Þjóðviljinn - 05.02.1969, Blaðsíða 10

to St&A — I^C®VELJIINíf — Miðvibudagiir 5. feibrúar 1060.
Gilbert Phelps
Astin
allrafyrsta
i
19
með skærum flautufón. Síðan dró
hann upp mjótt, gyllt hljóðfæri
sem var svo lítil að hann kom
henni allri fyrir í munninum.
Þeir héldu ndðri í sér andanum
meðan hann lék mjóróma en
tónhreint „Loch Ixfcnond“. Bn
■þetta voru bara kúnstir og það
leið eklki á löngu áður en Tom
sagði: — Heyrðu, Vikki — ætíl-
arðu ekki að viðra Betsy dlálítið?
— Betsy. Fram með Betsy!
Hrópuöu , hinir í kór. Viktor
þerraði munnhöi-punrnar tvær
vamdlega með vaskaskinni og
setti þær aftur í hýilkin. Svo
tók hamn upp „Betsy", eftirlætis-
munnhörpuna sina, langt og
mjótt hljóðfæri með fílabeini á
hliðunum. Til að kaupa hana
hafði hann í heilt ár orðið að
neita sér um sígarettur og næst-
um allan annan munað. Hann vó
hana í lófunum- andartak, svo
bar hann hana upp að vörun-
um með glæsiiegri handahreyf-
ingu og byrjaði að spila. Það
var steinhljóð á meðan hann
lék fyrstu lögin. Svo tók
hann hljóðfærið frá m/unnin-
um og hristi það og þeir and-
vörpuðu þegar hann bar það upp
að vörunum með sama glæsi-
bragnum og fór að leika lagið
sera hann var vanur að ljúka
hljómleikum sínum með: „T’her-
e‘s a Long, Long Trail“. Alan
söng orðin í huganum; þetta var
<ptt af eftirlætislögum fjölskyld-
únnar. Sargþrungnir tónarnir
bárust upp í myrkrið; gullinn
hringturinn kringum litla hópinn
vár eins og eyja, einangruð frá
borginni. Stöku bílar þutu fram-
hjá og raddkliður barst frá hlið-
argötunum þegar krámar lok-
uðu, en enginn tók eftir því. Og
allt Majuba stræti og Majutba
Road fyrir innan kunni að meta
hátíðleika stundarinnar. Gluggi
var opnaður varlega, á stöku
HÁRGKEIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogrs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegruinarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. 111. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtístofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
stað settist fólk út á tröppumar
eða gekk út að hliðinu og langt í
burtu fór garnall hermaður að
raula lagið með djúpum þung-
lyndishreim. En engum helfði
flogið í hug að trutfla hinn helga
leyndardóm kringum ungu pilt-
ana. Jafnvel elskendur sem
gengu framhjá með augun hvort
á öðm, gengu í krók framhjá
gullna hringnum undir gasljós-
inu.
Þegar lpfctatónninn dó út stóðu
allir kyrrir án þess að mæla
orð Viktor vissi að þessi þögn
var meira virði en klapp. Svo
hóstaði einhver skammt frá
þeim og gluggg var lokað. Töfr-
arnir voru liðnir hjá. Viktor
setti' munnhörpuna aftur í hylk-
ið, lyfti Alan upp á herðamar
og gekk á undan hinum út úr
ljóshringnum.
Skammt frá ljósastaumum
rákust þeir á Greg. Hann stóð
með galopinn munn og höfuðið
teygt fram. Þeir vissu að hann
læddist oft í áttina til þeirra til
að hlusta á Viktor spila, en þeir
fóm að umla og muldra þegar
þeir mundu hvað gerzt hafði úti
á bersvæðinu. — Æ, látið hann
eiga sig, sagði Viktor. — Hvað
gengur eiginlega að þér, Vikki?
spurði Tom. — Ég vildi óska að
ég hefði eikki lúskrað honum,
sagði hann. Þeir litu vandræða-
lega hver á annan.
Flestir í klíkunni ,,vt>ru nár
graqnar; hver af öðmm bauð
góða nótt og hélt inn til sín.
