Þjóðviljinn - 15.07.1970, Blaðsíða 8
g SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 15. júli 1970.
JYTTE LYNGBIRK
Tveir
dagar
r
l
nóvember
(Ástarsaga)
15
Harm varð að bakika niður
að beyju, þar sem hallinn væii
ekki eins mikill. Þar kom hann
bilnum aftur af stað og iiæðnis-
roddin þagnaði næstum alveg
af óttanum, sem leynzt hafði
með honum þrátt fyrir nýja
skeytingarleysið. Hann kornsit
framhjá staðnum, þar sem hann
hafði áður orðið að stanza, og
hélt ðfram upp í móti, hægt
og seint með andlitið alveg upp
við rúðuna, því að nú hafði
angi af þókunni sem hann hafði
áður séð, teygzt hingað upp á
veginn.
Fyrst var hún ekki annað en
mistur i loftinu milli fjallanna.
Hann ók gegnum hana og sá
hvemig sólin varð að grárri
skímu, en kom aiftur út í birt-
una og sá sólina skína á snjó-
inn sem var nú í norðurhlíðum
allra fjallanna. Og svo var
snjór kominn meðfram veginum,
þar sem sólin náði ekki að skina,
og loks var líka snjór á veg-
m
M EFNI
/ SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Síml 42240.
Hárgreiðsla — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 IIL hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68.
inum sjálfum og hann ók í
snjó með snjó í kringum sig,
hægt vegna þess að hjólin gripu
ekki nógu vel, en upp á við
þokaðist hann.
Hann mætti engum bflum, og
allt í einu mundi hann eftir því,
að það áttu að liggja bílagöng
undir St. Gotthardskarðið, og
sennilega fóru aðrir bílar eftir
þeim.
Þá var það sem hann sá þok-
una. Framundan teygðist hún
uppúr djúpinu vinstra meginvið
hann, yfir veginn og upp með
bergveggnum til hægri. Það var
ekki móða, sem gerði fjöllin ögn
óskýrari og birtuna daufari. Það
var skjannahvít þoka, svo þétt
og þykk að inni í henni var
ekki vitund að sjá. Og samt ók
hann til móts við hana og inn
í hana.
Hún gleypti bílinn og sjálfan
hann og í þessari snöggu hvítu
birtist undarlegur tómleiki sem
hann hafði ekki fyrr komizt í
kynni við. Þarna var ekkert,
þetta var eins og sýnilegt heym-
arleysi sem tók frá honum hljóð
og sjón, eins og hrap gegnurn
hvítt mynkur.
Það var ekki lengur neitt
skarð og enginn snjór. Það voru
engin fjöil, enginn himinn, ekik-
ert hyldýpi. Eftir andartak yrði
hann þarna ekki lengur sjálfur.
Það voru engin mannsaugu til
að sjá og engin orð sem gátu
breytt því sem sást í hugsanir.
Hann fann til ofsariegrar skelf-
ingar yfir þessu hvíta tóm,i, hún
heltók hann allan, líkama og
sál; ekki óttinn við að aka á
eitthvað eða hrapa niður í djúp-
ið, það var ekki óttinn við að
deyja, heldur ótti við að lifa
í þessu tómi sem myndi soga
hann að sér og tortíma honum,
sprengja hann vegna þess að
hann gat ekki gafið því neitt
innihald, gat ekki vartð sjálfan
sig með neinu sem hann sá utan
þess.
1 þessari hvítu skelfingu, þeg-
ar hann var búinn að stöðva
bílinn, beið og hlustaði í þessu
óttalega heyrnarleysi, án þess
að horfa út um gluggann, bar
sem þokan myndi soga hann
inn í sig, fór hann að hugsa
um hana. Meðan hann sat og
horfði niður á hendur sínar, sem
hann gat greint óljóst, tókst hon-
um að mana fram úr tóminu
andlit hennar og nafn og halda
í það dauðahaldi, nota það til
vemdar sér í þessum hvíta ein-
manaleika, þar sem jafnvel hlut-
imir höfðu yfirgefið hann.
Elisabet, hugsaði hann og
hvíslaði það siðan. Elísabet.
Hjálpaðu mér. Eins og barn sem
trúir á hjálpina, kallaði hann
til hennar og sá andlit hennar
þótt hann lokaði augunum.
Svo einmana megum við ekki
verða, hvíslaði hann niður í
gjreipar sér. Ekki fyrst við höf-
um hvort annað!
