Þjóðviljinn - 13.08.1969, Blaðsíða 4

4 SlÐiA — ÞJÓ0VTLJINN — MiíWikudagiur 13. ágást 1969.
— málgagn sósíalisma, verkalýðshreyfingar og þjóðfrelsis —
Utgefandi: Útgáfufélag Þ|ó5vil|ans
Ritstjórar: Ivar H. lónsson Cáb.). Magnús Kjartansson,
Sigurður Guðmundsson.
Fréttarit8tjóri: Sigurður V. Friðþjófsson.
AuglýslngastJ.: Olafur Jónsson.
Framkv.stjórl: Eiður Bergmann.
Ritstjórn, afgrelðsla, auglýslngar, prentsmlðja: Skólavörðust. 19. Siml 17500
(5 llnur). — Askriftarverð kr. 150,00 á mánuðl. — Lausasöluverð kr. 10,00.
Landvörn bróst
J^ngu er líkara en ríkisstjóm íhaldsins og Alþýðu-
flokksins telji það nýja uppgötvun að hægt sé
að selja auðlindir íslands á vald erlendum auðfé-
lögum. Það hefur áreiðanlega verið hægt að meira
eða minna leyti í heila öld. Hins vegar hefur það
verið lán íslenzku þjóðarinnar að alltaf hefur tek-
izt að afstýra landsölunni. Þó að nokkrir óvitrir
eigendur fallvatna létu gullljómann ginna sig til að
selja útlendingum íslenzka fossa voru á Alþingi
menn, sem afstýrðu því með löggjöf að hinum er-
lendu eigendum yrðu not að bráðinni. Vitandi vits
kusu mennirnir sem settu fossalögin umdeildu á
sínum tíma freimur að eitthvað drægist að upp
kæmi stóriðja á íslandi, ef verða mætti til þess
að tryggja að sú stóriðja yrði í eigu íslendinga
sjálfpa.
Með núverandi leiðtoga Sjálfstæðisflokksins og
Alþýðuflokksins við völd brestur þessi land-
vörrv íslenzkt auðvald lítur til hinna erlendu auð-
hringa sem bandamanna í baráttunni við verka-
lýðshreyfinguna á íslandi, þandamanna í baráttu
gegn sókn alþýðunnar til betra lífs og valda í þjóð-
félaginu sem henni ber. Þess vegna gerir fhaldið
það að stefnuatriði flokks síns í ríkisstjórn að
auðlindir íslands skuli falar erlendum auðfélög-
um til arðnýtingar, — og Alþýðuflökkurinn lætur
þvælast með. Þess vegna hrósar íhaldið sér af
smánarsamningi eins og alúmínsamningnum, en
þar var erlendu auðfélagi veitt hvers konar for-
réttindi til atvinnureksturs á íslandi í nærfellt
hálfa öld, og gengið að kröfu hinna hrokafullu er-
lendu viðsemjenda að viss atriði er 9amninginn
varða skuli ekki heyra undir íslenzka dómstóla.
Alþýðuflokkurinn þvældist imeð, og er líka að
reyna að hrósa sér af þessum samningum, enda
þótt vesældarlegur handaþvottur hans í lok með-
'ferðar málsins á Alþingi um að banna hinu er-
lenda auðfélagi að vera meðlimur 1 hinu svonefnda
Vinnuveitendasambandi íslands sýni, að þingmenn
Alþýðuflokksins vita hvað þeir eru að gera. Hitt
hefur enginn frétt, að Alþýðuflokkurinn hafi haft
fyrir því að rannsaka hvort farið hefur verig nú
þegar í kringum þessi „skilyrði“ flokksins* og stór-
ar fúlgur fjár renni í herkostnað íslenzkra auð-
braskara gegn verkalýðshreyfingunni frá hinu er-
lenda auðfélagi, undir öðru yfirskini en upphaf-
lega var fyrirhugað.
Jjað er yfirlýst stefna núverandi stjórnarflokka
að halda áfram á þeirri braut að ofurselja áuð-
lindir íslands erlendum auðfélögum. Því yrði
einungis afstýrt með því að við stjóm landsins
tækju íslendingar, sem treysta íslenzkum atvinnu-
vegum, treysta því að hægt sé að skapa öllum ís-
lendingum lífvænleg kjör, einnig með stóriðju -
en stóriðju í eigu þjóðarinnar sjálfrar. — s.
