Þjóðviljinn - 30.10.1970, Blaðsíða 10

10 SÍDA — ÞJÖÐVILJINN — Föstudagur 30. ofctóber 1970.
Harper Lee:
AÖ granda
söngfugli
4
og eina nóttina heyrði ég að
hann var að klóra í dyranetið
bafcatil, en hann var horfinn
áður en Atticus kom þangað.
— Hvemig skyldi hann líta út?
sagði Dill.
Jemmi gaÆ honúm þá sæmilega
skikkanlega lýsingu á Boo: Boo
var yfir tveir metrar á hæð, ef
dæma mátti eftir sporunum í
húsagarðinum; hann lifði á hrá-
um íkomum og þeim köttum
sem honum tókst að elta uppi
og þess vegna var hann alltaf
blóðugur á höndunum. Ef maður
át hrá dýr, var aldrei nofckurn
tíma hægt að þvo af sér blóðið.
Hann var með langt, hlykkjótt
ör þvert yfir andlitið, tennumar
voru brúnar og holóttar — þser
sem eftrr voru, og augun stóðu
útúr augnatóftunum og hann
slefaði næstum linnulaust. Það
var mjög sannfærandi lýsing!
— Eigum við eikfei að vita
hvort við gebum lokfcað hann út,
sagði DiH. — Mifcið þætti mér
gaman að sjá hann.
Jemmi svaraði því til, að etE
Dill vildi endi'lega deyja, þá
gseti hann bará farið upp á
veröndina og barið að dynum.
En enginn árangur náðist fyrr
en Dill þauðst til að veðjai við
Jemma — (3-ráu vofunni gegn
tveimur Tom Swiftum — um
það að Jernmi þyrði aldrei að
fara lengra en að hliðinu hjá
Badley. Jemmi hefur aldrei get-
eð staðizt saíkar ögrandr.
Hann íhugaði þetta í þrjá
dega samflesdt, og ég hefld, að hann
hafi metið sóma sinn meira en
lífið, því að Dili átti auðvelt
með að tooma hönum úr jafn-
.vægi.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðsln- og snyrtlstofa
Steinu og Dódó
^augav. 188 DEI. hæð (lyfta)
Siml 24-6-16,
Perma
Hárgreiðslfu- og snyrtistofa
Garóastreeti 21 SÍMI 33-9-68.
— Þú ert hræddur, sagði Dill
fyrsta daginn.
— Ég er ekkert hræddur, ég
ber bara virðingu fyrir mann-
inum, sagði Jemmi.
Og næsta dag sagði Dill: Þú
þyrðir ekki einu sinni að stinga
stóru tánni innfyrir hlðið.
Jemmi þóttist sannarlega þora
það, því að gekk hann kannski
elcki 'framihjá Radleyhusinu, al-
veg upp við hliðið hvem ein-
asta guðgefandi dag á leiðinni
í skólann?
— En þú hleypur alltaf eins
og fætur toga, stoaut ég inn í.
Samt sem áður hitti Dill í
mark þriðja daginn, þegar hann
sagði við Jemma að til allrar
haráingju væri fólkið í Meridian
ekki eins mitolar skræfur og fólk-
ið í Maycomb og hann hefði
aldrei nokfcurn tíma fyrirhitt
aðrar eins raggeitur og hér væru.
Þetta nægði til þess, að Jemmi
þrammaði niður að horninu, þar
sem hann nam staðar, hallaði sér
upp að luktarstaumum og starði
á hliðið sem héfck eymdarlega
á heimatilbúnum hjörunum.
— Bg vona að minnsta kost.i,
að þér hafi skilizt það, Dill
Harris, að hann drepur ofckur
öll, sagði Jemmi, þegar við kom-
um gætilega í humátt á eftir
honum.
— Þú getur ekki ásákað mig,
þótt hann rífi augun úr höfð-
inu á þér. Það varst þú sjáiifiur
sem byrjaðir á þessu, ef þú
skyldir vera búinn að gleyma
því.
— Þú ert þá hræddur, tautaði
Dill þolinmóður.
