Þjóðviljinn - 30.09.1970, Blaðsíða 10

10 SlÐA — ÞJÓÐVHJTlSrN — Miðvikudagur 30. septemiber 1970.
29
En mér varð ekki, sveínsamt
þessa nótt. Ég hugsadi í sífellu
um ]>að sem við höfðum sagt
hvort við annað — og ailt hað
sem ég hefði átt að segja. Skölf-
ing hafði ég forklúðrað öllu. Ég
hefði átt að . útskýra það fyrir
henni með meiri nærgætni hvers
vegna við yrðum að skil.ia.
AUar minningamar um ást
okkar flykktust að mér. Þetta
hafði ekki aðeins verið díýrsileg
eðlun, þama hafði líka verið um
að ræða ósviíkna ást og innilega
blíðu. öll ógleymanlegiu aitriðin
frá samveru okikar komu upp í
huga mér. Ég hafði svikið Harri-
et hegar hún hafði ailmesta hörf
fyrir mig. Ég var raiggeit. Nú
gæti' ég aildrei fengið hana aftur.
Ég hafði á hinn ruddalegasta hátt
bundið endi á hað sem var allis
ekki im garð gengið.
Ég var svo eirðarfaus að ég
fór fram úr í dögun og klæddi
mig. Ég var búinn að glaita henni
og fainn til skéffimgair tómleika.
Hún myndi alldrei fraimair koma
til min. Án bess að vita hvað ég
var að gena, rölti ég í áttima að
gamaltounna staðnum hjá ánni,
rétt eins og ég gerði mér vondr
um að bar væri huiggiun að finna.
Og hað var rétt, bví að Harri-
ett beið mín enm. Ég hljóp giegn-
um sikóginn, longum, léttuim
skrefum og gfleymdi ölflu um etfa-
serndir og samvizikuibit. Náttikjóll-
inn lá enn þar sem hún hafði
fleygt honum í grasið. I tærri
morgunbirtunni glóði llfkami
hennar eins og Færlumóðir og
slegið hárið var náttsvart. Hún
hlaut að hafa sofnað etftir aö ég
fór frá henni. Ég filýtti mér til
að vekja hana og koma henni
heim áður en Flurrv valknaði.
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
^augav. 188 in. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslfu- og snyrtistofa
Gariðastræti 21 SÍMI 33-9-68.
Henni hlaut að vera sárkait eftir
að hafa legið þarna nakin alla
nóttina, en hamingjan góða hvað
þetta var líkt henni.
Ég þreif í öxlina á Harriet og
reyndi að vekja hana. öxllin á
henni var isköld. Frávita af skeilf-
ingu sneri ég henni við. Brjóst
hennar var alþakið gaipandi sór-
um, sem líktust litlum svörtum
vörurn og jafnvel í sfoini morg-
unroðans var blóðiö næsitum kol-
svart líka.
Maður er fljótari að jafna sig
eftir snö'gglt áfáill en fólk hefldur.
1 fyrstu var ég trúflega lamaður
af skelfingu, stóð þama og starði
á limilestan líkamann án þess að
noktour sikynsamleg hugsun kæm-
ist að. Svo fór ég að huigsa: —
Það má aldred hreyfa þann
sem heíur verið myrtur; það
verður að bíða þar til lögreglan
kemur á vettvang. Jæja, ég hafði
aðeins komið við öxlina á henni,
þegar ég sneri henni við og það
var enginn blóðblettur á fötun-
um mínum. En atf hverju héit
ég að hún hefði verið myrt?
Gat ekkd verið að ófyrirgefan-
leg framkoma mán hefði lcomið
Harriet til að fremja sjállfsmorð?
Nei, það var óhugsandi. í fyrsta
lagi hafði hún ekfci komið með
hníf á stefnumótið í gærtovöld og
í öðru lagi hafði hún fengið svo
margar hnífsstungur í sig að það
kom ekfci til máia að hún hefði
.veitt„sér þær sjálf. Ég gat .ekki
heldur kamið aiuiga á neinn hníf
í nánd — ég komst að raun um
það þegar ég fór að leita í
þéttu grasinu til að athuga hvort
ég hefði skilið nokkuð etftir, sem
bent gæti lögregiLunni á að ég
hefði verið þama líka.
Mér flauig strax í hug að
hlaupa upp í Lissawn House
til að kalla á hjálp. Bn um
leið varð mér ljóst að ég væri
ekki maður til að standa aug-
liti til auglitis við FTurry og
ég hafði ekki hugrekki til að
útskýra hvers vegna ég haifði
gengið niður að ánni í dögun.
Og hver myndi trúa skýringu
minni? Þeir kæmust að því
að hún hefði átt von á barni,
fengju að vita að ég hafði verið
elsflahugi hennar. Það hefiur iðu-
lega komið fyrir að ástfangnir
menn, þrúgaðir af samvizkubiti,
hafa banað þeirri konu sem þeir
hafa leitt í ógætfu. í þessu tilviki
yrði eklki erfitt fyrir lögregiluna
að benda á mig sem hinn seka.
