Þjóðviljinn - 20.06.1968, Qupperneq 8

I
0 SÍÐA — ÞJÓÐVILJTNN — Pimmtudagur 20. júní 1968.
ELIZABETH SALTER:
RODD
PÁFUGLSINS
áfram að horfa á Homsley. Þeg-
ar hann lagði á, var svipur
hana breytfcur. Hann talaði lágt,
næsfcum hilcaindi.
— Þér eruð beðdnn að kuma á
útvarpsstöðina. Þ«að hefur eitt-
hvað komið fyrir. S.B. segir að
það sé áriðandi.
18. KAFLI.
Salcott Brown lyftfci brúnum og
horfði af einum á annam. Úti
fyrir naeddi sandbylurinn og
gerði sitt til að auka á þjak-
andi andrúmslioftið á skrifstofu
hans.
— Það keanur ekiká til máia,
sagði hamn.
Það varð þögn efitir þessa yf-
irlýsingu. Brace vair vandræða-
legur á svipinn eins og hann
var vanur. Kona Salcotts Browm,
Virgjnia, sat með hlutleysissvip
eins og venja hennar var. Jim
Lake var með hörkusvip og
Tony Deverell starðd náður á
tæmar á sér. Bókhaldarinn hóst-
aði.
— Eigum við að líta á það
sem afráðið, S.B.? gerðást hann
svo djarfur að spyrja.
— Það getur ekki verið end-
anieg ákvörðun, sagði Lake. —
Það er veðrið sem ræður úrslit-
um. Það vaeri nógu slasmt að
. þurfa að reyna útsendmgu í þess-
um samdbyl. Éf það verður rok
annað kvöld, er það óhuigsandi.
— Nema það lygni fyrir Jdukk-
an átta, sagðá DevereM lágri
íröddu. — Þá verða skilyrðin á-
gæt.
— Binmitt. S.B. leit viðurkenn-
in'garaugum á yn.gsta mamninn i
nefindinni. — Ég leyfi.- mér að
minna ykkur á, að það hefur
stórfé verið lagt í þetta fyrir-
tæki okkar. Við gefcum ekki svik-
ið styrktarmenn okkar vegna ó-
tímabærrar hræðslu á þessu stigi
málsins.
— Það er nú varia hægt að
kalla hana ótímabæra, S.B. sagðd
Thelma Kooney. — V’" höfum
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18 III hæð (lyfta)
5ími 2Í-6-18.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Garðsenda 21. SlMl 33-968.
ek'ki aðeins áhyggjur af rykd og
sandi, heldur einnig Chap.
— Góða mín. við verðum að
treysta því að lögyeglan verði þá
fyrir lönigu búin að afgredða það
mál.
— Það er ekki amnað en ósk-
hyggja, sagði Lake. — Hann er
hætfcuilegur. Þegar útsemdingin er
hafin, erum við fiöst skotmörk.
Við getum ekki komizt burt.
— Ég sfcil hvemig þér h'ður,
Jim. — Salcott Brown talaði með
róandi forstjórarödd. — Ekkert
okkar hinna hefur orðið aðþoia
hið sama og þú. Bn miundu það,
að lögregáa.n hefiur heilan sólar-
hring til sitefinu. Bf hann kynni
að sleppa frá þeim, þurfum við
ekki annað en heimta að lög-
regllan haldi vörð um 31 Z.
— Það er heflduir óskemmtiáeg
tilhugsiinv*' R.B., sagfti Tholma og
það fiár uni. hana hrollur.
— Ef til'kæmi, sagði bókhald-
arinn efaþtífíjdinn.
— PersónuJgga tel ég það
mjög ólíkiegt, hélt útvarpsstjór-
inn áfrairri. — Ég ber fuM-t traust
til vina okka-r í lögregiumni. Það
er þeirn í ha-g engu síður en
ókkur að tryggia öryggi okikar.
Ef mér væri ekki ailvara, bá
myndi mér aft sjálfsögðu ekki
detta í huig að leggja bessa láttu
fiölskyidu okfkar í hættu. En það
er bjargföst s-annfæring mnm, aft
það sé f þágu stöftyairimmar, þágu
styrktarmamna ókkar os mamn-
kynsdns alis að við sifcefnuim á-
fram að settu marki . . . þvf
ma.rki . sem rirtft getum nú náð,
vegna framsýni hins látna yimar
okkar, Normiams Free. Þaft var
draumur hams að viðyrðum fyrsta
stöftín hérma megin fliótsilns, sem
seTidi út siónvarnsdagskrá.
S.B. hafði risið úr sæti sínu
meðan hann talaði. Nú settist
hamm oS lófatak kvað við. Bnk-
haildarimm bvriafti aft siálfsösrðu
og hinir téku umd'ir ám hrifn-
imiga.r.