Hann tók enga ákvörðun, hann
ákvað ekki hvað hann ætlaði
að gera, það gerðist ekkert ann-
að en það að óttinn hvarf á
brott, og hann hugsaði með sér
að nú væri það afráðið. Eitt-
hvað halfði verið afráðið fyrir
þau bæði, hann var allt í einu
rólegur og hugsaði skýrt, þurfti
aðeins að komast út úr þokunni,
og það hlaut að vera hægt.
Hann ók áfram, mjög hægt,
aðgætti hvort betra væri að hafa
kveikt á hiáiu eða lágiu ljósunum,
en það sást ekkert framundan,
hann gat alveg eins ekið ljós-
laus, þokað bílnum ofurhægt
gegnum þessa óraunvemilegu
blindu, sem nú var aðeins nokk-
uð sem hann þurfti að sigrast
á, en fyllti hann ekkí skellfingu,
vegna þess að hann hafði öðlazt
styrk við ákvörðun, sem hafði
gert allt einfalt og gefið honum
ró í huga.
Stuttu seinna sá hann hvem-
ig hvítan dróst upp á við, varð
að ljósi sem allt í einu breytt-
ist aftur í sólina og þokan
þynntist, varð að löngum slæð-
um sem teygðust yfir jörðina og
meðfram fjallinu og voru svo
allt í einu horfnar.
Hann komst yfir skarðið, þar
var snjór og ísilagt vatn og nakt-
ir klettar, þar sem snjór festi
efcki. Sólin skein á bera stein-
ana og kuldalegt landslagið, hún
spegflaðist í stórum, hvítum snjó-
flákum sem vom með mjúkum
silkigljáa.
Hann sá þetta alít, sá það á
ný, því að í hvíta tóminu hafði
verið tekin ákvörðun fyrir þau,
hann var ékki lengur hræddu.
við að hrapa, svimandi hyldýp-
ið fyllti hann ekki lengur skelf-
ingu. Hann horfði út fyrir
krappar beyjurnar sem lágu nið-
ur stórkostlega fjallshlíðina og
vegurinn sýndist verða mjórri
og mjórri á niðurleiðinni, hann
horfði yfir mannlaust landslag-
ið með hrikalegum línunum,
næstum of stórfenglegt til að
hægt væri að átta sig á því,
en hann var ekki hræddur við
það sem hann sá. Hið eina sem
hann var hræddur við, var að
hverfa inn í hvíta tómið án
þess að muna eftir andliti henn-
ar eða nafni.
Með tómið að baki og ótta-
laus í beygjunum ók hann niður
í móti, rólegur og æðrulaus, því
að hún var einhvers staðar á
jörðinni líka og þau myndu hitt-
ast aftur
9. kafli.
Hann var einhvers staðar á
jörðinni og þau myndu hittast
aftur.
Hún hafði gengið lengi um
skóginn, hafðí féngið sér kaffi
og brauð í bindiverkshúsi, þar
sem framreitt var í einni stof-
unni, hafði a/ftur gengið langan
spöl, hafði heyrt í jámbraut-
arlest langt í burtu á milli
trjánna og seinna hafði hún
gengið meðfram teinunum.
Það var orðið áliðið dags og
smám sarnan hafði hún fyllzt
rósemi meðan hún hafði látið
skamman vetrardaginn líða hjá.
Það var slóð eftir hana milli
visinna blaða, sem höifðu haldið
í sér hríminu þar sem sólin
hafði ekki náð að skína á þau,
og í höfði hennar héldu þurru
blöðin áfram að suða.
Hún vissi hvað túk við a£
skóginum. Brátt kæmi hún út
úr honum og hið sama myndi
gilda og einlægt áður: hann var
til og þvr hlutu þau að hittast
aftur.
Hún gekk um mannauðan skóg-
inn og vissi að krafan um sam-
vem þeirra var svo sterk, að
um aðskilnað gat ekki orðið að
ræða. Það var satt sem hún
halfði reynt að leiða hjá sér:
þau gátu ekki sett nein skil-
yrði. Þau urðu að taka hvort
við öðru, af því að þau elskuðu
hvort annað og þau móttu ekld
krefjast þess að það væri sárs-
auikalaust að vera saman.
Og hér í kyrðinni, í frosinni
mynd skógar sem þau höfðu
kynnzt saman, fór henni smám
saman að finnast að það hefði
veríð barn sem krafðist þess að
samvistir þeirra væru auðveld-
ar. Það var bam sem hafði
krafizt þess að dýpsta gleðin
kæmi til þeirra án þess að þau
þyrftu að kynnast neinni sorg.
Hún hafði viljað fá gleðina eina;
hún hafði verið eins og bam.
