Þjóðviljinn - 29.01.1975, Side 6

6 StÐA — ÞJ6ÐVILJINN MiOvikudagur 29. janúar 1975.
MiOvikudagur 29. janúar 1975. ÞJÓÐVILJINN — SÍDA 7
Þjóðleikhús
--•■
„Hvernig er heilsan",
leikrit eftir sviana Bengt
Bratt og Kent Anderson
verður frumflutt í Þjóð-
leikhúsinu á fimmtudag-
inn kemur.
Sigmundur örn Arngrimsson
leikstýrir, og er þetta i fyrsta
sinn sem hann er leikstjóri hjá
Þjóðleikhúsinu, en áður hefur
hann sett á svið i öðrum leikhús-
um, t.d. á Akureyri.
Stefán Baldursson þýddi
„Hvernig er heilsan”, en verkið
var skrifað 1971 og heitir á
sænskunni „Tilstandet”.
Leikurinn gerist á heilsuhæli.
Fyrri þátturinn fjallar um það
þegar sjúklingarnir vinna að þvi
að gera kabarett-sýningu sem
fjallarum þá sjálfa. Siðari hlut-
inn fjallar svo um afdrif þeirrar
sýningar, hvernig til tekst þegar
forstöðumenn hælisins sjá
kabarettinn.
Nokkuð er um söngtexta i
verkinu, og þýddi Þorsteinn frá
Hamri þá. Leikmynd er eftir
Sigurjón Jóhannsson.
„Myndin er einföld”, sagði
Sigurjón, „hún miðast mjög við
þá leikmynd sem sjúklingarnir
eru sjálfir að koma upp vegna
kabarett-sýningarinnar.
Samstarf þeirra Bratts og
Andersons hefur staðið um
„Hvernig er heilsan” — Ingunn Jensdóttir, Margrét Guömundsdótt-
ir og Rúrik Haraldsson I hlutverkum — auk þeirra leika m.a. Þóra
Friðriksdóttir, Sigurður Skúlason, Bessi Bjarnason, Flosi ólafsson
og Valur Gislason.
„Hvernig er heilsan?”
Frumsýning á fimmtudag — Inúk til útlanda
nokkurra ára skeið, þeir hafa
lika samið leikverk hvor i sinu
lagi, m.a. fyrir sænska sjón-
varpið og nokkur verk þeirra
hafa verið sýnd hér, t.d. „Elli-
heimilið” i Lindarbæ og Sand-
kassinn eftir Anderson, sem
leikinn var i Reykjavik og viðar
um landiö.
Höfundarnir taka jafnan fyrir
félagsleg vandamál i verkum
sinum og þykja fara mjög lipur-
lega með það sem þeir vilja
segja - „það er ekki um boð-
skap að ræöa”, sagði leikstjór-
inn, Sigrnundur örn, „fremur
skfrskota þeir til fólks. Þeir
bjóða ekki upp á neinar
,,patent”-lausnir.”
Leikendur eru 14 talsins, og
eru hlutverk hælismanna ámóta
að stærð, þeir eru allir inni á
sviðinu allan timann.
Nokkuö samstarf hefur verið
milli leikaranna og vistfólks og
starfsfólks Klepps-spitala með-
an æfingatiminn stóð, „þau á
Kleppi hafa komið hingað á æf-
ingar til viðræðna”, sagði Sig-
mundur örn, ,,og við höfum
dvalið nokkrar morgunstundir
með þeim á Kleppi. Hinsvegar
er ekki hægt að likja' hælinu i
leiknum á nokkurn hátt saman
við Klepp. Það er kannski rétt
að taka það fram, að andrúms-
loftið á Kleppi er allt annað og
manneskjulegra heldur en á
hælinu i „Hvernig er heilsan.”
Inúk til útlanda
Inúk — maðurinn, sýning sú
sem nokkrir leikarar Þjóðleik-
hússins skrifuðu i samvinnu eft-
ir velheppnaöa Grænlandsför,
fer á næstunni i ferðalag um
Norðurlönd.
Dagana sem þing Norður-
landaráðs stendur i Þjóðleik-
húsinu, er starfsem hússins
mjög beint út á við, og m.a. fer
Inúk i téða leikför. Lefkurinn
var lengdur nokkuð vegna leik-
fararinnar, og verður fluttur i
Vasa i Finnlandi, i Stokkhólmi,
Þrándheimi og i Kaupmanna-
höfn.
