Þjóðviljinn - 03.10.1965, Blaðsíða 10
10 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 3. ofctóber 1965
Ikerungai
| SAGA
EFTIR MARÍU LANG
inu, sem sýndi einkum skyld-
leika við Clöru.
— Ég rakst á Lovísu fraenku
við sælgætisborðið ásamt mörg-
um öðrum smákrökkum.
— Ertu búin að kaupa engifers-
karamellumar þínar? spurði
Ellen.
— Já. ég held nú það. Hann
sagðist hafa soðið þær sérlega
sterkar handa mér. en auðvitað
hefur hann logið því, galgopinn
sá arna.
— Hvar ertu með þær? Æ5tl-
arðu ekki að gefa okkur að
smakka?
— Mér dettur það ekki í hug.
Hér er alltof margt fólk. ég ætti
þá engar eftir sjálf. Nei, ef ykk-
ur langar í, þá verðið þið að
kaupa þær sjálf.
— Frænka er söm við sig, sagði
Henning hlæjandi. En hvar hafið
þið falið Soffíu?
— Hún er í fýlu, sagði Eílen
þurrlega.
— Þið verðið að fá fýluna úr
henni. ég vil tala við ykkur allar
í senn.
— Um hvað?
— Hefurðu frétt nokkuð?
— Þú ert svo glaðlegur. Við
höfum þó ekki ....
Þær töluðu allar í einu og
Henning Bengtsson virtist njóta
þess að draga þær á þessu.
— Ekki eitt einasta orð fyrr
en við erum öll samankomin. Og
‘fyrst af öllu gætuð þið kannski
gefið mér kaffisopa frammi í
eldhúsi.
Næsta stundarfjórðunginn var
allt á öðrum endanum í íbúðinni.
Það var eins og verið væri að
bíða eftir jólasveininum á að-
fangadagskvöld, og Henning var
alveg jafn leyndardómsfullur og
glaðlegur og jólasveinn. Ingvar
smitaðist af hinni almennu kát-
ínu og slóst í félagsskapinn í
s+ofunni og Soffía birtist, jafn-
'vei þótt þung augnaiokin v-eru
rauð af gráti og skamleitt andlit-
ið með píslarvættissvip.
Hárgreiðslan
Hárerelðslu- og snyrtlstofa
Steinu oe D6dó
-.augavest 18 ril hæð (lyfta)
StMI ?4-6-16
P E R M A
Hárgreiðsiu- 02 snyrttstoía
3-arðsenda 21 SÍMl 33-9-68
D Ö M D R
Hárgreiðsla við allra næfl
T.IARNARSTOFAN
Pjamargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sfmi 14-6-62
Hársreiðslustota
Austurbæjar
Mana Ouðmundsdóttii
Laugavegi 13 sfmi 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað
....................
Henning hafði tekið sér stöðu
á miðju gólfi, og áheyrendur
hans sátu í hálfhring fyrir fram-
an hann, og hann skemmti sér
við að fylgjast með eftirvænting-
arsvipnum á andlitunum. Magn-
hildur var róleg, Ingvar sat á-
lútur með ákafa í svipnum, Clara
strauk fingrunum gegnum stutt-
klippt hárið og sagðist ekki þola
við andartak lengur, Lovísa
6
kyngdi án afláts eins og hún
ætti bágt með að anda. Lovísa
reif og sleit í vasaklútinn sinn
en Ellen horfði á hann íölum
augum — alvarleg og rannsak-
andi.
Það var konan hans sem rauf
þögnina.
— Góði Henning! Þettaeralveg
rétt hjá Clöru. Við þolum þetta
ekkj lengur. Vertu ekki að leika
þér að okkur.
— Fyrirgefið þið, ég ætlaði
ekki að fara illa með ykkur. Það
er bara svo gaman að geta sagt
ykkur góðar fréttir.
— Um arfinn?
— Já. — Hann opnaði svörtu
skjalamöppuna. — Um arfinn
eftir Gústaf frænda. Það er langt
liðið síðan við fengum vitneskju
um það frá utanríkisráðuneytinu
að hann hefði andazt f Colorodo
Springs. ' Síðan hefur ekkert frá
þeim heyrzt. En þar sem þið
höfðuð gefið mér umboð til að
annast þetta mál, skrifaði ég
beint til sendiráðsins í Chicago
og þar var mér vísað á sænsk-
ameriskan lögfræðing, John
Swenson, sem tók að sér að
rannsaka þetta mál.
