látum þá ekki
komast upp með það.
Það er reglulega notalegt hjá
frúnni í Landamerkinu. Þar er
hægt að hvílast eftir erfiðleika
dagsins. Og stundum er unnið.
Þeir skrifa stíla og dæmi upp
hver eftir öðrum við smáborðin
og stundum kemur rauð sósu-
sletta í stílabókina.
Danska, saga, þýzka. leikfimi,
enska, eðlisfræði. Þetta á að vera
á morgun. Þýzka er verst. Þeir
eru komnir að óreglulega sam-
settu sögnunum og þær eru al-
veg skelfilegar með undantekn-
ingum og minnisromsum. Og það
eru stílaæfingar og talæfingar,
sem fólgnar eru í því að maður
iærir heila sögu utanað um
ferðamann sem kom í gistihús.
— Mikið afskaplega verðið
þið lærðir! — segir frúin.
Og sagan með Blomme. Sá
er nú andríkur. Og hann heldur
að hann sé svo afskaplega fynd-
inn. Og hann verður kolvitlaus
ef maður nennir ekki að hlæja.
Og svo étur hann brjóstsykur í
tímunum. Fyrir framan nefið á
okkur hinum og dettur aldrei
i hug að gefa manni að smakka.
Bara að einn molinn stæði í hon-
um og hann kafnaði!
Og það á að skrifa ^mskap
stíl. Um líf mauranna. ^OðmÍu
Egyptarnir virtu þegar undrandi
fyrir sér aðfarir mauranna —
þannig á að byrja. Eða: Saló-
mon konungur sagði á sínum
tíma: Lít á maurinn og öðlast
vizku! — Herra Olsen veit ná-
kvæmlega hvernig á að skrifa
etíl. Fyrst er inngangur, síðan
ejálfur stíllinn og loks niðurlag.
Og í niðurlaginu má vel víkja
aftur að Salómoni konungi.
— Hamingjan má vita hvers
vegna herra Olsen varð ekki rit-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgrelðslii og
enyrtlstofa STEINU og DÖDÖ
Langavegt 18 m ö. (lyfta)
SlMT 2461(5.
P E R M A Garðsenda 21
SfMl 53968. Hárgreiðsln- og
snyrtistofa
Dðmnr' Hárgrelðsla "ifl
allra hæfi
TJARNAKSTOFAN
TJarnargðtn 10 Vonarstrætls-
megin — SfMT 14662
H ARGRETÐSL USTOFA
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 1.3 — SÍMi 14656
— Nuddstofa á sama stað -
höfundur, fyrst hann veit svona
afskaplega vel hvemig á að fara
að því að skrifa.
Það verður nóg að gera í
kvöld. Það verður enginn tími
til að leika sér og skemmta sér.
Maður hefur skyldum að gegna
í þriðja bekk gagnfræðaskóla-
deildar. Maður hefur aðeins
tíma til að kasta ögn mæðinni
hjá frúnni í Landamerkinu á
heimleiðinni.
Eiginlega þyrfti að gera heil-
mikið enn. Það væri gaman að
stríða litlu kerlingunum tveimur
í sælgætisbúðinni í Gothersgötu.
Það er svo gaman að þeim þeg-
ar þær koma æðandi út og æsa
sig upp. — Ú, það ætti að myrða
14
ykkur! — æpti önnur systirin
einu s'T'-': — Og ég vildi óska
að bp? Kæmi lögregluþjónn með
svc>’ð og hyggi af þér hausinn
— sagði hin einu sinni við
Nörregaard-Olsen. Og Rold get-
■ ur h°rmt mjög vel eftir þeim.
Og. frúin þekkir vel þessar smá-
vöxnu svstur og hlær, svo að
tárin sþ-eyma niður kinnamar.
— Þið. -irj-ið. -nú-meiri karlamir!
Maður er alltof meinlaus við
ykkur. Svona líka labbakúta! —
Æ, æ, æ. — hún verður að halda
um magann af hlátri.
Og í Kóngsgarðinum eru blað-
maurarnir, sem ekki væru úr
vegi að stugga dálítið við. Það
eru litlir drengir sem byggja
sér stór hús úr visnu laufi og
það er svo gaman að velta um
koll húsunum þeirra og hrekkja
þá.
Og bæði í Kóngsgarðinum og
Austurgarði eru garðverðir, sem
þeir eiga í höggi við og ekki má
vanrækja að hleypa í æsing of
lengi í senn. Það er gamli Hans
í Kóngsgarðinum og sérstaklega
Langleggur í Austurgarði. Og
Langleggur er hættulegastur.
