Þjóðviljinn - 24.06.1970, Blaðsíða 3

Miðvíkud'sg'ií' 24. júní 1970 — ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 3
JÚ, ÞETTA
ER ANSI
GEGGJAÐ"
Litið inn á tónleika Led Zeppelin

íw’Sí;

Iðgjald atvinnurekenda til Lífeyrissjóðs Landssambands vörubif-
reiðastjóra innifalið í 'taxtanum.
LANDSSAMBAND VÖRUBIFREIÐASTJÓRA.
Öryrkjavinnustofur S.Í.B.S. að Ármúla 34
verða lokaðar vegna sumarleyfa dagana
6. til 29. júlí, að báðuim dögum meðtöldum.
Það var rafmögnuð stemning
í Laugardalshöllinni Iaust fyr-
ir kl. 23,30, þegar okkur bar
að garði. í hverjum krók og
kima var setið eða staðið, þeir
fyrstu höfðu komið alltaf
tveimur klukkutímum áður og
riaelt sér í beztu sætin_ þeir sem
siðastir höfðu komið urðu að
láta s«r nægja að standa upp
á endann, og þar á meðal var
sjálfur framkvæmdastjórj lista-
hátíðarinnar, Ivar Eskeland á-
samt konu sinni og annað
starfsfólk Listahátðarinnar.
Síðar sáum við borgarstjóra og
frú hans, Pál Líndal og annað
stórmenni, sem engum kom til
hugar að víkja úr sætum fyrir
að þessu sinni, enda giltu hér
aðrar reglur og lögmál en á
venjulegum borgaralegum sam-
kundum.
Auðvitað reyndu allir að
koma sér fyrir, þannig að þeir
gætu eitthvað séð, en það var
hægara sagt en gert — „viltu
gjöra svo vel að hypja þig héð-
an í burtu andakotans mellan
þín“, — sagði ungur, hárprúður
maður við undirritaða, sem
honum fannst byrgja útsýnið.
Og tilgangslaust var að hleypa
í brýrnar og vera móðguð, enda
var hin langþráða skemmtun
í þann veginn að byrja.
Nú ruddust átrúnaðargoðin
inn á senu og hlýlegt ávarp
söngvarans Robert Plant
drukknaði í fagnaðarópum ung-
lirjjjjUMý^., En þótt raddbönd
þúsuhda unglinga væru stefi
höfðu þeir ekki krafta á við
hljóðfæri fjórmenninganna,
og magnara sem vógu 3 tonn, og
loks höfst æðislegt spilerí sem
skall óþyrmilega á hlustir okk-
ar viðvaninganna, en vakti
mikinn fögnuð þeirra sem bet-
ur til þekktu. Söngvarinn Re-
bert Plant hentist fram og aft-
ur um sviðið með mikrafóninn
í hendinni, og hárþyrillinn, sem
minnti helzt á ljónismaktoa eða
ullarreifi virtist vera í sam-
bandi við einhvem maignara
lítoa, þvf að hann þeyttist upp
og niður eftir tónhæðinni.
Næst greip gítarleitoarinn,
Jimmy Page boga og stirauk
honum eftir- gítarstrengjunum.
Spönnuðu hljóðin ótrúlega vítt
tónsvið og voru í sumum til-
feUum áþekk sírenuhljóðum.
stundum eins og fegursti fiðlu-
hljómiur og stundum eins og
loftpressa. En harla lítið fór
fyrir lýríkinni í þessiu hljóða-
safni fjórmenninganna, og oft
minnti framleiðslan á hrein-
ræktaðg elektróník, enda fiann
maður, að hinir ungu áheyr-
endur voru ekki alls kostar með
á nótunum, þegar líða tóto á
hljómleikana. Þeir öskruðu að
vísu í kurteisisskynj eftir hvert
lag, en brátt fór að bera á leið-
inlegri ókyrrð í salnurn, — ung-
lingarnir góndu upp í loftið.
tvístigu. tóku tal siaman eða
löbbuðu fram í gang til að f-á
sér kók og smók. Virtust þeir
frem.ur óhressir og eina dömuna
heyrði ég býsnast mikið yfir
því að hafa hent 450 krónum
í sandinn.
Sum lögin náðu þó til áheyr-
endanna, og voru það yfirleitt
lög, sem hiafa verið leikin hér
mikið á plötum, en þegar lítt
kunnugle-gir hljóðeffektar náðu
hámarki hófst ókyrrðin á ný.
.jÞei-r eru prógressiv — ekki
oommerial“. — heyrði ‘ég ung-
an pilt segja við stöUu sína,
sem kvartaði yfir hávaðanum.
Þegar við vorum hreinlega að
ærast; skruppum við aðeins
fram og gáfum okk.uir á tal við
einn lögregluþjóninn. Hann
hváði. Við enduirtókum , spurn-
inguna. og þá áttaði hann sig,
brosti og dró bómullarhnoðra
úr eyranu. Við gerð-um það því
Fjöldi unglinga stóð utan húss.
Þeir Robert Plant með ljónsmakkann og Jimmy Page með gítarinn sinn fyrir framan áheyrendur.
okkur til gamans að kíkj-a inn í
eyru nærstaddra, og sjá —
þotnri þeirra var með eitthvað
til að skýla hluistunum.
„Finnst þér þetta ekki ferlegt,
ég nenni sko bara alls ekki
