Þjóðviljinn - 13.08.1969, Qupperneq 7

Þjóðviljinn - 13.08.1969, Qupperneq 7
Daníel Daníelsson Framhald af 4. síðu. sendi það seim hún kaJlaði „Grind fyrir lsefcnasaimstarf við Sjúkraihús Húsavibur“. Tefcur stjórm L.l. sfcýrt fraim, ad hér sé aðeins uim ábendinigar að ræða, er hafðar stouli til hilið- sjónar í samíkomuiaigsuimlleitun- urn læfcnanna. 1 greinargerð vegna ágredn- ings um sitarfstilihögun lækna við Sjúkraihúsiið á Húsaivúfc dags. 14. febrúar 1969, sem ég samdi að ósk sjúkraihússtjómar segir sivo í niðurlagi: „Ég tdl, að við laefcnamir hötfium eikfci rætt betta til neinnar hlítar . . .“, og síð- an segir: ,.Hins veigar hafa þair Gísli og Ingimar spurt mig, hvort ég fallist á eða haflni bví að stanfla sfcv. fcví fyrirkomu- laigi er fram bamiur í brcfinu (bréf stjiómar L.I.). Svar mitt hefiur verið, að ég gleti faMizt á sum atriði bréfsdns, önnur ekfci, enda sé bréifinu aðeins æfclað að vera til hliðsjónar við samn- ingaviðræður". Þctta sivar mitt stendiur enn óhaggað. Þetta er það sem sjúbralhús- stjóm kallar, að ég hafi hafnað tillögunum. BCtir að sjúbrahús- stjóm hefur sfcýrt fré aðferðum þeim, er viðhafðiar voru við samningu hinnar kunnu reigíliu- gerðar segir srvo: „Samlþyfclkt sjúbraihússtjómar svarar Daníel með bréfi 15. marz, þar sem hann fullyrðir, að efcki sé að finna í sjúkrahúsalögum heim- ild ráöherra til að setja rcglu- gerð um störf Iækna . . .” (let- urbr. D.D.). 1 nefndu bréfi mínu frá 15. mairz segir srvo orðrétt: „1 sjúlcrahúsatögum fir. 54 frá 10. júlí 1964 finn ég hvergi heimiid táfL hainda heil- brigðisim'álaráðherra. hvað þá heldur sjúkrahússtjómum, til setningar reglugerða um störf læfcna við sjubrahús. í þeirri mynd, er fram kemur í „reglu- gerð“ yðar“. Hér gefst lesend. um bostur á að kynnast mál- Ðutningi stjórnarininiar, þegar hún hyggst fara hvað næst sann- leikanum með tilvísun til bréfls, er hún heflur unddr höniduim. Þá leyfir sjúbrahússtjóm sér að fuHýrða, að það sé rangtúflk- un hjá mér, að miættir fuliltrú- -------------------------------i Suður-Afríka styður Biafra LONDON 11/8 — Brezka fhalds- blaðið „Sunday Telegraph“ full- yrti i gær að Suður-Afrífca hefði nú tefcið við af Frakklandi við að birgja Biaframenn upp af vopn- um. Stórar Hercules-lflutninga- flugvélar fllyttu vopnin frá Suð- ur-Afríbu til Kalahari-eyðimerk- ur í Botswana, en þaðan væru þau ffluitt til Biafra með DC-7 flugvélum sem Biafrastjóm hefflur leigt í þessu skyni. LÚSAKA 11/8 — Zamjhíustjóm tilkynnti í dag að hinar miklu kopamámur í landinu sem hafa verið eign erlendra auðhringa myndu verða þjóðnýttar. Fyrsta skrefið í áifct til algerðrar þjóðnýt- ingar þeirra verður að ríkisstjórn- in mun gefa auðhringunum kost á að selja henni 51% hlutabréf- anna í námunum. Ætlunin mun vera að hlutabréfin verði greidd með ríkissfculdabréfum til langs tíma- Ársifraimleiðsttan af kopar • f Zambíu er 700.000 lestir, sú