Þjóðviljinn - 05.06.1968, Qupperneq 8
0 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Miðvifcudagur 5. júra 1968.
28
var farinn. Þegar ég fcom þahg-
aö, var hann farinn.
— Hvað var klukfcan?
— HáMníu .......... þad ©r að
segja, hún hlýtur að haifa verið
dálítið meira, því að ég hitti
hanm efcki. Það var örvaenting-
arhreimur í rödd hennar. — Ég
fór efcfci inn, ég fór bara að
bflastaeðinu en bíllinm harts var
þar efcki, svo að ég vissi að ég
haifði komið of seint.
— Og hvað gerðuð þér þá?
— Fór heim. Ég var ósköp
leið, svo að ég fór beinrt í rúm-
ið. Mamma kom upp klufckan
hálftnu með baffibolla, en þá
sagði hún að ég hefði verið
sofnuð.
Homsley gefck með Lake yfir
að skrifstofu hans aifbur og
hugsaði um það, hve ungt fólk
á gott með að sofa eftir geðs-
hræringar.
\— Segið mér, hvers vegna
haldið þér' að hún halfi verið
hrædd við að viðurkenna að
hún hafi farið yfir að stöðinni?
sagði hann. — Óttaðist hún
kannski reiði foreldranna?
— Ég held aó Rosie hefði ekki
áhyggjur af sliku, svaraði Lafce.
— Það er miklu fremur kven-
manmsópið. Hún er sannfærð um
að fyrrverandi ástmær Normans
hafi drepið hann. Ég býst við
að hún hafi verið hrædd um
að hún yrði sjálf ásökuð.
— Virginia Salcott Brown?
— Þér hafið þá heyrt um
hneykslið?
— Var eitthvað til í því?
— Já, vissuilega, þótt Norman
hefði ervgan áhuga á henni leng-
ur. Það hefði áreiðanlega ekki
enzt eins lengi og það gerði, ef
ekki hefði verið veena S. B.
— Vissi- hann það?
— Þvert á móti, hann lagði
sdg allan fram um að vita ekki
neitt, þannig er hann. Ef hann
hefði uppgötvað bað, hefði Nor-
man að s.iálfsögðu' bundið endi
á það undir eins.
— Framinn gekk fyrir öllu?
— Að visu, en ég átti samt
ekki við það. Fjarræni svipur-
inn kom aftur í augu hans. —
Það gaf Norman einlhverja yfir-
burðakennd gagnvart manni að
komast yfir eiginkonu hans. Það
var pipar á lífsins plokkfiski.
Það tók talsvert á þokka Virg-
iníu í augum hans að S.B. var
lílca yfirmaður hans.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtlstofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
Slmi 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968
— Ég geri ráð tfyrir, að þér
haifið verið andvígur þessu sam-
bandi.
— Já, vissulega, en það var
emgan veginn óvenjulegt, svar-
aði Lake og brosti sköfcku brösd.
— Minntist hann nokkuð á
það þegar hann fór, að hann
ætlaði að hitta einhvem?
— Nei.
— En þér efizt ekki um, að
það hafi verið Virginía Salcott
Brown, sem beið eftir honum.
Lake varð undrandi á svipinn.
— Eftir þvi sem Rosie sagði.. ?
— Nei, það kann hún reynd-
ar ekki.
— Kann Virginía á bíl?
— Ég er búinn að kynna mér
málin hjá bílaleigum bæjarins.
Það var aðeins einn bfll í um-
ferð jþað kvöld, og hún var ekki
með hann. Ég var heima hjá
beim til klukkan fimmtán mín-
útur fyrir niu, upplýsti Homs-
ley. — Þótit hún hefði lagt af
stað um leið og ég fór út úr
dyrunum, hefði hún efcki get-
að verið komin til Einbúahallar
fyrr en kortér Vfir níu.
— Það hefur þá ekki verið
Virginía?
Lake talaði hægt eins og betta
væri adveg nýtt viðhorf.
Við skulum segja. að bað
sé ólíklegt. Það er iafnólikíegt
að bað hafi verið Rosie. og því
verðum við að halla okkur að
ungfrú Mattson.
