Alþýðublaðið - 24.09.1921, Qupperneq 4

4
A L ÞYÐUBL AÐIÐ
6
Viðgerðir.
Skóhlffa og gutnrnf
sífgvélaviðgerðir annaat
Gummivinnustofa
á Laugaveg 22. — I. Kjartansson
JEl.f. Versl. „Hllf6‘
HTerfisg. «50 A
Rúgmjöl, rúsfnur, gnfnhreinsað
nsatarsaltj borðsalt — og slátur
nátar. Alt nauðsynjar f státurtfdinni
Ritstjóri Halldór Frlðjónsson
Argangurinn 5 kr. Gjaldd. 1. júní
Bezt ritaður allra norðleczkra bUða.
Verkamenn kaupið ykkar blöði
Gerist áskrifendur i
yijgreiðstn yítþýðnbt
S p a ð k j ö t
frá Pórshöfn á Langanesi flytjum vér hingað í haust
eins og að undanförnu. Gerið svo vel að senda oss
skriflegar pantanir sem allra fyrst. Pöntunum aðeins
veitt móttaka til 1. okt. þ. á..
Kaupfélag Reykvíkinga.
Sími 728. Laugaveg 22 A.
Borgarfjarðarketið
er sjálfsagt að kaupa vegna þess,
að það er lang- bezt. Fæst á
Laugaveg 17 A.
Kaupfélögin. - Slmi 728 og 1026.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Ólafur Friðriksson.
PrentsmiBjan Gutenberg.
ivan Turgeniew: Æskuminningar.
Sanin talaði mikið eins og kvöldinu áður þó ekki
om Rússlaud, né lífið þar eystra. Til þess að verða við
ósk hins unga vinar síns. sem strax eftir morgunverð
hafði orðið að fara til KJiibers til að sefa sig í bókhaldi,
— fór hann að tala um listir og verzlun og bera saman
kosti þessara greina og lesti. Það kom l onum ekki á
óvart, þó frú Leonora teldi kaupmerfbskuna bezta, en
hann var hissa á því að Gemma skyldi vera henni
sammála í því.
„Ef á að gera einhvern að listamanni — t. d. söng-
vara —" sagði hún, „verður hann að vera afbragð allra
annaral Að vera annar sá bezti getur ekki gengiðl Og
hver getur vitað fyrirfram, hversu langt þessi og þessi
getur komist í þeirri list?“
Pantaleone, sem einnig gaf orð 1 belg, var auðvitað
á því, að það væri mjög glæsilegt að helga líf sitt ein-
hverri list. Að vísu færði hann ekki fram sterk rök.
Hann stagaðist aðeins á því, að til þess þyrfti „un certo
d’inspirazione!" — Frú Leonora sagði, að hanD myndi
áreiðanlega hafa haft þenna estro — En . . .
„Eg hefi átt óvini,“ sagði Pantaleone þungur á brúnina.
Hvernig veistu, að Emilio geti ekki fengið fjandmenn
jafnvel þó það reyndist að hann ætti þenna estro?“
„Jæja, látið þér hauu þá veiða kaupmannl“ sagði
Pantaleone gramur, „en það er eg viss um, að ekki
hefði Giovanni Battista viljað það, enda þótt hannværi
kökusali."
„Maðurinn minn, Giovanni Battista, var gætinn mað-
ur, enda þótt hann í æsku gæti látið hrifast nokkuð
fljótt ..."
En gamli maðurinn vildi ekki heyra meira af þessu
og hafði sig á brott, en sagði þö hálf ógnandi um leið:
„Nei Giovanni Battista myndi ekki. . . .“
Gemma hrópaði upp, að ef Emil hefði verið ættjarð-
arvinur og viljað fórna öllum sínum kröftum til þess
að frelsa Ítalíu, — það hefði verið munuri Fyrir svo
göfugt málefni gæti maður fórnað álitlegri framtfð, en
ekki fyrir leikhúsið. Frú Leonora varð alveg uppvæg út
af þessum orðum og bað dóttur sína umfram alt að
fara ekki að æsa bróður sinn til þessa — það væri víst
nóg, að hún sjálf væri fífldjárfur lýðveldissinnil Þegar
frú Leonora var búin að segja þetta, fór hún að stynja
og kvarta um höfuðverk, — „hausinn á mér ætlar alveg
að klofna," sagði hún.
Gemma reyndi strax að hugreysta móður sfna, blés
hægt á ennið á henni og vætti það með Kölnarvatni,
kysti hana á kinnarnar, hagræddi höfði hennar á kodd-
unum, bannaði henni að tala — og kysti hana aftur.
Svo sneri hún sér að Sanin og fór að segja honum frá
1 hálfgerðu gamni og þó llka hálf hrærð — hve góð
móðir og hve falleg hún heíði verið!
„Hvað segi eg: hefir verið! — hún er svo yndisleg
enn þál Sjáið þér bara hvað hún hefir falleg augu!“
Gemma tók hvítan vasaklút upp úr vasa sínum, lagði
hann yfir andlit móður sinnar, dró hann svo hægt nið-
ur eftir þvf, fyrst frá enninu og augunum. Svo bað hún
mömmu sfna að opna augun. Hún gerði það og Gemma
æpti upp yfir sig af ánægju. Frú Leonora hafði 1 sann-
leika mjög falleg augu. Svo tók Gemma klútinn frá
niðurandliti hennar og kysti hana.
Frú Leonora hló, snéri andlitinu undan og reyndi
að láta lfta svo út að hún streittist á móti. Gemma lét
einnig eins og hún þyrfti að ganga eftir mömmu sinni,
en hún gerði það ekki kattarlega eins og frönskum kou-
am hættir við, heldur með þessum ítalska yndisþokka,
sem fylgir altaf huldum styrkleika.
Loks sagði frú Leonora, að hún væri orðin þreytt.
. . . Gemma réð henni til þess að sofna í hæginda-