Húsavíkurdeilan:
Daníel Daníelsson skýrir viöhorf sín
Blaðinu hefur borizt eftirfar-
and grein frá Daníel
Daníclssyni, sjúkrahúsilækni a
Húsavík. Er greinin svar til
stjómar sjúkrahússins á Húsa-
vík, en greinargerð stjórnarinn-
ar birtist í Þjóðviljanum 12.
ágúst, í gær.
„1 dagblaðinu Tíminn b. 7.
ág. sl. birtir stjóm S.H. það
sam hún kalHar: ..Leiðrétt-
ingu. ..“ vegna sikrifa minna.
Eftir lestur greinarinnar virðist
mér, að yfirsífcriftin: „Rang-
færslur vegna skrifa D.D.“ væri
meira réttnefni. í upphafi grein-
arinmar sogir, að ég „bdandi
saiman sjúkrahússtjóm ogstörí-
um fréttaritara Tímans á Húsa-
vík“. (sic).
Þótt sleppt sé að ræða hina
óvenjulegu meðferð íslenzks
máls í þess:ari setningu, mun
lesendum miega ljóst vera, að
hér játar sjúkrahússtjóm, að á.
gizkun mín sé rétt, sem sé, að
frétt Tímans frá 27. júnf sé í
Mótmæli

íHrtM
Um allan heim er barizt fyr-
ir friði. Sú barátta er misjafn-
Iega hörð. Stundum birtist hún
í formi friðsamlegra mótmæla-
I aðgerða og kröfugangna. Og á
myndinni hér að ofan er imgt
I fólk á Indlandi í kröfugöngn
I á afmælisdegi Gandhis.
raun fréttatfflfkynning sjúkrahús-
stjómair, sem forimaðurin(n og
fréttaritarinn ber að sjálfsögðu
höfuðábyrgð á, enda þótt hann
kunni að hafa falið öðrum að
lesa fréttina fyrir blaðaimainn
Tímans.
Þá ber stjómin til baka um-
mæli forimanns um „þrýsting
utain frá“. Eklki fæ ég séð,
hvernig allir stjómarmenn geta
vitnað uimi ummæli, er fonmað-
ur viðhafði á fundi, þar sem
aðeins þrír af 7 stjómanmönnum
vom viðstaddir. Þessi viðbrögð
stjómarinnar gera það hins veg-
ar öhjákvæmiiiliegt, að rifja upp
óvenjulegar aðfarir stjómarinn-
ar sumarið 1968.
Þann 17. júlí 1968 hringdi
fonmiaður sjúkraihússtjómar lil
miín til Svíþjóðar táll þess að
tilkynna mér, að ég fengi ekki
til afnota yfírlæknisbúsitað þann,
er sjúkrahúsið hafði keypt me-3
ríkisstyrk. Skyldi óg í þess stað
flytja með 6 mianna fjölsikyldu
inn í tveggja herbergja íbúð.
Ca. 6 máinuðuan áður hafðdhinn
samd formiaður tilkynnt mér
sdmlleiðis, að þennan bústað
fenigi ég til urnráða, er heim
kæmii, svo sem lög mæla fyrir
uim. Er ég æskti skýringa kom
svarið: „Þetta hefur verið sam-
þykkt og því verður ekki breytt
og N.N. (bæjarraðsmaður) sdt-
ur héma hjá mér“. Viðbrögð
mín vom að sjálfsögðu þau að
óska úrskurðar landllæknis f
miálinu, seim felldi þegar úr-
skurð í saimræimi við sjúkra-
húsalög.
1 lok júlíménaðar 1968 barst
mér síðan bréf frá formannin.
um, þar sem hanm reyndi að
aifsaika þessa saimþykkt með því
að lýsa fyrir mér við hversu
eirfiðar aðstæður sjúkrahússtjórn
hafði að búa vegna þrýstings
frá ákveðnum ráðamönnumn
Húsavíkurbæjar og sem dæmi
þar um sendi hann mér orð-
rótta tillögu bæjairstjórans í
Húsavik frá því í sept. 1967,
þar sem lagt var til. að mér
yrðd sagt upp starfi.