briðja mesta í heimi á eftir fram- leiðslunni í Chile og Bandaríkj- uinum- íþróttir Framhald af 2. siðu. rétt að benda á, að hvorkd Is- land né önnur ríkd hafa gríp- ið til attmenns ferða- og við- sikiptabanns gagnvart Grikk. landi. Sér Alþýðublaðið að svo komnu máli eibki ástæðu til þess að blanda saman stjórn- málum og íþróttum og að Is- land neiti þátttöku í móti, sem er fyrst og fremst evrópískt en ekibi girísfct. ar á fundi stjómiar L.I. þann 19. miaí sl. hafi' efcfci séð regju- gerðina, áður en hún var stað- fest, sem og, að formáður L.í. hafi ektoi séð hama endanlega frágengna til staðfesitinigar. Hér færist sjúkrahússtjóm nokkuð í fang, þar sem hún mun hafa í höndum bréf frá flundi stjóm- ar L.í. þ. 28. júlí sl., þar sem umimœli mín um þetta efni eru staðfest. Keirhst stjórn L.I. að sjálfsögðu ekfci hjá því að gefa út opinbera yfirlýsingu varð- andi þetta atriði. Um hinar fagllegu þenfcingiar sjúkrahússtjómar, varðandi verkaslkiptingu á Sjúfcrahúsdnu í Húsavík vil ég aðeins benda á. að í dag eru 17 langttegu- og ellisjúblingar á sjúkrahúsinu af 25 sjúfcfldngum samtals. Það væru því 8 sjúkilingar til uö sfcipfca upp á mdlli læknanna. Þar siem sjúfcrahússtjómin tai- ar um fullkomna deildarstærð á öðrum sjúbrahúsum, er að sjálf- sögðu átt við deittdir. þar sem eitngöngu eru vistaðir aðrir sjúblingar en langleigufólk. Þé hafla þessi sjúkrahús yfirleitt nægum sérfræðingakosti á að skipa. Þar sem ég í afchiuigasemd mdnni ræði um reynslulitla lækna, á ég við læfcna sem efldki hafa nema fárra ára reynslu í almennri læknisþjónustu og litla sem enga reynslu við störf á fuíllkomnari sjúkrahúsuim undir handleiðslu sérfræðinga. Af, að því er virðist, djúpstæðri ólbeit rithöfundar sjúkrahús- stjómar á sannleákanuim, breyt. ist orðið reynslulitlir í reynsflu- lausir. Sjúkrahússtjóm ræðir um það, að ég hyggist nú sætta mig við að starfa ednn í tveiim héruðum og við sjúkrahúsið á- samt kandidat eða stúdent, og sé þetta raunar ekki nýtt sjón- armið hjá mér. Að sjálfsögðu er þetta sem flest annað í gtrein sjúkrahússtjómar, aflgjörlsga ur flausu loflti gripið. Ég hefi aldr- ei látið orð faíltta í þessa átt, Hitt hljóta alflir raunsœir lækn- ar, er starfa úti á landsbygigð- inni að gera sér fljóst, að með tilliti til núverandi ástands í læbniamáluim oilckar, geti komáð tímiabil sem erfitt reynist að fá xnenn til starfa í þessari starfs- grein. Á sttíkt eikiki fremur við um Húsavík en aðra staði landsins. Þá veit ég eikki betur en, að á meðan ég var fjarver- andi, hafi hér tímum saman verið einn Oæknir með stúdent sér við hlið. Og enn er ébki ár liðið síðain einn kandidat var skilinn eftir hér á Húsavfk, til að sdnna tvedm hémðum ng sjúkrahúsinu. Ég hef aldrei sagt, svo sem fram kemur í grein stjómar- innar. „að sjúkrahúsið varði ekkert um læknislþjónustu utan þess“. Hins vegar hief ég bent stjóminnd á, að hún sé ednvörð. ungu kosin