Þjóðviljinn - 14.07.1970, Blaðsíða 10

10 — ÞJÓÐVILJTNN — Þriðjudagur 14. júni 1970
JYTTE LYNGBIRK
Tveir
dagar
r
i
nóvember
(Ástarsaga)
14
manasaugu, því að hann horfði
bara en varð fyrir engum áhrif-
um.
Hann gat tekið við áhrifium og
sagt við sjálfan sig að þetta væri
fellegt, þvi að hann hafði heyrt
áður að þetta væri fallegt og
einu sinni hafði það verið fallegt,
en það snerti hann eklci á nokk-
um hátt.
Það átti að lifa lífinu eins og
Biaður væri nýkominn út úr
jarðgöngum og sæi allt í ljósi
eftir myrkur, sæi jörðina eins og
i fyrsta sinn. Þetta hafði ein-
íiver sagt einhvern tíma og hann
hafði átlitið það rétt, þannig
vildi hann lifa lífinu, vera svo
ferskur og opinn fyrir dögunum
og öMu í kringum sig, að það
væri eins og hann væri nýkom-
inn upp úr jarðgöngum.
En hann varð ekki fyrir nein-
um heillandi áhrifum, hann tók
eftir birtunni, sem kom á eftir
myrkrinu, hann tók eftir þvf
þegar myrkrið kom á ný og
kveikti ljósin. Hann var eins og
lifandi lík, sem beitti augum og
^ ixétf EFNI
SMÁVÖRUR
\ TÍZKUHNAPPAR
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Simi 42240.
Hárgreiðsla — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-lG.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68.
höndum af skynsemi, líktist
manni og gerði það sem til
þurfti til að líta út eins og
maður
Varð hann að sætta sig við
skilyrðin, gæti hann afborið að
lifa á þennan hátt? Myndi kald-
hæðnin sem talaði biturlega til
hans innanúr dimmu hugarskoti,
þagna einhvern daginn og hann
geta gleymt því, að hann hefði
glatað einhverju og farið að
halda að hann lifði í raun og
veru?
Hið dýpsta og æðsta var num-
ið burt í þessu kæruleysi, sem
framkvæmdi aðeins athafnir en
fann ekki til. Það sem hefði
getað orðið að ljóðum og ást,
að hiáfningu á lífinu og harmi
sem gaf lífinu dýpt, — það
var horfið. Og ef kaldhæðnin
hyrfi líka, þá var trúlega hægt
að glevma því að nokkuð annað
hefði fyrirfundizt hjá manni en
þessi kalda striðnun, þetta tóm.
Haldið vörð um h.iartað er ég
gaf ykkur. jafnt í blíðu og
stríðu, sagði Nis Petersen ein-
hvers staðar í ljóði. Þið fenguð
það tandurbreint eins og ný-
borna stjörnu á náttbláum.himni,
ég krefst þess aðeins að fá það
hreint til baka, er við hitt-
umst alftur.
Hreint? Kaldhæðnin átti sterk
vopn gegn kæruleysinu. Hún
átti allt það. sem hann hafði
fundið til gleði eða sársauka
yfir, hún átti öll þau orð sem
áður höfðu skipt máli, hún átti
kafla úr tónlist sem honum hafði
þótt vænt um, fjöllin og sólina
og stöðuvatnið þama niðri. Hún
benti honum ó allt þetta. en
hann vildi ekki veita því við-
töku, því að hann vildi ekki
hafa svo mikið lífsmark, að hann
fyndi til fulis hve hræðilegt það
var að geta ekki verið hjá henni
framar. Og þvf varð hann að
fórna öllu hinu og láta sér
nægja að verja þær leifar, sem
þá voru eftir. Þannig varð það
að vera, fyrst þau gátu ekki
verið saman.
Þannig, naumast með lífs-
marki, átti hann að hitta móð-
ur sína í kvöld. Og það var
auðveldara á þann hátt. Hann
hafði kviðið fyrir því að hitta
hana, hafði ekki viljað gera sér
upp þær tilfinningar eða þann
tómleika. sem myndi gagntaka
hann, nú þurfti hann ekkert að
óttast eða gera sér neitt upp.
Sinnuleysið hafði tæmt hann af
öllu nema því sem þurfti til
að aka bílnum eftir veginum.
Hann ætlaði að aka til Luig-
ano f kvöld, hann ætilaði að
tala við þessa ókunnugu móð-
ur, og bað skipti engu máii.
Hann ók yfir fjöllin, gegnum
borgimar og skógana og það
skipti ekki máli. Það var giald-
ið sem hann varð að greiða.
Og hæðnisleg röddin í huga
hans spurði full beiskju: Gjald
fyrir hvað? Er nakkuð eftir :
þér sem er gjaldsins virði?
