Þjóðviljinn - 02.09.1970, Blaðsíða 8

g SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 2. s©ptemiber 1970.
NICHOLAS BLAKE:
DÝPSTA
UNDIN
5
dyrabjalla var nú ryðgað gat.
Dyrahaimarinn hefði getað haft
aðsetur á hafsbotni í nokkrar
aldir.
Ég barði að dyrum. Aftur
barði ég. Þögn og ekkert hlljóð
nema ámiðurinn. Ég ýtti upp
hurðinni — enguim dettur í hug
að læsa dyruim á Irlandi — og
kallaði: — Er nokikur heima?
Ég heyrði fótatalk nálgast ein-
hvers staðar að.
— Eruð |>íið þér? Hvemig líð-
ur yður? Velkominn til lássawn.
Konan er að dubba sdg upp fyrir
herraveizluna. Borgarsitjórinn er
búinn að lotfa að heiðra okkur
með nærveru sinni og ætlar að
taka með sér heimilispresitinn.
Hann tafðist eitthvað og bað mig
að sýna yður kofann.
I dagsbirtu var Fluirry Leason
enn gráleitari í andliiti. — Ég er
alveg skelþunnur, sagði hann.
— Við skuium skreppa niðureftir.
Það er örstutt.
Við fórum út úr garðlnum og
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 m. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68.
niður með ánni. Gegnum lítinn
lund kiomum við að stað þar
sem grasivaxinn oddi teygði sig
út í ána. — Sjáið þér oddann
þarna? Þama féklk ég einmitt
fimmpunda drjóla í síðasta món-
uði. En nú er lágt í ánni; við
þurfum rigningu. Ég hélt í morg-
un, að hann færi að rigna. Eruð
þér með veiðistöngina yðar?
— Nei, ef satt skal segja, þá
er ég ek ki sérlega —
— Skítt með það, þér getið
fengið stöng lánaða hjé okkur.
Ég á sæg af veiðistöngum.
Ég huigsaði með mér að Flurry
Leeson virtist vera einn a£ þess-
um leiðindanáungum sem nenna
ekki að hlusta á það sem aðrir
segja.
— Húsið heitir víst eftir ánni,
er ekki svo? Leeson er ef til
vi'Xl Lissawn á írsfcu?
— Það hedd ég ekki. Hiann
horfði á mig og auignaráð hans
minnti á skóladrenig sem er stað-
inn að svindli. — Þér megið
ekki segja það neinium, en sann-
leikurinn er sá að ég kann ekki
nema örfáar gletfisur í írsku. Það
er hábölvað tungumál sem gerir
tunguna eins og hnútasivipu. Afi
minn kom hingað firé Wexford
og reisti þetta hús. Hann var
ekki sérlega vel að sér í æðri
vísindum, en haen kunni að
sitja hest. Sagt er að allir Irar
fái lausa skfúfu fyrr eða síðar,
en ÖH Leeson-fjölskyldan er
fædd með íausar skrúfur.
Hann sló sér á lær og hló
eins og hann ætlaði að springa.
Við vorum á gangi eftir reið-
götu sem hlykkjaðist burt frá
ánni og skömmu seinna komum
við að bakhlið bændabýlis.
— Bíðið andartak meðan ég
næ í lykilinn yðar.
Flurry kóm til baka og við
gengum spottakorn enn.
— Kevin verður að læsa kbf-
anum, vegna þess að enginn býr
þar, sagði hann afsakandi. —
Bróðir minn er Sá eini af Lee-
son-æbtinni, sem efeki er með
lausa skrúfu. Hann stefnir að því
að verða útneffindur við næstu
HEIMSÞEKKTU
JEPPA
HJÖLBARÐAR
HJÓLBARÐAVIÐGERÐIR
Opið alla daga frá
kl. 8—22, einnig um helgar.
GÚMMÍVINNUSTOFAN HF.
SKIPHOLTI 35 REVKJAVÍK
SÍMI 31055
þingkosningar í „Dail“-ið okifear
— já, flestir stjómmólamennim-
ir ofekar eru bannsettir þorskar,
svo að það er nú ekki eins effit-
irsóknairvert og ætla mætti. En
bíðið bara — eftir tíu ár ösikr-
urn við óreiðanlega allir: —
Kiósið Kevin Leeson við for-
setakosningarnar, og ef til viH
verður hann „Taoiseaoh" okfear!
Er það efeki dæmalaust? Þetta
land er engu öðru líkt, eða
hvað?