til aið sinna imál- efnum sjúkrahússdns, cg sé eg ekki sannfærður um, að það hafi verið flieppileg ledð, er hún valdii, þiegar hún fór inn á þá braut að færa sjélf út verksvið sifct og taka á símiar herðar gttímu við vandaimiál, sem afligjörlega eru í verkahring ahnarra aðdla, þótt sjálfsagt væri að hafa á- bveðna samvinnu við þá aðila, ef þess væri óskað. Ég hef verið vantrúaður á, að ebki'mætti talkast að fá héraðis- laakni í Húsaivíkurhérað, þar sem innan skamms blasir við, að þar yeirði hægt að bjóða upp á beztu sfcarfsaðstöðu, sem nú mun vött á hérlendis. Ég er enn sömu skoðunar, jafnvel þótt stjórn sjúkrahússins ásamt ffleiri aðiluim hafi reynt að augílýsa Húsavik sem einin óaðgengileg- asta stað fýrir lækna að starfa á. Sjúkraihússtjóm fullyrðir, að ég rangtúllkd ummæli Úlfs Ind- riðasonar á stjómarfundi þann 1. maií s.l. — En h,vers vegna birtir stjómin ekfci ummælin? Umimœfli Úlís, sem ég hripaði niður á fundinum. voru þessi: „Ég tel, að hvoriki ég né aðrir stjómarmenn *beri minnstu á- byrgð á innihaldi reglugerðar- inniar. Tifl þess skortir ofldcur ailla þekkingu á þeim málum, er hún fjallar uim. Ábyrgðina bera Miðviflcuidagur 13. ágúst 1969 — ÞJÖÐVILJINN — SÍÐA 7 þedr, er reglugerðina sörndu. Ég var aðeins fylgjandi þvi, að sett væri neglugerð táil að stuðla að lausn þessara máfla“. Af þeim 'kynnum, er ég hiefi haft af þedm Fjailsbræðrum, kæmi það mér mjög á óvart, ef Úlf Indriðason skorti djörfung og drengskap til að standa opin- berlega við það, sem hamn hef- ur sagt, jafnvefli þótt það bunni að Ikoma samstarfcmönnuim hans í sjúkrahússtjóm óþœgilega. All bátleg er undmn stjóm. airinniar yfir því, að ég skyldi llegigja fyrir hana spumingar, varðandi reglugerðina. Það var einimátt í tillefni þeirra spum- iraga, sem Úlfur Indriðason við- hafði áðuronefnd ummæfli. Á fiundinium lagðd ég sérstaka á- herzlu á það, að stjómarmönn- uim hlyti að verða greitt til svara vlö spurninguni' marimm. þar sem þeir myndu naiuimast hafa samlþybkt reglugerðina, 4n þess að þeir áður hefðu gaum- gæfilega kynnt sér og yfirvegað eifini hennar. Ekiki nenni ég að elta ólar við ýmsar fárániegar hugdettur í gredn stjómarinnar. Fyrir ein- hvern misigániing haifa lent inn í greinána einstöku bókanir, sem ekki em rangfærðar. Að því er snertir umræður um sjálfa regttugerðina, vísa ég til fyrri greinar mininar um það eflni. Stjórnin ræðir um tiflvitnun miína í túlibun lögfræðings L.I. á reglugerðdnni og birtir í fram- haldi af þvi feitletraðar ráð- leggingar lögfræðingsins til mín. Hins vegar telur stjómin sér ebki hagkvaemt að bixta nedtt annað úr _fundargerð stjómar- fundar L.f. með mér og lög- fræðingi féttagsins þ. 19. maísl. Fundargerð þessa fékk sjúkra- hússtjóm semda skv. eigin ósk í byrjun júlímánaðar. Hún tel- ur sér t.d. ekki hagikvæmt að birta eftirfarandi atriði fund- argerðarinnar: „... Elfltir það lét Guðmundur Yngvi