Þjóðviljinn - 04.07.1970, Blaðsíða 10

JQ SIÐA — WÓÐVILJINN — Lausardagur 4. júlí 1970.
JYTTE LYNGBIRK
Tveir
dagar
i
nóvember
(Ástarsaga)
6
Etf til viH skildl hann hana,
en aðeins vegna þess umburðar-
lyndis sem á síðustu árum hatfði
gætt hann skilningi á möguleik-
um allra manna, sem hann
reyndi ekki lengur að bera sam-
an við sjáOtfan sig til að fella
yfir þeim dóm.
En undir þeim skilningi bjó
senni'lega enn vottur af beiskju
eða haijmi, og þess vegna kveið
hann fyrir þessum fundi.
Hann borgaði, stóð upp og
gekk út að bílnum sem var grár
af ryki í morgunbirtunni.
4. kafli.
Fyrír framan hana gekk röð
af smábömum sem héldust í
hendur tvö og tvö og gengu of-
urhægt. Hún leíddi sjálf barn
við hvora hönd, annað var litla
nýja telpan, sem þarfnaðist
huggunar og vemdaði hana
sjálfa með því um leið.
Hún sá sjálfa sig í þúðar-
gluggunum, bláa úlpu með hettu
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 HI. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68.
kringum andlit sem speglaðist
óljóst í rúðunum.
Nú voru þau á leið heim til
að borða hádegismat. Skemmti-
garðuirinn var að baki og lei'k-
völlurinn, sem tæmdist þegar
þau fóru. Köld leiktælíin vwu
gralkyrr, engin hljóð enduróm-
uðu þar lengur. Hún hafði litið
við og séð hve eyðilegur hann
var, þegar þau gengu ðfitir stígn-
um undir háu, gö<mlu trjánum
í áttina að hliðinu, og sem
snöggvast hefði hún helzt viljað
verða þar ein eftir
Fyrst matur, síðan miðdegis-
lúr. Þau voru farin að þreytast,
þau gengu hægt, dálítið reikul
í spori og raddir þeirra voru há-
værari og órólegri en í morgun.
Hún hlakkaði til þagnarinnar
þegar hún sat inni hjá þeim sof-
andi.
Hvar skyldi hann vera núna?
Einhvers staðar á hraðbrautinni
milli Hamborgar og Hannover?
Eða þá að hann var kominn
framhjá Hannover. Líka gæti
verið að hann sæti eða lægi í
bílnum og svæfi einhvers staðar
í bílastæði. Hún vildi ekki hugsa
sér aö hann héldi áfram að aka
og aka þótt hann vasri orðinn
örþreyttur. Þá duttu henni í hug
slys sem hún hafði séð myndir
af í blöðum eða í sjónvarpi, bíl-
flök sem gætu haft óhugnan-
legustu hluti að geyma.
Hann hlaut að vera þreyttur
núna, ef hann hafði ekið alla
nóttina og hélt enn áfram. En
það var ekki víst að hann tæki
eftir því. Hann tók næstum
aldrei eftir neinu í sambandi við
sjállfan sig. Það var ævinlega í
annarri röð, eitthvað þýðingar-
minna en annað. Hann spurði
hvort hún væri þreytt, hvort hún
væri svöng, hvort henni væri
kalt. Það gekk ekkert að honum.
Hún minntist þess ekki að hann
hefði nók'kum tíma kvartað, sagt
að sér liði illa eða heimtaði
eitthvað handa sjálfum sér. Hann
sagðist ekki vera sériega svang-
ur, ef hvorugt þeirra hafði feng-
ið að borða. Hún gasti fengið
það sem til var. Það var allt
í lagi með hann, hann þarfn-
aðist einskis, og stundum hafði
henni dottið í huig að hann
myndi segja það sama ef þau
væru að deyja úr hungiri.
Hann sagði það ebki þannig
að það virtist vera fóm og það
var ekki af kurteisi heldur. Hann
sagði það ósköp blátt áfram eins
og það skipti í rauninni en.gu
máli, hvort hann fengi að borða
eða svæfi á næturnar Henni
þótti allt í einu ósköp vænt um
hann fyrir það hvemig hann
sagði það. Hann var góður fé-
lagi, hann verndaði aðra og hugs-
aði ekki um sjáltfan sig. Hún
vildi vera hjá honum.
Hún yrði aldrei framar hjá
honum. Hún iaut niður og batt
skóþveng sem hafði losnað, sat
á hækjum sér með andlitið niðri
við gangstéttina og hugsaði sem
svo: Hún yrði aldrei framar hjá
honum. Svo reis hún upp, tók
um litlu vettlingaklæddu hend-
urnar og gekk af stað og hélt
áfram að hugsa en sagði upphátt:
Komið þið nú Þið megið ekki
dragast aftur úr. Gangið ögn
hraðar.