■ aðvera hérna“, heyrðum ,við
srnáhhýðrú se-gja víð' kúnriirigja
sína, sem tóku í sama streng
og síðan var gengið út. En
flestir voru þó um kyrrt, þeir
höfðu borgað sig inn dýrum
dómum og setluðu að sitja með-
an sætt var, en. stöðugt stækk-
aði sá hópur, sem leitaði . inn
í anddyrið, sumir þusándi og
ergilegir, aðrir reyndu að halda
sínu góða stoapi.
Tilkynning
Samkvæmt samnmgum milli Vörubílstjórafélagsins Þróttar í
Reykjavík og Vinnuveitendasambands íslands og samningum
annarra sambandsfélaga, verður leigugjald fyrir vörubifreiðar
frá og með 19. júní 1970 og þar til öðruvísi verður ákveðið, eins
og hér segir:
TÍMAVINNA Fyrir 2 V2 tonna bifreið Dagvinna 242;90 Eftirvinna 278,10 Nætur- og helgidv. 313,30
— 2i/2 — 3 t. hlassþ. 269,40 304,60 339,80
— 3 — 3% t. — 295,90 331,20 366,40
— 3% — 4 t. — 320,20 355,40 390,70
— 4 — 4i/2 t. — 342,30 377,60 412,80
— 4i/2 — 5 t. — 360,10 395,30 430,60
— 5 — 51/2 t. — 375,50 410,70 446,00
— 5V2 — 6 t. — 391,00 426,30 461,50
— 6 —. 6V2 t. — 404,20 439,50 474,70
— 6V2 — 7 t. — 417,50 452,80 488,00
— 7 — 71/2 t. . . —■ 430,80 466,10 501,30
— 7i/2 — 8 t. ■ — 444,10 479,30 514,60
Þegar við gengum inn í sal-
inn aftur var hann orðinn
þunnskipaðri en áður. Æstustu
aðdáendur hljómsveitarinnar
höfðu þyrpzt upp að sviðinu og
allt í einu var það orðið krökt
af ungmennum. Hljómsveitin
fékto öflugan liðstyrk frá lög-
reglumönnum og krökkunum
var vísað niður í sailinn aftur.
Leit svo út um tíma að hljóm-
sveitin hefði fyrzt yfir þessari
frekju og Robert Plant kallaði
í míkrafóninn — „good night“,
en þá glumdu við hróp og köll,
krakkarnir ætluðu ekki að láta
plata sig — um það bil 40 mín-
útur voru eftir ag umsömdum
leiktíma. Stóð j talsverðu þrefi
um þetta um tíma, en allt í einu
va-r tilkynnt, að hljómsveitin
ætlaði að leika nokkur lö>g til
viðbótar, hvað hún og gerði við
hávær fáignaðairlæti þeirra, sem
eftir voru, en einbvern veginn
fannst manni öskrin ekki koma
frá hjartanu beinlínis. Svo var
allt .í einu ailllt búið. Þeir kvöddu
þessir miiklu rafmagnsmeistarar
og krakkarnir görguðu dálítið »>■
en ekki mikið. Svo kom kynn-
irinn fram og tilkynnti að þeim
fyndist asnalegt að hneygja sig
og þeiir ætluðu ekkj að gera
það og væru að fara. Þá fóru
krakkamir líka að týgja sig
og svo var ruðzt í átt að út-
göngudyrunum. „Var þetta ekki
geggjað?“ — spurðum við 11
ára telpu, sem við könnuðumst
við. — „Jú, ansd geggjiað“ sa-gðd
hún dauflega, og var svo ekk-
ert að orðlengja það meira. en
okkur sýndist á hennj og fleir-
um, að þau væru dauðfegin
að sleppa í burtu.
Það myndaðist mikil þröng
við útidyrnar, en allir sluppu
þó ómeiddir, og kvöldið var
stórslysalítið utan þess að
•nokkrar stúlkur féllu í ómegin
og voru bornar bak við svið.
Rönkuðu þær'fljótlega við sér,
enda var i sumum tilfellum um
'Uppgéíð að'fSeða. '
Svona fór um sjóferð þá.
Einhvern veginn hafði maður
ba-ft það á tilfinningunnj að
hljómleikar með heimsfrægri
poiphljóimisveit væru ennþá
geggjaðri. Sjálfságt ha-fa lika
margir snúið heim ánægðir
með kvöldið og sumir upplifðu
þarna eina af lífsins stærstu
stundum, enda verður vart ann-
að sagt en að piltarnir hafi
kunnað sitt fag. En stemningin
benti ekki til þess, að svona
„prógiressiv“ pophljómsveit eigi
huig og hjairta æskunnar, enda
þótt hún sé sögð sú frægasta í
heimi, og kannsfci hefur sá
fjöldi, sem ekki náð; í miða og
hímdi fyrir uta,n aillt kvöldið,
ekki misst af svo ýkja miklu.
gþe.
Búnaðarþingsfullt.
Fraamhaild af 2. síðu.
Sandbrekku og Sveinn Jóns-
son á Egilsstöðum, en gáfu
ekiki kost á sér til endurkjörs.
Mun stjóm búnaðarsambands-
ins hafa ætlað að ná sam-
stöðu á fúndinutm um kjör
nýrra fulltrúa, en deilan reis
milli Framsóknarmanna, sem
gerðu tilkall til beggja aðal-
fulltrúa, og Sjálfetæðismanna,
sem buðu lista á móti með
Matthías Eggertsson tilrauna-
stjóra á Skriðuklaustri í broddi
fylkingar.
Múlalundur