Sigurðs- son í Ijós, að sér virtist sem reglugerðin bryti í bága við sjúkrahúsallögin og gengi of langt í að skerða völd ráðins yfirlæíkn- is við sjúkrahúsið. Daníei Daní- elsson, ráðinn yfirlæknir, gæti því staðið fast á rétti sínum skv; sjúkrahúsalögum, ef í odda skærist um framkvæmd reglugerðarinnar“. Þrátt fyrir það, að sjúkrahússtjóm hafi í höndum þessa fundargerð, full- yrðir hún að þessi túlkun hafi afldrei verið kynnt fyrir stjórn- inni. Það er ekM rétt, að ég hafi efldki viljað fara að ráðum lögfræðinigs L.l. I bréfum sjúkrahússtjómar til mín dags. 13. marz og 22. apríl boðar stjórnin viðræðufund fram- kvæmdaráðs og læknanna um framlbvæmd reglugerðarinnar. I júnfbyrjun fór ég þess á leit, að þessá áður boðaði funidur yrði haildinn og flór hann fram hinn 9. júní. Þar sem ég taldi það engum til hags, að upp hæfist deilla á miili mín og að- stoðarlæknanna við störf á sjúkrahúsinu, sllcýrði ég á fundi þessum allnáið frá því, hvem- jg óg taldi mér fært að fram. kvæma regilugerðina og lét síð- an bóka það, að ég væri reiðubúin að framkvæma þau atriði hennar seim saiman fæm við sjúbrahúsalög að démá lög- fræðings L.I. Sjúkrahússtjóm kom hins vegar í vog fyrir, að ég gæti frambvæmt reglugerðina á þennan hátt, svo seon lögfnæð- ingur L.l. haifði lagt til, með þvi að segja mór upp störfum. 1 greinarlok kveðst sjúflcrahús- stjómin staðráðin í þvi, „að láta einskis ótfreistað til að nægur Iæknakostnaður sé á Húsavík. . Bbki efa ég, að hér sieigi stjómin hug sinn allan, sbr. þá staðreynd, að er ég hætti hér læflcnisstörflum 1966, . hækkaði kostnaður við læikindsþjónustu á sjúkrahúsinu um ca. 100%, og kostnaður við læflcnisþjónustu utan sjúkrahúss margfaflt meira. Um hug yfirgnæfandi meiri- hluta héraðsbúa tii aðgerða sj úkrah ú sst jórnar liggja fyrir slcjalfestar sannanir, og það er grunur minn, að vonir stjóm- ai'innar um það, að henni hafi tekizt að slá ryki i augu aíl- mennings með þessari lágreistu grein siinni, breytist í sár von- brigði“. Viðtal við Ingólf Helgason Framhald af 5. síðu að síkilja „aðaflinn“ frá hinum, Þegar menn teikna hús i Bret- landi, vita menn nákvæmlega hvaða stétt mun búa þar. Á sama hátt vita mernn, þegiar þeir teikna hvertfi eins og Amames, að það eru aðeins tvö prósent þjóðarinnar, sem geta búið þar, og hin 98% hafa enga fjárhags- lega möguleika til þess. Menn gera sér ekki grein fyrir því að með slíbu skiputtagi ráða menn álveg óskaplega miklu. mikttu meiru en er í raun veru hollt fyrir skipulegeiendur. Þeir eru að fást við þjóðfélagið, og þeir stuðla að því að það hald- ist eins og það er“. Hvemig finnst þér bá rétt að skipuleggja borgir? Finnst þér bannskc rétt. þecar öllu eru á botninn hvolft, að bær byggist sbipulagslidð eins og áður? „Já, á pappímuim. Borgir eru alflta/f hinn hræðittegasti ó- skapnaður. þegar litið er á þær á yfirhorðinu. En þegar menn fara að átta sig betur á beim og