Auk „Hvernig er heilsan” er
nú verið að æfa Lúkas eftir Guð-
mund Steinsson, sem sýnt verð-
ur á litla sviðinu i Kjallaranum.
Þjóðni ðinginn eftir Ibsen og
ballettinn Koppeliu.
Meðan Norðurlandaráð þing-
ar, verður Hvernig er heilsan?
væntanlega sýndur á Suöurlandi
og leikrit Jökuls Jakobssonar,
„Herbergi 213 — eða Pétur
Mandolin” verður sýnt á Nes-
kaupstað.
—GG
bridgeinn
Konur daufar við
íslenskir bridgemenn taka þátt í
tveimur alþjóðamótum í sumar
Stjórn Bridgesambands islands
kaliaði nýlega biaðamenn á sinn
fund til að fræða þá um starfsemi
sambandsins i bráð og lengd og
var ein af ástæðunum fyrir
fundarboðinu tómlæti það sem
stjórninni finnst fjölmiðlar sýna
bridgeiþróttinni.
Það er best að skýra frá þeim
stóratburöum sem framundan
eru hjá islenskum bridgemönnum
en þar ber hæst þátttöku i tveim-
ur alþjóðamótum á sumri kom-
anda. Dagana 15.—21. júni verður
Norðurlandamótið i bridge haldið
i Noregi og taka islendingar þátt i
opna flokknum og unglinga-
flokknum.
14.-26. júli verður svo háð
Evrópumót i brige og fer það
fram i Brighton i Englandi. Þar
verður aðeins keppt i opna
flokknum.
Stjórn BSt hefur þegar hafið
undirbúning að vali landsliðs.
Það fer þannig fram að nú um
þessi mánaðamót verður háð
keppni með Butler-fyrirkomulagi
þar sem 16 valin pör spila inn-
byrðis en af þeim mynda átta
hæstu pörin landsliðskjarna. Sið-
an veröur skipuð sérstök lands-
liðsnefnd fyrir hvorn flokk og
gengst hún fyrir æfingum og vel-
ur endanlegt landslið.
Þátttaka i slikum stórmótum
kostar óhjákvæmilega mikið fé og
sagði formaður sambandsins,
Hjalti Eliasson, að kostnaðurinn
við bæði mótin væri áætlaður
11—1400 þúsund krónur. Sam-
bandið fór fram á stuðning af
fjárlögum en þingið fann ekki
nema 100 þúsund krónur sem
rikiskassinn gæti verið án.
Til þess að standa straum af
kostnaðinum verða haldin tvö
mót og stendur það reyndar yfir
núna. Það er bikarkeppni sem
háð er samtimis um allt land. 1
upphafi voru send sömu spilin
sem talva haföi gefiö til 42 staða á
landinu. Þegar spilaö hefur verið
á þessi spil eru úrslitin send til
Reykjavíkur á þartilgerðum
blöðum sem tölvan vinnur siðan
úr og úrskurðar hver hefur unnið.
I fyrra voru þátttakendur i
bikarkeppninni um þúsund tals-
ins og er búist við að þeir verði
enn fleiri i ár. Þátttökugjald i
bikarkeppninni er 250 krónur á
Framhald á 11. siðu.
FRÉTTABRÉF ÚR REYKHÓLASVEIT
EFTIR JÁTVARÐ JÖKUL JÚLÍUSSON
Meö skaröar
tennur og
skoltaaumt
Miöjanesi,
7. janúar 1975
Vetrarríki
Vetrarriki hefir verið mikið frá
þvi nokkru fyrir jól. Tókst bara
einu sinni fyrir jólin að opna fyrir
bílaumferð i Gufudalssveit sunn-
anfrá, en ekki stóð sú dýrð nema
daglangt. Tvisvar hefir svo verið
farið þangað á snjóbil.
Harðsótt hefir verið að flytja
mjólkina til Búðardals, enda orð-
ið að moka snjó af vegunum i
hvert sinn. Ekki er til neins að
moka nema eitthvað stilli veður.
Hafa ferðir þvi orðið strjálar, þvi
bæði hafa tekið úr helgidagar og
óveðursdagar.
t tveimur síðustu ferðunum fyr-
ir jól, var ekki hreyft við mokstri
á Svinadal. Þá varð að fara
kringum Strandir, útfyrir Klofn-
ing. Það lengir leiðina um 70 km
hvora leið, eða 280 km I þessum
tveimur ferðum. Safnast það
saman i þungaskatti til rikisins og
er hæðilegt að skattleggja menn
fyrir það að vegirnir eru ekki fær-
ir.