Við vorum komnir inn á stíg,
sem lá í .áttina að Lissawn-ánni.
Milli stígsins og kofans var
hátt gerði af fuchsíum og yf-
ir gerðið mátti sjá nýlegt stráþak.
Kofinn hafði nýlega verið kalk-
aður bæði að utan og innan.
Þegar inn kom var gengið beint
inn í stórt herbergi; ef til vill
hafði ein stofa verið gerð úr
tveimur — og það náði gaffila
á milii og litlir gluggar á báð-
um hliðum. 1 stpfunni voru fá-
ein húsgögn, valin af hinu venju-
lega smefekleysi, en í öðrum end-
anum var ný gasvél, vaskur og
hi'llui’ með suðuáhöldum og mat-
anílátum, sem öll virtust
splunkuný; i hinum endanum
stóð borð, tveir harðir borðstofu-
stólar og stór og fomlegur hæg-
indastóll. Næstum lóðréttur stigi
lá upp á loftið að tveim litíum
herbergjum; í öðru var gorma-
rúm, í hinu beddi og setbaðker.
— Það væri efeki fyrir mig að
felöngrast þama upp þegar ég
væri búinn að drekika einu glasi
of mikið, kallaði Flurry upp til
mín. — Hefur Kevin séð um
að þarna sé allt sem með þarf?
Þama virtist efckert vanta. Ég
klifraði niður aftur. Flurry sýndi
mér stóran hrauk af mó, dælu
og útifcamiar í garðinum, þar sem
illgresið dafnaði með afbrigðum
vel og ótrúlega stór fjóshauigur
hafði fengið að breiða úr sér.
Það var eitthvað við þennan
stað, sem heillaði miig. — Þetta
er alfls ekki sem verst. Hvað vili
bróðir yðar fá í leiigu?
— Ég hef enga hugmynd um
það. En þér skuluð éfeki taka
á honum með siikihönzfcum.
Hann er eitilharður í viðskipt-
um og gemgur upp í þvi að gera
góð kaup; hann myndi selja
hana ömmu sína á gripamark-
aðnum ef hann kæmist upp með
það. Það værí ráðlegast fyrir
yður að reyna að töfra Maire;
hún hefur Kevin í vasanum. Af
hverju sendið þér etóki eftir kon-
unni yðar hingað yfirum — ykk-
ur myndi líða eins og fistoum í
vatni hér hjá ofekur.
— Ég er efeki fevæntur.
— Bfeki það? Svona myndar-
legur náungi hlýtur að hafa
heila halarófu af fellegum stúlk-
um á hælunum.
— Ég hef ekki orðið var við
það.
— Jæja. En við verðum að
reyna að ráða bót á því.
Flurry var svo framtakssam-
ur að hann virtist alveg jafn-
áfjáður í að koma mér í hjóna-
band og að koma mér fyrir i
kofa bróður síns; Honum var
ekki enn orðið ljóst, að það sem
mér þótti eftirsóknarverðast við
húsið var það, að hér gat ég
verið í feluleik við sjálfan mig
í kyrrðinni miklu fjarri ys og
þys heimsins. Það fór fiðringur
um mig við • tilhugsunina um,
hvernig ég ætlaði að velta mér
upp úr sælli einverunni, þar sem
tilbúnar persónur í skáldsögunni
minni voru einu gestimir.
Við gengum til ’>aka efitir
stígnum gegnurn kjarrið og upp
hlykkjótt trjágöngin sem légu að
„Lissawn House“.
Við gengum bakvið húsdð i
bakgarð sem var fuilllur af iXX-
gresi og með útihús á báða vegu.
Flurry hrópaði: — Seamus!
Brtu þama? Lágvaxinn, rauð-
hærður náungi kom út úr hest-
húsinu. — Þetta er Seamus O’-
Donovan. Það er hann sem rekur
allt áfram hér. Ég veit efeki
hverndg ég færi að án hans.
Seamus þurrkaði sér um hönd-
ina á buxnaskálminni og tók
feimnislega í hönd mér. Ég fann
strax að hann vildi helzt hafa
fólk í hæfilegri fjarlægð; hend-
umar á honurn voru eins og
skóffilur og fæturnir virtust kunna
bezt við sig á hestbaki.
— Það lítur helzt út fyrir að
Kittv ætli að feasta í nótt,
Flurry, sagði hann.
