Þjóðviljinn - 20.03.1977, Blaðsíða 21

Sunnudagur 20. mars 1977IÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 21
AÐ LÆRA Á
HEIMINN
— Asninn vill ekki læra neitt, hvernig sem ég
reyni aö tosa honum áfram á eyrunum.
LAXALANDAFRÆÐI
— Þiö ættuöaö geta fundiö Hvftá aftur á litnum.
RÚMFRÆÐI FYRIR FIÐRILDI
— Krákustigur er ægilegasta leiö frá einu biómi
þar finniö þiö miöjuna á innritaöa sexhyrningn-
um.
í rósa-
garðinum
Til hvers var hann aö snúa
aftur?
Til dæmis um frægöarmissi
Gunnars á Hliöarenda er, aö
gagnfræöaskólakennari ágætur
skýröi frá þvi, þegar hann var
spuröur, hver hann teldi aö væri
mest hetja I augum nemendanna,
aö þaö væri Aron i Kauphöllinni.
Visir.
Hin sanna heilsulind
Hjá okkur skortir samstööu og
visst sjálfstraust... Af þessu leiöir
aö þaö heföi veriö mikil guös-
blessun ef viö heföum drepiö
nokkra breta 1 undanfarandi
þorskastríöum og þeir nokkra
islendinga.
Dagblaöiö.
Ætli þeir séu ekki að
versla?
Hvar eru islenskir neytendur?
Visir.
Kannski Geir og óli?
Eru til önnur nöfn á jólasvein-
unum?
Visir
Nú á brageyrað bágt
Ábyrgöarinnar ekki aö njóta
ómögulega fær gengiö
En þurfiö þiö allir aö þjóta
til Japans þegar þiö framlengiö?
Dagblaöiö.
Líf og list.
Steindór Hjörleifsson fór meö
hlutverk sitt meö þeim ágætum,
aö ef ég þekkti hann ekki .af
afspurn fyrir allt annan persónu-
leika en hann túlkaöi þarna, áliti
ég hann hættulegan mann og
gerspilltan.
Dagblaöið
Jafnrétti dauðans?
Atvinnulýöræöi f kirkju-
göröunum.
Fyrirsögn I Dagblaöini
lllt er að egna óbilgjarna,
Lélegt undir eyfiröingum.
Noröurland.
Hinnsanni Kínalífselixír
Jón (Sigurðsson) er núna
erlendis I boðsferö hjá NATO og
kemur væntanlega úr henni al-
klár I aö taka viö Vlöavangi.
Visir.
Nú legg ég augun aftur.
Mikiö skelfing er ég oröinn
þreyttur á þvi aö sjá aldrei aur.
Þaö er nú komin ástæöa til þess
aö gripiö veröi i taumana f eitt
skipti fyrir öll.
Visir.
Hið Ijúfa líf
„Kæröi skýrir frá þvf, aö hann
hafi flutt inn vörur i eigin nafni
undanfarin ár, þótt hann hafi ekki
öðlast heildsöluleyfi. Kæröi
kveöst aldrei hafa haldiö neitt
bókhald og hann hefur ekki taliö
fram til skatts siöan áriö 1969."
Dagblaöiö
Ótímabær skortur á
heimsendi
Þó ég kannski drekki, drekki
dauöan mig til angurs þér
þá mun heimur ekki, ekki
hrynja yfir höföi mér.
Mfmisbrunnur
ADOLF J.
PETERSEN:
VISNAMÁL
EG HEF ALDREI
RÖND VIÐ REIST...
Nú er rætt um aldrað fólk I
fjölmiölum, þess kröppu kjör
vegna ófullkominna trygginga,
og skort á tillitssemi hjá þeim
sem málum þess ráöa. Heimur-
inn er þvi ekki hliöhollur. Hún á
vel viö þaö ástand visan eftir
Óskar Þóröarson frá Haga, þó
hún hafi kannski verið gerö af
ööru tilefni:
Þaö er honum þvert um geö
er þrekiö viröist búiö,
aö eiga aö sitja uppi meö
aldraö fólk og lúiö.
Astæðuna fyrir þvf hvernig aö
þeim öldruöu er búiö má finna i
vfsu eftir Jóhannes Asgeirsson
frá Pálsseli:
Þetta bæöi þekki og finn,
þaö sem ætti aö muna:
Meö auönum kemur andskotinn
inn i tilveruna.
Nú talar fólk um dýrtföina, en
þaö var lfka gert hér á árum
áður. Gisli Ólafsson frá Eirlks-
stööum kvaö:
Ekur vagni ágirndin
aura-hagnaös-kliku.
Dýrtiö magnast, djöfullinn
dansar og fagnar sliku.
