Þjóðviljinn - 16.04.1978, Síða 9

ÞJÖÐVILJINN — 9
Viö i skföadeild Fram skiptumst á aö afgreiöa i Iyfturnar, sagöi Vilborg
Guönadóttir, og rennum okkur á milli.
" ' * : s j i .
Ég held bara áfram.þótt annaöskiöiö hafidottiö af, hugsar þessi
7 ára hnáta og móöirin horfir stolt á afkvæmiö.
SKÍÐKFERÐIN
þeirri tilfinningu sem blundar
með hverjum og einum,
feguröarþránni, tilfinningunni
fyrir hinu fullkomna, litbrigðum
jarðar og fegurð himins. Héðan
sem ég nú stend, má sjá viðlent
riki og mér verður sérstaklega
litið til þeirrar hásléttu sem
nærhendis er. Þarna vesturaf
skiðasvæðinu er Eldborgin,
Drottningin og Stóra-Kóngsfell-
ið og þar i kring fögur og litrík
eldvörpog stórkostlegar hraun-
traðir. Spölkorn vestar, i
hálendisbrúnni eru Þrihnúkar
og i austasta hnúknum er gatið
fræga sem enginn veit með
vissu hve djúpt er. Fylgirðu
brúninni lengra til S-V kemurðu
að Grindaskörðum, sérkenni-
legum hnúkum og gigum. Þar
um lá hin forna Selvogsgata.
Fyrst er ég gekk yfir Grinda-
skörðin varð ég verulega
snortinn. A göngynni uppeftir
höfðum við lengi veður af
byggðinni á Reykjanesi, og
Reykjavikursvæðinu, sáum
reykinn af álverinu og báta á
sighngu á Flóanum, en þegar
yfir skarðið kom lokaðist
alltieinu þessi sýn og tilfinning-
in varð allt önnur. Dýjamosinn
verður djúpgrænni, hraunið
dekkra, litfar bergsins auðugra
og ljós hveragufan i hliðum
Brennisteinsfjalla skerpir and-
stæður þessa dularfulla lands.
Lengi hafa verið uppi hug-
myndir um að létta á um-
ferðinniá Bláfjallavegi með þvi
að leggja hringveg, fara með
veginn áfram suður heiði. niður
Grindaskörðin, um Flesjur og
Mosa og tengja hann byggðinni
Framhald á 12 siðu
hæð var að dóla fyrir vestan
land óg beinir frá oss öllum hin-
um kröppu lægðum sem venju-
lega þyrpast til okkar frá
Nýfundnalandi.
Og upp rennur fagur sunnu-
dagur og f jölskyldan skellir sér i'
Bláfjöll. Okkursýnist tiltölulega
fámennt i Eldborgargili, a.m.k-
miðað viðf jöldann i Kóngsgilinu
og förum þvi þangað, þvi
byr jendum hentar að hafa rými
i kringum sig. Eldborgargilið er
eiginlega dálitill dalur sem
skerst inni fjöllin með brekkur
við allra hæfi. Framarar hafa
komið sér upp aðstöðu þarna,
dálitlum snotrum skúr og
tveimur lyftum. Til
fyrirmyndarer, að önnur lyftan
er eingöngu ætluð börnum og
byr jendum oger staðsett i þægi-
legri brekku.
. Svo heppilega vildi til að kon-
an og sú hin eldri dóttirin gátu
skipst á að nota skiðin, svo i
raun er það bara ég, sem skiða-
laus er. En hér i hásölum þarf
engum að leiðast. Ég rölti upp
öxlina vestani gilinu og uppfyrir
gilbotninn þar sem eitthvert
kompani er með einkalyftu.
Eldri maður, sem ég seinna
frétti að var hátt á sjötugs aldri,
hoppar úr lyftunni, leggur
sniðhallt i brekkuna svo þýtur i
skara og snækristallar tindra
við stálkanta skiðanna, snýr sér
i brattann og þýtur niður fjallið
og hópur skiðafólks, sem liggur
i sóibaði i dalbolla i miðju fjalli
veifar kappanum glaðlega.