sfkilja líf þeirra og rök þess. siá menn að í þeim er ákveðið skipula'g. Þarna eru mörg kerfi. sem grfpa hvert inn í annað. Þannig vinna borgir, og þeðs vegna er eðlilegt að skipulagið sé sveigjanlegt“- Þú ert þá bannske beirrar skoðunar að nauðsynlegt sé að finna bá eðlilegu bróun, sem er að gerast í borginni og reyna siðan að hafa ábrif á hana frem- nr en að búa til fastmótað heild- arplan? „Já, en þetta verður þó að gerast innan einhvers skipu- lags. Menn þurfa að gera grein- armun á heildaráætlun og svo losarallegri áætlun, sem er rek- in frá viku til viku. Bæir vaxa og minnka og þróast á alla lund- 1 rauninni verður maður miklu fremur að búa til fflósófíu en heildaráætlun. Það er fílósófía hvað maður ætlar að gera í bænum, hvað maður ætflar að fá út úr honurn, hvernig maður ætlar að litfa í honum- Það er þetta, sem skiptir máli en ebki hvort göturnar eru mjóar eða breiðar“. Hvernig finst þér sú hug- mynd að byggja annan miðbæ í Kringlumýrinni? Reykjavifcurskipulagið er sá, að þar er mönnium þröngvað til að eiga bíla. Ef maður býr inn í Langholti eða í Ártúnshverfi verður hann að edga bíl. sér- staklega vegna þess að strætis- vagnakerfið er út í hött, þessi hverfi geta aklki ’gleignt sínu httut- verki með öðiru móti. Ýmsar götur neðarleiga í Þingholtunum eru því heppilegustu . staðimir og t.d. mikilu þétfcbýlli en nýju hverfin. Bf menn vilja byggja hér borg sem stingur i stúf við umhverfið, þá byggja þeir hana alveg í hnapp. Þessi stóru auðu svæði Reykjavikur hafa litlu hlutverki að gegna, því að menn þurfa ekki að fara nema stuttan spöl út fyrir borgina titt að vera komnir upp í óbyggðir". Það er stundum talað um það erlendis að takmarka bílaumferð og banna jafnvel alla umferð bála um heil hverfi eða borg- ir- Heldurðu kannske að slík stefna eigi eftir að verða tekin upp víðar? „Það er ekki óhugsandi. Menn hafa komizt að því að hve mikl- ar götur sem lagðar eru, minnka uimferðartruflanimar ekki. Þær flytja sig aðeins annað- Allir bílar í Reykjavík geta t.d- kom- izt á hvaða stað sem er i bæn- um á 20 mínútum, og þess vegna er afldrfei liægt að koma í veg fyrir önglþveiti. Verður að taka upp ýmsar hindranir, t.d- um- ferðarljós og einstefnuaflcstur. En um leið og það er gert minnk- ar bilið stórlega milli þess að aka í einkabíl eða í strætis- vaigni. Það liggur við, að maður sé kcimdnn upp í strætisvaign, þegar honum er sfldpað að aka áfcveðna ledð. Það slldptir engu máli hvort maður er í einkabíl eða í strætisvagni, þegar hann æld í ’ einkabílnum fyrir aftan strætisvagninn einu leið- ir.a, sem leyfilegt er aðaka. Auk þess nýtist landið illa þegar menn ferðast um í einkabílum, því að þeir taka svo mikið plásis. Það situr kannske einn maður í bíl, sem tekur upp sex til sjö fermetra, og svo verður að vera tíu metra bil beggja megin við hann. Reynslan hef- ur orðið sú í borgum eins og Cumhemauld að notkun einka- bíla