Þjóðviljinn - 04.09.1970, Blaðsíða 10

Hvað nefnist Ijóðabókin j
og hver er höfundurinn?
■
iiiiiliillillilll!
4. MYND
Bókin nefnist
Höfundurinn er
' v, , :• • •• ■•;. • . - • •' -
' '' - •"■•' ' - •' '' ' ’ •' ’ ’' •;'••' ' '
10 SÍÐA — ÞJÓÐVHjJINIí — Pösfcudagur 4. sepfcember 1070.
IIARPIC er Ilmandl efnl sem hrelnsar
salemisskállna drepur sýkla
Drengja- og unglingabuxur
O.L.
Lau^aveei 71 .cimi 20141
jr
DYPSTA
UNDIN
sem héngu út úr skúífu; gamalt
útvarpsviðtæki.
Ég fann heiðurspening sem var
að flækjast í skraninu á arin-
hillunni. Það var heiðurspening-
uirinn úr frelsissfcríðinu.
— Voruð þér í andspymu-
hreyfingunni? spurði ég dálítið
undrandi.
Flurry drap tittlinga framaní
mig. — Ég komst bara yfir þetta
á uppboði. Viijið þér líka veiði-
sitöng?
— Ég held að ég vilji heldur
vera áhorfandi í kvöld, þaikk fyr-
ir.
Flurry rölti út fyrir og herti
gönguna eins og ofdrykkjumaður
sem hefur kpmið auga á flösku.
Við gengum niður á grasi vaxna
oddann kippkom frá húsinu. Hitt
fólkið kom með.
■það var auðséð að Plurry var
vanur stangaveiði. Hann kastaði
út línunni með sömu léttu leikn-
inni og píanósnillingur. Hitt fóik-
ið var rétt komið til okkar þegar
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 m. hæð (lyfta)
Siml 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68
hendur hans tóku kipp. Vatns-
borðið gáraðist og við. heyrðum
suðið í hjólinu á stönginni.
— Hann er með hann á, sagði
Marie hrifin.
Þík") strengdist á línunum í
andíiti Flurrys um leið og fiski-
línunni. Hann sýndist tíu ámm
yngri og augun ljómuðu af gleði
og baráttuhuig. Fiskurinn hafði
kafað til botns, kom svo næstum
upp á yfirborðið, veltist og sprikl-
aði svo að vatnið gusaðist upp.
Tilraunir hans til að bjarga líf-
inu minntu næstum á ástabrögð,
bað var eitfchvað kynferðisílegt
í krampakenndum rykkjum hans
þegar Flurry tókst með vanfæmi
að draga hann inn á grunnt vatn,
svo að við gátum séð silfurgljá-
andi kviðinn.
— Haltu honum, Flurry, haltu
honum, hrópaði Kevin, og reiði-
drættirnir hurfu af andliti hans.
— Reyndu að koma honum
lengra ■ í þessa átt. Ég er til-
búinn með gogginn.
Hann rak gogginn í fiskinn.
Síðustu krampadrættirnir. Flurry
sneri sér að föður Bresnihan og
sagði;
— Hann varðist hraustlega, var
það ekki?
Ég stóð spölkom frá honum.
•— Varðist hraustlega, tautaði ég.
— Þetta var vonlaus barátta frá
upphafi.
■ Fingur gripu um hönd mína og
þrýstu hana. Harriet Lesson
hvíslaði í eyra mér: — En hvað
ég skil yður. Mér er líka böivan-
lega við þetta. Verður óglatt af
því. Skinhelg hiræsni.
— Þér verðið að koma hingað
eitthvert kvöldið Og veiða sjálfur,
faðir Bresnihan. Flurry var enn
lafmóður. — Það er heil eáMfð
síðan þér hafið veitt hérna hjá
mér. Og þér eruð varla á sálna-
veiðum allan sólarhringinn.
Skömmu sednna rölfcum við
aiúur heim að húsinu. Kevin
Leeson var ekki lengu-r eins og
hrifinn strákpjaikkur sem gekk
vi<3 hliðinia á mér.
— Yður lízt sem sagt vel á
húsið, herra Eyre?
BRIDGESTONE
HINIR
, VIÐURKENNDU
JAPÖNSKU
HJÓLBARÐAR
FÁST HJÁ
OKKUR
HJÓLBARÐAVIÐGERÐIR
Opið alla daga frá
kl. 8—22,einnig um helgar
GÚMMÍVINNUSTOFAN HF.
