Alþýðublaðið - 05.10.1921, Blaðsíða 1

Alþýðublaðid
O-efið tlt af ^klþýðnfloldknaia.
1921
Miðvikudaginn 5. október.
229 tölubl.
Altaf syrtir.
Ennþá ríkir örbirgð ög óreida
mcðal. þjóðanna og það væri
synd að segja, að þjóð vor íæri
varhluta af ástandinu. Undravert
er þó, hye þjóð vor hefir iengi
getið „barist i bökkum', en nú
er svo komið að alþýðan íslenzka
sér ekki annan en basl og bág
iadi framundan fyrst um sinn,
enda hefir hennar hagur ekki
?erið virtur svo mikils uadan
gengið af hinum háttv. atviaau-
rekendum, að það hlaut að reka
að þessu fyr eða sfðar. —
Mú er veturinn að gaaga í
garð, og aldrei hefir útlitið verið
Iskyggilegra en einmitt nú. Aldrei
Jitið ver út með atvinnu en aa.
Aldrei litið út fyrir Jafa mikla
'kreppu, hvað févana alþýðu snert-
ir, að geta lifað skammlitlu og
Itelðarlegu Ilfi en eiamitt nú i
Itomandi vetri.
Já, sumarið er að eada, félkið
streymir í hóputn heim til sín í
Ikaupstaðinn, eftir stutta sumar-
dvöl í sveitinni og sfldlnni, með
tvær hendur tómar. Suuiír að
kofanum tómum, — það er nu
ekki það versta. Aðrir að heimili
síau hlöðnu ómegð. Muaaarnir
mörgu hafa beðið með óþreyju
eftir björginni — hafa beðið einu
fyrirvinnunnar með vetrariorðana,
®g þegar heimilisfaðirian kemur
,'Jheim, eru headur haas harðar áf
siggi eftir erfiði uppskerutímans
«a buddan tóm, og fyrstu fréttirn-
ar sem hann fær þegar hann
kemur heim er: atvinauleysið,
dýrtíðin og peningakreppa á öll-
um sviðum.
Þó virðist manni að sumir hafi
peainga eftir vild, en vitaalega
eru það þeir háu herrar sem
lykiana hafa að peningahaadraða
laadsias, og áhangendur þeirra.
Helztu peningastofnanir kutdsins
— bankarnir, — þykjast ekkert
geta — vilja ekkert geta, tíl að
liðsinna féþrota aíþýðu.
AHur þorri atvinnulausra þurra-
búðarmanna vita ekki hvað þeir
eiga að hafa til hnífs eða skeiðar,
þana og þann daginn.
Og víðar er pottur brotian en
i höfuðstaðnum. í öllum eða óhætt
að segja fiestum kaupstöðum
landsins, læsir vofa atvinnuieysis,
hungurs og örbirgðar sínum hel
köldu klóm um heimili verka-
manna, og falenzkur vetur stendur
ógnandi fyrir dyrum.
Svona er útlitiðl
En fyrst fer fyrir alvöru að
harðaa á dalnum, þegar sumir efast
og heimta sannanir, — og góðir
hálsar, þið fáið . þær — ef ekki
verðar aðhafst til lfknar þeim
fátæku. Þið fáið þatr, segi eg,
þegar fólkið fer að hrynja mður,
nema þi þeir aðþrengdu griþi
áður til 'érþrifaráða,
Og .hverjir bera þá ábyrgð?
En óskandi væri, að þeir háu
herrar rumskuðu áður en til þeirra
kasta kæmi, og við eigum góða
menn á verði, sem vaka yfir heill
alþýðunnar, enda mun sfzt af veita,
því nú þarf skjótra úrræða áður
en syrtir meir.
Hafnarfirði, s. okt. 1921.
Águst Jóhamussem.
Að norðan.
Fjlirtaka
stendur nú yfir á Akureyri, eins
og annarsstaðar á laadinu. Kaup-
félag Eyfirðioga mun að þessu
sinni slátra um 20 þúsund íjár.
Kjötverðið er kr. 1,75 kilo l heil-
um skrokkum, en það tilskilið að
verðið geti hækkað eða lækkað
um 15 aufa á kila um næstu
ársrnót, eftir erlenda verðinu.
Sláturverðið er svipað og f fyrra,
ea aítur á móti hefir félagið gert
sér það til skammar, að greiða
að mua lægri verkalaua við slát-
urhúsið, ea síðastliðið ár. Flestir
verkamennirnif munu aðkomu-
Brunatryggíngar
á innbúi og vörum
hvargl ódýrarl an hjá
A. V. Tulínius
vátrygglngaskrlfstofu
El m s klpaf é lags h ús I nu,
2, hæd.
Jyltingin f Rússlanði,
ágæt alþýðubók.
Ódýrasta békin sem komtí
liefir út á árinu. — Kostar
aðeins 5 kr.
menn á Aknreyri og veldur það
senniiega nokkru um kaupgjaldið.
Kartotmippskera
á Akureyri hefir verið afarléleg f
haust og sumstaðar svo iíla sprott-
ið, að varla hefir þótt taka þvf
að .taka upp". Kál hefir aftur á
móti sprottið sæmilega.
TU tskiveiða
hafa sum eyfirsku skipia farið,
þegar sfldveiðarnar hættu, er það
sjaldgæft og bendir til, að þröngt
sé f meira lagi í búi, norður þar.
Heyskapurinn.
Þrátt fyrir stirða tfð og at
ýrasu leyti óhagstæða, varð hey-
skapur á Norðurlandi yfirleitt
góður og telst mönnum svo til
að ekki muni meiru siátrað af
sauðfé, en venja er til f meðalári.
Heyverð er allmiklu lægra nú en
f fyrra, enda var kaup verka-
fólksias að miklum mua kegra,
þó ekki færi það eins lágt og
hér sunnan lands. Segja kaupa-
menn, að stór munur sé að vera
hjá norðlenzkum og sunnleazkum.
bæodum yfirleitt, bæði hvað kaup-
og alia aðbúð snertir. Og vinnu-