Þjóðviljinn - 05.06.1974, Blaðsíða 15

Míövikudagur 5. jiíni. 1974 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 15
Á ekki að setja
Pál Ásgeir af?
Brot úr æviminningum athafnamanns
— hvers vegna gerir enginn neitt?!
Aöeins örfáir Islendingar hafa
oröið fyrir þeirri reynslu, er
hvolfdist yfir mig eitt kvöld fyr-
ir skömmu.
Ég var nýkominn af hverfis-
fundi, þar sem borgarstjórinn
okkar ungi, laglegi og einarö-
legi, lýsti framhaldi grænu bylt-
ingarinnar i fallegu borginni
okkar. Ég var prúðbúinn og i
ljómandi skapi. Ég gerði mér
þaö til gamans, þar sem ég gekk
gamalkunnar götur Vestur
bæjarins, aö heilsa þeim sem ég
mætti meö skátakveöjunni. Ég
man skátaárin min — og KR!
Ég gekk Seljaveginn framhjá
aösetri Landhelgisgæslunnar,
og eins og I briarii leit ég upp i
gluggana. Kannski vonaöi ég aö
vinur minn Pétur sjóliösforingi
væri enn aö störfum, svo siöla
kvölds, sæi mig og benti mér
upp. Viö fengjum okkur i glas
saman og röbbuðum um gömlu
dagana...
En,nei. Ég ákvaö aö heim-
sækja annan gamlan kunningja,
sem ég hélt mig vita, aö enn
byggi á móti Gæslu-Pétri.
Léttur i skapi hljóp ég upp
stigana og á efsta palli baröi ég
aö dyrum.
Alókunnur og útlendingslegur
maöur lauk upp dyrum.
Þaö kom á mig fát. Ég
stamaði upp afsökunarbeiöni.
Mér var svaraö á einhverju
óskiljanlegu hrognamáli. Og
svo mikiö hef ég þó horft á dé-
skotans austantjaldsmyndirnar
i sjónvarpinu, að þegar i staö
geröi ég mér grein fyrir hvaöan
þessi maður var: Frá
Sovétrikjunum. Og skelfingin
gagntók mig — rússneskur
kommúnisti búandi á Selja-
veginum. Hvað meö blessuö
börnin sem kannski búa við
götuna?
Ég spretti úr spori og linnti
ekki hlaupunum fyrr en ég kom
heim til min. Titrandi af geðs-
hræringu og mæði blaðaði ég i
simaskránni, þar til ég fann
nafn og númer þess manns sem
gleggst veit allt um hræringar
rússneskra njósnara hér i bæ.
Ég talaði viö Ellert KR Schram.
Vofa kommúnismans...
Hinn ungi og efnilegi þing-
boltamaöur okkar varö logandi
hræddur, er ég skýröi honum
frá reynslu minni. Veistu hvað
ég held,spuröi hann. Ég held að
þessir útsmognu kommúnistar
hafi ekki látiö sér segjast viö
Kleifarvatn. Þaö er njósnara-
bæli á Seljaveginum. Nú gengur
þetta ekki lengur!
Hin einarðlega rödd þing-
boltamannsins unga veiti mér
hugarfróun i bili, og ég afréð að
ganga til náöa, fullviss aö
öryggi tslands yröi I framtlöinni
borgiö, meöan viö nytum krafta
manna eins og Ellerts og
borgarstjórans unga og
Gunnars og Geirs og... Andlits-
myndir þeirra svifu mér fyrir
hugskotssjónum nokkur andar-
tök uns ég rólegur festi svefn.
Daginn eftir beiö ég eölilegra
viöbragöa fiokksblaöanna. Þaö
vissi ég, aö hinir ungu og
einarðlegu drengir, sem nú bera
sjálfstæöisstefnuna fram til
sigurs, myndu sýna komma-
bolsunum að þeir héldu vöku
sinni.
I Morgunblaðinu minu daginn
eftir var enn ekki skrifað um
njósnabæliö á Seljaveginum. Og
ég setti mitt traust á Visi. Með-
an ég óþreyjufullur beiö eftir
Visinum mínum rifjaöi ég upp
ógnvekjandi dæmi um umsvif
hinna vitfirrtu bolsa hér á landi.
Skrúfblýantsmálið. Hafra-
vatnsmáliö. ,,Kleifarvatns-
málib, Þingvallavatnsmáliö..;
ég varö hálfringlaöur af aö
muna öll ósköpin, og gamal-
ÚTVARP
í KVÖLD KLUKKAN 21.30:
Gatsby hinn mikli
Gatsby hinn mikli —The Great Gatsby — er hin nýja útvarpssaga
sem Atli Magnússon hefur þýtt og hefur aö lesa I kvöld.