Afram rölti ég upp á brúnir þar
sem sér útaf i allar áttir. Veðrið
er ofsalega gott og skyggnið eft-
ir þvi. Hér þarf ekkert erindi,
nema það eitt að fullnægja
Nokkur orð
umferðabúnaó
Nú fer að styttast til vors, en
þó má búast við þvi að veturinn
eigi sitthvað vantalað við oss
enn um sirn. I minum augum
eru vetrarferðirnar hámark úti-
lifsins, og reyndin er sú að
almenningur er farinn að kunna
miklu betur að meta þennan
árstima til göngu og skiðaferða
en áður. Oft hefur mig þó furðað
hve fólk er vankunnandi að búa
sig út, þótt aldrei hafi verið á
boðstólum fjölbreyttara val af
búnaði. Þær fátæklegu leiöbein-
ingar sem ég set hér fram eiga i
grundvallaratriðum við bæði
vetur og sumar.
Fatnaður
t minum ferðum hef ég að
jafnaði ullarnærföt meðferðis,
og ef ég er ekki i þeim, eru þau i
bakpokanum. Fyrir þá sem illa
þola islensku ullina má geta
þess að prýðileg þunn, norsk
ullarnærföt hafa fengist hér,
m.a. i Ellingsen. Þar utanyfir er
ágætt að vera i bómullar eða
flúnel-skyrtum og svo náttúr-
lega góðri peysu úr islenskri ull.
Yfirhöfuð ætti fólk að forðast öll
gerviefni i ferðafatnaði, og eru
meira að segja utanyfirflikur úr
gerviefnum oft á tiðum mjög
varasamar. Um höfuðföt má
segja að enn sé lambhúshettan
best, en vel má nota prjónahúf-
ur eða skinnhúfur ef hetta er á
úlpunni.
Sem ferðaskó fordæmi ég
strigaskó, i lengri göngur a.m.k.
en gúmmistigvél með stinnum
þykkum sóla geta vel dugað,
sérstaklega að sumarlagi, en að
vetri til er alltaf hætta á að snjór
komist ofani þau og getur þá
verið erfitt að halda á sér hita.
Best er vafalaust að vera á
gönguskóm úr leðri meö stinn-
um munstruðum sóla, en þannig
skór fást i hverri sportverslun,
en að visu nokkuð dýrir.
Oft hefur mér fundist útlent
fólk sem hingað kemur, sér-
staklega þjóðverjar, miklu út-
sjónarsamari og hagsýnari i
búnaði sinum en við heimamenn
á isaköldu landi. Mjög algengt
er tildæmis að þetta fólk klæði
sig i utanyfirbuxur úr ull, sem
eru miklu betri en þessi blönd-
uðu efni sem við notum. Einnig
er algengt að þetta fólk hafi
meðferðis létt gúmmiregnföt,
annað hvort slár eða buxur og
stakk. Við afturá móti notum og
ofnotum hin léttu regnföt úr
gerviefnum sem geta ef litið
reynir á, verið þægileg, en eru
gagnslaus i stórviðrum og hafa
oft valdið þrengingum og slys-
um.
Framhald á 18. siðu
GEVAFOTO!
Myndavélarnar i Gevafoto eru af
öllum stærðum, gerðum og verð-
flokkum. En eitt er þeim sameigin-
legt — þærkunna sitt fag. Góðar og
fallegar ferðamyndir eru tryggðar
með myndavélum frá Gevafoto
ogframköllun á sama stað! Fyrsta
flokks þjónusta og ráðleggingar
sérfræðings á staðnum.
Það er nauðsynlegt að taka
myndavélina með i ferðalagið — en
ekki er lakara ef sjónauki er lika
meðferðis. Þeir eru til i iniklu úr-
vali hjá Gevafoto og með nútima
tækni og japanskri fjöldafram-
leiðslu hefur verðið náðst ótrúlega
langt niður. Sjónaukar frá Denkar
og Konica gera ferðalagið enn
skemmtilegra.
H
F
J/Lusturstrœti 6 Stnu
2 2955