Þjóðviljinn - 17.06.1970, Page 6

g SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 17. júní 1970.
Leikfélag Akureyrar:
Yfir 12 þúsund íeikhúsge:t-
ir á 71 sýningu 5 leikrita
Aðalfundur Leifofélags Aikur-
eyrar var haldinn hinn 2. júní
s.l. Á fundinum fór fram
stjómaricjör, en úr stjórinni
áttu að ganga Jón Kristinsson,
formaður og Guðmundur
Gunnarson ritari, en þeir vom
báðir endurkjörnir. Gjaldkeri
er Guðmundur Magnússon og
varaform. Marinó Þorsteinsison.
Formaður gaf skýrslu um
starfið á síðastliðnu leikári. Á
síðastliðnu haujsti var Sigmund-
ur örn Arngrímsson ráðinn
framkvæmdastj óri fyrir félagið,
en Sigmundur útskrifaðist úr
leikhstarskóla Leikfél. Reykja-
vikur 1965. Hann hdfur unnið
mikið og gott starf á Akureyri,
en auk framkvasmdaistjóra-
starfsins hefur hann einnig haft
á hendi leikstjóm í tveimur
Sigmundur Öm
leiiksýningum og auik þesis leik-
ið tvö hlutverk.
Reynslan af starfi fram-
kvasmdastjórans í vetur sýnir,
að félaginu er nauðsyn að ráða
fastan starfsmann í framtíðinni
til að sjá um allan daglegan
rekstur, svo umfangsmikið sem
allt stanf leikfélagsins er orðið.
★
Á leikárinu vom sýnd 5
leikrit og urðu sýningar sam-
tals 71, en tala leikhúsgesta
yfir 12000 og er það miklu
meiri sýningarfjöldi og aðsókn
en áður er þekkt í sögu leik-
félagsins. Leikstjórar hjá fé-
laginu á leikárinu vom, Sig-
mundur örn, Þórhildur Þor-
leifsdóttir, Amar Jónsson og
Magnús Jónsson. Hlutverk í
þessum leiksýningum urðu
samtals 95.
Félagið gaf út ásfcriftarsikiír-
teini sem giltu að öllum sýn-
ingum á starfsárinu, barnaleik-
rit þó undanskilin, og fen-gu
þeir er slík kort keyptu 25%
afsiátt frá venjulegu lei'khús-
verði. Um 90 manns notfærðu
sér þessi hhmnindi. Leiklistar-
námskeið var haldið á vegum
félagsins og veitti Si'gurður öm
þvi fonstöðu, en kennarar auk
hans vom, Þóihildur Þorleifs-
dóttir og Amar Jónsson. 19
nemendur vom á þessu nám-
sfceiði og tóku nokkrir þeirra
þátt í leiksýningum hjá félag-
inu á leifcárinu.
Gjaldkeri gaf bráðabingða-
yfiriit yfir reksturinn á starfs-
árinu og kom þar fram að
heildarveltan hafði orðið yfir 2
miljónir. Reikningar em ann-
ars lagðir fram á síðari hluta
aðalfundar sem haldinn verður
í ágúst-sept.
★
Fundurinn gerði eftirfarandi
ályktanir:
1. Aðalfundur Leikfélags
Akureyrar hvetur eindregið til
þess, að hafizt verði handa, nú
þegar, um endurbætur á leik-
húsi bæjarins, þar sem fyrir-
sjáanlegt er, að það verður að
þjóna hlutverki sínu sem leik-
hús enn um nokkurt skeið.
Itrekar fúndurinn, í fyrsta
lagi, óskir félagsinis um breyt-
ingu á leiksviðsopi og að upp
verði sett fúflkomið ljósahorð.
I öðm lagi telur fundurinn
fyrirhuigaða breytingu á norð-
urenda leikhússins mjöig að-
kallandi og að hef ja beri undir-
búning að framikvaamdum nú
þegar. I þriðja lagi er nauð-
syn á viðbyggingu við suður-
enda hússins, þar sem aðstaða
fyrir vaxandi starf leikfélags-
ins er mjög þröngur sta'kkur
s'korinn m.a. varðandi æfinga-
aðstöðu, leiktjaldasmíði, leik-
tjaldamálun o.fl. I fjórða lagi
minnir fundurinn á tillögu-
teikningar, um breytingar á
neðri hæð hússins — veitimga-
sali o.ffl. Lítur fundurinn svo
á, að framangreind atriði þurfi,
nú þegar, að komast á fram-
kvæmdastig, og beri að leysa
þau í þeirri röð sem að framan
greinir.