Þaö veröur aö teljast mikill fengur aö þvi, aö loks hefur Gatsby
veriö þýddur á Islensku. Flestir þeir sem svolitla nasasjón hafa af
heimsbókmenntunum vita hvaöa staö Gatsby hinn mikli og höf-
undur bókar þessarar, Francis Scott-Fitzgerald, skipa i bók-
menntasögunni.
Scott-Fitzgerald er einn hinn litrikasti ameriskra skáldsagnahöf-
unda sem uppi voru á fyrri helmingi þessarar aldar. Hann varö
frægur i lifanda lifi sem mikiö skáld — mikiö skáld, sem stööugt átti
eftir aö skrifa bestu bókina. Þaö er engum efa blandiö, aö Fitz-
gerald var mikill hæfileikamaöur — en eins og fleiri góöir, þá hætti
honum til aö sóa þeim hæfileikum á margt annaö en bókmennta-
störf — m.a. var kerlinghans,hindrykkfellda Zelda, mikill þrándur
i götu skriffinnsku hans.
Scott-Fitzgerald var I hópi þeirra frægu skálda sem gistu Paris á
þriðja áratugi aldarinnar, og Hemingway segir frá samskiptum
þeirra skáldbræöranna I bók sinni A moveable feast — sem Halldór
Laxness þýddi og hér kom út undir heitinu Veisla I farángrinum.
Um hvaö fjallar Gatsby hinn mikli?
Þaö er varla rétt aö tiunda þaö hér, enda nægir aö segja, að sú
fræga bók fjalli um þann fræga draum, ameriska drauminn,— og
þar segir lika frá þvi hvernig þaö er aö vakna upp af þeim draumi.
—GG
SJÓNVARP
KLUKKAN 20.30:
Ólafur í Reykholti
ólafur Hákonarson.kóngur Noregs, kom til Reykjavíkur I heim-
sókn I morgun, og væntanlega fá sjónvarpsáhorfendur talsvert aö
sjá af þeirri heiöurskempu.
Sjónvarpiö byrjar hins vegar á þvi aö sýna kvikmynd sem Óskar
Gislason tók árið 1947, þegar Ólafur Kóngur kom hingaö til lands I
fyrsta sinn. Þá var hann reyndar ekki búinn aö fá kórónuna á
kollinn og var „bara” krónprins.
Ólafur rikisarfi kom hingaö 1947 aö færa Islendingum aö gjöf
styttu eftir Vigeland af Snorra Sturlusyni. Og eins og menn vita, þá
var þeirri styttu komið fyrir I Reykholti.
HTo
HV>K H0 ?
mtíN6l OOtFÁ/l-
Itfyl Þlf/G&OLTA -
/TflpUJt OKk’AR
lOóflflfli f/fl/FþÞUA..
kunnug setning tók aö leita á
huga minn. Ég man, er ég ungur
gekk I Verslunarskólann og
Heimdall. Þá benti mér einhver
á að lesa Kommúnistaávarpiö.
Úr þvi smáriti man ég ekkert
nema byrjunina, en hún hljóðar
svo: Vofa gengur nú ljósum log-
um um Evrópu — vofa
kommúnismans. Þessi setning
hefur ekki vikiö frá mér, og æ
siöan ég las þetta, hefur hrollur
farið um mig, er ég sé Þjóövilj-
ann I blaösölutrunum. Þessi
setning segir allt um bolsa-
komma. Það annaö, sem kann
aö standa i Kommúnista-
ávarpinu,er aöeins fræðaþrugl
sem enginn hvitur Evrópu-
maöur skilur. Allra sist Is-
lendingur. Viö hér erum nefni-
lega svo miklir einstaklings-
hyggjumenn. Og reynsla min af
Kommúnistaávarpinu er ekkert
einsdæmi. Grænleifur, hinn ungi
og einaröi borgarstjóri okkar
hefur sagt svipaöa sögu i
Morgunblaðinu okkar.
Mynd í Visi
Loks kom Visir. Og ég sá aö
Bjössi Bjarna, sérfræöingur
Sjálfhverfisflokksins i utan-
rikismálum, hafbi brugöiö viö
hart. Það var mynd af húsinu á
Seljaveginum — húsinu sem ég
álpaðist upp i kvöldið áöur. Og
undir myndinni stóð aö Rússa-
djöflarnir leigöu kofann og úr
eldhúsglugganum væri gott út-
sýni yfir port Landhelgisgæsl-
unnar (þar er fallbyssa eöa
hvalveiðibyssa) og llka yfir
Sundin blá — gott útsýni yfir
innsiglinguna til Reykjavikur
og til Esjunnar! Hugsiö ykkur
frekjuna!
