Alþýðublaðið - 01.10.1921, Blaðsíða 1

Laugardaginn i. október
zz§ tölubl,
1931
jfffviamikysi og hungur
Þessi raunalegu orð, renna nú
dags daglega milli manna í ræðu
og ritf. Á varðstöðvununa fyrir
þeitn vandræðum er reynt að finaa
ráð, til að afstýra bölinu, sem
yfir vofir, en lltið virðist enn á
gengt verða. Stjórnia og bank
arnir eru vítt fyrir aðgerðarleysi,
en fjárkreppan og atvinnuskortur
inn standa $ sömu sporum, og
spurningunni óaflitanlegu: Htrað
á að gera ? er ósvarað.
ídendingar hafa, einkum á slð
ari tfmum, margoft látið f Ijósi'
hluttekningu sína, við fátækt og
bágstatt fólk, með meiri og minni
gjöfum, og er það undir mörgum
kringumstæðum mjög lofsvert,
einkum þar sem um óvinnufæra
sjúklinga og ellihruma einntæðinga
er að ræða. Gn þegar sjúkdómur,
sem þessi: atvinnuleysið, veður
yfir þjóðhluta eða þjóðarheild, þá
er ekki einungis hinum einstöku,
heldur landinu, hætta búin, og
«#f seint að veita aðstoð {lok legu-
tfraan*, því timinn sem átti geymda
mögulegleikana, er þá ho fion ög
kemur aldrei aftur, og nauðgjafir
sem þá þyrfti til að taka, kæmu
að litlu haldi
Eignir manna yfir höfuð, eru
að eins umboðsíé, ef rétt er at-
hugað, og vandasamt er að halda
inni miklum afgangsleyfum, þegaf
útlit er fyrir, að neyð kreppi að
náunganum, og auðið er að hjálpa
án þess að missa umboðsvald eigna
sinha. , Við hinni alvarlegu spurn-
ingu út af atvinnuskortinum hér
i bænum: Hvað á að géra?
virðist mér svarið mætti vera
þetta:
Bæjarstjórnin ákveður. þá eina
vinnu, er líkleg sé til að verða
arðberandi, gefur út hlutabréf með
áskorun um, að altir þeir, sem
einhverja peuinga hafa afgangs
þörfum sfnum, kaupi hlutabréf
með t, d. l/z°fo hærri vöxtum
en innlánsvt xtir eru nú, eða verða;
hlutabréfin væru stfluð á IOO—
1000 kr. hvert.
Ef allir vildu við það kannast,
að þeir eru að eins umboðsmenn
um stundarsakir, myndi allmikii
starfsfjárhæð aflast með þessu. —
Að sjálfsögðu yrðí hlutaféð að
vera trygt, svo eigendur biðu eigi
hnekki.
Einnfg mun sú leið ekki ólík-
leg, að bæjarsjóður bjóðt út lán,
með hæfilegum kjörum.
Ef þessar leiðir yrðu færar, og
farnar, mundu með tímanum smá-
tækar gjafir, breytast f stórtækar
fyrirgreiðslur, og menn skjótt sann-
færast um, hversu miklu meira
þ&ð er vert, að verja fé sfnu f
tfma, sem lénsfé, til þess að velta
steioi úr götu starfsmannsins,
heldur en þótt nokkrum krónum
væri varið í fólnandi kranz á kutu
atvinnuleysingjans látins. *>'
Hamingjan veiti oss íslending
um, að ræða mál vor með áhuga,
en hógværð og kærleika, þá mun
sameiginleg heiil og gifta verða
hlutskiftl vort.
A. Jbnssm.
£jósleysið við hSjnina.
Reykjavíkurbær er undarlegasta
höfuðborgin á Norðuriöndum, ekki
sfst að þvf leyti, sð hann virðist
elska myrkur öllu öðru fremur.
Þrátt fyrir það, þó reist hafi verið
rafmagnsstöð fytir reikning bæj
arins og ekki helmingur af afli
heoaar sé notaður, feólar ekki á
þvf að götuljós «é« t«ndruð. Eitt
hvað er enn þá eítir af gasljós-
kerunutn og er'svo að sjá, sem
ætlast sé til að þau verði bráðum
notuð, því byjjað er á að lagfæra
þau.
Ett það er f raun og veru
annar staður en göturnar, sem
þarfnast fyrst og fremst ijósa, en
það er höfnin. Staurar eru til
meðfram höfninni, en þar með ér
Brunatryggingar
á innbúi og vörum
hvergl ódýrarl en hjá
A. V. Tulini.us
v&trygglngaskrlfstofu
Elmsklpafélagshúslnu,
2. hæð.
alt búið. Ef til vili á að ieggjfa
nýja þræði á þá og setja upp rry
Ijósker, en það er verk sem eega
bið þollr. Hefði átt að vera kom-
ið í kring fyrir iöngu. ©g það n
ekki nóg að laga þau Jjósker,
sem til eru við höfnina nú. N.iuð-
syn krefur, að Ijósunum við höfs-
íóa sé fjölgað stórum ®g þau lát-
in iifa alla nóttina. Meðan jaf»
mörg skip liggja við hafnargarð-
inn og nú þyrftu íjós að loga á
öllum görðunum, og ef ve! væjpi.
þyrfti að vera Ijósvarpari á þeim
stað við höfnina að hægt væn.
ef slys bæri að höndum, að lýs&
upp hvaða blett sem væri inusta
hafnargarðanna. Lögreglan þyrfh
að hafa aðgang að því tæki ank
hafnarvarða. Þetta er slfk nauð-
syn, að ekki má dragast, áð
kippa þessu í lag, þvl meðaa á-
standið er eins og nú er á höfn-
ianl, geta rnörg mannslff farist
íyrir það eitt, að ekki er hægfc
að sjá til hvað mlkið sem Hggur
á. Vér hyggjum að hlutaðelgandi
-mönniun sé þetta fuilljóst, og
væntum þess, að ekki þurfi oftar
að kvarta yfir þessu.
£anðráðaþylnrinn.
Khöfn, ap. sept.
Blaðið .Köbenhavn1' skopast
mjög að því, hve mikið .Politikenl“
hafi orðið úr landráða tröllasöguu-
um íslenzku, og minnir á það, &?•