Ég laut niður og snart ískald-
an vangann á Harriet. Augiu
hennar störðu tómlega upp til
mín. Ég sneri mér við og
læddist burt frá henni, svo var-
lega og laumulega að það var
engu líkara en það hefði verið
ég sem varð Ihenni að bana.
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETTI —- HURÐIR — VÉLALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen í allflestum litum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvara fyrir ákveðið
verð. — REVNIÐ VIÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sig’mundssonar.
Skipholti 25. — Sími 19999 og 20988.
ANNAR HLUTI.
9. kiaifli.
Ég reikaði afitur heim í kdf-
ann, bjó ttfl. te og sauð egg, tal-
aðd við Brigid þegar hún kom
til að laga tíl — og allan tím-
ann fannst mér eins og þetta
hefði allt verið illur draumur.
Það var ekki fyrr en síðari hluta
dags að ég vaknaði upp af þessu
sleni og fék-k svo ofsalegt sam-
vizkubit að mig sárverkjaði í
hjartað. Ég bar ábyrgðina á
dauða Harrietar. Ef ég hefði eklki
skilið hana aleina etftir í gær-
kvöldi, hefði þe-tta aldrei komið
fyrir. Var það einhver filakkari
sem hafðí séð hana sitja nakta
við ána og nauðgað henni og
drepið síðan? Eða var það Flurry
sjálfur sem eftir samtalið við
föður Bresnihan hafði orðið svo
trylltur af bræði yfir því að fá
staðfestar grunsemdir sínar um
ótryggð hennar, að hann breyttist
enn á ný í grimroa hefnarann
í frelsisstríðinu og framdi þetta
skelfilega ódæði trylltur af
afbrýðisemi?
Eða þá að — nei, það var
alltof skelfileg tilhugsun! Ég
hafði sjálfur verið gersamlega
úr jafnvægi í gærkvöldi. Var ég
ef til vill orðinn að klófinni
persónu, dr. Jekyll t>g mr Hyde?
Ef til vill hafði illur andi hlaup-
ið í mig án þess að ég hefði
hugmynd um, og hafði óg ef til
vill í slífou upplausnarástandi
laumazt aftur niður að fljótinu
til að myrða konuna sem Var að
verða mér fjötur um fót? Ég
klifraði upp í svefnherbergið og
rótaðj . í oflboði í öllum fötum
minum. Ég gat ekiki fundið einn
einasta blóðblett. Ég klæddi mig
úr hverri spjör — ef til vill
hafði ég verið svo djölBullega út-
smoginn að ég hafði snúið aftur
kviknakinn tíl að myrða hana.
Það voru engir blóðblettír á
kroppi mínum og ekki heldur
neinar rispur efitir huigsanleg
átök við hana. En auðvitað hefði
ég geta stotokið í Lissawntfljótið
á eftir til að þvo burt blóðið?
Sú tilhuigsun að ég hefði. ef til
vill gerzt morðingi í einhverju
annarlegu svefngengilsástandi,
kom mér algerlega úr jafnvægi.
Ég fleygði mér kjökrandi í rúm-
ið og táutaði: — Harriet. Ástin
miín, segðu aö ég hatfd elktoi gert
það. Fyrirgefðu mér, elsfcu
hjartans Harriet mín. Fyrirgefðu
að ég skyldi bregðast þér.
Skömmu síðar sá ég yfir lim-
gerðið hvar tveir bíflar komu
akandi á ofsahraða í átttna að
Lissawn Hbuse. Það hlauit að
vera lögreglan. Þeir óku svo
hratt að það virtist vera um
líf eða dauða að tefla.
Ég reyndi að herða upp hug-
ann, svo að ég gæti komizt
klafclaust gegnum þá reynslu
sem í vændum var. Ég yrði að
segja þeim allan sannleikann —
allt nema frá stefnumótinu við
Harriet í gæríkvöldi. Það þorði
ég ekfci — þá var alveg öruggt
að óg fengi snöruna um hálsinn.
Já, en hvað um hnífinn! Ég
fór niður og rótaði í afiboði í
eldhússkúffunni. Allir hnífarnir
voru hreinir; það var vasahníf-
urinn lfka sem ég geyrndi í
skri fborðsskúffunni Það var sem
sé í lagi. En ef ég nú væri
einhver óhugnanleg tvískipt
mannvera, þá hefði ég trúlega
þvegið hnífinn eða fleygt honum
í ána og mundi etoki lengur að
ég hefði gert það.
Klofinn persónuleiki! Morðingi
af ástríðu! Ef morðið á Harriet
væri nú liður í hinni dularfúllu
ofsókn sem ég hafði orðið fyrir?
Það munaði eklki nema hárs-
breidd að ég hetfði drukiknað
þarna á ströndinni. Mér hefði
getað verið veitt eftirför þegar
ég fór á stefnumótið við Harriet.