Er ég eftir heimlboimu mína
á s.l. hausti í lok fraimkvæmda-
ráðsfuindar, er haldinn var í
húsakynnum Saimivinnutrygg-
in.ga á Húsavík, lagði þáspum-
ingu fyrir framlkvæmdaráðs-
menn, hvað hefði getað fengið
þó till að samiþykkja það, að
maður cmeð 6 mamma fjölskyldu
flytti inn í tveiggja herbergja í-
búð, vitandi það og, að þeir
væm að brjóta lög, kom svarið
frá fortmianni: „Það var vcgna
utanaðkomandi þrýstings. Við
gátum ekki annað“. Vil óg að
óreyndu freimur kenma um
gleymisku formanns, að hann
nú neitar að hafa viðhaft slik
umnmiæili, heldur an því, að hann
skorti kjark tii að stamda við
það, som hann hefur látið sér
um iminn fara.
Það var eklki fyrr en löpgu
aftir heimkomu mina, að ég
fókik upplýsingar um. að sam-
þykkt þessi í húsnaeðismálum
mn'num hefði veirið gerð ó bæj-
arráðsfiumdi, þar sem sjúkra-
hússtjóm hafði fyrirvaralaust
verið kvödd á þing og hemni
þröngvað til að flaHlast á þessar
aðgerðir.
Það er rétt henrrut h já sjúkra.
hússítjóm, að á meðan ég var
erlandis, lét ég í ljós undrun
yfir ótta framkvæmdaróðs um
ósamkomulag á mdUi okkar
lækmianna, er ég kæmi heim,
en upplýsingar um þemnan ótta
bárust mér í bréfi stjómarfor-
manns. Þá höfðu nánast ernigar
viðraíður fiarið frarn miUi okik-
ar læknanna um samstarfstil-
högun, og hafði ég því mjög ó
ljósa vitneskju um þær furðu-
legu huigmyndir á rekstri heil-
brigðismólla, er skotið höfðu
rótum í þingeyskri mold.
Að því er varðar ásakanir
stjórnarinnar í minn garð uim
skort á lipurð og saimsitarfeivilja,
get óg getið þess, að allt þar til
fulltrúar frá sjúkrahússtjórn
voru kvaddir til Eeykjaviikur af
„þrýstingsöfflumum“ til að semja
margnefnda rieglugerð, áttu
stjómarmenn naumast í fórum
sínum nægilega sterk orð til að
lýsa óbdlgirni „coillega“ minna
hér í Húsavík, er þeir ræddu
þessi mál i mín eyru.
Gredn stjómarinnar er ó-
neitaniega skemmtilegt við-
fanigsefni málfræðingum okkar.
Þanrndg segir t.d. .,. .. hóf fram.
kvæmdaráð samningaviðræður á
milii læknanna“.
Sannleikurinn í þessu atriði
er só, að aðstoðariækmiamir
sögðu upp starfí án þess að
mdnnast nokkru sinni á það
við mig, að þeir væru óánægð-
ir með sinn hlut á sjúkrahús-
inu. Var það þó áður fastmæl-
um bundið okkar á milli, að
væri einhver okkar óániægður
skyldi hann bera fram sínar
kvartanir, svo að við gætum
rætt þær og ledtað ráða til úr-
bóta.
Eftir að aðstoðarlæknamir
höfðu sagt upp starfi reyndust
þeir ólfáanlagir til viðræðna, J>ar
til ég nánast þrönigvaði þeim til
að mæta á fundi um málið, til
þess að við gerðum ék'ki þann
óvinafiaignað að lóta það spyrj-
ast, að við hefðuim aldred raeft
mólin okkar á milli, er sitjórn
Læknafélags íslands kæmi til
Húsavfkur.
í sambandi við starfereglur
þær fyrir aðstoðarlækm, er mér
var skipað að semja í des. 1968
gleymist stjórninni að geta
þess, að kvöldið áður en þær
voru lagðar fyrir framkvæmda-
ráðsfiund hlutu þœr ýtarlega
athuigun á fundi, sem ég átti
með stjómarformanni og aðaf-
ráðgjafa stjórmarimnar, róðs-
manni sjúkrahússins. Gerði ég
að tillögu þessara manna smá-
breytingar á uppkasti mínu, en
þeir lýstu yfír, að því loknu. að
þessar regflur væru að þeirra
dómi svo eðlilegar og sjáifsagð-
^r, að þær gætu nániast hangið
uppi á hvaða vinnustað sem
væri. Ég sat til enda fundþann,
er fjallla skyldi um starfsregl-
umar, og varð þess alldrei var,
að um þær væri fjaillað. Eftir
að annar aðstoðariæknirinin
hafði afgreitt þær með einu
orði „pýramídakerfi“ varnaum-
ast á þær minnzt.
