Þjóðviljinn - 16.04.1978, Qupperneq 8

8 — ÞJÓÐVILJINN
Sesselja Jónsdóttir 13 ára nemandi I ölduselsskóla
valdi sér léttar brekkur til aft byrja meö en fram-
farirnar voru örar.
Efst i Eidborgargili. Kóngsfeli, Drottning og Eldborg ibaksýn.
Laufey Kristinsdóttir gætti litlu lyftunnar og
seldi krökkunum fariö á 25 kr. en hinum eldri á
50.
FYRSTA
Það hefur nú eiginlega staðið
til inokkurntima aðendurvekja
skiðaiþróttina innan fjölskyld-
unnar og s.l. laugardag var
fyrsta æfing, við þrjú, ég og
dæturnar drifum okkur um
miðjan dag uppi Hveradali, þar
sem skáli Skiðafélags Reykja-
vikur er. Færið var afleitt, skari
og hávaðarok svo stelpurnar
varla stóðu á löppunum.
Aðvifandi fólk sagði okkur að
vitlaust veður væri i Bláf jöllum,
en mig grunaði, eftir vindlaginu
að reynandi væri að fara i
Hamragilið þar sem IR-ingar
hafa aðstöðu rétt innan við Kol-
viðarhól. Það stóð heima, þarna
varnærlogn, einlyfta i gangi og
ekki fjölmenni i brekkunum, svo
aðstaða okkar byrjendanna var
ágæt. Fullyrt er að best sé að
krakkar byrji sem yngst aö fara
á skíðum, helst um leið og þau
læra til gangs. Hvað sem um
það er, varð yngri stelpan (7
ára) fljót að ná sér á strik, hún
brunaði niður brekkuna
(auðvitað völdum við mátulega
brekku) — og stóð alltaf lengur
og lengur. Hin eldri (12 ára) var
heldur seinni til, en greinilega
visindalegar sinnuð, þvi strax
var byrjað að þreifa fyrir sér
með svig, likamsþunginn
færður af einu skiði á annað og
aðalkúnstin að stoppa án þess
aðdetta. Sjálfur þjónaði ég sem
skiðalyfta allan daginn, en áður
en við fórum heim, fékk sú eldri
að prófa lyftuna. Elskulegur
ÍR-ingur hjálpaði henni af stað
og i annarri tilraun var þeirri
tækni náð. Um kvöldið er pistils
Markúsar veðursspámanns
sjónvarpsins beðið með mikilli
eftirvæntingu, og sjá, hann
boðar mikinn fögnuð. Góðleg