— Og hver- sagði Lovfsa
sneglulega, á að borga honum
fyrir bað?
— Það munum við öll gera
með litlum, sáralitlum hluta af
erfðadölunum okkar, Án aðstoð-
ar Swensons lögfræðings hefð-
um við þurft að bíða árum sam-
an eftir lokaúrskurði. Og þá
hefði Lovísa frænka sennilega
verið hrokkin upp af, bætti
hann við með ónotalegri hrein-
skilni.
En í augum Lovísu Bengtsson
var umhugsunin um að taoa
nokkrum seðlum miklu uggvæn-
legri en umhugsunin um dauð-
ann. Hún hélt áfram í sama dúr:
— Og ef ekki hefði verið um
neinn erfðahlut að ræða .. .
hvað hefðirðu þá gert við hann
herra Swenson þinn?
— Greitt honum úr elgin vasa.
Raddblær Hennings gaf til
kynna að hann væri í þann veg-
inn að missa þolinmæðina, og
Magnhildur sagði í skyndi:
. — En nú var sem sé um pen-
inga að ræða?
— Já. Það var Ijóst frá upp-
hafi, að um töluvert mikla pen-
inga var að ræða.
— Hversu mikla? hrópaði Lov-
ísa og litlu augun ljómuðu af
græðgi.
Ög Soffía Sjöberg, sem var bú-
in að gleyma því að hún ætlaði
að vera píslarvottur, spurði:
— Já .... hvað er það ntífcið?
— Þetta er laglegt, sagði Clara
hlæjandi. Ætli við verðum bara
ekki stórríkar í ellinni.
En Ellen hafði spennt vinnu-
lúnar greipar og sagði næstum
hátíðlega:
— Þá hefur honum búnazt vel
undir lokin að minnsta kosti. Ég
vissi það. Gústaf lét ekki bug-
ast þrátt fyrir andstreymi og
erfiðleika, Hann eygði alltaf ein-
hverjar leiðir.
— Meinið var, hélt Henning
áfram án þéss að anza orðum
þeirra, að það leit líka út fyr-
ir að til væru afkomendur.
— Afkomendur! — Það var
gjallandi rödd Lovísu enn á ný.
— Hvað .... hvað áttu við með
því?
— Það sama og allir aðrir.
Beinir erfingjar. Börn.
— En hann var ekki giftur.
Þessi einfalda setning olli
ýmiss konar hljóðum. Clara
flissaði hömlulaust, Ingvar skelli-
hló og móðir hans sussaði á hann
í æsingi, Magnhildur bældi nið-
ur hóstakast og Henning stundi.
— Strangt tekið vorum við
ekki einu sinni vissir um það.
Gústaf Bengtsson hefur flækzt
um mörg riki, hann hefur fengizt
við alls konar störf og það hefur
ekki verið auðvelt að henda reið-
ur á fortíð hans. En með hiálp
Swensons. lögfræðings ,,míns‘‘
liggur það nú Ijóst fyrir —
Henning las uppúr skjali — að
engar skjalfestar sannanir séu
fyrir því að hinn látni hafi !át-
ið eftir sig aðra erfingja en syst-
kini og afkvæmi systkina. öil
búsett í Svíþjóð.
Langt úti á torginu lék götu-
söngvari ,,Það gerist margt sorg-
legt í heimi hér.“, en í stofu
Soffíu Sjöberg í apótekarahúinu,
hafði Bengtsson bankagjaldkeri
nú fengið óskipta athygli áheyr-
enda sinna. Hann lagði skjalið
aftur í hólf í töskunni.
— Um leið og lögfræðingurinn
sendir mér þetta bréf, segir hann
að hið opinbera bréf komi frá
konsúlatinu og til sænska utan-
ríkisráðuneytisins. Ég hringdi í
utanríkisráðuneytið í dag og allt
kemur heim við þær upplýsingar
sem ég hef fengið. Að. frádregn-
um erfðaskatti, útgjöldum og
frádrætti eru eftirlátnar eigur
Gústafs frænda eitthundrað og
sjö þúsund tvö hundruð þrjátíu
og níu dollarar.
— Hundrað þúsund? sagði Ell-
en vantrúuð.
Og Ingvar bætti við töfraorð-
inu:
— Dollarar!
— Já
Soffía var orðin éldrauð upp
í hvítar hársrætumar og spurði
bróður sinn ringluð:
— Hvað táfcnar það?