Hagyröingar hafa löngum
haft gaman af aö leika sér meö
tviræö orö og hendingar. Þaö
var Þorsteinn Magnússon frá
Gilhaga sem orti þessa sléttu-
bandavisu, sem fær öfuga
merkingu ef hún er lesin
afturbak:
Nýtur sinna aura einn,
aldrei snauöum bjargar,
hlýtur vinna sjálfur seinn,
sjaldan nauöum fargar.
Um gömlu skáldin hafði Ast-
valdur Magnússon frá Bergs-
holti I Staðarsveit þetta að
segja:
Man ég áöur æsku frá.
Ýtar dáöum fylltir
stökur kváöu staupum hjá,
stundum ráöavilltir.
Og um nýju skáldin:
Tiöin ljóöa önnur er
aukast fróöieiksgæöi.
Yrkir þjóöin, eins og ber,
aöeins móöins kvæöi.
Bakkus, bjórinn og þeirra
fylginautar eru greinilega til-
drög þess, aö Guöjón Krist-
mannsson i Reykjavik kvaö:
Krumpar faldinn klæöa lins,
kosti haidinn þröngum.
Ægivaldi öls og vfns
á aö gjalda löngum.
Þaö bar eitt sinn fyrir augu
Guöjóns, aö maöur nokkur sat
og át sauöarsviö, svo Guöjón
kvaö:
Nagar af hausnum hold og
skinn,
hugurinn sat i náöum.
Nærri þvf sami svipurinn
sýndist vera á báöum.
Þrátt fyrir allt er þó von. Jó-
hannes Asgeirsson frá Pálsseli
kvaö:
Lifiö hefur rist þér rún
ramma á ævivegi
En alltaf sástu bak viö brún
bjarma af nýjum degi.
Jóhannes kvaö til systur sinn-
ar:
Erfiö voru oft þin spor
yfir grýtta reiti,
en alltaf sástu von og vor
vera á næsta leiti.
I Visnamálum þann 6. mars
s.l. birtist seinni hluti aö vfsu og
óskaö eftir fyrrihluta. Nokkrir
fyrrihlutar hafa borist, en visan
öll er upphaflega þannig:
Þér, vondum heimi, varla treyst
veröur fyrir minu,
ég hef aldrei rönd viö reist
ranglætinu þfnu.
Ólöf Guðmundsdóttir i
Reykjavfk sendi sinn fyrrihluta
og þannig:
Eitt sem getur ekki breyst
er i fari minu.
Ég hef aldrei rönd viö reist
ranglætinu þfnu.
Hagyrðingur sem á heima I
Noröurmýrinni i Reykjavik
haföi sinn fyrrihluta þannig:
Þú hefur fiár um götur geyst,
gengiö á rétti mlnum.
Ég hef. o.s.frv.
Valdimar Lárusson i Kópa-
vogi sendi fjóra fyrrihluta og
sagöi aö þaö mætti velja úr
þeim og þessi varö fyrir valinu:
Þú hefur engar þrautir leyst,
en þjakaö geöi mfnu.
Ég hef o.s.frv.
Mér finnst tveir visuhelming-
ar hjá Valdimar geta staöiö svo
vel saman sem ein mjög góö
vísa, aö ég tek mér þaö bessa-
leyfi aö setja þá þannig hvorn á
eftir öðrum:
Viö þaö hef ég stritaö, streist,
aö standa fast á minu.
(En) Ýmsir geta óvænt breyst
innst i hjarta slnu.
Fjórði vfsuhelm ingur
Valdimars var svo þannig:
Fátt er sætt, en fleira beiskt
er fæst úr lifsins skrfnu.
Vinnufélagi Valdimars, Ingi-
bergur Sæmundsson, hefur sinn
fyrrihluta svona:
Þú hefur löngum gjammaö
geyst,
geöi þjakaö minu.
Ég hef o.s.frv.
Karl Jónson á Kleppsvegi i
Reykjavik segir f sinum visu-
helmingi:
Guö, þér hef ég götugt treyst
á göngu i lifi minu.
Ég hef aidrei rönd viö reist
ranglætinu þfnu.
Svo er hér einn vfsuhelmingur
enn, sem vantar botninn i:
Gott er oft frá gieðikvöldum
geyma ástarsendingar.
Sennilega vantar seinni
helminginn ekki lengi. Þökk
fyrir þá fyrri.
Menn lýsa náunga sinum oft i
visu. Þaö gerir Rósberg G. Snæ-
dal á þennan hátt:
Innilegiö auraþý
aöra flegiö hefur.
Svikatreyju sýslar i
sápuþveginn refur.
Hér er önnur mannlýsing eftir
Rósberg:
Fjölgaöi niöjum, fékk sér snaps,
felldi i miöju tafliö.
Lengi I viöjum lagastafs
lék viö þriöja afliö.
I þriöju vísunni er Rósberg aö
lýsa kvenmanni:
Meyjan þiggur hopp og hi
holds- á tryggum grunni.
Minna liggur efni i
yfirbyggingunni.