Þjóðviljinn - 27.08.1978, Blaðsíða 12

Tiu íslenskum fulltrúum
var boðið í síðasta mánuði
á Heimsmót æskunnar á
Kúbu. Meðal þeirra var
Róska og Dagbjört Gunn-
arsdóttir formaður Vin-
áttufélags íslands og Kúbu.
Dagbjört: Heimsmótið stóð i
tvær vikur, frá 22. júli til 5. ágúst.
Um 20 þúsund þátttakendur frá
tæplega 130 löndum sóttu mótið.
Eins og nærri má geta var mikið
á döfinni en i megindráttum var
fundarhöldum og pólitiskri um-
ræðu skipt niður i 5 miðstöðvar,
og störfuðu þar nefndir alla daga.
Á hverjum degi voru svo haldnir
ýmsir stuðningsfundir.
Róska: Heimsmótið hófst á
heljarmikilli opnun i Olympiu-
leikastil, þar sem fulltrúar allra
landanna gengu um iþróttaleik-
vanginn i Havanna i stafrófsröö.
Aftast gengu svo Kúbumenn,
gestgjafarnir, en næstsiðastir
voru Austur-Þjóðverjar, sem
voru siðustu gestgjafar, og þá
sovésku fulltrúarnir, en þeir voru
i sérstökum heiðri hafðir vegna
þess, að i landi þeirra var fyrsta
sósialiska byltingin gerð.
Fulltrúar ýmissa landa voru i
skrautlegustu búningum bæði
einkennisklæddir og grimuklædd-
ir, og dönsuðu og sungu og hlaust
af þessu mikil stemmning
Dagbjört: Við ferðuðumst lika
um og skoðuðum ýmsa staði.
Nokkrir fulltrúar okkar skruppu
til Furueyjar, þar sem hið fræga
fangelsi stendur, sem byltingar-
menn Castros voru settir eftir
Mocadoárásina. Eyjan hefur nú
verið skirð Eyja æskunnar.
Róska: Fyrir utan pólitiska
fundi var mikið um alls konar
sýningar, Iistaviðburði og
iþróttasamkomur. Margar þjóðir
voru einnig með eigin sýningar,
Kastró heldur lokaræöuna á Kúbanir samankomnir á útisamkomu á Byltingartorginu I Havanna. Stúlkan fremst á myndinni heldur
Heimsmótinu. (Ljósm. Róska). á fánum með táknmynd heimsmótsins, en i bakgrunni sést I margra hæða stórt veggspjald af félaga
Che. (Ljósm. Róska).
„Kúbumenn leggja adal-
áherslu á framtídina”
þótt við höfum mest séö þær
kúbönsku.
Þarna var lika mikil kvik-
myndahátið, sem hófst á morgn-
ana með umræðum um kvik-
myndagerðarlist, en sjálfar
sýningarnar voru á kvöldin i
þremur kvikmyndahúsum, og
voru tvær sýningar i hverju bió-
húsi. Þarna voru sýndar bæði
leiknar myndir og heimilda-
myndir frá fjölmörgum löndum.
Sérstaklega var þó áhugavert að
horfa á myndir frá vanþróuðu
þjóðunum, sem manni gefst
sjaldan tækifæri á að sjá annars.
Þarna voru t.d. myndir frá
Palestinu, Alsir, ýmsum löndum
Suður-Ameriku og Afrlku og Alsir
og Morokkó. Þarna var lika ein
mynd frá Chile, sem verður mér
sérstaklega minnisstæð: Óðurinn
frá Chile eftir Guzmann, og er
það heimildarmynd, sem fjallar
um valdaránið 1873.
Mér fannst það athyglisverðast
viö kvikmyndaiðnaöinn i þriðja
heiminum, að hann stendur
tæknilega á líku stigi og hjá ís-
lendingum. Munurinn er bara sá,
að þessar þjóöir notfæra sér kvik-
myndina. sem skýrandi
tjáningarform tilað auka skilning
þjóðarinnar á sögu sinni, þjóð-
félagsstöðu og sósialiskri baráttu.
I umræðunum sem, ég minntist á
Róska (Ljósm. IM).
Dagbjört Gunnarsdóttir (Ljósm.
IM).
Þrir Kúbumenn, sem voru tslendingunum innan handar: Túlkurinn
Marta, sem er kennslukona á listaháskóla, þá ónafngreindur yfirmað-
ur búðanna og loks efnaverkfræðingurinn Carmen, sem veitti islensku
sendinefndinni leiðsögu. (Ljósm. Róska).
Rœtt við Rósku og Dagbjörtu Gunnarsdóttur
um dvöl þeirra á Kúbu nú í sumar