Þegar fór að birta, sá hún að
allt var hrímað. Morgunninn
var alveg lygn, engin góla og
hjólið rann mjúklega yfir hvíta
jörðina sem glitraði allt í kring-
um hana. Hún slökkti á Ijósinu
Dg sá birtuna f öllu, í hrím-
inu á greinunum, hvíturn síma-
vírunum, þökunum og grasinu
sem leyndi lit sínum undir
hvítiu, glitrandi hríminu.
Hún mætti fóiki á leið I
vinnu, en ekki mörgu. Hún var
komin út fyrir borgina og um-
hverfis hana voru ýmist akrar
eða raðhúsahverfi, splunkuný, ó-
girt eða með nýplöntuðum, gisn-
um limgerðum milli blettanna.
Hún hafði hjólað hratt til að
komast út úr borginni, áður
en bún fylltist af fólki, sem hún
kærði sig ekki um að sjá. Nú
var hún komin svo nærri skóg-
inum að hún sá hann fram-
undan eins og dökka breiðu, og
hún fór að hjóla hægar, því
að það var öþarfi að flýta sér.
Hún myndi komast yfir það sem
hún ætlaði sér og hún vissi ekki
hvað var. Það beið eftir henni
þama í skóginum, sem var ekki
dimmur eins og hún hafði hald-
ið úr fjarska, heldur næstium
hvítur af hrími.
Þegar hún kom að sikógarjaðr-
inum. hjólaði hún ofurhægt. Þau
höfðu farið saman út í skóg
á haustdegi. Það var eiginlega
fyrsta sameiginlega reynsia
þeirra Þau höfðu hitzt á kvöld-
námskeiði, þar sem verið var
að segja frá nútímaleikhúsi, og
þau höfðu brosað hikandi hvort
til annairs nokkirum sinnum,
þangað til hann spurði hana eitt
kvöldið hvort hún vildi korna
með honum í hjólatúr út í skóg
næsta laugardag.
Og þau höfðu gengið um skóg-
inn, milli trjánna, sem nú voru
nakin og ber með svargrænum
stofnum og hvítum kvistum uppi
í birtunni. Þá höfðu verið blöð
á trjánum og laufið var að
byrja að fá á sig gulan og brún-
an lit. Á einum stað höfðu þau
gengið gegnum gula hvelfingu
af þéttum, meðalháum trjám
sem sólin uppljómaði. Þau höfðu
gengið um og talað saman, hlið
við hlið, dálítið feimin og án
þess að snerta hvort annað. Hann
hafði sagt henni frá stúdents-
prófinu sínu, frá föðurnum og
vinnunni, sem hann var nýbyrj-
aður í Pg fék’k nægileg laun til
að geta séð fyrir sér sjálfur.
Hann hafði sagt henni frá her-
berginu sínu og bílnum. sem
hann var að spara fyrir, og
hún hafði dáðst að honum, vegna
þess að hann var fuljorðinn og
óháður, en sjálf var hún enn
í skóla og háð heimili sínu og
hana var ekki einu sinni farið
að langa í frelsi.
Hann hafði líka talað um að
hann ætlaði einhvern tiíma að
verða kennari En ekki strax,
það gæti beðið. Hann vildi kynn-
ast eimhverju öðru en skólum
og kennslustiofum. Það var
margt sem hann vildi lcynnast.
Til að mynda henni. Hún hafði
kropið svo skemmtilega kvöldið
þegar hún þurfti að skrifa eitt-
hvað neðst á tiöfluna. Þá hafði
hann fyrst tekið eftir henni,
svona í alvöru. Hún hafði gert
þetta án þess að hi'ka og það
hafði verið svo gaman að sjá
hana liggja þarrta á hnjánum
í rauðu sokkunum sínum.
Og svo hafði hann samt sem
áður tekið um hönd hennar, þau
höfðu gengið áfram Og leiðzt þar
til þau komu að hjólunum. Á
heimleiðinni hafði hann gripið
um hönd hennar, sem hvíldi á
stýrinu, og þegar þau þurlftu að
hjóla upp í móti færði hann
höndina á bakið á henni og
ýtti á hana.
Þegar þau komu inn í borg-
ina hefði hann spurt hvort hún
vildi drekka með honum te á
kaffibar, og hún hafði sagzt vilja
það, en þá gætu þau eins hjól-
að heim til hennar og drukkið
te þar. Og það höfðu þau gert
og móðir hennar hafði verið
nýbúin að baka hveitibrauð,
sem þau höfðu borðað býsnin
öll af og foreldrar hennar höfðu
brosað til þeirra og allt hafði
byrjað.
