Þjóðviljinn - 19.06.1968, Blaðsíða 8

/
0 SÍÐA — ÞJÓÐVIIjJINíN — Miövikudagur 19. júití 1068.
ELIZABETH SALTER:
RODD
PÁFUGLSINS
39
Hann spýfcti fagflega í dallinn
eem stóð ihinum megin við af-
greiðsiluiborðið.
Homsley hafði andstyggð á að
Bnerta káimuga bókina með
Slugnaskítnum, en t>ó famn hann
Jnnfsarsluna sem hann leitaði að.
Ungfrú D. Smith. Eins manns
herbergi. Eina nótt.
— Getið þér lýst konunni?
6purði hann gestgjafann.
— Óhugsandi. Man ekki eftir
hverjum gesti.
Það var auðftmdið að Homis-
t ley gat ekki hatft meira uppúr
honum. Hann fór út um bsik-
idymar í leit að samvinnuþýd-
ari einstaklingi og iðraðist
þrjózkut sinnar meira en nokkru
sinni fyrr. Þefur s)f súru öli og
tóbalksreykur voru etf tii vill ó-
skemmtileg í kæfandi hita, en
hvað var þsð á móti kæfandi
kálþefnum sem barst úr eld-
húsinu. f
En þráinmæðin þrautir vinnur
allar. Homsley fékk laun sín,
þegar karlmaður rak höfuðáð
útum eldhúsgluggann bakvið
hann.
— Eruð bér eiginmaðturinn ?
spurðt hann.
Homsley sneri sér við og sá
að kokkurinn brosti undirfurðu-
lega og deplaði aiugunum tál hans
á uppörvandi og virráldgan hátt.
— Eiginmaður? Homsley var
fljótur að átta sig. — Tja . . .
Nei . . . bara vinur.
, — Skilið. Hann saug úr tönn
með smjaitti. — Stakk hún af?
Homsley lét eftir sér að kinka
kolli.
— Hún vair nú stykki í lagi.
Og hún stóð við orð sin. Ekki
eins og sumar þessar gálur sem
segja eitt Pg meina allt annað.
Ég set bilinn i skúrinn á mánu-
daig, segir hún. Og hann stóð
þar.
— Bíllinn?
— Bíllinn sem hún tók á leigu
síuÐNINGSNfNN* 0SEN
m
Jjf EFNI
/ SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofs
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyíta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Garðsenda 21. SÍMl 33-968.
á sunnudagskvöld. Þér þurfið
ekki að yggla yður, lagsi, það
var allt löglegt. Ég fékk ek'ki
einu sinni greitt með . . . kjaissi,
þótt ég hefði ekki haft neitt á
móti því. Nei, ónei. Mig van'tar
bíl til að aka á til Ramatta,
segir hún. Ég set hann í bílskúr-
inn þegar ég er búin að nota
hann. Og bað stóð heima, lapsi.
Það stóð öldungis heima.
— Var hún ein?
— Já, það getið þér bölvað
yður upp á. Alveg ein, enginn
karlmaður í spilinú. Dökkhærð
og dýrleg. Og ung ofaní kaupið,
Ég er nú hrifnasibur af beim
Ijóshærðu, en hessi . . .
Homsley fann að samtalið var
að beinast inn á útslitnar braut-
ir og dró blaðaúrklippu upp úr
vasanum.
— Finnst yður betta líkt
herani?
— Sæmilega líkt, sagði kokk-
urinn hikandi. — En begar hún
er uppdubbuð eins og bama um
kvöldið þegar hún ók af stað . . .
Hann blístraði.
— Um hvaða leyti var það?
— Rólegur, lagsi. Það var
sneimma. Svona um hálfáttaleyt-
ið. Alein eins og ég sagði.
Homsley stakk hendinni í
vasann, en kokkurinn hristi höf-
uðið og bnosjti.
— Lánaðu mér hana (heldur við
tækifæri, lagsi.'Ég hið ekki um
meira.
Homsley var lieragur á leiðinrai
til Ramatta. Rykið varð æ ‘þétt-
ara og skyggrfið var afleitt.
Hann lagði lykkju á leið sána
02 kom við á brautarstöðinni og
stöðvarstjórinn var að snæða
hádegisverð. Hann varð feginn
félagsskapnum. ^
Menn yðar eru víst að leita
að þeim máliausa, er það ekfci?