Fönn hlóð niður i útsynningum
og varö viða þungfært á vegum
sem haldast auðir i austan og
norðanátt. Svo gerði suðaustan-
byl sem lagði skafla útfrá útsynn-
ingssköflunum og svo blotnaði
alltsaman og fraus loks i gadd.
Orðið er litið um haga.
Flugsamgöngur
Flugsamgöngur eru nú komnar
i fastara horf en var um árabil.
Flugfél. Vængir stundar áætl-
unarflug aö Reykhólum og lendir
auk þess á flugvellinum á Mela-
nesi (Skálanesi) i Gufudalsveit og
á flugvellinum á Ingunnarstaða-
melum i Geiradal. Flugið hefir
margfaldast útfrá framkvæmd-
unum við Þörungavinnsluna á
Reykhólum.
Mikið breyttist til batnaðar
þegar flugradióstöð kom að
Reykhólum svo og laus lýsing
fyrir flugbrautirnar. Nú er ger-
legt að ná til véla á flugi og lika
gerlegt að þær lendi þó náttmyrk-
ur sé, ef önnur skilyrði leyfa.
Þetta sannaðist 5. janúar nú,
þegar tvær 9 farþega vélar lentu
rétt fyrir miðnætti til að sækja 18
manns og flytja til Reykjavikur
og allt gekk vel. Ekki var búið aö
ryðja flugvöllinn fyrr.
Fólk þetta kom svo i áfangastað
i Reykjavik um kl. 1 um nóttina,
Hefði það verið nauðbeygt til að
biða eftir bilferð, heföi þaö orðið
tveim sólarhringum seinna.
Framkvæmdir
Framkvæmdum við Þörunga-
vinnslustöðina hefir miðað allvel
á liðnu ári. Byggingarfram-
kvæmdir munu að mestu eða öllu
hafa haldið áætlun og er nú risið
voldugt verksmiðjuhús i Karlsey.
Borun eftir heitu vatni bar góðan
árangur. Mikið er óunnið við hita-
veituna, ofanfrá Reykhólum og
fram i Karlsey. Liggja þær fram-
kvæmdir niðri nú, meöan
skammdegi og vetrarriki er
mest, enda tæpast um neitt annað
að ræða.
Hafnargerðin i Karlsey sóttist
ágætlega, þ.e. flutningar á grjóti I
hafnargarða. Verr mun hafa
gengið þegar dýpkunarskip kom
til starfa stuttu fyrir jól. Þó það
heiti ekkert minna en Grjótjötunn
og sé vist nýtt, a.m.k. hér á landi,
varð það frá að hverfa með
skarðar tönnur og skoltaaumt.
Veit nú enginn hér hvað við tekur.
Raforkumál
Raforkumál eru hér i alveg ein-
dæma aumu ásigkomulági. Ves-
öldin er slik, að fólk er ekki lengur
illt út i þá sem I striðinu standa,
heldur finnur til með þeim (og
sjálfu sér) fyrir það hvernig hefir
gengið.
Sjálfsagt gildir hér sama og
annarsstaðar, að ekki má spyrja
neina minni spámenn Rarik, enda
eru heimildir ekki til þeirra sótt-
ar. Auk þess sem almennt gildir,
er svo rafveitustjórinn á Hólma-
vik (Þverárvirkjun) friðhelgur
alveg sér á parti.
Undanfarin ár hefir það verið
samsláttur á linum, sem gert hef-
ir þrálát straumrof þegar hvessti
á vissum stað. Stórfelldar linubil-
anir hafa oft orðið á umliðnum
árum. Þá hefir oft mátt kalla af-
Játvarður Jökuli Júiiusson
rek, hve mikið hefir unnist- á
stuttum viðgerðartima. Nú virð-
ast samslættirnir úr sögunni,
enda kominn timi til. Það sem nú
amar að, er hreinlega orkuskort-
ur og ekkert annað. Einstakir fá-
dæmaþurrkar I sumar og haust
orsaka vatnsþurrð i Þiðriksvalla-
vatninu. Hefir maður fyrir satt,
að vatnið hafi þrotið allnokkru
fyrir jól og að ekki hafi ræst úr
nærri til fulls enn sem komið er.
Þá munu vélarbilanir hafa skipst
á, eöa jafnvel fylgst að, bæði á
Hólmavik og I Saurbæjarhreppi i
Dalasýslu, en allt þetta svæði er
samtengt. Ekki hefir ennþá verið
haft svo mikið við okkur i Austur-
Barðastrandasýslu, að koma upp
varastöð hér, hvað sem siðar
verður.
