Þjóðviljinn - 25.06.1968, Blaðsíða 7

jariSEMda@fciflT 25. íöflSi 1368 — ÞJÖÐVJUIúffití — SÍI>A y
Mannsöfnuður og lögreglusveit við vestur-þýzku frcigátuna, eitt af NATO-herskipunum í Beykja- Haegri umferð gengur í gildi á íslandi; bifreiðarnar aka af vinstri götuhelmingi yfir á þann hægri
víkurhöfn á H-daginn, 26. mai s.1. um sex-leytið að morgni H-dagsins.
Skúli Guðjónsson á Ljótunnarstöðum skrifar um utvarpsdagskrána
Dómgreind sljó og réttlætiskennd lasburða
Ég er vamalega búin-n að
motoa flóriim, gefa kúnum og
byrjaður að mjólka, þegar þeir
koma í útvarpið á sunoiuda'gs-
morgnania.
En síunnudjaginn 26. maí var
allt komið á fleyigitferð nm sjö-
leytið, þegar ég opnaði vi ðtsefc-
ið mitt og mér skildist að út-
varpsmennimdr hefðu rifið sig
upp urn óttuskeið og lagt af
stað út í lífið. Þebta var sem
sé Hádagurinn. Fréttaimenn út-
varpsins voru sem sé úti um
allt með tæki sín og tilfæring-
ar. Þeir minntu einma helzt
á veiðiglaða laxveiðimenn.
Sumir voru Hka svo heppnir,
að setja í ráðherra, lögreglu-
stjóra og aðra stórdrætti, aðrir
urðu að láta sér nægjia mdnni
drætti, jiafnvel venjulegt fólk.
Einn sá þegar stoRkiandarstegg-
urinn flutti sig yfir til haeigri
á' hinu rétta auignabliíki. Ekki
lét hann þess þó getið, hvort
þetta var venjulegur stokk'and-
arsteggur, eða hvort það var
stokkandarsteggur útvarpsins,
sá sem Jón Múli heyrði ræskja
sig úti fyrir einn morgun í
fyrrasumar. Þanniig leið dagur-
inn, og allt sem gerðisit á þeim
degi var ósköp indælt, jatfn-
vel umferðarhnútaimir og ó-
höppin. En undir kvöldíð voru
fréttamennimir fannirað þreyt-
-ast og rómantíkin tekin að fölna.
En þeir léku sín hlutverk vel,
raunar fannst okkur, eftir á, að
þetta hefði allt verið sett á
svið og það hefði eins vel
mátt taka það upp á segul-
band daginn áður, í stað þess
að útvarpa því beinit.
Það korn. glöggt fram á Há-
daiginn, hve fréttamenn út-
varpsins ei*u miklir snillingar
og hafa náð mikilli leikni í að
flokka menn etftir mannvirð-
irigum. Þegar þeir ræða við ■
menn, sem þeim finnst standa
ofar i mannfél'agssti®amim en
þeir sjálfir, þéra þeir upp í
hástert, eins og komizt var að
orði í garnla daiga. Og ekki
nóg með það. Þeir gera siig
heilaga í andardrættinum og
spyrja svo sem eins og í af-
sökunartón. En tali þeir við
venjulegt fólk þúa þeir, gera
sig jafevel kumpánlega og haga
sér yfirleitt, eins og þegar
venjulegúr maður ræðir við
venjulegan mann. ,
Eitt dæmi skal nelfnt. Nokkru
eftir Hádaginn ræddi einn af
fréttamönnum útvarpsins við
forst.jóra nokkurn, að vísu all-
stóran, siðan við vísindiamann.
Báða þessa þéraði hann af
mikilii samvizikusemi.
Síðan lá leið bans út í
kirkjuigarð. Þar höfðu verið
framin skemmdarverk. Þar tal-
aði hann við venjulegit fólk,
kairl og konu, og imn'ti eftir,
bvað gerzt hafði. Bæði þessi
þúaði hanin af sömu samvizku-
seminnd og hann hafði áður
þérað þá er fynr voru nefndir.
En þetta á sjálfsaigt svona
að vera. Þeir vita það betuir,
sem bækurnar hafa, sagðá karl-
inn, sem aldrei leit í bóik.
Undarleg
sálfræði