Ég hdf nú.alltaf haldið að Chap
gsimli myndi einhvem tíma
hrökkva upp af standinum. Þess-
ir páfuglair, þér skiljið . . . hann
er vitlaus í ,þá. Það er anrtars
skrýtið hverhig fólk getur sieppt
sér yfir þessu. Ég þekkti einu
sinni náunga . . .
— A sunnudagskvöldið, greip
Homsley fram í, — þegar éyg
fór með nfulestirarai . . .
—: Já, það er furðulegt, ég
var einmitt að tala um það við
sitarfsbróður minn í morgura.
Haran segir, að það sé tilviljun,
en ég segi ...
— Lestin var tuttugu mínútum
á eftir áætlun og einmitt þegar
við vorum að leggja af stað
stanzaði hún til að bíða eftir
farþega.
— Alvag rétt . . . Eins og ég
sagði . . . tilviljun, ned, ónei . . .
örlögin, segi ég . . -
— Gætuð þér þekkt þessa
korau, ef þér sæjuð hana aftur?
— Konu? Nú, þér eigið við
stúlkuna sem ég dokaði við eft-
ir. Ég veit það svei mér ekki.
Það var óttalegt óðagot á henni.
Ég er ekki viss um að ég muni
eftir henni.
— Bn gætuð þér svarið, að það
hefði verið kveramaður?
— Stúlkan sú? Já, það getið
þér bölvað yður upp á. Ég hef
aldréi séð karlmann hlaupa eftir
brautarpalli í háhæluðum skóm.
Sumir sagja að slíkt sé til, en
ég hef aldrei séð það enn á
stöðinni hjá mér. Þetta var svo
sannarlega. stúlka.
Þá vissi hann það. Búturinn
sem vantgði var að fá á sig
síkilsmynd. D.M. var ekiki lengur
I sku^avera. Hann vissi hver hún
var og taldi sdg geta samnað
það. Þess vegna hriinigdi hann í
einkaritara sinn áður en hann
hélt áfram til Brobanks á Ram-
atta Weekly.
— Ég skal útvega uppflýsingar,
Mike. Rödd Jackie ungaði í tól-
inu. — En ég skil ekki hvers
vegna ... ,
— Það geri 'ég ekki heldur.
Ekká enn. Reynd/u að komast að
þvi hvort sjónvarps'leikritið á
sunnudagskvöldið var sýnt af
nandi . . . Já, og svo er heim-
ilisfang sem þarf að athuga.
Hann gaf Jackie upp heimilis-
fangið, sem ungfrú Trumbwell
hafði fundið aftan á páfugla*-
handritinu. — Þú verður að
komast að því hvört ofurstinn
hafði samband við betta beimil-
isfang og í hvaða tdtgangi. Legðu
aðaláherzluna á það, Hamp-
kolla, og farðu ekki að rökræða
við mig um Chap aftur. Ég veit
hvað ég er að gera . ..hvað
segirðu? Þú veist bað ekki. Það
stendur heima, HaimpkoHa.
Hann lagði tólið á og skemmti
sér við tilihugsunina um, hvern-
ig hún hefði brugðizt við, ef
hún hefði vitað að hann hafði
ruglað henni samsm við sam-
vizku sína. Kannski hefði hún
orðið reið, kannski hrifim? Það
táknaði þó alltcmt, að hún var
honurn raunverulefl, hvort sem
hún var viðstödd eða ekki. En
rödd samvizkunnar? Nei. hann
héTt ekki að hún yrði hrifim aif
því hlutverki.
Brobarak var á skrifstotfu sirmi
Pg virtist eiga von á honum.
— Ég raksit á umigfrú Trurnb-
well þegar ég var að borða há-
degisverð. Hún fór finit í þgð,
ful'ltrúi, en hún gaf mér þó fylli-
lega í skyn að ég væri prakkar-
inm í leiknum.
Haran reis letilega á fætur og
lét Hormsley etftir gestastóiinn.
— Áður en þér biðjið um að
fá að sjá bréfið frá ofurstamum,
verð ég að gera játningu. Ég
reif það. Ha<nn sá svipánn á
Homsley og bætti við. — Áður
en hinn hörmulegi atburður
gerðist, segi ég mér til áfböt-
unar. Ég ætti sjálfur að biðjast
afsökumar, en þar sem þetta er
eim af fáúm djarflegum athötfn-
um, sem ég hef gert miig sekan
um á ævinni, þá held ég að ég
eiisi bágt með það.
Lítið þér á greinina um brott-
rekstur Norrnans Free frá út-
varpinu í Sydney sem eitthvað
álíka? spurði Hornsley.
