Þjóðviljinn - 14.10.1971, Blaðsíða 6

g SÍÐA — ÞgröÐVILJKSnsr — Fimmtudagur 14. október 1971.
Máfarnir láta undan síga
Allt sífíur nú á ógæfuhlið
fyrir máfum þeim, er byggja
Salthólmann á Eyrarsundi.
Frá örófi alda hafa máfam-
ir unað þar glaðir við sitt,
óáreittir af mannskepnunni.
En efir að maðurinn fór að
keppa við fuglana um svig-
rúm loftsins og hefja sig
til flugs lokaður inni í
vængjuðum málmtrogum þá
hafa hagsmunir hans og fiðr-
aðra bama náttúrunnar rek-
izt harkalega á, og sem
jafnan þegar svo stendur á,
reynir hann að koma keppi-
nautum sinum fyrir kattar.
nef.
I>annig hefur nú kastazt í
kekki milli frumbyggja Salt-
hólmajns og dönsku flugmála-
stjómarinnar, en hún telur
máfama stórhættulega fyrir
áætlunarflug með farþegaþot-
um. Fuglamir eiga það
nefnilega til að álpast inn í
þrýstiloftshreyfla flugvélanna,
og skemma þá. Þetta mis-
likar flugmönnum og starfs-
félögum þeirra á jörðu niðri
ákaflega, og þeir hafa tekið
upp óbilgjarna barátfcu gegn
máfunum og beitt í henni
ýmsum vopnum. Meðal ajnnars
hafa þeir gert fjölmörg
„máfahjónabönd barnlaus“
með' því að sprauta blöndu
af formalíni og olíu á hreið-
ur. Fuglarnir sitja svo grun-
lausir á eggjum sínum langt
fram yfir venjulegan úfcung-
unartíma, og erfiðið kemur
fyrir ekki, unginn er dauður
í egginu. Á þennan hátt hef-
ur máfastofninn minnkað um
sem svarar 40-50 þúsund ár-
lega.
Þrátt fyrir þessar aðgerðir
þybbuðust margir rnáfar við
og héldu áfram að svífa um
loftin blá, rétt fyrir fraiman
nefið á farþegaþotunum. Þá
var gripið til þess ráðs, að
taka neyðaróp og aðvöruinar-
köll máfa upp á segluband,
og endurvarpa þeim yfir
Saltihólmann með aðstioð
gjallarhorna oig hótalarabíla.
Máfarnir þustu á vettvang,
til að kynna sér hvað um
væri að vera. Þá hófu flug-
vallarmenn skotlhrið og er
fuglarnir sáu félaga sína bíða
bana, lögðu þeir sem skjótast
á ftótta. Á þennan hátt er
talið að takast megi að
hrekja máfana á brott frá
Salthólmanum.
Allt bendir til þess að máfarnir á Salthólmanum sjái sig tilneydda til að flytja búferlum,
enda er komið í hið mesta óefni fyrir þeim. Ólyfjan er dælt yfir hreiður þeirra og margir
þeirra falla fyrir kúlnahríð flugvallarmanna.
Barízt gegn nýjum flugvelli í Japan
Lögregla beitti stórum dráttarvélum og skurðgröfum til að brjóta niður virki sem stúdentar og
bændur höfðu hlaðið um flugvallarstæði í Narita á Japan. Þar hefur verið í smíðum nýr flug-
völlur fyrir Tokio, en bændur hafa margir verið tregir til að víkja fyrir þvi mannvirki og hafa
notið liðsinnis róttækra stúdenta. Þrír menn létu lífið og allmargir særðust þegar lögregla og
sérþjálfað „óeirðalið“ vann á virkinu.
Nýtt rítgerðasafn
Halldórs Laxness
Út er komið hjá Helgafelli
nýtt ritgerðasafn eftir Halldór
Laxness og nefnist það Yfir-
skyggðir staðir.
