Þjóðviljinn - 31.07.1970, Blaðsíða 8

g SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 31. júH 1970.
JULIUS BARK:
SEM
LINDIN
aköm frá l>ví í fyrra liggja um
allt, elgkýr kemur advífandi og
á eftir henni tarfur í ástarham,
það marrar í rjóðrinu bakvið
eikina, kýrin stanzar og tarfur-
inn byrjar ástaleik sinn með því
að ganga í hringi kringum hana,
engispretta sér um lága kvöld-
tónlist, mýfluga með uppþrung-
inn bakhluta er svt> heppin að
stinga milli tveggja skyntauga og
kemst hjá bráðri uppgötvun,
kvöldgolan hæg, þrungin ilmi
sem ekki verður skilgreindur.
Peter lokaði bókinni, það var
næstum liðið missiri síðan Óli
hafði hripað þessar línur.
— Síðan hef ég ekki skrifað
orð, sagði Óli bitur í bragði.
Þeir voru komnir niður að
lystigarðinum, beygðu tíl vinstri
inn á ögn breiðari veg.
— Er mikið um elg á þessium
slóðum? spurði Peter
— Já, þeir sjást stöku sinnum.
Handan við dálitla beygju
speglaðist föl vetrarsódin í tveim
tjörnum.
Við tjamimar tvær skiptist
vegurinn, annar hlutinn liggur
gegnum trjágöng í áttina að
Hindrunamesi, hinn upp að býl-
«inu í skógarjaðrinum. Við vega-
mótin er lind, tært vatn rennur
.fram í pípu og rennur þaðan
niður í neðri tjömina.
Lindin er verk Bugéns Máns-
sons. Hann stóð á sínum tíma
fyrir fjársöfnun til þess að
steypa brúnirnar og gera kopar-
skilti með nafninu „Klaustur-
lindin“. Eitt sinn voru munkar
í nágrenni Hindrunamess, könn-
uðurinn hafði haift upp á skjali
sem sannaði að þeir hefðu notað
lindina og þeir hefðu gert tjöm-
ina með því að grafa nýja rennu
út frá litla læknum.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 in. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68.
Það er ekki öllu meira sem
vitað er um tímabil munkanna.
Sé rótað í lystigarðinum má ef
til vill finna tíguisteinabrot úr
kapellunni, sé leitað í gömlutm
húsgrunnum má kannski sjá
tilhögginn stein, sem bændurnir
sóttu og höfðu með sér á brott
þegar klaustrið var komið í
niðumíðslu.
Óli benti á lindina, eikurnar
í garðinum og tjamirnar sem
vom næstum uppgrónar á sumr-
in og vom nú sumpart þaktar
brúnu laufi, vatnaliljublöðum í
upplausn og gulu sefi. Peter
hafði takmarkaðan álhuga á öllu
þessu. Við álmtré sem stóð við
vegbrúnina nam Óli staðar.
Hann benti upp í blaðlausa krón-
una:
— Þarna uppi sat ugla og
vældi, sagði hann upp úr burru.
Peter kinkaði kolli og beygði
tærnar í blauitum skónum. Hann
leit á úrið sitt, þeir hötfðu ekki
verið úti nema tæpan klukiku-
tíma.
— Em uglumar ekiki nætur-
fugiar? spurði hann.
— Jú, sagði Óli. Það held ég.
Af hverju spyrðu?
— Af engu sérstöku, sagði
Peter. — Mér fannst bara und-
ariegt að þú skyldir heyra í
uglu svo snemma kvölds. Þú
fórst að heiman um sexleytið
eða svo, og hefðir átt að vera
kominn hingað fýrir sjö. Og bá
var ekki orðið dimmt.
— Þú hefur rétt fyrir þér,
sagði Óli og hló. — Ég gleymdi
dálitlu. Þegar ég sat hjá eikinni
og krotaði hjá mér, þá sotfnaði
ég. Og ég vaknaði ekki fyrr en
farið var að skyggja, um háilf-
níu leytið hugsa ég.
— Ég skil, sagði Peter.
Þeir héldu áfram eftir malar-
stígnum milli tjamanna. Vegur-
inn var rafcur eftir næturfrostið
sem nú var þiðnað. I dálítilli
dæld vom djúp för dftír bílhjól.
