Alþýðublaðið - 06.10.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞTÐUBL AÐIÐ
^\MSKlPArj^
ÍSLANDS
Es. Lagarfoss
til Spánar.
Ef ekkert ófyrirsjáanlegt kemur fyrir, ferm-
ir skipið saltfísk í pökkum, seinni hluta nóv-
ember, til þeirra af þessum höfnum, sem
farmur yerður til: Santander, Biibao, Coruna,
Cadix, Valencia, Tarragona og Barcelona. —
Itsifmagiisleiðslur.
StrtmiDnam hefir þegar verið
Weypt á götuæðarnar og menn
sstta eleki að draga lengur að
láta okkur leggja rafleiðslur um
hús sin. Við skoðum húsin og
segjum nm kostnað ékeypis. —
Komið i tima, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. Hiti & Ljó«.
Laugaveg 20 B, Sími S30.
ö.f. Versl. „HIif«
Hrerflsjj, 50 A
Xdik á 80 anra literion. llat
skeiðar og gaflar úr aluminium.
Grunnir diskar (með blárri rönd).
Agœtar útidyratröppur til
aöiu með tækifærisverði á Hverf-
isgötu 16
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
Saumaskapur. Gert við
föt og vent. Nýtt saumað. Lind*
argötu 43 B,
\
Beeta ©g ódýrasta eiían fæst á
Laugaveg 28
Sóður Ofn brúkaður og vel not
hæfur óskastt keyptur. A v. á.
Alþbl. kosfar I kr. á mánuði.
Ritatjóri og •ábyrgðamjaðor:
Ölafur Friðrikason.
Frentimiðlan Gntenberg.
Ivan Turgenlew: Ætkuminnlngar.
Litli lautinantl
Ljúfi engilli
Amor, yndið mitt!
Dansaðu við mig, dúfal
Hann fér að hlægja og söng:
„Lilti lautinantl*
„En — nú má eg ekki eyða tímanum til einskis,"
kallaði hann upp og stökk á fætur — og í sama bili
kom Fantaleone inn méð bréf 1 hendinni.
„Eg er búinn að berja lengi, en þér svöruðuð ekki
svo eg hélt að þér væruð ekki heima," sagði gamli
maðurinn og fékk honum bréfið. „Frá Gemmo.*
Sanin tók við bréfinu — eins og utan við sig, opnaði
það og las. Gemma skrifaði, að hún væri mjög óróleg
út af því, sem fyrir hefði komið 1 gær — og, að hana
langaði mjög til þess að fá að sjá hann strax,
„Ungfrúin er mjög hrædd,* sagði Pantaleone, sem
auðsjáanlega vissi hvað í bréfinu stóð- — „hún bað mig
að fara hingað til þess, að vita, hvað þér væruð að
gera og koma með yður heim til hennarl"
Sanin leit á gamla manninn — og var hugsi. Honum
datt dálitið nýtt í hug. Fyrst fanst honum það hlægi-
legt og hér um bil óhugsandi. . . .
„En þvi gæti það ekki verið?* spurði hann sjálfan
sig. „Pantaleonei* — sagði hann svo upphátt Gamli
máðurinn hrökk við, dró hökúna niður í hálsklútinn og
starði á Sanin. „Vitið þér,“ bætti Sanin við — „hvað
það var, sem kom fyrir 1 gær?*
Pantaleone hneygði sig og sagði: „Jál"
Emil hafði nefnilega sagt hoaram alt saman, strax
þegar þan komu heim.
„Það er gottl Heyrið þér mig nú. Þér sáuð íoringjann
sem fór út héðan fyrir einu augnabliki. Þetta fífl hefir
skorað mig á hólm, og eg hefi tekið móti áskoruninni.
En eg hefi engan hólmgönguvott. Gætuð þér nú ekki
verið hólmgöhguvottur minn?"
Pantaleone kiftist við og lyfti augabrúnunum svo
langt upp að þær hurfu undir hárinu, sem lafði niður
á erinið.
„Er það óhjákvæmilegt að berjast?" sparði.hann loks
a ítölsku, áður hafði hann talað frönsku.
„Já, óhjákvæmilegt. Eg er minni maður eilal*
„Nú, og ef eg ekki vil vera hólmgönguvottur yðar,
þá útvegið þér yður annan?"
„Já vitanlegal*
Pantaleone hneigði höfuðið. „En leyfið mér að spyrja
— herra Sanin — gæti ekki hólmganga yðar orðið
nokkað óþægileg fyrir einn mann?"
„Það hygg eg ekki. En hvað um það — við því verö-
ar ekki gertl*
„Jæja," sagði Pantaleone og hvarf nú alveg niður í
hálsklútinn — „En hvað gerir Klflber?* hrópaði hann
svo alt í einu og'Ieit upp.
„Hann? Vitanlega gerir hann ekki neittl*
„Já* — Pantaleone ypti öxlum. „Eg verð að minsta
kosti að þakka yður fyrir það," sagði hann vandræða-
legur — „að þér þrátt fyrir mlna auðvirðilegu stöðu
hafi álitið mig heiðvirðan mann! Með þvf sýnið þér,
að þér eruð Uka sómamaður. En eg verð að fá tlma
til þess að hugsa um þessa uppástungu yðar.“
„Það er enginn tlmi til þess, góði herra.*
„Já, en eg bið aðeins um eina klukkustund til um-
hugsunar. Það er dóttir velgerðamanns míris, sem þetta
mál hefir spunnist út af, og þess vegna verð eg að fá
tfma tii umhugsunarl En eftir eina klukkustund — eða
ef til vill eftir fjörutíu og fimm mínútur, skuluð þér fá
svarið!"
„Jæja þá bíð egl*
Já, en hvaða svar á eg þá að færa Gemmu?*
Sanin tók papplrsblað og skrifaði:
„Verið alveg óhræddar, ungfrú. Eftir þrjár klukku-
stundir skal eg heimsækja yður. Eg þakka yður fyrir
nmhyggjusemina.*
Hann fékk svo Pantaleone miðann, og hann stakfc
I