er minni en gert var ráð fyrir. En nauösynlegt er a.m.k. að fólk haifi val“- „Það gerir efckert til þótt mið- bæimir séu tveir. Þeir bæta jþvor annan upp. Það er rangt að líta svo á, að borgir þurfi að hafa stóran og vel afmarkað- an miðbæ. Borgir em flóknar og það fer eftir tímabilum, hvaða hvertfi eru mest metin og hver efcllri. Hvað grípur inn í annað og nauðsynlegt er að geta hreyft sig til ef ásteeða þyldr til. Það em til kenningar um að mið- bæir þurfi að geta vaxið í eina áíbt- Þær eru í rauninni eflcki nýjar. Miðbærinn í Reykjavík hefur t-d. vaxið inn alflan Lauga- veg, og það er eðlilegt að hann togist að þeim hverfum, sem menn búa í. Miðbæir dragast saman og vaxa eftir því sem á stendur“. Hvaða galli þykir þér áber- andi við þctta aðálskipulag Reykjavíkur? „Reykjavík er aflltof strjábýl og of stór svæði em aiveg auð. Það hdfur m a- þann galla að gatna- og holræsagerð eykst fram úr hófi. En það skapar líka mikið vandamál, samgönig- urnar. Nú er verið að byggja börg í Siflcotlandi, Cumbemauld, fyrir ruorð-austan Glasgow- Hún er byggð fyrir 70 þúsund smanns, en skipulagið er þannig að menn eiga að geta gengið á ör- fáum mínútum niður í miötxæ, hvar sem þeir búa í börginni. Bf þeir vilja aka þá leið, em til þess skotvegir. Þetta fyrir- komulag er æskilegt vegna þess að menn geta valið, farið í bfl elf þeim sýnist svo eða gengið ef þeim sýnist svo- Gallinn við Sýning í ænddyri. Safnahússins Hinn 14. ágúst n.k. eru liðin 200 ár frá fæðimgu Steingríims bisflcups Jónssonar og hinn 17. ágúst 150 ár flrá fæðángu Jóns Ámasonar bóflcavarðar og þjóð- sagnasafnanda. Frá Steingirímd biskupi erkom. ínn stofn handritadeildar Lands- bókasatfns, er keyptur var að biskupi látnum árið 1846. Jón Ámason heifiur gegint starfi flands- bókavarðar lengur en noflckur maður ainnar eða um nær 40 ára slcedð, 1848-1887. Lands’bókasafn minnist þess. ara tveggja mætu manna með sýnin'gu í anddyri Safnahúss. er stamida mun þannan ménuð. (Frá Ijandsbókasafni). Til söla Chevrolet ’58, sendiferðabíll, styttri gerð. - Upplýsingar í síma 19368. JÓN ODDSSSON hdl Málflutnings- skrifstofa, Sambandshúsinu vS Sölvhólsötu. Sími 1-30-20 úr og skartgripir JÚNSSGN sk^Iavöróust Ig 8 <gntineníal Hjó/barðaviðgerðir OPIÐ ALLA DAGA (LÍKA SUNNUDAGA) FRÁ KL. 8 TIL 22 GÚmíViNNUSTOFAN HF. Skipholti 35, Reykiavilc SKRIFSTOFAN: slmi 3 06 88 VERKSTÆÐIÐ: sími 310 55 minningarspjöld • Mínntngarspjöld Menning- ar- og minningarsjóðs kvenna fást í bókabúð Braga Brynj- óflfssonar I Hafnarstræti, hjá önnu Þorsteinsdóttur, Safa- mýri 56, Valgerði Gísladóttur, Rauðalæk 24. Guðnýju Helga- dóttur, Samtúni 16 og á skrif- stofu sjóðsins, Hallveigarstöð- um. Frændi minn, VIGGO BENEDIKTSSON, frá Patrelcsfirði, Reykjavík sunnudaginn lézt á Borgarsjúkraihúsinu 10. þjn. Fyrír hönd vandiamanna. Benedikt Daviðsson. ■KHan

x

Þjóðviljinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.