Þótt rafmagnið hverfi daglega,
suma daga oft, aðra marg- marg-
oft, heyrir til undantekninga að
fólk sé látið vita.
Útaf þessu brá á gamlaársdag.
Þá var látið vita um að raf-
magnslaust yrði á Reykjanesslin-
unni kl. 18—20.
Þó fór svo, að ekki kom straum-
urinn fyrr en Geir forsætisráð-
herra var að enda tölu sína. Sást
þvi ekkert af flatarmáli hans á
sjónvarsskjánum i það sinnið.
Húsbyggingar
Húsabyggingar, sem Reyk-
hólahreppur stendur að sam-
kvæmt lögum um aöstoö viö
byggingu 1000 leiguibúða sveitar-
félaga, byrjuðu seint i haust, á
Reykhólum. Þá var hafist handa
að gera grunna fjögurra húsa af
sex, sem áætlað er að byggja i
lotu. Oll munu þessi hús smíðuð
til að mæta þörfum þeirra sem
munu starfa við Þörungavinnsl-
una, þegar þar aö kemur.
Einstaklingar hafa byrjað á
smiði 2—3 ibúðarhúsa á Reykhól-
um þar að auki.
Játv.
Ungur DDR-borgari, Hermóöur
að nafni, sendi okkur þessa mynd,
en hana tók hann af Islenskum
konum við hátlðahöldin vegna
opnunar Eystrasaltsvikunnar I
fyrrasumar.
Af Hermóði þessum er þaö
fylgisveinn kvennanna þeirra
Islensku og túlkur þeirra meðan
Eystrasaltsvikan stóð. Sendir
hann þeim öllum kveðju sina með
þessari mynd.
aö segja, að hann stundar nám i
islensku hjá hinum vel þekkta
prófessor dr. Brúnó Kress þar úti
i DDR, en við Hermóð birtist
viðtal hér i Þjóðviljanum þegar
hann var hér I námsferðalagi
sumarið 1973. Hermóður var
Frá um-
ræðufundi
SBR:
Sl. þriðjudag var efnt til
opins umræðufundar um
móðurmálskennslu og
kennslu í erlendum tungu-
málum á skyldunámsstigi,
og var tilefni hans að
likindum ekki síst þau
deiluskrif sem urðu um
þessi mál i haust eftir að
Helgi Hálfdanarson lét i
blaðagrein í Ijós áhyggjur
af þvi, að fyrirferð er-
lendra mála i skólum
þrengdi kosti íslenskunnar.
Getur móðurmálskunnáttu
stafað hætta af kennslu
í erlendum málum?

m
Það var Stéttarfélag barna-
kennara i Reykjavik sem efndi til
fundarins, en formaður þess er
Elin ólafsdóttir. Frummælendur
voru þeir próf. Andri tsaksson og
Hörður Bergmann námsstjóri.
Endurskoðun
Andri tsaksson rakti fyrst
breytingar á námsefni og
kennsluháttum i þessum náms-
greinum að undanförnu. Kennsla
i erlendum málum hefði verið
færð neðar i skóla en áður m.a.
vegna þess að 10-12 ára börn ættu
yfirleitt i minni erfiðleikum með
að tjá sig en 13-14 ára börn. Hann
lýsti og meginstefnu i endurskoð-
un námsefnis bæði I erlendum
málum og móðurmáli, en hún
felst I „fjölbreyttari og markviss-
ari iðkun málsins”, að minna sé
gert af þvi að fræða um málið en
áður og þá meira af þvi að kenna
að nota málið bæði munnlega og
skriflega. Andri taldi, að þegar á
heildina er litið, hefði þessi
endurskoðun, sem hefur verið
skipulögð af skólarannsóknum,
gefið yfirgnæfandi jákvæða
reynslu, þótt alltaf mætti deila
um einstök atriöi.
Andri kvartaði um að ekki hefði
orðið framhald á þeirri umræðu
sem hófst með grein Helga Hálf-
dánarsonar i fyrrahaust — það
væri reyndar dæmigert islenskt
fyrirbæri að rjúka af stað og ræða
einhvern vanda af miklum krafti
stuttan tima, en láta siðan allt
fjara út i langa þögn.
Hver er vandinn?