Loks voru ekki eftir nema Tom
— hann bjó lengrá burtu — og
Viktor og Alan. Þegar þeir komu
að Travers húsinu sáu þeir að
Greg stóð við hliðið. Viktor
hægði ferðina. Greg bjóst til að
hlaupa heim að dyrunum. Viktor
stakk hendinni í vasann, tók upp
sexpens og rétti Greg. — Kauptu
þér Sígarettur fyrir þetta, sagði
Vifctor hranalega. Greg þreif
peninginn og vék undan. — Og
svo læturðu stelpurnar í friði,
sagði Viktor aðvarandi.
— Gleymdu því etoki! bætti
Tom við með aðvöruþunga. Greg
fílissaði Dg hljóp inn í húsið. —
Svo mikið barðirðu hann ekki,
sagði Tom við Viktor.
Viktor setti Alan niður fyri.r
utan hliðið. — Hefur þér fundizt
gaman, kútur? spurði hann.
Hjarta Alans var svo þrútið af
fögnuði að hann kom engu orði
upp. Viktor og Tom gengu á-
fram. Alan fór inn til sín. Gang-
urinn var dimmur og sömuleiðis
stofa-foreldranna. En úr miðstof-
unni seytlaði Ijósbjarmi undan
hurðinni. Hann stanzaði og lagði
við hlustimar. Um leið og hann
heyrði lágan kliðinn vissi hann
náfcvæmlega hverjir VDru í stof-
unni. Lyktin í ganginum var ein-
lægt hin sama; hún var óbreyti-
legur bakgrunnur að öllum öðr-
um tímabundnu lyktunum —
nýju klæðisplaggi, gesti, nýjum
matarrétti eða sjúkdómi. Á sama
hátt voru samræður fjölskyld-
unnar með sama grunntóni, hvað
sem óllum blæbrigðum og á-
herzlum leið. Hann opnaði í
hálifa gátt. /
— O, hann er ekki svo slæmur,
heyrði hann föður sinn segja.
— Það er líf í honum, svo
mikið er víst,1 sagði Emest
frændi.
— Ojá, sagði Glad frænka ön-
uglega. — f>i það er nú dáh'tið
til í því sem mamma segir.
— Ég er ekki að neita því.
— Hann hagaði sér ekki vel
gagnvart Caru, hvað sem þú seg-
ir.
— Ég hef aldrei sagt...
— Jú, víst hefurðu það...
— Nei, ég held nú síður!
— Ég þekki ykkur karlmenn-
ina!
— Svona nú, Glad, greip fað-
ir Alans fram í friðsamlega. —
Ernie sagði bara að það væri líf
í honum. ,
— Já, - auðvitað, vertu bara á
hans bandi.
Glad frænka talaði alltaf vin-
gjarnlega við bróður sinn. Það
var furðulegt, hugsaði Aian, að
hún skyldi geta látið í Ijós vænt-
umþykkju á svo gerólífcan hátt:
hann vissi að beiskjulegur radd-
hreimur hennar þegar eiginmað-
urinn átti í hlut stóð ekíkiíneinu
sambandi við óvild.
-i— Ég sagði henni það — ég
sagði henni það frá því fyrsta —
lága röddin kom frá ömrnu hans
— — Varaðu þig, sagði ég við
hana. — Ég þekki manngerðina.
— Reglulegur flottræfill, sam-
sinnti Glad frænka.
— Og þetta yfirlæti 1 í fram-
komunni, heyrði hann móður
sína segja hægt og dapurlega.
— Og allt þetta gort.
— Já, hann getur svo sem tail-
að.
— Ég botna hreint ekkert í
ykkur tveimur, greip Ernest
frændi fram í. — Þama stingið
þið saman nefjum allan heila
daginn yfir brðfinu hans og þið
eigið eftir að fleygja ykkur fyrir
fætur hans þegar hann kemur —
jú, ég held nú bara, það gerið
þið. Ég ' sé ykkur alveg fyrir
mér...
