Þjóðviljinn - 29.11.1969, Side 10

10 StÐA — ÞJÓÖVniJiNN — Laugardagur 29. nóvember 1969.

INGA HAMMARSTRÖM
STJÖRNU
HRAP
Nú fylgdist hún með því með
augun á armb^ndsúrinu h,ve
lengi böm Elenu höfðu áihuga á
þessum nýgerðu leikföngum. —
Ei bam fleygir frá sér ieikfangi
innan nokurra mínútna, er frá-
leitt að hefja fraimleiðslu á því
í stórum stíil, sagði hún til skýr-
ingar. — Þess vegna gerum við
alltaif prufur sem við reynum
á bömuim sem við þekkjum, áð-
ur en við hefjum stórframleiðsilu
a þeim.
Nýju leikföngin, sem ég hreilfst
ekki vitund af ættu svo sann-
arlega að komast í stórfram-
leiðsttu, þvi að telpumar virtust
ekki geta sttitið sig frá þeim.
Með sælubros för Göta að búa
’til kaffi þegar hún hafði skráð
timarm og áhuga bamanna-
Til að losna við nýjan fyrir-
lestur um uppeldis<gildi leik-
fanga, leiddi ég talið að Elenu
og sþurði hve lengi Göta hefði
þekfct hana. — Síðan við flutt-
um hér í einbýlishúsahverfið fyr-
ir nokkrum ámm. Þau em svo
dásamlegar manneskjur.
,,Dásamlegt“ er eitt af þeim
orðum sem ég á erfitt með að
sætta mig við- Sizt af ölttu hefði
ég gripið til þess til að lýsa
gömlu vinkonu minni sem !á
endilöng í drykfcjusvefni í næsfa
húsi.
— Þér virðisí Elena trúlega
hafa breytzt töluvert síðan þú
sást hana síðast, bætti Göta við
vgrfæmislega, þegar hún tók
eftir viðbrögðum mínum.
— Ég er mest undrandi á því
að hún skuili lifa þvíiíku hóg-
lífi, sagði ég. — Við voram sam-
an í Academie des Beaux-Arts
i París í tvö ár. Hún var reglu-
legur vinnuþjarkur þá- Við vor-
utm fátækar eins og kirkjurottur
og hún var sérlega sttyng í að
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hraun.tungu 31. Siml 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- oe snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð Oyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
uppdrífa eitthvað handa okkur
að gera.
Hún útvegaði okkur vinnu sem
skreytarar, statistar í kvik-
myndum, auglýsingajireifarar og
ailt þetta gerði hún með glöðu
geði.
— Sennilega væri það Bausn a
vandaimóli hennar ef hún færi
að vinna, en Harald er ekiki sér-
lega hrifdnn af því — hann hef-
ur skelfilega skatta eins og er.
— Peningar skipta nú ekki
mestu máli í lífinu, sagði ég,
þótt mér fyndist ég taila eins og
bók. Peningar skipta geysilegu
máili, jafnvel fyrir listamenn- En
Blena lifir ekki lífi við sitt hæfi.
Fólk verður alltaf að hafa tæki-
færi til að nýta hæfileifca sína,
jafnvel þótt það kosti fyrirhöfn.
— Ég veit bara ekki hvort hún
hefur næga hæfdleika, sagði
C-öta. — Að vísu hef ég efckert
vit á því. Ég gæti efcki gert
greinarmun á góðu mólverki og
gati á veggnum, en ég held að
Elena sé sjálf farin að draga
hæfileika sína í efa- Hún byrj-
ar stundum á mynd eða teifcn-
ingu, en eftir miifcið braimlbolt er
hún vön að fleygja öllu saman
og drekka sig fuilla. Hún þarf
ebki að koma nálægt húsverk-
unum. Vinnustúifcan er óhemju
dugfleg og tekur efcki í móil að
neinn skipti sér af umsjá henn-
ar á húshaldi og börnum.
— Þekfctirðu liika Haralld áður
fyrr? spurði hún síðan.
— Já, hann var á akademíinu
um leið og við Elena, reyndar í
annarri deild, — hann ætflaði að
verða arkitekt- ,
— Þú átt eftir að sjá að hann.
hefiur tt'ífca breytzt töduvert. Hann
er orðinn einn af þeim mönnum
sem virðist álíta að úttroðið
peningaveski sé karlmennsiku-
: r.ierki, og hann er dálítið gamal-
dags í áliti sínu á kvenfóilfci —
það á að sitja heima við hann-
yrðir og annað dútl.
Ég kinkaði kolli og drakk m,eð
áférgju sterkt og gott kaffíð
hennar, sam yljaði mér innvort-
is mun betur en þunnt nær-
buxnavatnið sem vinnukona El-
enu hafði borið ökkur.
— Hvernig stendur annars á
ferðum þínum hingað núna?
spurði hún.
