Þjóðviljinn - 24.09.1970, Blaðsíða 10

10 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Fimimitjudagur 24. september 1970.
24
Um fjögurleytið var búið að
dasma hestana. Ég fann Flurry
— setm eins og flestir aðrir á
hátiðasvæðinu hafði rekið nefið
inn á næstum hvern þann stað
þar sem seldir voru sterkir
drykkir — og við röltum ásairnt
Seamus niður að verðhlaupa-
brautinni. Brautin var rúmur
kílómetri á lengd og var innan
við girðingu á grasvelli hjá fljót-
inu og hlaupið átti að hefjast
við hinn endann á henni. Harry
var trúlega komin að rásmarkinu
— ég hafði ekki séð hana allan
daginn og var ekkert of ánægður.
Við fundum okkur stað þaðan
sem við sáum yfir fljótið. Sea-
mus lét móðan mása um eitt-
hvert æðislegt „svindlbrasik“.
Okkur skildist að eini hættuiegi
keppinaufcur Barmbracks væri
hestur að nafni Letterlfrack og
nú ætlaði eigandinn ekki að ríða
honum, heldur töluivert þekfctur
enskur knapi sem var gestkom-
andi hjá honum um þessar
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
^augav. 188 HI. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslfu- og snyrtistofa
Gar'ðastræti 21 SÍMI 33-9-68.
mundir. Veðmangararnir greiddu
nú lægra hlutfall fyrir Letter-
frack.
Einhvers staðar var bjöllu
hringt og eftirvæntingin þaggaði
niður í hinum hávaðasömu áhorf-
endum. Harry átti að taka þátt
í síðasta hlaupinu
Meðan við fylgduimst með
þrem fyrstu hlaupunum tók ég
eftir því að taugaóstyrfcur Flun-ys
fór vaxandi. Ég kunni ekki við
að spyrja hann um hve mifclu
hann hefði veðjað á Barmbrack.
Nokkrir hávaðaseggir við grind-
venkið á móti okfour sýndust
vera til í tuskdð. Lögregluiþjónn
hafði tekið sér stöðu bak við þá,
en það dró ekkert úr gauragang-
inum.
— Þá enu þau lögð af stað.
Það var eins og Harry ætti
hlaupið. Ég tyllti mér á tá og
beindii kíkinum að hnossunum
langt í burtu. í fyrsfu var allt í
einni bendu, en efcki leið á
löngiu áður en tveir hestar fóru
fram úr hinum — sterklegur
litföróttur hestur, setinn af manni
í virðulegum, enskum knapa-
klaeðum, og Barmbraok, brúnn
hestur. Hárið á Hariry blaktá eins
og fáni í stonmi. Mér sýndist
hún tveim metrum á eiftir Letter-
frack, en hún hafði náð góðum
hraða. MaPkið var tuttu'gu metr-
um til vinstri við oktour. Hesit-
arnir tveir voru nú í svo sem
fimmtíu metra fjarlægð og sá
litförótti var enn á undan. —
Heilaga guðsmóðir. Ég þoli þetta
efcki lengur, tautaði Flurry.
— Áfram nú! öskraði Seamus.
Það var eins og Harry hefði
heyrt þetta, því að hún hallaði
sér áfram og hvíslaði eiitthvað
i eyrað á hestinum um leið og
hún skellti hælunum í síður hans.
Barmbrack þaut áfram eins og
ör af streng.
Og þá gerðist það. Dauða-
drufckinn náungi hinum megin
við grmdverkið rak upp hátt
öskur og lét greinina sem hann
hélt á í hendinni þjóta gegnum
SÓLUN-HJÓLBARDA-
VIDSERÐIR
Sólum flestar stærðir
hjólbarða á fólks- og
vörubíla.
Kaupum notaða sólning-
arhæfa Nylon hjólbarða.
önnumst allar viðgerðir
hjólbarða með fullkomnum
tækjum.
Góð þjónusta. Vanir menn.
BARÐINN H.F.