— Síðasta ágúst var gengið á
dollaranum þrjár sjötíu og þrjár
og fimmtíu. Ef maður reiknar
með genginu þrfr sjötíu og þrír
verður upphæðin í sænskum
krónum nasstum nákvæmlega
fjögur hundruð þúsund krónur.
— Fjögur hundruð þúsund!
Nú hrópaði hver upp í annan
og ekki einu sinni Hpnning tókst
að halda hinum hátíðlega banka-
svip, þegar hann endurtók hægt:
— Fjögur hundruð þúsund.
Sem skipta skal í fjóra erfða-
hluta. — Hann sneri sér að föð-
ursystrum sínum eftir röð. —
Það er hundrað þúsund handa
Ellen.
Niður bústnar kinnar henn-
ar runnu enn kringlóttari tár.
— Hundrað þúsund handa
Lovísu frænku.
Hann minntist þess ekki að
hafa nokkru sinni áður séð hana
einlæglega glaða en nú virtist
hún í eins konar leiðslu.
— Hundrað þúsund handa
Clöru frænku.
Honum til undrunar var svip-
ur Clöru alvarlegur og íhugandi.
Hún var ekki vön að sökkva sér
niður í þungar hugsanir. Hvað
var að brjótast um í kollinum
á henni þessa stundina?
— Og loks, sagði Henning, eig-
um við Soffía að skipta jafnt á
milli okkar því sem faðir okkar
hefði átt að fá í sinn hlut. Við
fáum því fimmtfu þúsundir hvort.
Það er ekki svo afleitt eða hvað?
Sem svar við þessu flaug
Magnhildur upp um hálsinn á
honum og hann hafði nóg að
gera við að kyssa hana og kreista
og fyrir bragðið áttaði hann sig
aldrei á því hvað gerðist, begar
gleðin og fognuðurinn sem lá i
loftinu breyttist í tortryggnisleg-
an fjandskap. Soffía hrópaði:
— Hvað í ósköpunum á maður
að gera við alla þessa peninga?
— O, tautaði Ellen, það eru
margar holur að fylla.
Clara var búin að ná sér og
beindi máli sínu til systra sinna.
— Já. Þetta er dásamlegt! Nú
getið þið dyttað að öilu heima
og gert bæinn eins fínan og hann
var í tíð pabba.
— Dyttað að! — Það var eins
og Lovísa spýtti einhverju bragð-
vondu útúr sér. — Það kæmi
mér aidrei til hugar. Hver ein-
asti eyrir skal í bankann. Og
Soffía er sjálfsagt alveg eins
skynsöm. Er það ekki Soffía?
— Ég get annars losað þig við
allar áhyggjur. — Ingvar talaði
i1
SKIPATRYGGINGAR
Tryggingar
á vörum í flutnlngl
á eigum skipverja
Heimistryggíng hentar yður
Aflatryggingar
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR"
LINDARGATA •? REYKJAVIK SlMI 21260 SlMNEFNI , SURETY
BLAÐADREIFINC
Börn eða fullorðnir óskasf til að bera blað-
ið til kaupenda í eftirtalin hverfi:
Reykjavíkurveg — Njálsgötu — Skúla-
götu — Sigtún — Laugames — Seltjamar-
nes I. — Leifsgötu — Kleppsveg — Miklu-
braut.
KÓPAVOGUR
Blaðburðarbörn óskast til að bera blaðið
til kaupenda í Kópavogi.
Hringið í síma: 40319.
Sími
17 500
RBIIGLEI
Flestar þykktir fyrirliggjandi
A og B gœðaflokkor
MARS TRADING C0. H.F.
KLAPPARSTÍG 20 SÍMI 17373
^HeimiIisfóIk yðar og gestir njóta
Frá listdansskóla
Þjóðleikhússins
Nemendur mæti til viðtals, sem hér segir: Byrj-
endaflokkar I og II, fyrsti og annar flokkur, mánu-
dag 4. október kl. 5 síðdegis, þriðji, fjórði og
fimmti flokkur kl. 7 sama dag. Nemendur hafi
með sér stundatöflu skóla sinna.
Akureyri! Akureyrí!
Létt rennur CEREBOS salf
Unglingar óskast til að bera blaðið til kaup-
enda á Akureyri. — Upplýsingar hjá Aðal-
steini Þórarinssyni, Hafnarstræti 96 eða á
skrifstofu Verkamannsins, Brekkugötu 5,
sími 11516. ÞJÓÐVILJINN
. h
1
«
i