Hann fleygir stafnum sínum í
drengina. Og munið þið þegar
hann elti okkur yfir fsinn í
fyrravetur? Svei mér þá, hann
var alveg að ná okkur þá. —
En það er enginn tími til alls
þessa í dag. Aðeins til að fá sér
ögn af búðingi hjá frúnni og
kasta mæðinni lítið eitt.
Og það þarf að koma sér heim
að borða. — Ég er svei mér
svangur eftir þetta stand með
Apann, — segir Thygesen með
fullan munninn af gulum búð-
ingi.
Götuljósin eru kvekt í Landa-
merkinu. Það er orðið áliðið og
ekki til setunnar boðið. Það er
erfitt að slíta sig lausan. — Sæl-
ar frú.
— Verið þið sælir. ungu menn,
og þökk fyrir komuna.
Gegnum regnþokuna stika
litlu lærðu mennimir fimm til
sinna fimm heimila, þar sem
maturinn og heimavinnan bíður.
23. KAFLI.
Hurrycane forstjóri hafði á
unglingsárunum verið ungþjónn
á gufuskipi sem sigldi milli
Friðrikshafnar og ensku borgar-
innar Leith. Og seinna talaði
hann um þetta tímabil ævinnar
sem viðskiptaferðir og nám í
Englandi.
Hann gat talað ensku og hann
reyndi að gefa tilveru sinni eng-
ilsaxneskan blæ. Hann talaði um
gamla Skotland með borginni
Leith og hið dásamlega skozka
iandslag, þar sem enginn plógur
fær að eyðileggja veiðilöndin.
Hann hafði mætur á köflóttum
hálsbindum og sokkum. og hann
hafði vit á golf og badminton.
Allright!, sagði hann í sím-
ann með ósviknum ertskum
hreim.
Þegar gufuskipið lá í höfn í
Leith, kom hann oft í sunnu-
dagaskóla fyrir sjómenn. Og
smám saman vandi hann sig á
að kalla þennan sunnudagaskóla
háskóla, þegar hann minntist á
hann. Og frú Hurrycane sagði:
begar maðurinn minn var í há-
skóla í Skotlandi.
Hurrycane forstjóri fylgdist af
alúð með enskukennslu sonar
síns og fór með honum í lexíuna
og hlýddi honum yfir. Og lexían
var um mann sem hét Thomas
Heywood og gat séð Chrystal-
Palace úr glugganum sínum þeg-
ar hann fór á fætur á morgn-
ana. Nærfötum hans var lýst ná-
kvæmlega jafnóðum og hann fór
í þau og vesalings herra Hey-
wood varð að dúða sig i hvert
lagið af nærfötum utanyfir ann-
að til þess að hægt væri að læra
orðin. Og Hurrycane forstjóri
lagði sér þetta á minnið og taldi
víst að svona hlyti enskur hefð-
armaður að vera búinn.
Það gat komið fyrir að hann
væri syni sínum ósammála um
framburð á orði. Nútíma hljóð-
skrift var fundin upp eftir
daga Hurrycane forstjóra og
hann kunni ekki að lesa úr
henni.
— Ætlar þú kannski að kenna
mér að tala ensku? segir hann
við soninn. Þú þykist kannski
vita þetta betur en faðir þinn?
— Já, en pabbi, þú getur sjálf-
ur séð þetta í hljóðskriftinni. og
herra Olsen segir líka. . .
— Englendingar nota ekki
hljóðskrift, Jörgen litli. Ég veit
ekki hvort -herra Olsen hefur
verið í Englandi. En ég hef ver-
ið þar. Og þar hef ég stundað
nám.
— En kannski er þetta nú rétt
hjá honum samt? segir frú
Hurrycane kvíðafull.
— Það er ekki rétt. Ég er viss
um að ég veit miklu meira um
England og ensku en þessi herra
Olsen.
— En kannski er þetta orðið
breytt. Það eru komnar nýjar
aðferðir núna, segir konan hans
varfærnislega.
— Herra Olsen segir að
minnsta kosti að við eigum að
fara eftir hljóðskriftinni, segir
Jörgen.
— Þá veit hann þetta kannski
betur en Englendingarnir. Mér
bætti gaman að vita hvað Eng-
lendingur segði um þessa hljóð-
skrift hans herra Olsens! Og þú
átt ekki að andmæla föður þín-
um, Jörgen!
— Nei, Jörgen minn, þú mátt'
aldrei andmæla föður þínum!
segir frú Hurrycane.
— Þú getur spurt þennan herra
Olsen þinn, hvort hann haldi
kannski að maður læri ekki
rétta ensku í enskum háskóla!