Lake einn hréyfði ekki hend-
umar. Þegar kyrrð var komin á,
sagði hanm:
— S.B., ef við sendium skeyti
á aðatstöðimia í dag, gefcum við
frestað getraumdnni um viku.
— Það kemur ekki jÆl mála að
fresfca hemmi. Það væri hið sama
og að hætta við hama.
— Rásimar eru opnar fyrir
ókikur ...
— Auglýsd-ngar frá höfuðborg-
inni ...
— Verðlaunim ...
Lake beið þar til rökræðunum
lauik.
— Jæja þá, hæfctið þá við þessa
getraun og setjið eitfchvað annað
upp fyrir næstu vitou.
Amdlitið á Salcott Brown gaf
til kynina að hann æfcti í bairáttu.
Það var auðiséð að hamn var að
hugsa: — Þetfca er bezti verk-
fræðinigurinm. minn, miaður sem
ég hef troyst, og hann neyðir
mig til að tefila á tvær hœttur.
Á ég að halda fast við skoðun
mína eða á ég að fáta undan?
Uppgjöf hans kom frarn í því
að hanm yppfci öxlum. Vegna til-
gerðarlegrar framkomu manns-
ins var það ekki samnfæramdi,
en orð hans gáifiu tiá kynna að sá
var tilganigur hans.
— Alflt í lagi, Jim, þú neyðir
mig til að bera þefita undir at-
kvæðý Þeir sem eru fylgjandi
tillögu Jims eru beðnir að rétta
upp hömd.
— En S.B. súrbændi bókhald-
arinn skelkaður.
— Ég er búinn að talka álkvörð-
ua sagðd John.
Lake rétáá upp höndina og efit-
ir nokkurt hik gerðd Thelma
Koomiey sflíkt hdð sairna. Fleiri
voru það ekki.
Útvarpsstjóra létti sýniflegg. —
Og svo þeir sem greiða atkvæðd
með útsendingunni?
Hinir réttu upp hendumar.
S.B. brosti til verkfræðimigsins.
— Já, Jim, nú geturðu ekki
sagt að ég hafi ekká tekið táUdt
tál þín. Em hér á 31Z vinnuim
við eins og ein fjöflskylda, og
fjölskyldudómurinn stendur. Og
ég skal ganga skrefi lemgra. Ég
skal fá Homsley lögreglufuiltrúa
til oð koma hingað undir eáns og
setja hamn inn í vandaimálið. Ef
homutn firnnst Jim hafa lög að
mæfla, þá boðum við’ annan fund.
Og þá, vinir mínir, er réfct að
hefjast handa.
Þau fóru út meðan hamn var
að taia í sámamm. Virginia Sal-
cott Brown var ein með eiigin-
man i sínum.
— Þetta tóikst þér viefl, S.B.
sagði hún eftir stumdarkom og
reyndi að leyna undrun sinni.
— Ég veit hvað það hefði verdð
mikttð áfall fyrir þig að þurfa
að fresta getrauninni.
— öryggi fjölskyldun- ar okkar
,es' mér meira virði en persónu-
legur ávinmimigur, svaraði hamn.
Rödd hans var miærðarfuill og
svar hans gerði hana dapra og
vansæla. Hún vissi að hún bar
minna trausf ti'l hans en nokkru
sirnni fyrr.
Jiim Lake skauzt inn á plötu-
safnið til að" segja Pat hvemig
fondiurinm hafði gengið fyrir sig.
Hann fann hana niðri í geymsflu-
kjalflara, þar sem hún naut þess
að vimmia í svölu, einiamgruðu
herberginu.
— Ösigur, sagði hamn. — Reiði
höfuðskepnainna er lítilfjörleg í
samianburði við mefinað gíruigra
mainrna.
— Þefcta er ósköp eðlilegt eft-
ir margra mámaða umdirbúning.
Stormurinn verður lika kannski
u.m garð genginn a-nmað kvöfld.
—. En hv-að er þé efitir af okk-
uir? I alvöru taiað, Pat, það er
ekiki fyrst og firemst útsendimg-
in, geta okkar sjáilfra sem ég
hef áhyggjur af. Eftir þessa
skeflfilegu viiku með afllt í lausu
lofti enn ... gefiur dkkert oikkar
staðið ság eins og skyldi.
— Hvað æfiti srvo sem að geta
mistekizt?
— Ég veit það ekiki . . . allt
. . . ekkert. Hanin horfðd á hana
eins og hann myndd allt í eimu
eftir einhverju. — Fyri-rgefðu,
Pat. Það er eiiginigimi af mér
að koma og amgra þdg eftir aflflt
sem gerzt hefur. Þú hefurbyrj-
að að vimma of fljótt.