Ármúla 7, Reykjavík, sími 30501
loftið. Sennilega æifclaði hann
enska knapanum sfceytið, en
hann var of seinn á sér. 1 sömu
andrá reyndi Hariy að smeygja
sér framhjá Englendingnum al-
veg upp við girðinguna. Ég er
efcfci viss um að fylliralfturinn
hafi hitt hestinn með greininni,
en hávært öskrið og hvinurinn
í greininni kom Barmbrack í
uppnám og hann beygði til
vinstri og skall beint á Letter-
frack með fu'Iluim hraða. Ég sá
hvernig Harry þeyttist af baki
og sfcall í jörðina. Englendingur-
inn gat aðeins með herkjum
hangið í hnafcknum og haldið
áfram að markinu.
Seamus sneri sér að Flurry og
mér með tárin í augunum. —
Og hún sem var búin að vinna.
En Flurry hafði stotokið yfir
girðinguna og hljóp með mifclum
hraða í áttina til konu sinnar
sem lá máttvana í grasinu. Sea-
mus flýtti sér á eftir honum.
Þeir sinntu ekki vitund um hina
hestana sem komu á stökki í
áttina til þeirra. Ég sá að Flurry
kraup á kné hjá Harry og-starði
ringlaður á hana og lyfti síðan
höfðj heninar í hné sér. Þeir seim
umhverfis voru æptu og kölluðu,
svo að ég gat ekki heyrt hvað
hann sagði við hana. Margir
áhorfendanna voru sannfærðir
um að Englendingurinn hefði
viljandi riðið utaní Hariy til að
vélta henni af bafoi; fáeinir þung-
búnir menn glengu í humátt á
eftir honum að hesfhúsunum;
hópur lö'gregluþjóua raðaði sér
í veg fyrir þá.
Ég var kominn alla leiðina
til Flurrys. Hann kinkaði kolli
í áttina að grindverkinu og sagði
við Seamus; .— Taktu eftir ná-
umganuim og reyndu að komast
að hver hann er. Seamus flýtti
sér burt. Flurry leit upp til mín
— tárin streymdu niður kimnar
hams. — Þarna kemurðu, Doimi-
nic.%
— Er hún — ?
— Heilahristingur. Hvern
fjandann eru þeir að slóra með
börurnar?
Harriet M í grasinu og dökk-
rautt hárið var eins og geisla-
baugur um höfiuðið; farðað and-
litið gerði hana einna líkasta
brúðu sem bam hetfiur fleygt á
grasflöt. Hópur fólks stóð um-
hverfis með lotningarsvip; margir
létu í ljós samúð með Flurry.
Hann leit upp og augu hans
voru tryllinigsileg. — Hún hlýtur
að hafa rekizt í lendina á Letter-
frack um leið og hún datt. Hann
laiuit niður aftur. — Harry, gamla
mín, vaknaðu nú.
En hún vafonaði eklki. Hún
var enmþá meðvitundarlaus þeg-
ar við fluttum hana á sjú'krahús-
ið. Læknir sagði okfcur skömmu
síðar að hún hefði hvörki brotið
á sér handleggi né fætur; þetta
væri aðeins slæmur hedlahristing-
ur. — Hún verður eins og ný-
sleginn túsldldinigur eftir nokkra
daga, herra Leeson.
— Guð gefi að þér segið satt.
Flurry þerraði sivdtann af enn-
inu. — Hún er gerð úr góðum
efniviði. Gætið hennar nú vea,
tautaði hann við numnu sem
stóð við hliðina á honum. Það
ledt helzt út fyrir að hann ætl-
aði að draga lækninn afsíðis til
að spyrja hann í þauia, en þess
í stað sagði hann: — Afsakið,
en það er dálítið sem ég þarf
að útrótta í bænum. Ég verð
kominn aftur eftir klufcfcutíma.
Komdu Dominic.
Við gengum út á aðalgötuna.
Mér hafði fundizt ég alveg utan-
veltu síðan Harriet datt af baki.
Hið eina sem ég gat gert var
að leika hlutveilk hins góða
vinar sem hafði samúð með
Flurry. Og nú þegar við rudd-
umst gegnum manngrúann á
göfcunni fannst mór ég vera eins
og veigalitil báittoæna sem dregin
er út á haf.