Þeir stóðu stundarkom og töl-
uðu saman. En þarna var efck-
ert verið að skríða fyrir óðals-
bóndanum. Ég fékik hugboð um
að milli þessara tveggja manna
væru annars konar tengsl.
— Hf yður vanhagar um eitt-
hvað, þá skuluð þér bara nefna
það við Seamus. Hann sér um
alla hluti. Herra Eyre ætlar að
taka kofann hennar Joyce á
leigu. Er bróðir minn efeki kom-
inn enn?
— Nei, hann er efeki kominn.
Ég huigsa að Olancy vilji gjam-
an ffiá folaldið.
— Það mætti svo sem segja
mór. En hvað vill hann borga
íyrir það?
Mennirnir tveir töluðu enn
saiman góða stund. Searnus gaut
stöfeu sinnum til mín skærum,
bláuim auigunu-m. Það var auð-
séð að hann var hagvanur þar
sem hann stóð við hliðina á
Flurry, sem gnæfði hátt yfir
hann eina tuttu-gu sentimetra að
minnsta kosti. Hann minnti á
lítinn og ákafan liðsforin-gia að
gefa yfirmanni sínum skýrslu.
Yfirm-aðurinn var bara undarleg-
u-r aulabárðu-r; ég get ekki skil-
ið hvers vegna Seaanus var með
þen-nan svip í augunum — það
var ekki nóg mieð að auignaráð
hans væri þrungið virðingu, það
lá við að í því væri eitthvað
seir. nálgaðist aðdáun, ef það
hefði ekiki verið næsta ótrúlegt
að maður eins og Flurry gæti
f-ramkallað slíkar tilfinnin-gar h.já
nofefeurri manneskj-u. Trúlega var
þetta ölXu heldur endurspegXun á
tryggð og uimhyglgju heiðarieigrar
sálair gagnvart þessum stóna og
duglausa kXunna sem var yfir-
maður hans.
— Frú Leeson segist ætla að
ríða Fe-ngusi á morgun, sagði
hann.
— Og þú þoirir ekkd að trúa
henni fyrir honum?
— Ég vil heldur reyna að
tjónka við hann sjálffiur, Flurry.
Hann er duttlungafullur á þess-
um tím'a árs.
— Heldurðu að hún ráði eikki
við hann?
— Hún getur ráðið beeöi við
fjandann og öimmu hans. Hún
hefur gott tak á beizílinu. En
Fergus er ekki hestur handa
kverwnanni.
— Harry fXiær mig lifandi, effi é-g
segi nei, sagði Flurry með sann-
færinigark-ralfti.
— Nei, ætli það. En ef hún
fer að æfa hindrunarhX-aup á
siteinveg-gjunum, þá eyðile'ggur
hún Fergus, og það viXjum við
efeki; að mi-nnsta kosti ekki núna,
eða hvað? Þú veizt vel að 1)0X1
frú Leeson kæmi ríðandd að
kínversXca nmúrnum, þó myndi
hún reyna að stökkva yfir hann
með djöfuils brauki og bramli.
— J-æja þá, Seaimus, eins og
þú viXt.
Ég heyrði bílhljóð í fjarska-
— Það eru sjáXfsaigt þau. Komið
inn fyrir, Eyre, eftir andartak
fáið þér að vita hvort þér eruð
keyptur eða sefldur.
Ég gekk inn uim bakdymar í
fyXgd með Flurry. Við komum
inn í stofuna með útskotsigiugg-
anum út að fflijótinu — draslara-
lega stofu þar sem einn vegg-
urinn var þaikinn rakáblettjim-, í
arninum nobaXegur móeldur,
notókur failiieg, gömul húsigögn,
sem hu-rfu í ailt hitt drasliið.
Harrriet Leeson sat þar inni,
klædd köffilóttu pilsi og brúnni,
ermiaiausri peysu, sem sýndi að
hún var með feita eldabusku-
handleggi — sem stun-gu kyn-
lega í stúffi við granna úlnliðina
og hendumar. Hún veifaði til
miín með nofekrum fingrum án
þess að líta uppúr vikublaðinu
sem hún var að Xes-a.
HARPIC er ilmandl efni sem hreinsar
salernisskálina og drepur sýkla
Hvað nefnist IjóBabókin
og hver er höfundurinn?
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
VARAHLUTAÞJÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði
ELDAVÉLAVERKSTÆÐl
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.l.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069
Dömusíðbuxur - Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
ÓX.
Laugavegi 71 — sími 20141.