SKIPHOLTI 35 REYKJAVÍK
SÍMI 31055
— Það er ekki sem veret.
Hvað viljið þér fá mikið í leigu?
— Hvað segið þér um fimm
pund?
Ég varð dólítið langleifcur. —
Ég hef víst ekíki efni á þvi
— Fimrn pund á mánuði að
sjálfsögðu, sagðj hann og brosti
uppörvandi. Flurry gekk rétt á
undan okikur og hann sneri sér
við ag starði á Kevin, tók kipp
eins og býfluga hefði stungið
hann.
— Fyrir langt tímabil, á ég við,
bætti Kevin við. — Hafið þér
ekki hugsað yður að vera svo
sem missiri í Irlandi?
— Jú, hrökk út úr mér. —
Allt í lagi. Fimm pund á mánuði.
Ég hélt að hann hefði átt við
fimm pund á viiku. Hann var
bersýnilega ekki þessi eitilharði
kaupsýslumaður sem bróðir hans
vildi vera láta.
Þegai' heim kom fyllti Flurry
glösin okkar að nýju. — Nei,
þakik fyrir ég þarf að halda
áfram, sagði presturinn. — Það
gleður mig að við sikulum fá
yður fyrir nágranna, herra Eyre.
Þér verðið að skreppa til mín
eitthvert kvöldið og borða með
mér kvöldverð. Okkur veitir ekki
aif ungu blóöi í Charlottesstown;
það lítur helzt út fyrir að allt unga
fólkið ætli að fara héðan. Nei,
þakk, Marie, ég vil heldur ganga.
heim. Ég þarf hvort sem er að
koma við hjá Cassidy í heim-
leiðinni.
Þegar faðir Bresnihan var far-
inn, leit Flurry á okkur og
reyndi að herma eftir andlitssvip
prestsins. — Allt unga fólkið fer
héðan, ó, það er svo sorglegt.
Hann gleymdi að geta þess að
það er hor.um að kenna að það
fer héðan.
Marie Leeson roðnaði í vöng-
um af geðshræringu. — Flurry!
Það er skammarlegt að þú skulir
láta svona lagað út úr þér. Um
sjálfan sóknarprestinn þinn. Ég
skammast mín fyrir þig.
— Þá ættirðu að spyrja
Eamonn yngri hvers vegna hann
fór til London. Og um leið gæt-
irðu reynt að komast að því hvar
Claire er niður komin, eða þú
veizt það ef til vill?
— Þetta er svívirðileg lýgi, er
það ekki, Kevin?
— Ég skal viðurkenna að það
er dálítið ýkt.
— Hvað er ýkt? spurði Hai-ry.
— Þú ættir að sjá til þess að
maðurinn þinn gangi ekki um
og beri út illgjaman óhróður.
— Góða Marie, mér dytti aldrei
í hug að segja manninum mínum
hvernig hann á að haga sér,
svaraði Harry með eniglasvip.
Frítt andlitið á Marie varð eld-
rautt.
— Ertu að gefa í skyn að —
— Æ, viljið þið tvær ekki
hætta að rífa hvor aðra í ykikur,
sagði Flurry. Hann sneri sér að
mér. — Hinn æruverðugi faðir
stóð Claire og Eamonn að venki
þegar þau voru að gamna sér
undir beru lofti. Hann rak stúlk-
una heim eins og strokukólf með
því að berja hana á bossann
með trjágrein. Og Eamonn litli
missti vinnuna og varð að fara
burt úr bænum. Mér þykir hans
heilagleiki fullvandlætingarsam-
ur. Hann er alveg trylltur í að
halda vörð um hreinleika og
skírlífi blessaðra írsku stúlkn-
anna okkar.
— Og því skyldi hann ekki
gera það? andmælti Marie reiði-
lega. — Er hann kannski ekki
sókniarpresturinn okkiar? Guð
veit, að það er heilög skyida
prestsins að halda vörð um
villuráfandi sauði.
— Það er líka skylda hans að
sjá um að hann æsi sig ekiki
svona upp að hann æði um allt
og rassskelli stelpumar. Ertu
ekki sammála, Kevin?