— Eikki Pat, fulltirúi. Lake
hrieti höfuðið. — Hún er eini
kvenmaðurinn sem ég þekki,
sem lét áleitni Normans ekfci
hafa minnstu áhrif á sig. Og
hann reyndi svo sannarlega til
við hana. Hún hefði ekki haft
neina ástæðu.... Hann þagnaði
um leið o1? honum datt eitthvað
í hug. — D.M. Það hlýtur að
haffa verið D.M.?
— Þér vitið hver það er?
— Ég hef ekfci minnstu hug-
mynd um það, ég er næstum
viss um að hún beið eftir Nor-
man þetta kvöld, hver sva sem
hún var. Sennilega kvenmiaður
úr fortíð hans; en þar sem ó-
lfklegt er að við getum kom-
izt að því hver hún er, get ég
efcfci séð að það skipti máli.
— Þvert á móti skiptir það
miklu máli. D.M. er eina vt»n
okkar um vitni, ef það var þá
D.M.
— Fyrirgefið, fulltrúi, en þetta
stangasit á við mitt álit. Fyrst
hún rak upp hljóð eftir að hin-
ir voru komnir á vettvang og
flýði síðan saimisitundis, hlýtur
að vera rökrétt að álykta, að
hún hafi æpt þeiaiar hún upp-
götvaði að Norman v.ar dáinn.
Ég geri ráð fyrir að hún hafi
komið, meðan Tony var á þess-
ari göngu.
— Éf til vill hafið þér rétt
fyrir yður, en við getum ekfci
látið okfcur þetta nægja. Morð-
inginn ófckar er slyn.gur náungi,
herra L,ake.
— Eða heppinn glópur.
— í báðum ti'llfellum verðum
v:ð að reyna að rekja þessa
slóð.
— En ég get bent á annan
möguleika. Lafce opnaði skrif-
borðsskúffu sína — Munið þér
að ég minnitisit á það í gser, að
ég hefði . fengið hugmynd, sem
gæti ef til vill komið að gagni ?
Hér kemur hún. Hann réttd
Homsley samantorotið pappírs-
blað og virti hann fyrir sér
meðan hann braut það sundur.
— Páfuglahandritið; Homisley
leit undrandi upp.
— Eða öllu heldur, samrit
tæfcnimamnsins. Ég held að hægt
sé að nota það til að neyða
ofurstann til að hefjast handa.
Emð þér ekki sammála, full-
trúi?
— Veit hann, að þér hafið
þetta í höndunum?
— Það veit eniginn. Ég • hef
haldið því leyndu alf sérstökum
ástæðum. Ég óska eftir leyfi
til sð nota það.
Hann laut fram óg augu hans
glóðu.
— Frá mínum bæjardyrum
séð, fulTtrúi, hefur Mattson ekki
áhuga á handritinu vegna bess
sem í því stendur, heldur vegna
þess sem ekki stendur þar. Ef
hann æblar að mota það til að
hlífa Chap, þá verður hann að
halda því leyndu, annars verð-
ur blekking hans afh júpuð. MVm-
ið þpð, að það er ekki ti'l nein
upptaka á útsendingu Normans
ag það veit hann.
— Mér finnst rétt að bér vit-
ið, að hann sagði mér, sð hann
væri að rs'nnsaka dálítið nr'kil-
vægt. Ég gaf honum frjálsar
hendur til morguns.
— Ofurstinn er slyngur í
herkænsku, fulltrúi. Það hef ég
áldrei efað.
— Eigið þér við, að hann
hafi þurft að fá lengri frest?
— Auðvitað. Lake hallaði sér
stftur á bak. Hann horfði í and-
iit fulltrúans. — Ég er ekki að
biðia vður um að eanga á bak
orða vðar, hema Hornsilev. Ég
bið aðeins um levfi til að fara
með bað heim ti'l mín I kvöld.