Víkjum þá aftur að umferð-
arbreytingunni.
Undirbúnioguirinn náði hiá-
miarkd með hávökunni laugar-
dágskvöldið þann 25. Vafoa
þessi var einhver sá herfiíe'g-
aeti samsetnimgur, sem heyrzt
hetfur í útvarpi og hefur þó á
ýmsu oltið. Er raunar furðu-
legt að stofmunin sikyldi ljá
máls á að útvairpa slíku, og að
nokfeur leikari skyldi fást til
að bera slíkt í munin sér.
í’lestum löigmálum tungunnar
var umhverft, svo að bókstaf-
urimn Há kærnist að í tímia og
ótíma. Jafnvel konur urðu há-
ólétt'ar. Myndi það endast
Tryggva Gíslasyni langt á sum-
ar fram, að bwufa á vankant'a
þessaira bókmennta.
Það hefur verið næsta umd-
arleg sálarfræði, sem lögð hef-
ur verið til grundvallar í þess-
ari áróðurshrinu. Allt var gert
sem unnt var til þess að auka
á tauigaspenmu fólksins og eft-
iirvæn.tin'gu. Þetta var eins og
vakndnigasamkoma. ÖHum var
miskunnarlaust dýft ofan í
endurfæðin'garlauig hægri um-
ferðar og hreinsaðir af sér-
hverri vinstri villu.
Það er í rauninmi krafta-
verk, að umférðarbreytingin
skuli hafa gemgið jafniáfall'alit-
ið og raun hefur á orðið fram
að þessu, þrátt fyrir allt það
sem yfir þjóðima var látið
gamga. Það er raumar ein sönn-
un þess, að fólkið . bregzt ekki,
þegar á reynir, jafnvel þótt
búið sé að mdsbjóða því með
því að tala við það eins og
hálfvita, vikum og mánuðum
saman,
Riaunar skal það viðurkennt,
að sitt af hverju var sagf, eins
og talað væri til manns með
meðal'greind og þaðan af
meira. Skal ég aðeins nefna
tvö dæmi af því taigi. Jóhamm
Hannesson, prófessor. • ræddi
þessi mál í þætti diag? og veg-
ar í vetur leið mjög rólega og
höfðaði til skynsemimnar. Séra
Grímur Grimsson minnti á
umferðarbreytiniguna í prédik-
un á Hádaginn, einnig mjög
skynsamlega.
Nú er þetta liðið hjá, eins og
ljótur draumur, og er, vonandi.
að þjóðin þurfi ekki að ganiga
í gegmum ■ slíka eldraun í ná-'
inni framtíð.
Herskipamálning
Áð kvöldi Hádags var frá
því skýrt. í fréttum, að máln-
inigu hefði verið slett á útlend
herskip, er í Reykjavíkurhöfn-
lágu. Var frétt liessi svo óljós
og ruiglingS'leg og með slíkum
Framlhald á 9. síðu.
rrrTfMrn~wwwwmjrwBniff
: . .. ' , ■
, • : ;
.. .

„ - , ---
immimuuiii
liKiiniiiriiun
t««i« » « »» * i* M»m

MMlMtM I M
tuitiKiiitniriui
imuimiiiiMiiii
MIM* • * « ■*
xgsjp' ^ • I \ ^
; >. < ' 'i • •, §

Háskóla Islands hcfur vertð lokað, stúdentar, prófcssorar, vísindamenn og aðrir starfsmenn rcknir út mcðan fulltrúar á fundi hern-
aðarbandalagsins hreiðra um sig í húsakynnum æðstu menntastofn unar landsins, þeirra á mcðal fulltrúar grísku fasistastjórnarinnar
portúgölsku nýlendukúgaranna og bandarísku níðinganna í Víetnam. — (Sig. Thoroddscn tciknaði).