— Mér hefur verið boðið að
gera skneytingu í ráðhúsið og
ég ætla að líta á húsið, teifcning-
arnar og umihverfið.
— Já, en, ég á við . . . áttu
ekfci dáílítið erfitt einmitt núna?
Ég er að hugsa um hana sysit-
ur þína. Ég var að ttesa morgun-
blöðin-
Ég leit undraindi á hana,. —
Það eru eklki margir sem vita
að Mari Marfc er systir mín,
sagði ég dáilítið hissa. Hvemig
stendur á því að þú veizit það?
Göta sýndist ringjlud. — Ég
veit það efcfci, ég hlýt að þaEa
heyrt það ednihvers sitaðar. Þú
skilur, fólk segir svo ma,rgt og
maður hlustar með öðru eyranu
— sumt situr eftir, annað hverf-
ur-
Mér þóttti eintoennillegt hvað
Göta virtist ráðviUt — það var
alveg eins og henni fyndist hún
sjálf hafa hlaupið á sig.
Attlmairgir af grunsemdalistan-
um tófcu þátt í tovöttdboðinu.
Britt-Inger, vinnustúikan, hafði
ráðið og regerað á neðri hæð-
inni allan morguninn, ednbeitt
og þögul og litið út eins og
þramiusfcý í hvert sdnn sem edn-
hver telpnanna bdrtist í dyrun-
um að setustofunni eða stáss-
stofunni, en það var algert bann-
svæði þann daginn.
Síðdegis birtist beinaber, rosk-
in kona sem leit út eins og hún
hefði ekki fen.gið ærlegain mat-
arbita alla ævi. Það var frú
Olsson, matseljan, sem eyðittagði
með útliti sínu gersamlega þá
gömlu hugmynd mína að miat-
seljur væru einlægt bústnar og
blómilegar-
Britt-Inger hleypti henni inn
í eldihúsið með semingi og um
sjöleytið dró hún sig í hlé en
tvær harðstífaðar konur sigldu
inn fyrir fulUuim seglum — það
vora framreiðslustúttikuimar, og ég
stundi bókstaflega þegar ég sá
þær.
Það er fyrirgefanlegt að hafa
riiatsélju, en mér er alltaf medn-
illa við ■ aðkeypt framreiðáufólk
sem birtist í hverjum’ krók og
kimia og tekur eftir öilu sem
gestirnir láta sér um munn fara.
Bo Biidberg og Kerstin kona
hans komiu fyrst í rauðum sport-
bíl, á lengd við stærðar sprengju
og álíka ógnvekjandi að formi
til. Hamn lýsti því yfir að hann
hefði komið á fyrra faillinu til
að fá tækifæri til. að eiga við-
tal við mig í ró og næði áður en
hinir gestimir kaamu.
Bo var hár og dökkur yfírflit-
um, irueð heldur hversdagslegt
kvennamannsútiit og snöggklippt
svart yfírskegg sem mdnnti á
dulbúning- Hann tattaði heldur
hvimleitt Stokkhóilmsslangur seim
var fímim ára gamait. Svona
slain;gur hafði ég sjálf borið fýrir
mig fyrir fimim áram, og ég
komst Mka að því að hann hafði
verið fréttaritari blaðsins sáns
í höfuðborginni í sjö ár. Nýja
slangrið, nýju orðatiltækin réð
hann ekki við, en óg þóttist vita
að hann gæti sllegið ryki í aug-
un á yngra fóld mieð þessum
talsmáta sínum og stórborigar-
látum. Hann var mijög stima-
mjúkrir við mdg, gaf í skyn að
eiginlega væram við meiri
heimsborgarar en hitt fóttikið, en
ég flýtti mér að bera það til
baka mieð því að segja/ fré,því
að óg ætti “ heima fyrir utan
Stoklkhólm og færi ektoi tdi borg-
arinnar nema tdllineydd. Ég hafði
engan sérstalkan hug á þvi að
tilheyra sönuu veröld og Bo
Blidtoerg-
Spurningum hans um skreyt-
inguna á róðhúsinu svaraði ég
eins öljióst og mér var unnt. Elkik-
ert var áikveðið enn, óg ætlaði
bara að litast dólítið um. Menn-
ingaimefndin vildi fá sikreytingu
gtrða úr steinum úr umihverf-
inu — annað gat óg ekfci saigt
u<m gerð listaverksins.
Eiginkona Bos hringsóttaði af-
bi-ýðisfull kringum okkur eins og
lo-ftsteinn. Hún var með ljóst hár
úr túpu og fttegin niður á bringu,
í aðskornum, hlíralausum svört-
um kjól, sem sýndi fimin öll «f
ljósu hörundi- Kerstin Bttidtoerg
var fullþybbin fyrir kjól af
þessu taigi. Ég taldi víst að hún
hefði einhvem tíma verið lögu-
leg á hetLdur hversdagsilegan hátt
— Mari notaði stundum orðið
„götuþokki“ um útlit af þessu
tagi og mér þótti það við hæfi.