Hún hafði stillt hjólinu upp
við tré og stóð á lítilli trébrú
yfir dáiítinn læk. Hún stóð þama
í kyrrðinni, innaní höfði hennar
var ómur aif trjánum og ár-
niðnum; hún mundi þetta allt
saman svo greinilega. Hún hafði
tekið vettlinginn af annarri
hendinni og krotað fáein strik
í hrímið á svörtiu handriðinu á
brúnni. Loks lagði hún lófann
yfir merkin, stóð kyrr þar til
henni var orðið kalt á hend-
inni og ekki var annað eftir
en dökkur bráðinn blettur, þar
sem merkin höfðu áður verið.
1 krapprj beygju á leiðinni
upp að St Gotthardskarðinu, fór
að snjóa. Snjórinn var laus í
sér og bráðnaði jafnóðum, en
hann kom óvænt, því að skóg-
arnir sem hann hafði farið um
rétt áður, höfðu verið með
haustsvip eins og heimia hjá
honum fyrir mánuði. En nú var
farið að snjóa og ósjálfrátt hafði
hönd hahs sett rúðuþurrkumar
af stað og um leið áttaði hann
sig á skilti sem hann hafði ekið
framhjá fyrir nokkru en ekki
skilið. Þeir sem ætluðu að aka
yfir skarðið, þurftu að hafa
snjókeðjur á bílunum. En hann
hafðd engar keðjur og hélt
gegnum snjóinn, sem var ekki
annað en smáhryðja og þegar
að baki og sóiin skein á ný.
Vegurinn hlykkjaðist meðfram
bergiveggnum sem var sprengdur
inn í eða steyptur utaná og
á hina hönd voru svimandi, ó-
endanleg hyldýpi.
Allt í einu fór bíllinn að
renna, hægt og óviðráðanlega.
Hann stanzaði þversum á veg-
inum og nú fyrst tók hann eftir
ísingunni. Þegar hann reyndi að
komast lengra upp, kom hann
ekki bílnum í gang. Hjólin spól-
uðu á hálum veginum og hann
rann enn nær brúninni. Hann
sá í svip hvernig bíllinn hrap-
aði fram alf brúninni, snúast
niður að botninum sem var svo
langt fyrir neðan hann, að hann
sá hann ekki, þvi að það var
þokubelti í milli.
Minningarkoi » Slysavarnafélags rf • Krabbameinsfélags
tslands íslands.
3 Barnaspítalasjóðs • Sigurðar Guðmunds-
Hringsins sonar, skólameistara
s Skálatúnsheimilisins ® Minningarsjóðs Árna
«> Fjórðungssjúkrahússins Jónssonar kaupmanns
Akureyri. • Hailgrímskirkju.
3 Helgu tvarsdóttur. • Borgarneskirkju.
Vorsabæ. • Minningarsjóðs Steinars
j Sálarrannsóknarfélags Richards Elíassonar.
Islands. • Kapellusjóðs Jóns
• S.t.B.S. Steingrímssonar
o Styrktarfélags van- Kirkjubæjarklaustri.
gefinna. • Akraneskirkju.
o Maríu Jónsdóttur, • Seifosskirkju.
fiugfreyju. • Blindravinafélags
» Sjúkrahússjóðs Iðnaðar- íslands.
mannafélagsins á
Selfossi.
Fást í MINNINGABÚÐINNI
Laugavegi 56 — Sími 26725.
□ SMURT BRAUÐ
□ SNITTUR
□ BRAUÐTERTUR
BRAUÐHUSIÐ
éNACK BAR
Laugavegi 126,
við Hlemmtorg.
817111 24631.
(Sf
með camnén

camnen
Carmen töfrar lagningu í hár yðar á 10 mínútum.
Hárið verðurfrísklegra og lagningin helzt betur með
Carmen. Sendum í póstkröfu hvert á land sem er.
_ _ Klapparstíg 26, sími 19800, Rvk.
búðin og Brekkugötu 9, Akureyri, sími 21630.
P
iiH!i!!!iiiiiiiiIIiill!iiiiiHIII!Iii!líl!iIi!iiii!iIj!iii!!í;!!!!!!!íHi!!l!{|iilH!!!!!li!!llI!!i!l!!!ilil!ll!!!l!!!!!!!!lHll!!l!H!HIHI
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS-
BRAUT 1»
*
SÍMI 83570

ÍSiiifÍÍÍiiÍSISTfÍnÍSÍÍnTITnTlíitrnijijiiuínfjr^mniÍHnninníniiifinifnlnHfnil^í-
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJÖLASTILLINGAR LJÚSASTILLINGAR
LátiS stilla í tíma.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0
Dömusíðbuxur - Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
O.L.
Laugavegi 71 — sími 20141.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stserðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
V AR AHLUT AÞ J ÓNUST A.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVELAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069