Andri vék sérstaklega að þeirri
allútbreiddu hugmynd, að aukin
kennsla i erlendum málum
þrengdi kosti móðurmálsins i
skólum. Hann sagði, að þessi
skoðun ætti sér enga stoð i
erlendum athugunum — aukin
kennsla erlendra mála i barna-
skólum virtist ekki hafa nein telj
andi áhrif á móðurmálskunnáttu.
Þetta væri reyndar aðeins
visbending þar eð islenskar at-
huganir vantaði. En að þvi er
varðaði fjölda kennslustunda I
greinum sem flokkast undir móð-
urmálsnám, þá væru islenskir
skólar (1.-9. bekkur) svipaðir
þeim dönsku, hefðu fleiri
kennslustundir en finnskir og
norskir skólar, en færri en
sænskir.
Andri taldi, að málfarslegur
uppeldisvandi væri ekki tengdur
ávirðingum skólastarfs fyrst og
fremst. Þar kæmu mjög til alm.
ar þjóðfélagsbreytingar, þéttbýl-
isþróun með öðruvisi og minni
samskiptum kynslóðanna.
Skapaði þessi þróun vanda, sem
tilhneiging væri til að velta yfir á
stofnanir, þá helst skóla, en þeir
gætu ekki leyst einir. t annan stað
fengist vaxandi hluti þjóðarinnar
við ýmisleg sérhæfð og tæknileg
verkefni, sem islensk tunga væri
ekki reiöubúin að tjá með liprum
og eðlilegum hætti. Minnti hann i
þvi sambandi á hugmynd Hall-
dórs Halldórssonar um leiðbein-
ingarstofnun um islenskt mál,
sem hugsanlega gæti leyst úr
ýmsum vanda (nýyrðasmiði ofl.)
Úrræöi
Að lokum vék Andri að þvi sem
unnt væri að gera til að ráða við
þann háska sem steöjaði að
islenskri tungu, málnotkun, I
samtimanum. Hann lagði áherslu
á, að i heild réðist þetta af þvi,
hvaða viðhorf réðu mestu meðal
þjóðarinnar til varðveislu þjóð-
ernis, aö hún gerði sér grein fyrir
þvi, aö það væri ekki sjálfgefiö að
varðveisla tungu og menningar
takist. Hann taldi mjög þýöingar-
mikla fræðslu um þessi mál, ekki
sist fræöslu sem ætluð væri
foreldrum. Að þau gerðu sér
grein fyrir þvi, hvernig
málþroska barna er háttað, og
hvernig má hafa áhrif á hann með
þvi að tala sem mest og best við
þau. Hann gat um það, hve
áhrifamikið fordæmi frétta-
manna og blaðamanna væri og
mikilsvert aö þeir héldu uppi
sjálfsgagnrýni ekki sist gagnvart
áhrifum af erlendum sérfræði-
legum glósum. 1 skólunum
sjálfum væri mikilsvert að menn
væru sér þess vitandi að allir
kennarar ættu að vera
móðurmálskennarar, að þegar
t.d. eðlisfræðikennari hjálpar
börnum að koma orðum að fyrir-
bærum þá gæti það haft meiri
áhrif en fjölgun kennslustunda i
islensku. Hann gat um það starf
sem unnið hefur verið undir for-
ystu Baldurs Ragnarssonar að
endurskoðun móðurmálsnáms og
taldi það þegar hafa borið mikinn
árangur. Hann minnti einnig á
þýðingu þess að geta visað börn-
um á aðgengilegar Islenskar
bækur um sem fjölbreytilegust
efni.
Engin hætta
Hörður Bergmann hóf mál sitt
á gagnrýni á þeirri hugmynd, að
það hefði neikvæð áhrif á
móðurmálskunnáttu að byrjað er
fyrr en áöur á að kenna erlend
mál i barnaskóla. Hann minnti
m.a. á að þess væri gætt við
skipula'gningu kennslunnar, að
ráðast ekki i að kenna nema þá
þættierlends máls sem samsvara
þeim áföngum sem börnin hafa
almennt þegar náð i is-
lenskukunnáttu. (Fyrst er byggt
á þeirri færni sem þau hafa til að
tala og skilja mælt mál o.s.frv.)