Svo vom þau komin aftur í
leikskólann og hún klæddi þau
úr yfirhöfnum og tók upp litlar
rúgbrauðssneiðar t>g setti þser á
Ijósbláa plastdiska og setti rauða,
gljáandi nestiskassana aftur í
grindina.
Og svo fóm þau að borða. Hún
hafði bundið smekki með merk-
inu þeirra um hálsinn á þedm.
1 þá var saumaður fíll, tré, sikór
eða brúða, svo að hægt væri að
þekkja þá sundur 1 staðinn fyrir
nafnið notuðu þau rnerki. Ég er
bodtinn, þetta er smekkurinn
minn! Ekki í alvöru smekkuirinn
minn, því að ég er bara einn í
langri röð af krökkum, sem not-
að hafa smekkinn með boltanum
og eiga eftir að gera það.
Var nóg að hafa merki að
styðjast við? Gat það gert bam
að manneskju að vera eitt í röð,
bæði á göngunni og þegar hlutur
var fenginn að láni, sem bamið
eignaði sér, en aðrir höfðu áður
fengið að láni og myndu gera
það síðar? Hún hellti mjól'k í
ljósbláu kmkfcumar Og þurrkaði
upp mjólk sem hellzt hafði nið-
ur og var þolinmóð við þau sem
vom lengi að borða og langaði
ekki sérlega mi'kið í hálfmolnað-
ar brauðsneiðamar með rúsinum
á. Hún vissi ekkd, hvort þau gætu
orðið að manneskjum, en það
var víst sennilegt. Jafnvel mann-
eskjum sem höfðu hæfilei'kann
til að finna hamingjuna í þeirri
framtíð sem beið þeirra.
Hún sat í hálfrökkrinu bakvið
gluggatjaldið og hlustaði á svdfin-
hljóðin úr litlu strigabeddunum
sem dregnir vom út frá veggjun-
um. Kannski urðu það einmitt
hæfari manneskjur sem höfðu
sofið í röð; haefari en þau tvö
sem gátu ekfci áttað siig á neinu
en töldu sig samt bera ábyrgð á
annarri mannvem, þurfa að deila
öllu með þeirri mannvem, vera
svo nátengdur annarri mannvem
að gekk næst'eigin. En það dugði
ekki. Það var ekki hægt að eiga
aðra mannvera og þá kom öll
sorgin og þj'áningin og allt það
sem gerði samvistimar óbæri-
legar.
Hún reis á fætur og gekk
hægt meðfram röðinni. Þau sváfu
öll. ,Hún breiddi eitt vattteppið
með bláköflótta áklæðinu og
bendlaböndunum betur yfir eitt
af minnstu börnunum, sem velti
því ævinlega á allar hliðar und-
ir svefninn. Það var svalt í her-
berginu, bví að gluggarnir vom
opnir bakvið tjöldin, sem höfðu
verið dregin fyrir.
Hætfari mannesJíja. Hælfari til
hvers? Til aö mæta framtíð sem
var ef til vill ekki samboðin
mönnum? En ef til vill var hún
það einmitt. Hana langaði til að
bera blak af framtíðinni Hún
vildi trúa hinu bezta. Þetta yrði
áreiðanlega allt saman ágætt.
Hún settist aftur á litla horðið
við gluggann, dró gluggatjaldið
ögn frá, svo að hún sæi út á
leikvöllinn sem nú var auður.
Gegnum opinn gluggann gat
hún heyrt ungbarn gráta undir
þakskegginu hjá vögguistotfunni.
Og til hægri gekk einn aí gömlu
mönnunum hægt meðfram vír-
girðingunni kringum aðalheim-
ilið. Hann var kannski á leið
með brauðmóla handa mávunum
eða ætlaði að gefa ketti matar-
bita. Hún horfði á stirðlegt
göngulag hans þar til hann
beygði fyrir homið á húsinu.
Hún vissi ekki, hvort hún hélt
að maður yrði hæfari tll að
mæta framtíðinni með því að
helfja líf sitt á vöggustofunni.
Ef til vill ef ætlunin var sú
að því lyki á elliheimilinu. En
var það svo? Átti framtíðin að
verða þannig, eða vom einhverj-
i.r til sem áttu að breyta henni
í stað þess að aðlaga sig og
verða hæfir til að lifa henni?
Hún hefði gjarnan viljað ræða
þetta við hann.
Hjá vöggustotfunni var barnið
enn að gráta.