— Og fimmtíu pund beint í
göturæsið, tautaði Flurry. Hann
æddi inn á bar, en þegar hann
var búinn að svipast þar um
smástuind, gekk Iiann affcur út
og ég á hælumium á honum.
— Að hverjum erfcu að ledta?
— Néunga sem ég á diálátið
vantalað við.
Margir kölluðu til FLurrys en
hann lét sem hann heyrði það
efoki og það var álíka duilarfullt
og að sjá Ihann koma inn á bar
án þess að fá sér einn lítinn. Á
þriðja barnum sem við komum
inn á sá ég Seamus sitja við
borð með flösku af Guinness fyr-
ir framan sig. Hann kinkaði kÐiii
til Flurrys, en síðan rölti hann
hægt og rólega yfir að náunga
sem sat við barborðið og kom
við öxlina á honum.
— Það vill maður tala við
yður, monsjör!
Maðurinn var stór og klunna-
legur deli með rautt andlit og
hann sneri sér við.
— Hver vil'l tala við mig?
Flurry gefc'k nær. — Ég vil
það.
Maðurinn þreifaði eftir stafn-
um sínum, en Seamus hafði
fjarlægt hann svo lítið bar á.
— Það varst þú, bölvaður
þrjóturinn þinn, sem eyðilagðir
sigurinn fyrir konunni minni.
— Butll og kjaftæði. Ég ætlaði
bara að dangla í Eniglendinginn.
— Jæja, en þá þarf að dangla
d'álítið í þig — skitni mellludólg-
ur.
Nokfcrir kunningjar mannsins
slógu hring um hann og reyndu
að ógna Flurry til að halda sér
á mottunni. En allt í einu stóð
Seamus í miðjum hópnum með
aðra höndina í jafckawasanum.
— Ég veit ekfci hvort ég get
fengið sivona samsatfn af lúsa-
Mesum til að skilja, að ef ein-
hver slefctir sér fram í þetta,
þá dreg ég skotvopnið upp úr
vasanum og sendi kúlu beint í
kviðinn á honum, sagði Seamus
og hann var jafn sallarólegur ag
Flurry. Mennirnir hörfuðu öign.
— Komdu þá ef þú þorir, sagði
Flurry og rödd hans var svo
nístandi að hún hefðd getað fleg-
ið hold frá bedni. Enn einu
sinni breyttist þessi stóri linfcu-
legi slöttólfur fyrir auigum mér
í frelsishetjuna úr stríðinu sem
sýmt hafði brezku þrjótunum
misfcunnarlausa grimmd. — Þor-
irðu ek'ki að slósit? Vilitu heldur
að ég bregði lyfokju um hálsinn
á þér og dragi þig hedm í lek-
andasvínastíuna hennar móður
þinnar?
Óður af bræði reyndi maðurinn
að koma höggi á FLurry sem
vék sér undan og gaf náungan-
um um leið vel útilátið kjafts-
höigg sem sendi hann næstum
yfir barborðið. Hann þreif stóra
SINNUM
LENGRl LÝSING
neOex
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæöur
(Einu venjuiegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan iýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heifdsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
BergstaSastr. 10A Sími 16995
HARPIC er ilmandl efni sem hreinsar
salernisskálina og drepnr sýkla
Hvað nefnist Ifóðabókin
og hver er höfundurinn?
□ Og nú eru getraunamyndirnar orðnar
21, einni fleiri en til stóð að birta í upp-
hafi. Svör þarf þó ekki að senda nema við
20 myndanna — og vonum við að lesend-
ur hafi haldið blöðunum síðustu vikurnar
saman og skrifað lausnirnar jafnóðum.
Q Lausnir þurfa að hafa borizt Þjóðvilj-
anum, Skólavörðustíg 19, Rvk., í síðasta
lagi laugardaginn 10. október n.k. Reynist
lausnir fleiri en eins hréfritara réttar verð-
ur dregið um verðlaunin, bækur fyrir 3000
ki'ónur að eigin vali hjá bókahúð Máls og
menningar.
Q Þjóðviljinn þakkar þeiim fjölmörgu sem
sýnt hafa áhuga sinn á getraun þessari.

iH

21. MYND
Bókin nefnist

Höftmdurmn er