2. Aðalfundur Leikfélags
Akuireyrar þakkar bæjarstjórn
Akureyrar veitta fjárhagsaðstoð
á liðnu leikári, og fagnar sam-
þykkt um fjárveitingu til list-
kynningar í sikólum. Telur
fundurinn að þessi nýumg hafi
náð tilgangi sínum Dg m.a.
stuðlað að mjög auiknum leik-
listaráhuiga skólaæsku bæjar-
ins. Mælir fundurinn með því,
að þessi þáttuir verði ekki lát-
inn niður falla.
3. Aðallfundur Leikfélags
Akureyrar mótmælir harðlega
þeim árásum, er átt hafa sér
stað, í vetur, í blöðum, bæði
hér á Akureyri og í dagblöð-
um höifuðstaðarins, þar sem
hafðar voru í frammi órök-
studdar dylgjur og persónu-
legt níð um einistaka félaga og
starfsmenn Leikfélags Afcur-
eyrar, auk sleggjudóma um
Starfsemi félaigsins yfirleitt. Eru
slfk S'krif höfundum þeirra til
lítils sóma og til óþurftar led'k-
listarstarfsemi bæjarins.
'* < V i •H'irJH mm'i nu m 10 jfi mr
Minning
Fæddur 3. febrúar 1922
Ég hitti Gunnar Sigurðssom í
fyrsta skipti á Septemibersýn-
ingunni 1947 og skömrnu síðar
var hann orðinn náinn vinur
okkar sem að henni stóðum. —
Honum var gefið þetta ffláigæta
myndlistarskyn sem vísar þeim
er því eru gæddir beinuistu
leið að innsta kjama listaverks,
innra lífi myndar, hrynjandi
hennar og byggingu, hvort sem
um er að ræða málverk eða
höggmynd. Hann varð eitt með
verkinu, lifði það, og því eng-
in furða þó að myndlistar-
mönnum hlýnaði um hjarta-
ræturnar bara við að vita af
honum í námunda við sig. En
hann kom einnig við sögu með
beinni þátttöku í baráttu hóps
myndlistarmanna sem einna
harkalegast urðu fyrir barðinu
á þeim sem þoldu ekki að
lagt væri inn á nýjar brautir,
hann veitti forstöðu sýnimgar-
sal í Ásmundarhúsi við Freyju-
-------------------------<
Umdæmisþing
Rotary
um helgina
Umdæmisþing Rotaryhreyf-
ingarinnar á Islandi, hið 23. í
röðinni, verður haldið í
Reykjavík og Garðahreppi, diag-
ana 20. og 21. þ.m. Þingið verð-
ur sett í Súlnasal Hótel Sögu,
kl. 10 f.h. á lauigardaginn.
Rotaryklúhburinn í Görðum
sér um frairrukvæmd Umidæmds-
þingsins og fer síðari hluti þess
fram í Garðahreppi sunnud.
21. júní. Þirtginu lýkur með
sameiginlegum kvöldfagnaði að
Hótel Sögu það kvöld.
— Dáinn 31. maí 1970
götu þar sem verk þeirra voiru
kynnt og átti þar kona hans
Guðrún Lilja drjúgan hlut
að máli, segja má að á Freyju-
götu hafi þá um skeið verið
heimili framsækinnar mynd-
listar á Islandi — og myndlist-
armanna — og mætti skrifa
langt mál um það.
Þó að sýningarsalurinn legð-
ist niður eftir margra ára erfitt
og aðdáunarvert starf rofnuðu
tengslin við okkur aldrei, það
var alla tíð náið, enda var
Gunnar orðinn hluti af íslenzkri
nútímaliist og nafn hans sam-
dfið sögu hennar Sviðið verð-
ur tómlegra til muna við frá-
fall þessa góða vinar og mikla
listaunnanda, sem mig langar
til að þafcka forsjóninni fyrir
að hafa átt samleið með um
langan ttfma, og einnig vil ég
votta konu hans og syni dýpstu
samúð mina og margra kunn-
ingja meðal listamanna.
Þorvaldur Skúlason.
★
Nú kemur hann Gunnar
ekki oftar í heimsófcn. Nú
kernur hann eJdki framar til
að veita andlegan styrk og
uppörvun á vinnus-tofu mál-
ara. Nú gerist það aldrei oft-
ar, að þann líti þögull í kring-
um sig og maður sé farinn að
halda að honum, eins ogmanni
sjálfum, finnist það heldur fá-
nýtt að vera að þessu bar-
dúsi, íöndra við mynd, mál-
verk. Aldrei oftar segir hann
skyndilega: „Anzi er þetta góð
mynd“, á þann hátt sem hon-
um einutm var lagið að segja.
Mat hans og þekking á mál-
verkum samtímans var undra-
verð og örugg. Hann virtist
hafa öðlazt þessa fátíðu hæfni
í vöggugjöf og tekizt að þroska
hana og efla með ánumum. Eng-
um manni hef ég kynnzt sem
naut af einlægni myndlistar í
jafnríkum mæli og hann. Þass
vegna var það, að þagar hann
sagði: „Anzi- er þetta góð
mynd“, var eins og birti til
í lífi manns og maður öðlað-
ist trú á, að bardúsið væri
þráitit fyrir allt ekki til einsk-
is.