Jemmi vildi koma Dill i skiln-
ing um það í eitt skipti fyrir
öll, að hann vær ekfci hræddur
við nokkum skapaðan htat í
þessuim 'heimii, og hann sagðd:
— Það er bara svoleiðis, að
ég get ebki reiknað út, hverni-g
auðveldast er að lofcka hann út,
án þess að hann nái í okkur.
Auk þess þurfti Jemmi lífca að
hugsa um litlu systur sína. Þeg-
ar hann var búinn að láta það
útúr sér, varð mér ij-óst, að hann
var hrædidur í ail/vöiru. Jemmi
hafði lfka þurft að bugsa um
litlu systur, þegar ég sagði við
hann, að hann þyrði eklki að
hoppa niður af húsþakinu okk-
ar. Þá sagði hann: Ef ég dey
nú, hvað verður þá um þig?
En á eftir hoppaði han>n niður
sarot sem áðuur, tan vel og
liðlega niðuir og huigsaði ekltei
frairoar um áþyrgöina á Bfliu
systur, fyrr en hann stóð núna
fyrir framian Radlefyhiúsið.
— Þoilrðu það kannski elkiki?
spurði DiM — Ef iþú iþorir ekki
þa . . ,
— Maður verður að tagsa mál-
ið afskaplega vél, Dill, sagði
Jenni. — Við skulum nú sjá
til . . . Þetta er nsestum eins og
að lokka skjaldböku útúr ...
— Hvað áttu við með því?
spurði Dill.
— Maður þarf ekki annað en
kveikja á eldspýtu og halda
henni undir skildinum.
Ég sagði við Jemma, að ef
hann kvei-kti í Radleyhúsinu, þá
myndi ég kjafta því í Atticus.
Dill sagði að það væri and-
styggilegt að halda logandi eld-
spýtu undir skjaldiböku.
— Það er aHs ektoi andstyggi-
legt; það flýtir bara fyrir þvi
að hún taki ákvörðun — það er
allt annað að fleygja henni inn
í eldavélina, umlaði Jemmi.
— Hvernig veiztu, að logandi
eldspýta gerir henni ekki mein?
— Skjaldbökur finna ekki til,
asninn þinn, sagði Jemmi.
— Hefur þú kannski einhvern-
tíma verið s-kjaldbaka?
— Svei mér þá, Dill, leyfðu
mér að hugsa... Kannski getum
við kastað grjóti í hurðina hjá
honum . ..
Eftir þetta hugsaði Jemmi sig
svo lengi um, að Dill kom dálítið
til móts við hann.
— Ég skal ekfci segja að þú
sért skræfa og þú skalt líka fá
Gráu vofuna, ef þú bara hleyp-
ur upp að húsinu og kemur við
það.
Það lifnaði yfir Jemima.
— Þarf ég bara að koma við
húsið?
Dill kinkaði kolli.
— Er það allt og sumt? Ég
kæri mig sko eldci um að þú
segir eitthvað ■ ’ ’ annað þegar
ég kem til baka.
— Jú, jú, það er alveg nóg,
sagði Dill. — Hann kemur
áreiðanlegia út um leið ag hann
sér þig inni á lóðinni og þá
getum við Skjáta fleygt otokur
á hann og haldið honum niðri
og sa-gt honuim, að við ætilium
alls ekki að gera hon.um neátt
mein.
Við yfirgáfum Ijósastaurinn á
horninu, gengum á ská yfir hlið-
argötuna meðfram Radleylóð-
inni og námum staðar fyrir
framan hliðið.
— Jæja, gerðu það núna,
sagði Dill. — Við Skjáta erum
héma.
— Ég skal gera það, sagði
Jemmi. — En það liggur varla
lífið á.
Hann fór aftur að hominu,
kom aftur til baka og horfði
gaumgæfilega fram fyrir _sig,
eins og hann væri að velta fyrir
sér, hvaða aðferð vasri heppi-
legust og á meðan hrufckaði hann
ennið og klóraði sór í höfðinu.
Þá var það að ég gaf frá mér
dáiitla háðsupphrópun.
Jemmi opnaði hliðið, þaut
upp að húsi-nu, snerti það með
hendinni og hljóp til baka eins
og byssuhrenndur, án þess að
athuiga, hrvort bragðið hefði
heppnazt. Við Dill fylgduim hon-
um fast á eftir. Það var ekki
fyrr en við stóðum lalfmóð en
óhult á veröndinni heima hjá
okikuir, að við þorðum að líta
við.
