Þjóðviljinn - 23.12.1964, Side 82

Hér birtist alllöng fr^sögn af skiotum
Álfa Árna sem svo v&i Rc.'.-.Jur
huldufólks, ein af sögnunum í á^a'
riti Ólafs í Purkey.
SAGAN
AF
ÁLFA-ÁRNA
Það skeði í Seley fyrir
austan að einn morgun þá
þar voru sjómenn og þeir all-
ir sváfu í sínum búðum að
einn þeirra að nafni Árni
Vilhjálmsson gat ekki sofið
og lá með höfuðið fram á
sængurstokkinn horfandi
fram í dyrnar; þá sá hann að
kvenmaður gekk tvisvar fyrir
þær og síðast þá gengur hún
inn heilsandi hönum með
kossi. Hann gefur lítinn gaum
að henni og meinti hún væri
komin ofan af landi, en þótt-
ist þó ekki þekkja hana. Töl-
uðu þau so fátt eitt saman;
gengur hún síðan út, en hann
sofnar. Enginn maður þar
varð var við hana annar.
Nokkrum tíma síðar bar so
við að hann kom út einn
sunnudagsmorgun, þar þeir
verða það að gjöra til að
gæta að hvört nokkurt út-
lenzkt skip sæist, því við hef-
ur borið að duggur og þess
háttar hafa stundum við þess-
arar eyjar útróðrarmenn
gletzt; bar hönum þennan
morgun að útganga. Hann
gengur upp á eina hæð sem
er á eyjunni og staldrar þar
við, og heyrist hönum ei langt
frá sér að klukkum sé hringt,
einnri eður fleirum. Hann
gengur á hljóðið og so dvínar
það. Nú staldrar hann enn
nokkra stund við og þá heyrir
hann aftur hringt; hanngeng-
ur með sama móti á hljóðið
og heldur sig því nálægjast
og so heyiir hann það ekki
lengur. Hann bíður enn
nokkra stund og þá er hringt
í þriðja sinn. Nú gengur hann
á hljóðið allt þangað til hann
kemur að kirkjudyrum, en
þetta sem hönum nú kirkja
sýnist og stór og ypparlegur
staður hafði hönum áður sýnzt
vera klettar og steinar. Þar
sér hann margt fólk í kirkj-
unni sem og prestinn eins og
vani er til skrýddan. Sömu
sálmar voru brúkaðir og vant
er vor á meðal á þeim tíma.
So gengur presturinn í stól-
inn þá áður hafði verið um
Cretlo hringt og leggur þar
út af guðspjallinu brúkanlega,
og predikunin fellur honum
vel í geð. So stígur prestur-
inn úr stólnum að endaðri
bænagjörðinni og syngur
Heiðrum guð föður himnum á
etc. Síðan er max’gt fólk til
sakramentis, og inter comm-
unionen, eður á meðan út-
deilingin skeður, en sungin
Jesú minning og entist hún
ekki til, er so aftur upp byrj-
uð og sungin mikill partur
hennar. Að því enduðu lýsir
pi’esturinn blessuninni yfir
söfnuðinn og allt fer þar
reglulega fram. Allra síðast
er þar sungið Þú hefur sigr-
að synd og deyð etc.
Allt þetta afþreyði Árni
fyrir utan kirkjudyr og aldrei
gaf hann sig inn í kirkjuna.
So kemur fólkið út ásamt
prestinum, þakkandi honum,
og breytir Árni eftir því tak-
andi í hönd prestsins, hvörju
hann góðmótlega tók. Hann
var mikilfenglegur í augum
Árna og nokkuð við aldur.
Presturinn gengur í bæinn og
síðan smátínist fólkið úr
kirkjunni, en ásamt öðru
kvenfólki sem út gekk úr
kirkjunni, kemur þar út öldi’-
uð kona höfðingleg og ásamt
henni dáfríð jungfrú, mjög
skartsamlega búin, hvör eð
Árni sagði að bæri af öllum
þeim hann séð hafði, bæði að
andlitsprýði og góðu yfir-
bragði. Þessa þekkir Árni að
til sín hafi fyrri í búðina
komið. Hún gengur að Árna
heldur kunnuglega heilsandi
hönum með kossi og tekur í
hönd hans og biður hann
koma með sér í bæinn; Ái’ni
er tregur til. Hún hvarflar frá
hönum og kemur þó vonum
skjótara aftur, færandi hönum
messuvín í glasi, hvað hann
di’akk. Síðan nauðar hún hön-
um inn með sér og koma þau
þá í eina stofu, merkilega
vel til búna; þar situr við
borð prestur og hans kær-
asta; þar lætur hún Árna
setjast og síðan sezt hún
sjálf. Matur er þar á borð
borinn, söltuð súpa, fornt
kjöt og grjónagrautur so og
brauð, hvað það allt neytir,
nefnilega presturinn, 0 ...
hans, stúlkukindin og Ar •
yfirfljótanlegt var af *atnU,.
fram borið. Enginn talaði nei
við Árna utan jungfrúin-
að endaðri máltíð leiðir 11
hann út og fylgir hö“u®ka
veg, biðjandi hann að
sig til ekta. Hún segir honun
að faðir sinn sé prófastur Y ,
ir eyjunum og sæmilega a
auðugur, en hún sé e'nhIty
eftir. Árni þverneitar að
hennar vilji fara. Hún seg1
vita hvað hönum þyki, >.ÞU e g
hræddur um“, segir hún, >>u
við munum djöflar vera °S
ekki á Guð trúa“; en
til mín og skal ég sýna pe
okkar trúarbrögð, en líhi Þ®
þau ekki þá skaltu mega a
ur heill að öllu leyti beðan
komast; þér munu þau h a
þá séð hefur". Og miklu fleni
umtölur hefur hún við hann,
og so skilja þau í það sinn,
en hún kemur þó oft til hanö
ámálgandi þetta sama. Tvisv-
ar sinnum hér að auki va
hann við kirkju í eyjunni og
altíð sagðist hann sjá hana,
en öðrum sýndist staðurinn
og kirkjan klettar vera. ha
úti var messan í hvöru
tveggja sinni leiddi Þes®*
stúlka hann til borðs og Það
fór allt viðlíka fram og áður
var um getið; hún leiðir hann
út gefandi liönum í hvöru'
tveggja sinn brennivín og a
málgaði sama við hann að 1
sín vildi koma. Hann spy
hana þá að heiti hennar, eU
hún nefnir sig Björg. So fe
hann úr eyjunni þá úti er s
tími sem vanf er þar að r°.
og meinar sig nú vei’a slopP
inn frá hennar eftirleitni 0
sókn, og er hjá föður sínu'
þar á fastalandinu. Þega^
hann hefur þar ei lengi veri
þá kemur hún til hans eiö
dag og heilsar honum ml0 „
vingjarnlega, segjandi V1
82 JÓLABLAÐ