— Bakið og burstið og skúrið,
sagði faðir Alans og ' af rödd
hans mátti ráða að hann vildi
styðja mág simm, en var þó á
báðum átbum.
Bmest frændi hafði bersýni-
lega unnið á veðreiðunum enn
einu sinni og birgt sig upp aif
eplavíni.
— Já, við vitum hvað í vænd-
um er, hélt hann áfram. — Burt
með (fætuma af aringrindinni...
Snýttu þér!... Ég tek efciki í mál
að þú takir af þér flibbann...
Hann talaði með hvæsandi skip-
unarrödd og náði eiginfconunni
furðu vel. — Láttu smjörið
ganga... Sæktu öskubafckann...
Notaðu munnþurrkuna.
— 'Hann kann að minnsta
kosti að koma fram, greip eigin-
konan fram í reiðileg í bragði.
— Já,^ hann kann mannasiði,
sagði móðir Alans hrifinn.
— Já, sagði tengdamóðir henn-
ar og stundi. — Hann er séntil-
maður. Það verð ég að viður-
kenna — veslings Cora giftist
séntilmanni.
Nú heyrðist rödd frá frú
Blount í fyrste sinn í kórnum
— hún var bezta vinkona Glad
fræniku og það var næstum litið
á hana sem eina úr fjölskyld-
unni. — Hvar var það eiginlega
sem hann gerði Coru? spurði
hún Dg röddin titraði dálítið. —
Ég hðf aldrei fengið að vite
nákvæmlega hvað. ,v Það var
þögn. Svo heyrði Aalan ömmu
andvarpa þungt.
— Það var eitt og annað, sagði
hún.
— Já, eitt og annað. Móðir
Alans endurtók þetta. Hún lækk-
aði róminn og sagði með þunga:
— Þú skilur! Frú Blount saigði
ekki neitt.
— Já, þið vitið hvemiig sjó-
menn eru, sagði Ernest frændi
glaðlega. Það varð nístandi þögn
og á eftir hejrrðist svolgrandi
hljóð sem gaf til kynna að hann
leitaði á náðir eplavmskrukk-
unnar.
(§nílneníal
SNJÓHJÓLBARÐAR
MEÐ NÖGLUM
sera settir eru í, með okkar íull-
komnu sjálfvirku neglingarvél,
veita fyllsta öryggi í snjó bg
hálku.
Nú er allra veðra von. — Bíðið
ekki eftir óhöppum, en setjið
CONTINENTAL hjólbarðá, með
eða án nágla, undir bílinn nú
þegar.
Vinnustofa vor er opin alla daga
frá kl. 7,30 til kl. 22.
Kappkostura að veita góða þjón-
ustu með fullkomnustu vélum
sem völ er á.
GUMMIVINNUSTOFAN h.f.
Skipholti 35 — Sími 3-10-55.
Blaðdreifing
Vantar fólk til blaðdreifingar í
Hjarðarhaga — Háskólahverfi —
Hrjngbraut — Langholtsvegur.
ÞJÓÐVILJINN Sími 17500
HARPir er ilmandi efni sem hreinsar
salernisskálina og drepnr sýkla

SKOTTA
— Ég treysti á að þú yrðir k’lukikutíma of sainm eins og vaimalega!
RAZN0IMP0RT, M0SKVA
Trésmíðaþjónustan
veitir húseigendum fullkomna viðgerða- og við-
haldsþjónustu á öllu tréverki húseigna þeirra.
ásamt breytingum og annarri smíðavinnu úti sem
irmi. — SÍMI: 41055.’
ÚTSALA - ÚTSALA
Úlpur, peysur, skyrtupeysur, skyrtur,
terylenebuxur, stretchbuxur, taubuxur.
Úrval af bamafatnaði. Einnig vinnufatnaði herra
og dömuregnkápum.
Verzlunin FÍFA.
Laugavegi 99. (Inngangur frá Snorrabraut)'.
ÚTSALA
Útsala stendur yfir
O.L. Laugavegi 71
Sími: 20141.