Tjömin vinstra megin var ögn
ofar en sú til hægri. Þær vom
tengdar með djúpri rennu og í
henni var loka sem mátti stjóma
vatnsrennslinu með. Rennan
hvarf inn í svert rör undir
veginum.
Tjömin til hægri var dálítið
stærri, hún var að nokkru leyti
í hvarfi af mnnabreiðu, sem
faldi reyndar ekki mikið eftir
að laufið var fallið. Óli gefck
niður hallann að dálitilU bryggju
sem lá út í tjömina bakvið
nunnana. Peter kom á eftir og
sökli niður í mjúka grasbreið-
una.
— Það em offit svanir á tjöm-
unum, sagði Óli. Við leggjum
mat handa þeim hér á bryggjuna.
Það var einmitt út af emum
svaninum sem ég gekk niður að
tjöminni þetta kvöld.
Peter var korninn niður að
vatninu og steig nokkur skref
fram á bryggj-una sem var hrör-
leg og næstum fúin í gegn.
Tjamarbakkamir vom blautir,
það var ekki hægt að komast
að henni þurmm fótum nema að
þessum eina stað hjá bryggjunni.
— Það var dálítið skuggsýnt
þetta kvöld, sagði Óli. Tjömin
var eins og svart auga málli
kræklóttra eikarstofnanna. En á
miðju vatninu flögraði hvítur
svanur og bar sig óvenjulega
að. Ég varð forvitinn og gekk
út á bryggjuna, Svanurinn hvæsti
og baðaði vængjunum og lét
öllum illum látum. tJti á bjóð-
veginum sást í bíiljós; hijóðið
gaf til kynna að bar var vöm-
bíll á ferð.
Óli bentí á milli eikanna. Þar
glitti í veginn milli Hindrunar-
ness og strandarinnar, reykský
var að hjaðna eftir bdl, sem
þotið hafði framihjá skömmu áð-
ur. Óli sneri sér að runnunum
og benti.
— Svo leit ég í þessa áttt,
hélt hann áfram. — Alveg upp
við bakkann lá eitthvað, sem fór
bersýnilega í taugamar á svan-
inum, dökkt, ólögulegt hrúgald,
hálfsokkið í sef og for. Ég gekk
þangað og leit á það.
Óli stóð enn kyrr á bryggj-
unni. Peter sá hvemig hann
hnykkti öxlunum til.
— Nú getur þú haldið áfram,
sagði Óli og hló snöggum, tauga-
veiklunarhlátri.
— Ég?
Peter leit spyrjandi á hann.
Vissulega þelckti hann aftur
bæði tjörnina og mnnagróðurinn
úr blöðunum; hvort tveggja hafði
verið sýnt á mynd á fyrstu síðu.
Og á bryggjunsi hafði staðið
annar maður, einkennisklæddur
maður og bent upp að bafckan-
um.
— Þú veizt hvernig fólk bregzt
við þegar það sér lik, sagði
Óli.
— Nei, sagði Peter stuttur í
spuna. — Ég hef reynt að kynna
mér viðbrögð manna, en ég hef
aldrei sjálfur orðið fyrir slíku.
Segðu frá, ég hef áhuga.
— Ég skal reyna, sagði Óli,
settist á bryggjuna, dró hnén upp
að höku og starði í áttina að
staðnum, sem mertotur hafðá ver-
ið með krossi á myndinni í blað-
inu.
— Mér leið ekki sériega nota-
lega þegar ég stikaði yfir forina
frá bryggjunni í átt að mnnun-
um, byrjaði hann hikandi. —
Bæði var skuggsýnt, og svo lét
svanurinn ófriðlega og auk þess
hafði ég sjálfur verið að brjóta
heilann um morð.
Ég átti eftir nokkra metra að
þessu dökka hrúgaldi, þegar mér
varð. ljóst að það var maður
sem þama lá. Þá varð ég hrædd-
ur, Peter, dauðskelkaður, það var
eins og ég hefði fengið högg
yfir bringspalimar.
Fyrst datt mér í hug að þjóta
burt, æða eitthvað út j buskann
og bægja síðan öllu frá mér
sem ímyndun, en ég gat bað
eklri. Ég stóð kyrr, graflkyrr og
heyrði minn eigin andardrátt, ör-
an og ryfckjóttan.