Gam-la húsið þama yfir frá
stóð eins og alltaf, hrörlegt og
sjúkt, en meðan við störðum yfir
götuna þóttumst við sjá einn
hlerann hreyfast örlítið Það var
næstum ekki vitundarögn, aðeins
ofurlitil, næstum ósýnileg hreyf-
ing. Svo varð allt kyrrt aftur.
2.
Dill fór frá okbur snemma
í september og hélit til
Meridian á ný. Við fylgd-
um honium í fimmvagninn
og ég saknaði hans óskaplega
þangað til ég áttaði mig allt í
einu á því, að ég átti að byrja
að gangia í skóla eftir viku.
Ég hef aldrei á ævi miinni hlafck-
að eins mikið til neins. Vetrar-
mánuðna gat ég setið tímunum
saman upp í holu trénu og ein-
bh'nt yfir skjólgarðinn gegnum
fi'umstæðan kíkinn sem Jemmi
hafði einu sinni gefið mér,
meðan ég reyndi að átta mig á
leikjum barnanna, fylgjast með
rauða jakkanum hans Jemma í
krakkaþvögunni, þegar þau voru
í skollaleik, og stalst til að
taka þátt í sigrum hans og ó-
sigrum. Mikil lifandis ósköp
þráði ég að komast í hópinn.
Jemmi vair svo lítillátuo- að
fylgja mér í skóiann fyrsta dag-
inn, en það kemur annairs venju-
lega í hlut foreldranna, en
Jemmi ihafði sagt, að hann vildi
fúslega sýna mér hvar skóla-
stofan mín vseri Ég hef grun
um að eitthvað af peningum
halfii haft eigendaskipti í sam-
bandi við þetta, því að þegar
við þutam fyrir homið, framhjá
Radley-húsinu, heyrði ég óvenju
mikið glamur í buxnavösum
Jemma. Þegar við hægðum svo-
lítið ferðina og gengum með-
fram limgerðinu umhverfis
skólaportið, útskýrði Jemmi
vandlega fyrir mér, að ég mætti
ekfcert skipta mér af honum í
skólatímanum, ekki biðja hann
að leika einn þáttinn úr Tarz-
ani og termínamönnunum og
ekki koma með ósæmandi at-
bugasemdir um einfcalíf hans
eða elta hann í frímínútunum
eða í langa matarhléinu. Ég
átti að halda mér við fyrsta
befck og gera mér , skiljanlegt
að hann væri kominn í fimmta
hekk. 1 stuttu máli sagt: Ég
átti að láta hann í friði!
Kaupum hreinar
léreftstuskur
PRENTSMIÐJA ÞJÓÐVILJANS
Volkswageneigendur
Höfum fyrirHsgjantfi BRTITTI —• HDRDIR -y VÉÍjAIOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen í allflestom litom. —
Skiptum á ernum degi með dagsfyriirv»a<ra fyrir ákveðið
verð. — ItTiYNTD VIDSKIPTTN.
Bflasprautun Garðars SigTimndssonar.
Skipholti 25. — Simi 19099 og 20088.
UNGUNGAR 0SKAST
til sendiferða hálfan eða allan daginn.
Þurfa að hafa hjól.
Hver býður betur?
Það er hjá okkur sem þið getið fengið
AXMINSTER teppi með aðeins 10%
útborgun.
AXMINSTER — annað ekkL
AXMNSTER
ANNAÐ EKKI
Grensásvegi 8 — sími 30676.
Laugavegi 45 B — sími 26280.
BÍLASKOÐUN & STILLING
• -------
Sk’úlaaötu 32.
MÓTORSTILLINGAR
HJÚLASTILLINGAR LJÖSASTILl'lNGAR Simi
LátiS stilla í tíma. i.mn
Fljót og örugg þjónusta. tL rlUU
Látíð ekkl skemmdar kartöflur koma yður
I vont skap. Xotíð COI>MA ]\$-karÉttfluiluf t
Auglýsingasíminn er 17 500
ÞJÓÐVILJINN