Það blés napur suðaustan-
vindur um regnvotan vanga
bæjarinis daginn sem það s-purð-
ist að Gunnar Sigurðsson væri
dáinn. Endur fyrir lönigu fór
kliður um þröngan hóp mynd-
listarmanna, þegar það kvis-
aðist, að á sýningu Þorvaldar
Skúlasonar hefði komið ungt
kærustupar og keypt þar mynd.
Þá var varla til siðs að kær-
ustupör legðu leið sina á sýn-
ingar framúrstefnumanna, hvað
þá að þau keyptu mynd, og hún
var sögð heita Guðrún Lilja
og hann Gunnar kenndur við
Geysi. Kynni myndlistarmanna
af þessu fólki áttu eftir að
verða náin og haft var á orði
að þau hefðu byrjað búskap
með fleiri myndir en kastar-
holur.
E£ svt> ólíklega vildi til, að
einihver tæki uppá því að
skrifa liistsögu seinustu 25 ára
væri sú saga ekki fuíllsögð
nema Gunnars væri þar að
góðu getið. Listamenn eru tor-
tryggin kvikindi. Treysti þeir
illa dómgreind lei'kmanna, trúa
þeir hver öðrum en verr. En
þeir treystu allir Gunnari.
Maðurinn var með þeim ósköp-
um gerður að hann fann til
andspænis mynd eins og lista-
maður, en var að öðru leyti
hinsvegar gagnvart íslenzkri
myndlist er gott að hafa átt
Gunnar að vini. Hann var
fagurkeri í beztu merkingu
þess orðs, gekk hleypidóma-
laus til móts við myndliista-
verk isamtímarw, valdi og hafn-
aði af eðlislægri virðingu á
allri myndlist. Þess vegna halfa
myndlisíarmenn og myndlistin
í landiniu misst mikið við frá-
fall hans. Hans nánustu færi
ég miínar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Jóhannes Jóhannesson.
sem hrjá hina svokölluðu
listamannssál. Fögnuður hans
yfir góðu listaverki var án
allra bakþanka. Þegar sýning
var lítið handa honum aðgera,
ósjaldan við að hringt var til
Gunnars. Það hét svo að hann
væri fenginn til aðstoðar við
að hengja upp. Oftar en ekki
tók hann stjórnina í sínar
hendur og meðan Gunnar vann
gat listamaður sezt útí horn
með stút og eldsúran kviða
fyrir opnunardegi. Hann var
svo nasfcur á að fiinna hvern-
ig myndum kom bezt saman
á vegg, að það var næstum
sem hann málaði með myndun-
um á vegginn. Fáa memn hef
ég þeklkt betur til þess fallna
að sýsla um myndlist, skipu-
leggja sýningar, stjóma sýn-
ingarsal eða þvíumlíkt. Eneins
og oft Vill verða í kotríkjuim
var ltið handa honum að gera,
þar sem hann hefði notið sín
bezt, kunnað bezt við sig. Hann
hélt um tíma opnuim sýning-
arsal fyrir ei'gin reikning, sem
næst útgerð er einn vísasti
vegurinn til þes9 að tapa pen-
ingum á Islandi Þá var oft
setið lengd að fánýtu hjali um
list meðan allt almennilegt
fólk annaðhvort svaf eða var
að koma upp varanlegum verð-
mæturn úr steypu.
Sér til viðurværis stundaði
Gunnar lengst af verzlunar-
störf, eitthvað sem kom hon-
um að . öðru leyti ekki við.
Hann var ákaflega hofmann-
legur að yfirbragði, dálítið ó-
reykvískur og framandi í þessu
borgarlífi sveitamanna. Hann
dvaldist aldrei erlendis til
langframa, en fegurðarskyn hans
og óvanaleg smekkvísi eini9 og
átti sér rætur í kynborinni
menningararfleifð meginlands-
ins. Eins og títt er um glað-
klakkalega menn sýndi hann
þegar á hólminn var komið
og heilsan brást, að hann hafði
karlmennsiku til að bera á við
hvem annan. Það er gamalla
manna mál að maður komi í
manns stað, — eða er það
heímispefci æskunnar? Einn
tekur annars sæti, en það kem-
ur enginn í stað Gunnars. Ég
man ekki hvenær Gunnar
fæddist og bráðum verð ég
búinn að gleyma hvenær hann
dó En það er trú mín að hann
verði öllum ógleymanlegur sem
höfðu ánægjuna af að kynnast
hionuim.
Kjartan Guðjónsson.
Á tímum afskiptaleysis ann-
arisvegar, hrofca og óbilgirni
Líf í list
laus viö ýmiis þau harmfcvæli
t
4
á
i