Síðan kom forvitnin. Ég vildi
sjá hvemig hann liti út. Já
Peter, það undariega var, að frá
upphafi var ég sannfærður um
að það væri Cæsar sem lægi
þarna. Ég var búinn að hugsa
mér hann dauðan sáðan ég tai-
aði við hann í símann í síðara
skiptið. Ég gat ekki lengur greint
á milli raunvemleikans og hugs-
ana minna í sambandi við bóui-
ina.
Óli þagnaði og drúpti höfði,
hallaði því að hnjánum, þögull
og órólegur.
— Ég skil það vel, sagði Peter
til að koma honum af stað aft-
ur. — Ég hef sjólffur orðið
fyrir svipaðri reynslu. Ég notaði
kunningja sem fyrirmynd og lét
hann lenda í slysi, hann missti
fótinn. Og einn góðan veðurdag
hitti ég hann ú götu. Ég man að
ég stóð lengi og starblíndl á
hann og báða fætuma á honum.
Það var mjög ónotaleg tilfinning.
Hver býður betur?
Það er hjá okkur sem þið getið fengið
AXMINSTER teppi með aðeins 10%
útborgun.
AXMINSTER — annað ekki.
hmimm
ANNAÐJEKKI
Grensásvegi 8 — sími 30676.
Laugavegi 45 B — sími 26280.
Minningurkoi ff- Akraneskirkju. t ff- Krabbameinsfélags
Borgarneskirkju, íslands.
ff Fríkirkjunnar. V Sigurðar Guðmundssonar,
ffi Hallgrímskirkju. skólameistara.
ff- Háteigskirkju. Minningarsjóðs Ara
ffi Selfosskirkju. Jónssonar, kaupmanns.
& Slysavarnafélags tslands. ff- Minningarsjóðs Steinars
ffi Barnaspítalasjóðs Richards Elíassonar.
Hringsins. V- Kapellusjóðs
¥ Skálatúnsheimilisins. Jóns Steingrímssonar,
¥ Fjórðungssjúkrahússins Kirkjubæjarklaustri.
á Akureyri. ff- Blindravinafélags tslands.
ff- Helgu ívarsdóttur. ff- Sjálfsbjargar.
Vorsabæ. ff Minningarsjóðs Helgu
# Sálarrannsóknarfélagg Sigurðardóttur skólastj.
tslands. ff 1 íknarsjóðs Kvenfélags
* S.LB.S. Keflavikur.
¥ Styrktarfélags ¥ Minningarsjóðs Astu M.
vangefinna Jónsdóttur, hjúkrunark.
flF Maríu Jónsdóttur, ff Flugbjörgunarsveitar-
flugfreyju. innar.
ff- Sjúkrahússjóðs Iðnaðar- %■ Minningarsjóðs séra
mannafélagsins á Páls Sigurðssonar.
SelfossL ff Rauða kross íslands.
Fást í Minningabúðinni Laugavegi 56 — Simi 26725.
IIAliPIC er ilmandi efni sem lireinsar
salernisskálina og drepur sýkla
Húsráðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC og WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLI HITAVEITUKERFI.
HILMAR J. H LÚTHERSSON
pípulagningameistari.
Sími 17041 — til kl. 22 e.h.
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
TEPPAHUSIÐ
■X-
SUÐURLANDS
BRAUT 10
*
SÍMI 83570
_____________________________________________________
iH!su!n!iiis:ii!Hniiiiiiiiiiiiiniiiiii:iiiHnminii!mnmmiiiini
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJÍLflSTILLINCAR L J Ú S ASTILLIN G A R
Látið stilla í tima.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0
Dömusíðbuxur — Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
O.L.
— Laugavegi 71 — sími 20141.
SÓLÓ-elduvélnr
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stserðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
VARAHLUTAÞJÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði
ELDAVÉLAVERKSTÆÐl
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 . Sími 33069
Volkswageneigendur
Höfum íyrirliggjandi BRETTI — HURÐIR — VÉLALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen i allflestum litum. —
Skiptum á einum degj með dagsfyrirvara fyrix ákveðið
verð. — REVNIÐ VIÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholti 25. — Sími 19099 og 20988.
Auglýsingasíminn er 17 500
ÞJÓÐVILJINN