Honum var ljóst að þetta var
ósammgjöm spúming og vtvnaöi
að sjálfstnaustiö minnkaði ögn
hjá manninum. En Bróbank
svaraði hi'Maust. >
— Nei, það gerði ég ekiki.
Stundum er ætlazt til þess aif
blaðamanni að hann hagi sér
svínsiega, en i þess er sjaldam
krafizt að hann taki við rdfsing-
unni fyrir það. Þetta var að-
eins eitt verketfni af ótal mörg-
um. Ég var nafnlaus.
Það var ekkert upp úr hon-
um að hafa með þessari aðfeið.
Homsley vék aftur að erindinrj.
— Ég geri ráð fyrir að þér
fáið sæg af bnéfum sem áldred
eru birt?
— Auðvitað. Ég reilf þetta bréf
í sundur meðan gamli maðurinn
horfðd á.
— Hvers vegna gerðuð þér
það, herra Brobamk?
Riitstjórinn brosti á skakk
eins og honum var lagið.
— Eigum við að segja að bað
hafi átt að vera eins koraar
tákn. Það gerði mér ekkert bótt
ofurstanum væri eikki um mig
gefið, en sennilega bef ég í
hjarta mínu verið særður yfir
fyrirlitningu hans. Okkar á milii
sagt bar ég nefnilega virðingu
fyrir þessum gamla sérvitringi.
— Þér verðið að fyrirgefa, en
þetta [finnst mér reyndar ek'ki
öruggásta leiðdn til að ávinna
sér virðingu annars manns.
— Nei, það var bamalegt, við-
urkenndi Brobank. — Ég var
líka dálítið reiður. Ofurstinn
stóð milli min t>g .......... bess
sem mág langaði að eignast.
— Undir þessum krimgumstæð-
um er þetta býsna’ heiðarlega
sagt, sagði Homsley.
Brokbank lytfti brúnum. — Ég
hélt að málið væri tii lykta leitt.
Ef dæma má af bvi sem stendur
í blöðunum, þá er ekki annað
eftir en að finna Chap.
— Það ér ek'ki vert að trúa
öllu sem stendur f blöðunum,
sagði Hornsley — bað ættuð bér
að vita, herra Brobank.
Hann naut bess að horfa á
svipbrigði blaðamannsins. Bro-
barak sýndist alveg ringlaður.
— En byssan undir rúminu
hans. Sömuleiðiíj.......
Síminn hringdi oig truflaði
hann. Hann tók tólið atf og hélt
KROSSGATAN
Lárctt: 1 jarðar, 5 dropi, 7 á fæti,
9 lostæti, 11 óðagot, 13 uimdæmi,
14 leifeni, 16 ryk, 17 eiranig, 19
pkyrrðin.
Lárctt: 1 skafl, 2 boröa, 3 hest,
4 rymja, 6 skeldýrið, 8 ásaki, 10
ílát, 12 rændi, 15 tölu, 18 öfug
röð.
Lausn á síðustu krossgátu:
Lárétt: 1 Sandey, 5 aur, 7 lögg,
8 sú, 9 Agnar, 11 ak, 13 ausa,
14 ríf, 16 algildi.
Lóðrétt: 1. Saltari, 2 naga, 3 dugga,
4 er, 6 múrari, 8 SAS, 10 nunl,
12 kil, 15 fg.
HOLLENZK GÆÐAVARA
||PA
B mm
PLOTUSPILARAR

mii
SEGULBANDSTÆK!
\
RAFTÆKJADEILD — HAFNARSTRÆTÍ 23
SÍMI 18395
Þvoið faárið nr LOXENE-Shampoo - og flasan fer
SKOTTA
— Pabbi segir að þú megir koma, iran ef þú skilur fu'glihn eftirúti.
BÍLLINN
Bifreiðaeigendur
Málið bílana ykkar sjálfir. — Við sköp-
um aðstöðuna. — Tökum bíla í bónun.
Sími 41924.
\ I *
MEÐALBRAUT 18 — Kópavogi.
Gerið við bíló ykkar sjólf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNUSTAN
Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti. platínur, ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta /
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hemlaviðgerðir
• Rennum bremsuskálar.
• Slínum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling ht.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
Smurstöðin Sætúni 4
Seljum allar tegundir smuroliu. Billinn er
smurður fljótt og vel. — Opið til kl. 20 á
föstudögum. Pantið tíma. — Sími 16227.
Trúin flytur fjöll. — Við flytjum allt annað
SENDIBÍLASTÖÐIN HF,
BÍLSTJÓRARNIR AÐSTOÐA