Og næstu daga á eftir birti
Visir fleiri sviviröilegar upp-
ljóstranir. Nöfn voru nefnd, sem
ég gat strax sett i samband viö
skrúfblýantsmálið og Hafra
vatnsmálið— og loks kom ein-
hver hrikalegasta frétt, einhver
svartasta uppljóstrun sem ég
hef lesið um i hinum upplýsta,
vestræna heimi: Golfklúbbur
manna á Seltjarnarnesi hefur
árum saman starfað hér á landi
undiryfirskini iþróttaiðkana, en
er I raun ekkert annaö en viöur-
styggileg kommasella. Bubnov,
rússneskur njósnari, stofnaöi
þennan klúbb goifmanna og var
heiðursfélagi. Páll Asgeir
Tryggvason, æðsti maður
varnarmáladeildar utanrikis-
ráðuneytisins, var besti vinur
þessa Bubnovs komma-
njósnara.
Mér er spurn: Er þetta ekki
ærin ástæöa til aö i fyrsta lagi:
setja Pál Asgeir af, og i ööru
lagi: slita stjórnmálasambandi
við Sovétrikin?
SÍÐAN
Umsjón:
GG og SJ
Ekkert gerist —
Valur tapar
Dagarnir liða og ekkert
gerist. Fólk gleymir undra-
fljótt! Jafnvel þótt Morgun-
blaðið birti á siöum sinum sann-
leikann óbrengiaöan og Visir
birti þann sama sannleik eftir
hádegið, þá er ekkert gert.
Vitnisburður um yfirvofandi
valdatöku rússnesku
kommúnistanna hér á landi er
allt i kringum okkur. Þjóö-
viljinn kemur út. Magnús
Kjartansson kemur oft i viku I
sjónvarpið (enda ráöa kommún
istar útvarpinu), og nýlega réö
knattspyrnufélagið Valur til
sin rússneskan þjálfara. Og enn
spyr ég. Hvers vegna endilega
rússneskan þjálfara? Er vissa
fyrir þvi að sá maður sé
þjálfari? Er hann ekki Rússa-
njósnari? Hver er raunveruleg-
ur tilgangur dvalar hans hér?
Ég veit ekki betur en fótbolta-
mennirnir i Val, einhverjir
bestu fótboltamenn landsins,
tapi hverjum einasta leik! Er
það ekki næg sönnun?
Nei, nei,— aldrei lætur fólk
sannfærast. Ellert lét veiöa
dularfull senditæki upp úr
Kleifarvatni, og ekkert gerðist.
Alveg sama þótt greinilegt væri
að einhver hafði skrapaö rúss-
neska stafi utan á tækin. Alveg
sama! Ekkert gert!
Vonandi bjargar
æskan landinu
Ég er aðeins einn, og starfs-
þrek mitt dvínar, en ég hugga
mig við það, að enn eru borgar-
fulltrúar Sjálfhverfisflokksins
niu talsins. Enn er Grænleifur
ungur, og likast til ætlar Nixon
að lifa ofsóknirnar af. Þess
vegna heiti ég á unga fólkið i
landinu, og heyriö orö min: Hér
á landi eru stundaöar njósnir i
þágu kommúnismans i miklu
rikari mæli en menn gera sér al-
mennt grein fyrir. Er meö öllu
óskiljanlegur sá miklu fjöldi
svokallaðra diplómatiskra
sendimanna, sem Sovétmenn
hafa hér á landi, en þeir hafa
hreiöraö um sig meö þvi að
kaupa margar stóreignir i miö-
borginni. (Hvaöa kvislingar
selja þeim hús?!) Viö þurfum
að huga vel að þessu og setja
eðlileg takmörk fyrir þvi og
gagnkvæm, hversu margir
sendimenn erlendra rikja megi
starfa hér á landi. Þaö má ekki
lengur liðast aö starfsemi
þeirra sé i fullkomnu ósamræmi
viö þá nauðsyn, sem leiöir af
viðskiptum landanna eöa ööru,
sem ekki kemur stjórnmálum
við. Orðum minum fylgir mikill
alvöruþungi. Ég veit að þeir
menn eru enn til á Islandi, sem
skilja til fulls, að hinu unga is-
lenska lýðveldi gæti veriö hætta
búin. Andvaraleysið er hættu-
legast , en sem betur fer hefur
þaö greinilega komiö i ljós, að
islensk æska lætur ekki blekkja
sig, og hún hefur öörum fremur
snúið baki við ógnum
kommúnismans.
Að lokum vil ég minna Is-
lendinga, aldna sem unga, á
komandi Alþingiskosningar. Ég
skora á islensk ungmenni aö
standa áfram dyggan vörö um
hagsmuni okkar athafna-
manna.
Og til gamans læt ég fylgja
með uppáhalds orötak mitt:
Allt er vænt, sem vel er grænt.
(Stuöst viö stolnar ævi-
minningar athafna- manns.
-GG).