F það var ást fullorðins fólks
sem gerði kröfur til þeirra, og
því varð hún nú að haga sér
eins og hún væri fullorðin. Og
hér í vetrarkyrrum skóginum,
þar sem hljóðlausir fuglar bjuggu
hreyfingarlausum greinum og
þar sem engin hljóð heyrðust
nema af ferðum hennar sjálfr-
ar milili trjánna, fannst hennl
sem hún myndi aldrei framar
gera kröfur til þess að gleðin
myndi ríkja ein. Bf hún ætlaði
að eiga samleið með honum, gæti
hún áreiðanlega orðið nógu sterk
til að afbera allt. Og vera glöð.
Því að glöð áttu þau að vera.
Hún vildi ekki kasta á glæfcröfu
sinni um gleðina; það var ung
krafa og barnaleg og þess vegna
varð hún að halda í hana. En
hún ætlaði að reyna að byggja
gleðina á skilyrðum hinna full-
orðnu, og það hlaut að vera
geríegt þegar efasemdir og
harmur höfðu ekki lengur í för
með sér barnsleg sárindi.
Hún hélt vissulega ekki að þaiu
myndu nú lifa sæl til ævilaka
án þess að komast i kynni við
erfiðleika. Hún myndi mæta
honum á ný, vitandd það að
það voru einnig vandamál fram-
undan.
Allt í einu langaði hana til að
hlaupa. Hún hljóp framhjá
döfckum grenilundi og horfði inn
á milli trjánna, hreykin ogsterk.
Hún var ekki vitund hrædd við
myrkrið þama inni. Hún var
sterk og glöð. Hana langaði til
að syngja. Þau mjmdu ráða við
allt, hið óvænta, hið ógnandi,
hið óskiljanlega, nú myndu þaiu
róða við allt þetta, fyrst þau
vom búin að ganga undir próf-
raim og komast að raun um að
þau gátu ekki slkilið.
Minningarkot • Slysavarnafélags rt o Krabbameinsfélags
Islands íslands.
o Barnaspitalasjóðs o Sigurðar Guðmunds-
Hringsins sonar, skólameistara
o Skálatúnsheimilisins • Minningarsjóðs Arna
• Fjórðungssjúkrahússins Jónssonar kaupmanns
Akureyri. • Hallgrímskirkju.
o Helgu ívarsdóttur. o Borgarneskirkju.
Vorsabæ. • Minningarsjóðs Steinars
e Sálarrannsóknarfélags Richards Elíassonar.
íslands. o Kapellusjóðs Jóns
• S.Í.B.S. Steingrímssonar
o Styrktarfélags van. KirkjubæjarklaustrL
gefinna. o Akraneskirkju.
o Maríu Jónsdóttur, • Selfosskirkju.
flugfreyju. o Blindravinafélags
o Sjúkrahússjóðs Iðnaðar- Islands.
mannafélagsins á
Selfossi.
Fást í MINNINGABÚÐINNI
Laugavegi 56 — Sími 26725
□ SMURT BRAUÐ
□ SNITTUR
□ BRAUÐTERTUR
BRAUÐHUSIÐ
éNACK BAR
Laugavegi 126,
við Hlemmtorg.
Sími 24631.
0
carmen
með carmen
Carmen töfrar lagningu í hár yðar á 10 mínútum.
Hárið verðurfrísklegra og lagningin helzt betur með
Carmen. Sendum í póstkröfu hvert á land sem er.
fócícéeJ. Klapparstíg '!6, sími 19800, Rvk.
iC^|) w og Brekkugötu 9, Akureyri, sími 21630.^.-^
l!iíliill!!Sllil!llllilSllillllllllillllllllillllliiilll!l!!li!ii!!illi!iiilHlll!!l!l!í!lllllll!ll!lllll!llíiSíi!lllilll!illillil!|!!illlllll
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURIANDS-
BRAUT 10
*
SÍMI 83570
&
i!!Sn!HSniS!HMf!Si?i!?;nr!Hmi??i!nHÍ}?!n!SiSI!nHlíÍ!ÍlliflSiiiiiii!iiSSiliiiiSISSISi!!l!!!|l!SSffilSlíliiisi!líiiltji!i!ilfSii!!'
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúiagötu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJÚLASTILLINGAR LJÚSASTILLINGAR
LátiS stilla í tíma. 4
Fliót og örugg þjónusta. I
13-10 0
Dömusíðbuxur — Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
O.L.
Laugavegi 71 — sími 20141.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
VARAHLUTAÞJÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVELAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 . Sími 33069