Bókin geymir 22 ritgerðir
stærri og smærri og kennir þar
margra girasa eins og í fyrri
ritgerðasöfnum skáldsins. Hall-
dór skrif ar eftir samferða-
menn sdna látna, hann sýnir
enn mdkinn áhuga sinn á mið-
aldafræðum með nokkrum
greinargerðum, þá eru í bók-
inni ræður fluttar við hátíð-
leg tækifæri, athugasiemdir um
eigin leikverk og framlög til
þeirra deilumála sem mest rúm
skipa 1 blööum: hundaihald
náttúruvemd og mengun og
Bemhöftstorfuna, sem reynd'ar
er sýnd á fonsdðu bókarinnar.
Allmikill hluti bókarinnar er
á ensku eða dönskiu, þar á
meðal mikil ritgerð um Svavor
Guðnason, sem fylgdi sýnisbók
um xnálarann.
f bókarkynningu segir svo
um ritgerðasöfn Halldórs Lax-
nesis: ,,Þau eru fyrst og fiemst
hinn órækasti vitnisiburður um
það, hivdlíkur vö'kumiaður Hall-
dór Laxnesis hefur verið í ís-
lenzkum menningarmálum hve
eyra hans er þunnt, viðbrögð
hans snögg og ósérhlífni hans
mikil, þar sem hann tekur á“.
Kisa leitar kettlingum sínum hjálpar
Það var uam miðjan morgun, dag einn
fyrir löngu að kona ein var að skammta
í búrmu sínu. Þetta var á sveitabæ i
Húnavatnssýslu. Konan átti kött, sem
var nefndur Skotta, og gegndi kisa
nafni sínu eins og hundur.
Þennan morgun kemur Skotta í búr-
dymar, mjábnar sárt og ber sig aum-
lega. Flýgur konunni strax í hug. að
kisa muni vera svöng, og býður henni
mat. En Skotta lítur ekki við matnum,
gertgur fast að konunni, klórar í föt
hennar og hleypur síðan út. Konunni
þykir athæfi Skottu grunsa'mlegt, fer
á eftir henni og eltir hana alla leið
að brunnhúsinu. Þar staðnæmist kisa
og mjálmar ennþá sárara en fyrr. Kon-
an opnar þá brunnhúsið, en kisa ætlar
umsvifalaust að steypa sér í brunn-
inn. Þó tekst konunni að aftra því. en
jafnframt heyrjr hún að kettlingur
mjálmar niðri í brunninum.
Um þessar mundir lá Skotta á tveim
kettlmgum, sem famir voru að vafra
um, og hafði annar þeirra fallið í
brunninn. Nú þurfli skjótra ráða við
til þess að bjarga kettlingnum, en ekki
auðhlaupið að því, þar sem brunrmr-
inn var fast að 30 álnir á dýpt. En
konan var jafnan skjót til að ráða
fram úr vandræðu'm. Hún náði Skottu
og lokaði hana innj í bæ. Tekur hún
síðan trégirta fötu, vefur um hana
svartan og afar jþyklkan ullarflóka,
bindur í fötutréð samanhnýttum reip-
töglum og lætur fötuna með ullar-
flókanum síga niður í brunninn. en
kippti henni þó fljótlega upp aftur.
Þessi þjörgunartjlraun dugði. Kettling-
urinn. sem ef til vill hefur haldið
Baðkerið sem
Einu sinni var maður sem var ný-
búinn að kaupa sér blátt baðker. En
þegar hann ætlaði í bað í fyrsta sinn
var baðið horfið. Þetta þótti mann-
inum skrítið. Og þegar hann leit út um
gluggann, var baðkerið á barða hlaup-
um úti á götu. Maðurinn sá baðkenð
ullarflókann vera mömmu sína, stekk-
ur í hann og hangir með klónum í
honum upp úr brunninum.
En mikill var fögnuður Skottu þegar
hún heimti aftur kettl’inginn og duld-
ist engutn móðurumhyggja hennar.
Næsta dag lét hún hinum kettlingnum
í té aðeíns nauðsynlegustu hjúkrun, en
öll umhyggja hennar og ástúð var
bundin við kettlingixm sem í brunn-
inn datt.
fór að hlaupa
aldrei aftur, en kannski hefur einhver
séð blátt baðker á hlaupum?
★
Þessi litla saga er eftir Bergijótu,
sem er 9 ára og þakkar Óskastundin
benni fyrir hana. Þessi skemmtilega
mynd af baðkerinu er líka eftir hana.
2
3