— Heyrðu mig nú, ég vil
ekki —
— Faðir Bresnihan hefur rétt
til að refsa syndurum. Hverjir
svo sem þeir eirú. Það leýndi sér
ekki hvert Marie beindi skeytuim
sínum og við þessi orð hennar
varð þögn í stofumni. Það var
Kevin sem rauf hina vandræða-
legu þögn og spurði mig, hvort
mig vanhagaði um einhiverjar
vörur úr búðinni hans. Etf ég
skrifaði lista handa homun,
myndi hann sjá til þess að þær
yrðu sendar út til miín. Við
ákváðum að ég flytti inn ekki
á morgun heldur hinn.
Skömmu seinna kvaddi ég og
fór. Þegar ég var kominn út
um aðaidyrnar, datt mér allt í
eimu í hug að beygja til vinstri
í stað þess að fara beint að
bílnum. Mig langaði til að líta
á garðinn sem lá alveg niður að
ánni. Þegar ég náilgaðist útskots-
gluggann sem var hólfopinn,
heyrði ég mannamál innanúr
stofunni.
— Fimm pund á mánuði! Hvað
gekk eiginlega að þér Kevi.n?
— Mig langar bara til að
fylgjast með honum. Það var
þess vegna, Flurry. Bara smá-
tíma.
Mennirnir tveir giengu fjær
glugganum Ég heyrði ekki meira
alf því sem þeir sögðu og sneri
aftur að bílnum mínum, undr-
andi og órólegur yfir þessari
undarlegu athugasemd Kevins.
Ég hefði trúlega séð mig um
hönd og yfirgefið Oharlottestown
fyrir fullt og allt, ef Harry hefði
ekiki komið hlaupandi út úr
húsinu þegar ég var að raesa
bílinn.
— Þú gleymdir sígarettuvesk-
inu þínu.
— Nei, það gerði ég ekki,
sagði ég og þreifaði niður í
jakkavasann.
— Það var bara fyrirsláttur
til að sleppa burt frá hinum. Þú
ert þá ákveðinn í að taka húsið
á leigu?
— Viltu að ég geri það?
— Já, Dominic.
— Hvers vegna?
— Æfclarðu að gera það?
Bíllinn ilmaði allur alf þessu
ódýra ilmvatni sem hún notaði.
— Ætli það ekki.
— Fínt er. Þú skalt ekiki trúa
öllu sem þér er sagt. Að lokinni
þessari undarlegu afchugasemd
veifaði HariT í kveðjuskyni og
gekk inn í húsið.
3. kafli.
Viku seinna sat ég við skrif-
börðið mitt í köfanum. Fuchíu-
gerðið var svo hátt að óg sá
ekki fjöllin við sjóndeildarhring.
Mér gekk vel við skriftirnar og
mér þótti gaman að matbúa
handa sjálfum mér. Kevin hafði
útvegað mér grannkonu tiH að
sjá um húsihaldið, en fýrsta mál-
tíðin sem Brigid matbjó hafði
verið meira en nóg, og nú lét ég
mér nægja að láta hana búa um
og talka til. Ég naut þess að
enginn sími var til að ónáða mig
og skemmtanir mínar voru lang-
ar gönguterðir um nágrennið og
stöku drykkur í Coloony-barnum,
Gagnstætt því sem ég hafði
búizt við höfðu Flurry og Harry
látið mig sjó um mig sjálfan.
Ég hafði einu sinní verið boðinn
til þeirra í miðdegisverð —
Harry mataðist undarlega var-
færnislegó og með hikandi
munnhreyfingum. líkt Og hún
væri með gervitennur sem væru
ekki mátulegar. Hún sýndi þess
engin merki að hún hefði gert
miig að aðila að samsæri gegn
þeim hinum, og samræður henn-
ar voru ekki galgopalegar heldur
narstum barnalegar. Flurry jós
úr sér sínu vanalega margorða
bulli. Þetta var leiðindakvöld.
Ég man aðeins tvennt af því
sem við töluðum um. Ég komst
að því að Harry var dóttir smá-
kaupmanris í litlum bæ á mörk-
um Gloucestershire og Warwick-
shire og þar kom skýringin á
málhreimi hennar.
— Pabbi Harry fór á hausinn.
Ég hirti hana upp úr göturæsinu.
sagði Flurry og leit ástúðlega ð
eiginkonu sína.
— Þú talar rétt eins og ég
hafi verið dragmella á götunum.
sagði hún i mótmælaskyni.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélaT af mörgum stærðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
VARAHLUTAÞJÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði
ELDAVÉLAVERKSTÆÐl
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 . Sími 33069
Dömusíðbuxur - Ferda-
og sportbuxur karlmanna
!