Og þá verður Jörgen að láta
undan og segja orðin eins og
faðir hans vill og muna sam-
tímis að hann á að bera það
öðru vísi fram hjá herra Olsen
í skólanum. Þetta er eins kon-
ar tvöfalt bókhald. Og
það er mikið um slíkt hjá hon-
um.
Hann heyrir hvernig faðir
hans lætur. þegar hann tekur
símann og situr og sparkar fót-
unum í gólfið til þess að mað-
urinn í símanum haldi. að ver-
ið sé að sækja forstjórann lang-
an veg.
Hann veit, að móðir hans fer
með eigur heimilisins til veð-
lánara. Og svo er sagt að verið
sé að gera við þá sömu hluti og
Jörgen á að láta sem hann trúi
því.
Þetta er allt svo flókið. Og
mennina, sem koma með reikn-
inga og skammast, kallar faðir
hans viðskiptavini og kaupsýslu-
sambönd.
Og foreldrar hans brýna það
fyrir honum, að það megi aldr-
ei ljúga. Ósannsögli og óheiðar-
leiki er hið versta sem til er.
maður á alltaf að vera sannsög-
ull og heiðarlegur. Jörgen litli!
En þegar slátrarinn kemur og
kallar frammi í gangi, að hann
selji ekki framar upp á krít. þá
heitir það með öðrum orðum,
að nú verði að fara að verzla
við annan siátrara. því að vör-
urnar hjá Nielsen séu orðnar
svo lélegar.
1 fyrra hétu þau Hansen. Og
nú heita þau Hurrycane. Þetta er
kallað nafnbreyting. En faðir
hans er þegar farinn að tala um
Hurrycane-ættina, sem er upp-
runnin í gamla Englandi.
Og skólabræðurnir stríða hon-
um með nýja nafninu. Þeir
stríða honum líka með mörgu
öðru. Og þeir fela fínu skozku
húfuna hans með löngu böndun-
um og halda honum undir lek-
anum úr þakrennunni.
— Ég elska skólann minn, seg-
ir Jörgen, þegar einhver spyr
hann hvemig honum finnist að
ganga í skóla. Og ég er svo feg-
in því. segir móðir hans. Jörg-
en elskar skólann sinn.
En Jörgen elskar ekki skóla-
bræðurna. Hann kvíðir fyrir
hverjum einustu frímínútum.
Hann dreymir skelfilega drauma
um nætur. Honum semur vel við
kennarana. Og hann fær góðar
einkunnir. Kennslustundirnar eru
ekki svo afleitar. En frímínút-
urnar em hræðilegar.
Það var mikið fjasað um ó-
hreina kragann. Og mér líkar
það ekki, að Jörgen skuli alltaf
reyna að kenna öðrum um. seg-
ir móðir hans. Maður verður að
standa við eigin athafnir og el«íci
hlaupast undan ábyrgðinni.
Og Jörgen grætur og segist
ekki hafa haldið sjálfum sér
undir þakrennunni.
— En ef þú værir ósvikinn
skólastrákur, sagði faðir hans,
þá létirðu þá ekki halda þér
undir neinni þakrennu! Þá vær-
ir það þú sem héldir hinum
undir lekanum! Þegar ég var
drengur, gat ég lumbrað á öll-
um hinum 1 skólanum.
— En Jörgen má ekki verða
neinn ólátaseggur, segir móðir-
in.
— Þú verður að vera duglegur
að borða. Þá geturðu orðið stór
og sterkur og ráðið við hina
strákana, segir faðir hans.
Og .Jörgen er duglegur að
SKOTTA
Þú hefðir enga ánægju af honum, Jói minn. Hugsaðu þér bara,
hann væri alltaf í Iagi, og þú hefðir ENGA AFSÖKUN fyrir því
að rífa hann sundur.
Frá bæjarskrifstofunni
/ Kópavogi
Vegna flutnings verða skrifstofurnar lokaðar á
föstudag og laugardag n.k.
Á mánudaginn 1. júní verða skrifstofurnar opnar
á venjulegum tíma á 3. hæð í Félagsheimilinu.
Bæjarstjóri.
I. DEILD
ÍSLANDSMÓTIÐ
Laugardalsvöllur fimmtudag kl. 20,30.
FRAM - Í.A.
Mótanefnd.
Góður bíll
Óskast gegn 5.000,00 greiðslu á mánuði.
Tilboð er greini árgerð og verð sendist afgreiðslu blaðs-
ins fyrir hádcgi, laugardaginn 30. maí, merkt:
„GÓÐUR BÍLL“.
SÓLSTÓLAR
margar vandaðar
og fallegar tegundir
nýkomnar.
Geysir h.f.
Vesturgötu 1.
I