— Ég vifldi það sjáflf. Það er
þér að þalcka að alilt hefur ekki
farið í handaskoluim. Des sagði
mér, að þú hefðir fenigið þuflima
til að velja sjóflfia tónlist í þætt-
ina síma, meðan ég var, í burtu.
Ég er ekki einu sinni búin að
þakka þér fyrir það sem þú gerð-
ir á summudagskfvöldAð.
— Á summudagsikyöldttð?
— Varst það eikki þú sem
tókst. til efltir oktour?
— Ó það. Jú, það var ekki
þakkarvert. Það voru viðbrögð
eftir áfafllið. Ég fór hinigað niður,
þegar þeir voru búnir að ' segja
mér þetta um Norman.
— Þú heflur verið sérlega
hjálpsamur alla vikuina. Ég skal
aldrei gleyma því, Jim.
— Ég vona ekiki, siaigði hann
og brosti, einu af þessum sjafld-
gæfu 'brosum sem mildaði hö-rku-
legafi línuirmiar í andlitinu.
Hann var nýfarimn, þegar
Brace rak höfuðið inn úm gætt-
ina. Hanm var ekki útaf eims
aumiimgjalagur og vamt var og
sagði Pat, að hamm æfcti þrátt
fyrir alflt að loamia fram í sjón-
varpsdagskránni kvöld-ið eftir.
— Það á að vera duflaifúfll
spunniimg í lokin. Og hún á að
vera í hatti og ég er maðurinn
sem kemur inm með hafctinn.
Én hann hðlt strax áfram
með meiri raunaiblæ:
— Bn auðvitað tekur emginn
eftir mér. Ég er okki annað en
andlitið bák við hafctinn.
— Það er betra en ekkert, Des,
sagði hún huighreystandi.
En hún vissi að hamm hafði á
réttu að sfcanda. Enginm myndi
taka eftir honum. Það er aflveg
jafnsmitandi að vera viss um
eigin óheppni og vera STgurviss.
Maður eimis og Norman Free
trúði á sjáflfian sig. Því hafði
stafað flrá honum og gert hann
minnjsstæðan. Desmomd Brace
eyðilagði tækifærim fyrirfram.
Alflt fas hans bar keiim af ör-
yggisleysi og ófa, og því kæm-i
hamn fram á sjónvarpsfeldinum
annað kvöld án þess að áhorf-
endur yrðu þess varir að hann
hefði verið þar. Eimkum þa-r sem
Tomy Deveroflfl var miðdepiflfl.inn.
Eimimitt þegar Pat fór að -hugsa
uim þennan unga og sjálfum-
gflaða náunga, lcom hanm ask-
vaðandi . innum dym-ar. Hann
sagðisfc ætfla að slaka á andarfiak
,og syo leit hann forvifcmisflega á
KROSSGÁTAN
n 1 3
b '
? S m
10 H *
/Z , B ,3
fl
/5 J
Lárétt: 2 rit, 6 sairg, 7 kvenfugfl,
9 lézt lft erfiði, 11 viökvæm, 12 á
reikningum, 13 snemma, 14 trjá-
tegund, 15 leika sér.
Lóðrétt: 1 þorpari, 2 gusugangur
3 heiður, 4 þyngd, 5 drykkinn, 8
fýldur, 9 laununig, 11 vesala, 13
fisflcur, 14 guð.
HOLLENZK GÆÐAVARA
IERA
PLÖTUSPILARAR
5®
Illllll —
SEGULBANDSTÆKI
RAFTÆKJADEILD — HAFNARSTRÆTÍ 23
SÍMI 18395
DOLLAR
DOLLAR reykjarpípan er óbrjótanleg,
sænsk gæðavara.
. %
, Heildsölubirgðir:
S. Óskaísson Si. do.,
Heildverzlun - Garðastræti 8. Sjmi 21840.

I ArabellaC-Stereo
£40
BUÐIN
BÍLLINN
Bifreiðaeigendur
Málið bílana ykkar sjálfir. — Við sköp-
um aðstöðuna. — Tökum bíla í bónun.
Sími 41924.
MEÐALBRAUT 18 —• Kópavogi.
Gerið við bíla ykkar sjóif
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNUSTAN
Auðbrekku þ3. Kópavogi^— Sími 40145.
Látið sfilla bílinn
Önnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti, platínur, ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32, sími 13100.
Hemlaviðcierðir
• Rennum bremsuskálarr'
• Slípum bremsudælur
• Limum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
Smurstöðin Sætúni 4
Seljum allar tegundir smuroliu. Bíllinn er
smurður fljótt og vel. -r- Opið til kl 20 á
föstudögum. Pantið tíma. — Sími 16227.
Trúin flytur fjöU^ — Við flytjum allt annað
SENDIBÍLASTÖÐIN HF.
BÍLSTJÓRARNIR AÐSTOÐA