Alþýðublaðið - 05.10.1921, Page 1

Alþýðublaðid
Gefið íit af AlþýðuflokkHum.
1921
Miðvikudaginn 5. október.
229 tölubl.
Altaf syrtir.
Ennþá ríkir örbirgð og óreiða
raeðal. þjóðanna og það væri
synd að segja, að þjóð vor íæri
varhluta af ástandinu. Undravert
er þó, hye þjóð vor hefir lengi
getað „barist í bökkum", en nú
er svo komið að alþýðan ísienzka
sér ekki annan en basl og bág
indi framundan fyrst um sinn,
enda hefir hennar hagur ekki
verið virtur svo mikils uadan
gengið af hinum háttv. atvinnu-
rekendum, að það hlaut að reka
að þessu fyr eða siðar. —
Nú er veturinn að ganga í
garð, og aldrei hefir útlitið verið
ískyggilegra en einmitt nú. Aldrei
litið ver út með atvinnu en nú.
Aldrei litið út fyiir jafn mikia
kreppu, hvað févana alþýðu snert-
ir, að geta lifað skammlitlu og
ihelðarlegu iifi en einmitt hú á
komandí vetri.
Já, sumarið er að enda, fóikið
streymir f hópum heim til sfn f
kaupstaðinn, eftir stutta sumar>
dvöl f sveitinni og síldinni, með
tvær hendur tómar. Sumír að
kofanum tómum, — það er nú
ekki það versta. Aðrir að heimili
sfnu hiöðnu ómegð. Munnarnir
mörgu hafa beðið með óþreyju
eftir björginni — hafa beðið einu
fyrirvinnunnar með vetrarforðann,
og þegar heimilisfaðirinn kemur
heim, eru hendur hans harðar af
siggi eftir erfiði uppskerutímans
en buddan íóm, og fyrstu fréttirn-
&r sem hann fær þegar hann
kemur heim er: atvinnuleysið,
dýrtfðin og peningakreppa á öll-
um sviðum.
Þó virðlst manni að sumir hafi
peninga eftir vild, en vitanlega
eru það þeir háu herrar sem
lyklana hafa að peningahandraða
landsins, og áhangendur þeirra.
Helztu peningastofnanir landsins
— bankarnir, — þykjast ekkert
geta — vilja ekkert geta, til að
liðsinna féþrota alþýðu.
Allur þorri atvinnulausra þurra-
búðarmanna vita ekki hvað þeir
eiga að hafa til hnífs eða skeiðar,
þann og þann daginn.
Og vfðar er pottur brotinn en
f höfuðstaðnum. t öllum eða óhætt
að segja flestum kaupstöðum
landsins, læsir vofa atvinnuleysis,
hungurs og örbirgðar sfnum hel
köldu klóm um heimili verka-
manna, og íslenzkur vetur stendur
ógnandi fyrir dyrum.
Svona er útlitiði
En fyrst fer fyrir alvöru að
harðna á dalnum, þegar sumir efast
,og heimta sannanir, — og góðir
hálsar, þið fáið , þær — ef ekki
verðnr aðhafst tii líknar þeim
fátæku. Þið fáið þeer, segi eg,
þegar fólkið fer að hrynja niður,
tiema þi þeir aðþrengdu grifi
áður til örþrifaráða.
Og hverjir bera þá ábyrgð?
En óskandi væri, að þeir háu
berrar rumskuðu áður en til þeirra
kasta kæmi, og við eigum góða
menn á verði, sem vaka yfir heill
alþýðunnar, enda mun sfzt af veita,
því nú þarf skjótra úrræða áður
en syrtir meir.
Hafnarfirði, 2, okt. 1921.
Agúst yóhatmesson.
Að norðan.
Brunatryggingar
á innbúi og vörum
hvergl ódýrarl an hjá
A. V. Tulínius
vátrygglngaakrEfstofu
El m s klpa f é iags h ús I nu,
2. hæd.
jjyltingin i Rðsslanði,
ágæt alþýðubók.
Ódýrasta bókin sem komlð
hefir út á árinu. — Kostar
aðeins 5 kr.
menn á Aknreyri og veldur það
sennilega uokkru um kaupgjaldið.
Knrtoflanppskern
á Akureyri hefir verið afarléleg f
haust og sumstaðar svo iíla sprott-
ið, að varla hefir þótt taka þvf
að „taka upp". Kál hefir aftur á
móti sprottið sæmilega.
Tll flskÍTeiða
hafa sum eyfirsku skipin farið,
þegar sildveiðarnar hættu, er það
sjaldgæft og bendir til, að þröngt
sé f meira lagl í búi, norður þar.
Fjártnka
stendur nú yfir á Akureyri, eins
og annarsstaðar á landinu. Kaup-
félag Eyfirðinga mun að þessu
sinni slátra um 20 þúsund fjár.
Kjölverðið er kr. 1,75 kilo f heii-
um skrokkum, en það tilskilið að
verðið geti hækkað eða iækkað
um 15 aura á kilo um næstu
áramót, eftir erlenda verðinu.
Sláturverðið er svipað og i fyrra,
en aftur á móti hefir féiagið gert
sér það til skammar, að greiða
að mun lægri verkalaun við slát-
urhúsið, en síðastliðið ár. Flestir
verkamennirnir munu aðkomu-
HeyskapnriBn.
Þrátt fyrir stirða tíð og ai
ýmsu leyti óhagstæða, varð hey-
skapur á Norðurlandi yfirleitt
góður og telst mönnum svo til
að ekki muni meiru slátrað af
sauðfé, en venja er til f meðalári.
Heyverð er allmiklu lægra nú en
< fýrra, enda var kaup verka-
fólksins að miklum mun iægra,
þó ekki færi það eins lágt og
hér sunnan lands. Segja kaupa-
menn, að stór tnunur sé að vera
hjá norðlenzkum og sunnlenzkum
bændum yfirleitt, bæði hvað kaup
og aila aðbúð snertir, Og vinnu-