Og eftir síðasta stefnumótið
hefði hinn dulapfulli X getað
myrt hana, vitandi það að grun-
urinn myndi falla á mig. Þannig
væri hægt að gera mig óskað-
legan.
Eiginiega var óttalegt tíi þess
að vita að ég skyldi vera að
hugsa um mín eigin vandkvæði
meðan Harriet lá dáin og náköld
niðri við ána. Nei, þeir voru
sjálfsagt löngu búnir að finna
hana. Þess vegna hafði verið
kallað á lögregluna.
Ég sat við skrifborðið þegar
Concannon kom aikandi ásamt
yfiriögreglu'þjóninum frá Ohar-
lottestown. Hin vanalega kurteisi
háns var venju fremur kuldaleg
og formleg.
— Góðan daginn, herra Eyre.
Meguim við koma inn fyrir? Mig
langar til að spyrja yður nokk-
urra spurninga.
— Gerið svo vel að kbma inn.
(Segðu nú ekki meira en nauð-
syn krefur. Láttu nú ekiki tung-
una hlaupa með þig í gönur.
Vertu alveg eðlilegur).
— Við viljuim gjarnan fiá að
vita hvað þér gerðuð í gærkvöldi?
Frá klutokan sex og til — tja,
til morguns. Hann lauk setn-
ingunni í mjóróma spurn eins
og ævinflega.
— Við skuluim sjá. Ég borðaði
kvöldverð á Cofloony-hótelinu.
Svo ók ég hingað heim. Síðan
gerði ég ekikert sérstakt þangað
til ég fór í rúmið.
Yfirlögregluiþiónnmn skrifaði
aíf mitolu kappi.
— Hvenær fóruð þér í rúmið?
— Um hálftíu leytið.
— Höfðu verið gestir hjá yður?
Eða voruð þér einn heima?
(Ég verð að láta eins og ég
skilji hvorki upp né niður. — Jó.
Af hverju spyrjið þér? Voru
kannski einhverjir á vakki kring-
um kofann til að reyna að gera
mér óleik? Ég hélt annars að það
væri um garð gengið.
Ferhyrnt andiitið á Concannon
ur.dir ljósleitu hárinu var svip-
brigðalaust eins t»g grima. í
dimmu herberginu sýndust augu
hans döktoblá. 1 hvert sinn sem
ég leit upp, störðu þau fast á
mig.
— Höfðuð þér ákveðið stefnu-
mót við frú Leeson í gærtovöldi?
— Nei, ekki í gærkvöldi.
(Snjallt). — Af hverju spyrjið
þér? Segir hún það sjálf? (ES tíl
viill ekfci eins snjallt).
— Þér viðurkennið þá að hún
sé ástmey yðar?
— Já. Eða réttara sagt, hún
var ástmey mín.
Aiugu Goncannons skutu gneist-
um. — Af hverj-u segið þér
„var“?
— Því að ég var búinn að
slifta því sambandi.
— Hvenær gerðuð þér það.
herra Eyre?
— 1 gærmorgun.
— Þegar hún kom hingað að
heimsækja yður?
— Nei. Við hiittumst útí á
landareign hennar Hún var að
SINNUM
LENGRI LÝSING
EEL3H
2500 klukkustunda lýslng
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásaia
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
Frá Raznoexport, U.S.S.R.
„ „„„ MarsTradingCompanylif
AogBgæðaflokkar Laugaveg 103
sfmi 1 73 73
Hver býður betur?
Það er hjá okkur sem þið getið fengið
AXMINSTER teppi með aðeins 10%
útborgun.
AXMINSTER — alinað ekki.
1 m m NS1 E l y
ANNAÐ EKKI |
Grensásvegi 8 — sími 30676.
Laugavegi 45 B — sími 26280.
FYRIR SKOLAFOLKIÐ:
Buxur, skyrtur, peysur, úlpur, nærföt, sokkar og
margt fleira. — Fjölbreytt og fallegt úrval.
PÓSTSENDUM.
Ó.L.
Laugavegi 71 — sími 20141.
SÓLÓ-elduvélur
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgtim stærðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
VARAHLUTAÞJÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVELAVERKSTÆÐl
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 . Sími 33069
l!ii!ii!S!iii!li|i!jiii|iiiliíiiliíilliiSi||ilij||imll!liili;i|jjj|í!ii!iij!ii!!ii!i!!!iiiiiilíiiiilií!siil!iliiij!ii!ií!ilijii!ililiiiíliit
nmnsn
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
TEPPAHUS1Ð
SUOURLANDS
BRAUT 10
*•
SÍMI 83570
íiiiii»íiiiiíí!íniiíiííi!i!iiiiiniiíiniíiiiHiiiiiiiiii!iiiiiiiiiii!íiiiijiiiiiiiiijliiiii!iiijii{!iijii}ijji}j[íiii!jliI