Höröur taldi, að nám i erlendu
máli gæti stutt ákveðna færni sem
reynt er að skapa i móöurmáls-
námi. Hann nefndi t.d. markvissa
hlustun — að kennt er að hlusta
vel á málið og bregðast við þvi á
réttan hátt. I sambandi við lestur
gat hann þess, að reynt hefði
verið að gera dönskunámsefni
þannig úr garði aö það væri
aðgengilegt og vinsamlegt
nemendum (stutt orð, stuttar
setningar, endurtekningar orða,
m.ö.o.: reynt er að taka tillit til
samskonar erfiöleika og gætir hjá
nemendum i sjálfu móðurmáls-
náminu). Þetta taldi hann að
ýmsu leyti hafa tekist betur með
dönskunámsefnið en I móður-
máisnámsefni til þessa og svo i
efni annarra námsgreina. (Hann
bætti þvi við siöar, að dönsku-
námsefni þyrfti eiginlega að vera
skemmtilegra en i öðrum
greinum ef að þessi kennsla ætti
að halda velli i skólum — þvi að
þjóðfélagslegir hvatar á dönsku-
nám væru i rýrara lagi).
Vægi málakennslu
Hörður vék að umkvörtun um,
að verið væri að taka tima af is-
lenskukennslu i erlend mál. Hann
kvað þennan ránsskap i fyrsta
lagi litinn. í öðru lagi færi móður-
málskennsla i raun fram i öllum
greinum („allir kennarar eru
móðurmálskennarar”). I þriðja
lagi þyrfti aö skilgreina upp á
nýtt hvað væri islenskukennsla og
væri reyndar verið að þvi: aukin
þjálfun I málskilningi og
málnotkun með minni fyrirferð
greiningar málsins mundi leiöa
til þess blátt áfram að islensku-
timar nýttust betur.
Hörður vék að þvi, að i skýrslu
sem Wolfgang Edelstein hefur
tekið saman kemur fram, að nú
fer um 40-43% af skólatima
skyldunáms i einhverskonar
málanám (móöurmál og erlend
mál). Liklega væri þetta dálitið
varhugavert, það væri meö þessu
móti skirskotað til svo þröngrar
færni hjá nemendum, árangur
nemenda I helmingi námsins
byggist fyrst og fremst á
málþroska. Það þyrfti að ihuga,
hvort málanám yfirleitt hefði
ekki of mikið vægi og þá á kostnað
leikþarfar, sköpunarþarfar,
samtalsþarfar barna, list- og
tónmennta ofl. Enn vissu menn
ekki hvaða árangur muni nást af
þeim breytingum sem veriö er að
gera á siðustu misserum á öllu
málanámi, en þær niðurstöður
gætu á sinum tima vel orðið til
þess að endurskoða þyrfti það
hlutfall milli námsgreina sem nú
er. Ekki endilega i þá veru, að
skera þyrfti beinlinis niður mála-
nám, þótt vægi þess minnkaöi.
Heldur til dæmis með þvi aö nýta
betur kennslukrafta og húsnæði
með þvi að kenna fleiri daga á
ári.
Umræður
Aö svo búnu hófust umræður.
Ármann Kr. Einarsson vék að
þvi, að við val efnis i islenskar
lestrarbækur fyrir skóla hefði of
einhliða verið hugsað um bók-
mennta- og fræðslugildi, en
minna um það sem vekur áhuga
nemenda og verkar þar meö
sem hvati á lestraráhuga þeirra.
Hann vék og aö tjáningar-
erfiðleikum barna og taldi
nauðsynlegt að fjölga kennslu-
stundum i móðurmáli. Eirikur
Stefánssonsagði frá reynslu sinni
af kennslu i framsögn og tjáningu
i smáum hópum. Hann vék og aö
tengslum þjóðernis og tungu og
taldi léttúð að visa til þess aö
islenskt þjóðerni hefði staöið af
sér marga raun áður, aðstæöur
allar hefðu breyst i þá veru að það
hefði liklega aldrei verið i jafn
mikilli hættu. Indriði Gisiason
lektor vék m.a. að mikilli ringul-
reið og kenningafjöld i málvisind-
um og varaði við of stórum sveifl-
um I móðurmálskennslu — visaði
i þvi sambandi m.a. til reynslu
englendinga. Einnig væri rætt um
aö það væri varhugavert ef
kennsluhættir I islensku væru
blátt áfram leiðinlegri en erlenda
málamánið (Ragna ólafsdóttir),
um f r a m b u r ða r k e n n s 1 u
(Matthildur Guömundsdóttur),
um nauðsyn þess að geta skipt
bekkjum i tungumálanámi i
barnaskóla (Asgeir Guömunds-
son, Stella Guðmundsdóttir, Guð-
rún HalldórsdóttirJ,um vandamál
litilla málssvæða og fleira. AB