Sjúkrahú^stjóm segir: „Slíkt
fyrirkomuliag (að ednn læknir
sinnti héraðinu og sdúkrahúsdnu)
höfðu íbúar læknislhéraðsins
reynt áður og kusu ekki aftur“.
Slíkt fyrirkcmulag kaus ég
ekki aftur. Hitt er íbúa héraðs-
ins að segja til um, hvort þeir
télja sig hafa þurfit að kvaæta
umdan læknisþj ónustu nni. Fylli-
lega er mér Ijóst. að þar muni
ýmsu hafa verið ábótavant og
biðtími sjúMimiga orðinn óþægi-
lega langur eða nólega eins
langur og víða mun tíð'kast í
Reykjavík, enda miunu þá ekíú
margir læfcnar hafa haft erfið-
ari aðstæður né yfirgripsimeira
verksvið en héraðslaaknirimn i
Húsavíkurhéraði, enda stóð hon-
um þá ekki til boða af bæjar-
ins hálfu fyrirgreiðsia um fuil-
komdnn útbúnað á læifcnastofu
sivo og aðstoðarfólk eftir þörf.
um, sivo sem raun varð á um
eftirmenm mína í sitarfinu.
Um þátt lanidlæknis í máli
þessu mun ég ekki ræða hér.
Tal ég eðlilegast að hann slkýri
sína afetöðu sjálfur. Aðedns :di
ég geta þess, að hamn hefur
tjáð mér álit sdtt á „reglugerð-
inni“ og mun það naumast fara
saman við álit sjukráihússtjóm-
ar. Sama máli gffldir um hinn
stóra þátt, er sjúkrahússtjórn
eiignar farmanmi L.l. í samn-
ingu reglugerðarmnar, sem og
máfli þessu í hedld. Ég hefi, að
sjál&ögðu, i fæstum tilfeJIuim
möguleika á að fullyrða, hvort
sjúkrahússtjóm fer þar meðiétt
mál, og mun því láta niður falla,
a.m.k. að sinni, að ræða hlut
formamms L.Í. Hins vegar tel
ég augljóst, að hann hljóti að
lóta eitthvað frá sér fara opin-
berlega um þennan þátt grein-
ar sjúkrahússtjómarinnar, þar
sem homium er þar ýmdslegt
eigmað, sem hann við mig og
samstjómanmenn sína í L.Í. hef-
ur harðneitað að hiafa átt hlut
að.
Eftir að sjúkraihússtjóm hef-
ur skýrt frá kornu þriggja
stjómarmanma L.í. tíl Húsa-
víkur í janúarmánuði s.l. segir:
„En með brófi 10. febrúar send.
ir stjóm lasJcnafélagsins tiilög'xr
um starfshætti við sjúkrahúsið
o.s.frv.“
Síðan segir, að stjóm L.T.
hafi getið þess. að ekki hafi
aliir lækinarnir getað faillizt á
þær. Hafi aðstoðarl ælcnamir
fafllizt á þær með brófí þann
20. febrúar, en ég balfi hafnað
þedm. Um þetta bréf stjómar
L.í. er mér éJounnugt. Fæ
ég og ekki séð hvemig sitjóm
L.í. gat sagt, að ég hefðd hafln-
að tildögiuim hennar, þar sem
hún hafði alldrei leitað til mín
um svar við þedm.
Hið sanna er, að stjórn L. í.
Framhald á 7- siðu.
Staða framkvæmdastjóra
við Fiskiðjusamlag Húsavíkur h.f. er laus
til umsóknar frá 1. nóvember 1969. Um-
sóknir skulu hafa borizt stjórn fyrirtækis-
ins fyrir 1. september ásamt upplýsingum
um imenntun og fyrri störf.
Húsavík 12. ágúst 1969
Stjórn FÍskiðjusamlags Húsavíkur h.f.
Keflavíkurvöllur:
IBK - FRAM
kl. 19,30 í kvöld.
Mótanefnd.