Nú vair hún að nálgast fertugt og
hörundið tekið að gerast gróft
a£ ofnotkun fegrunarlyfja og óá-
nægjusvipurinn á andáitinu hafði
aflaigað munninn, sem eitt sinn
hafði áreiðanilega verið fiaiiegur.
Þegar hún hætti loks að snúast
fcringum okikiur eins og grammó-
fónnál, fannst mér sem það væri
valur í vígaihug sem kastaði sér
yfir mig.
Við töidum viðtallinu lokið þeg-
ar hinir gestimir föra að sýna
sig. Kerstin hafði bersýnilega
einhverjar sérstafcar hugmyndir
urp listakonur og taldi það
slcyldu sýna að haida uppi menn-
ingarlegum samræðum við mig
og fór að tala um nýútkomnar
baskur. Þá raltst hún á gegndar-
lausa fáfrasði hjá mér — því að
ég kaupi yfirfeitt aldrei bækur
fyrr en þær kor.'.a í ódýram út-
gáfum. Bókmenntalega séð er ég
því altttaf svo sem þrem áram á
eftir tímanuim.
JafnMa stóö ég mig gagnvarf
Ake og Xngrid Dahlbeck. Ake
v£}r lítill maður með vísi að
skaiLLa og rauðbirkinn litarhátt;
jafnvel hvirfillinn var freknótt-
ur- Ég velti fyrir mér hvort hann
væri freknóttur um allan kropp-
ir_n og það fór hrolllur um mig.
Alla vega var erfitt að gera sér
hann í hugarlund sem ástmiann
IViaris. Ingrid eiginkona hans
var höfðinu hærri, ekiki aðeins
líkaimllega heldur lítoa aindlega.
Það var augttjóst að hún var skél-
egg baráttukona í hjónabandinu.
Hún hristi hönd miína og lét í
Ijós gleði sína ytfir því að fá
,,menningarfrömuð“ í bæinn og
fj'rir bragðið 3eit ég á hana með
vantrú og tortrygigni. Ég á ekki
margra ára frægð að baki og ég
er naumast farin að venjast
henni enn.
Ingrid Daihlbedk var trúlega
noklkruim árum eldri en eiginmað-
ur hennar, vel búin og gráfclædd
frá hvirfli til ilja, gædd eins
kor.ar litlausium giæsileik sem
stunduim mniá sjá hjá mjö'g efn-
uðu kvenföttíki. Mér tókst að
koma mér undan að þdggija boð
um að koma og tala á fundi
Frediku Bremer-féflagsdns um
„nútímabst í Svíþjóð“ eða edtt-
hvað í þá átt ag gat þess að ég
væri allsendis ófróð um þétta
umifangsimiikfla efni. Við þetta
glataði rödd hennar mikilu af
virðin:gu sinni fyrir mér og hún
fór í stað'inn að líta á mig með
tortryggni.
Kynningar fóra fram í rúm-
góðu amddyrí hússins og á meðan
var verið að leggja á borð msð
viðarrennihurð. Elena tóttc á
mlólti öllum með virðuleik sem
hefði verið samlboðinn prinsessu.
Með snilli samfcvaámdsbyttunnar
í að Deyna áráttu sdnni fyrir um-
heimdnum, hafði hún sofið úr sér
morgunvímuna allan dagdnn og
drafck nú aðeins ávaxtasafa. Hún
hsfði legið á sólfanum mdnum I
vinnustofunni allan daginn með-
an ég heimsótti Harald í gamla
og veðraða ráðhúsinu. Hann
Húsbyggjendur. Húsameistarar. Athugið!
„ATERMO
■■
— tvöfalt einangrunargler úr hinu heims-
þekkta vestur-þýzka gleri. — Framleiðslu-
ábyrgð. — Leitið tilboða.
A T É R M A Sími 16619 kl.
10-12 daglega.
Trésmiðaþjónustan
veitir húseigendum fullkomna viðgerða- og við-
haldsþjónustu á öllu treverki húseigna þeirra,
ásamt breytingum og annarri smíðavinnu úti sem
inni. — SÍMI 41055.
I.álið ekfci skemmdar kartöflnr koma yðnr
í vont skap. Xotið COLMANS-kartöfluduft
Svefnbekkir — svefnsófor
fjölbreytt úrval.
□ Beztu bekkimir — bezta verðið.
□ Endumýið gömlu svefnhúsgögnin.
SVEFNBEKKJAIÐJAN
Laufásvegi 4. — Sími 13492.
n
2 5Z
TIL ALLRA HRRA
Dag- viku- og
mánaðargjald

22-0-22
MjALTJR"
RAUDARÁRSTÍG 31
4
4