Bftir Hannover varð landslagið
kringum hraðbrautina, sem hann
var nú farinn að venjast, hæðótt-
ara, og ásar og hæðadrög risu
og hnigu meðfram veginum, sem
var lagður á þann hátt að hægt
var að aka á hundrað kílómetra
hraða allan tímann.
Það var hægt að hrífast af
vegum af þessu tagi og snilli
mannanna. örsmáir tókust þeir
á við þetta þrotlausa verkefni,
sem hefði getað virzt ófrám-
kvæmanlegt, en var það ekki
þegar þeir vom nógu margir og
unnu sleitulaust.
Þeir lögðu járnplötur yifir jörð-
ina og lögðu veginn undir þeim.
Það heyrðist mikill hávaði þegar
ekið var yfir þessa bráðabirgða
járnvegi og enn meiri þegar ein-
hver atf stóm kælibílunum, ef
ti'l vill með fisk frá Esbjerg,
skrölti yfir þá. Og smám saman
varð þessi ævintýralegi vegur til,
aðdáunarverður, svo að maður
varð næstum hreykinn af því að
vera maður.
Hrejdrinn, já. En það var .eins
með hreyknina og ýmsar aðrar
sterkar kenndir að það var eins
og hún skapaði ævinlega and-
stæðu sína með honum. Ekikert
var svo einfalt að í því væri
sann'leikurinn fólginn. Og ein-
mitt hreyknin yfir þessum veg-
um gat breytzt í vitneskjuna um
það hvað bafði upphaflega valdið
því að þessir aðdáanlegu vegir
voru lagðir.
Það var styrjöldin sem hafði
komið þeim af stað. Þetta vom
nauðsynlegir og beinir herflutn-
ingavegir, sem nú var byggt á.
Nauðsynlegir til að flytja her-
gögn og herlið frá einum hluta
þessa stóra lande til annars,
nauðsynlegir til þess að eyði-
leggingin mætti 'verða nóigu
áhrifarfk.
Hann fór allt í einu að hata
mennina fyrir þessa kerfis-
bundnu eyðileggingu, þessa
skipuilögðu eymd, sem kölluð var
stríð, og hann sá lifandi, nútíma
mynd af á næstu akrein í formi
herdeildar, sem virtist óendanleg.
Hann varð gagntekinn hatri á
þessum morðtólum sem mnnu
þama áfram, tilfinningalausum,
dulbúnum með jarðlitum yfir
flutningsbílum sem fluttu skrið-
dreka og fallby.ssustæði og eld-
flaugar og skotpalla. Þetta var
reyndar ómannlegt, því að engin
andlit sáust, eif til vill mátti
greina fáeina búka, en einkenna-
lausa, útlínulausa undir græn-
flekkóttum segldúkum og hulda
bakvið einkennisbúninga og stál-
hjálma í stýriishúsunum. En
manneskjur vom smámunir. Það
sem máli skiptí vom fim af
viðbjóðslegu stáli sem rann
áíram yfir þessa sléttu vegi,
ógeðslegar, oddihvassar eldfiaug-
ar, stærðfræðilega þaulhugsuð
gereyðingarvopn, nákvæmlega
sikipulögð varmennska og volæði.
cafe
með carmen
Carmen töfrar lagningu í hár yöar á 10 mínútum.
Hárið verðurfrísklegra og lagningin helzt betur með
Carmen. Sendum í póstkröfu hvert á land sem er.
d&ntcéZ&j Klapparstíg 26, sími 19800, Rvk.
búðin og Brekkugötu 9, Akureyri, sími 21630.
Frá Raznoexport, U.S.S.R.
„ _ . fl,, MarsTraðing Companyhf
AogBgæðaflokkar Laugaveg 103 3 Símí 1/373
Húsráðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC og WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLI HITAVEITUKERFI.
HILMAR J. H. LÚTHERSSON
pípulagningameistari.
Sími 17041 -L til kl. 22 e.h.
e BRIDGESTONE
Opið alla dagá frá
kl. 8—22, einnig um helgar-
GÚMMÍVINNUSTOFAN HF.
SKIPHOLTI 35 REYKJAVÍK
HINIR
VIÐURKENNDU
JAPÖNSKU
HJÓLBARÐAR
FÁST HJÁ
OKKUR
HJÓLBARÐAVIÐGERÐiR
R
*
SÍMI 31055
Dömusíðbuxur — Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
O.L
• — Laugavegi 71
— sími 20141.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar, fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
VARAHLUTAÞJÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 . Sími 33069
MAIVSIOM-rósabón gefur þægllegan ilm í stofuna
Auglýsingasíminn er 17 500
ÞJÓÐVILJINN