— Þótt bér haf!ð haldið bví
leyndu, að bér hefðuð bað und-
ir höndum. Homsley rei.s á
fætur. — Gott og vel, hema
Lrike, bér skuluð fá handritið
vðar. Peters mun siálfur færa
vður það. Þeear Lake gerðí sig
Kklegan til að andmæla, bsetti
hann við: — Hann þarf efcki
að vera viðstaddur. en hann
verður að vera I nánd. Ég v:l
fá sannanir en ekki höfuð vðsr
á fati. Það er hættulegur lpik-
ur að vera agn í eigin gildru,
eins og Brobank komist að raun
um.
— Gott og vel, bá getur Péte
haldið vörð f garðinum. -sagði
Lake. — Og þér, lögreglufull-
trúi?
Homsley huivsaði um gluggana
í svefnherbergi Frees, en baðan
sást út að bíls’kúmum, — Ég
fer í rúmið, sagði hann. Og
svo fór hann heim að lesa hand-
ritið.
1 3 .
K A F L I .
Páfuglahandritið upplýsti
venjulegan lesanda ekki um
neitt sérstakt. Það var kryddað
allmörgum smásögum og brönd-
urum sem höfundurinn felldi
inn í efnið á léttan og snotur-
legan hátt. Uppbyggilegum
fróðleik var stungið inn í hér
og þar, á tilviljunsirkenndan
hátt, en þó nægilega miklum
til gð vekja traust.
Eins og rúsínur í tebollu,
hugsaði Homsley. Það þurfti
fuglafræðing til að úrskurða
hvort þama var um réttar upp-
lýsingar að ræða eður ei.
Jim Lalce áleit að þær væru
réttar og nú átti að sannprófa
kenningu hans f kvöld. Margt
benti til þess að hann hefði nokk-
uð til sínis máls.
Hornsley lá á rúmi. sínu og
beindi augunum sð sviðinu, þar
sem viðburð:mir áttu að fara
fram. Gegnum gluggana sá hann
greinilega hvert smáatriði í
SKOTTA
KROSSGATAN
Lárétt: 1 mannsnaifn, 5 hálf-
melt fæða, 7 fljótum, 9 veldi, 11
topp, 13 tóm, 14 samtals, 16
eins, 17 dimmviðri, 19 fyrirlitn-
ar.
Lóðrétt: 1 ormar, 2 eins, 3
svif, 4 germana, 6 úthttutar, 8
beizli, 10 gola, 12 háð, 15 lítil,
18 til.
Lausn á síðustu krossgátu.
Lárétt: 1 hneisa, 5 em, 7 en,
9 raga, 11 súg, 13 peð, 14 spor,
16 ff, 17 líf, 19 ofmælt.
Lóðrétt: 1 hlessa, 2 ee, 3 irr,
4 snapa, 6 baðföt, 8 núp, 10
gef, 12 golf, 15 rím, 18 fæ.
HOLLENZK GÆÐAVARA
IERA
PLOTUSPILARAR
@@
mii
SEGULBANDSTÆKI
RAFTÆKJADEILD — HAFNARSTRÆTÍ 23
SÍMI 18395
TERYLENEBUXUR
peysur, gallabuxur og regnfatnaður í úrvali. —
Athugið okkar lága verð — PÓSTSENDUM.
Ó. L. Laugavegi 71
Sími 20141.
S7 ftAVQgS lCgCggAWV
— Ég er viss um að þú ert fyrsta manneskjan sem kaupir fs
með öllum bragðtegundunum!
BÍLLINN
Brfreiðaeigendur
Málið bílana ykkar sjálfir. — Við sköp-
um aðstöðuna. — Tökum bíla í bónun.
Sími 41924. ,
MEÐALBRAUT 18 — Kópavogi.
Gerið við bíla ykkar sjálf
*
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNDSTAN
Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bilinn
Önnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti, platínur, ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STELLING
Skúlagötu 32. sími .13100.
Hemlaviðgerðir
Rennum bremsuskálar.
Slipum bremsudælur.
Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
SmurstöBin Sætúni 4
Seljum allar tegundir smurolíu. Bíllinn er
smurður fljótt og vel. — Opið til kl. 20 á
föstudögum. Pantið tíma. — Sími 16227.
BIFREIÐAÞJÓNUSTA
sem^ auglýst er í Þjóðviljanum gefur
af sér góðar tekjur.