Þjóðviljinn - 03.12.1978, Qupperneq 10

10 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 3. desember 1978
Adolf J. Petersen:
Z7mUL
má/
Þar sem list
Þa,& er vetur á jörö, snjór
yfir öllu landi, dálltiö kulda-
legt segja menn og vist er þaö
orö aö sönnu. En þvi er ekki aö
neita, aö þegar jafnfallinn
snjór þekur landiö, þá hefur
þaö sina töfra, sem vekur hjá
manni undursamlegar kennd-
ir til þessarar mjallahvitu
breiöu, sem hefur lagst yfir
kvist og lyng sem auön án lifs
og lita.
Þórhildur Sveinsdóttir frá
Hóli i Svartárdal hefur séö
snjóbreiöuna sem eyöimörk
og kveöiö:
Fellur lauf og bliknar
björk,
biöur dauöinn hljóður.
Nú er oröin eyWmörk
allt sem fyrr var gróöur.
Vetrarnætur eru I reynd
mjög likar hver annarri hvar
sem er á la ndinu; þó eru I þeim
ýmsar myndbreytingar sem
ekki verða duldar. Jón M.
PéturssonfráHafnardal kvaö
um vetrarnótt viö Isafjaröar-
djúp:
Frostiö sprengir
freöna jörö
fjöliin syngja undir,
kólgubólstrar kýfa skörö,
klaka þil um grundir.
Stjörnuhröp viö hafsins
rönd
hugann aö sór toga.
Noröurljósa logabönd
leiftraum himinboga.
Asýnd nætur eins og
þreytt
undir morgun dofin.
Fölur máninn brosir
breitt,
brýst um skýjarofin.
Tvöfalt gler I gluggum húsa,
ásamt hitaveitu, heftir þau
áhrif aö nú sjást frostrósir á
gluggum mjög sjaldan, en
voru algengar áöur fyrr.
Flestum þóttu frostrósir fagr-
ar; þó kuldalegar væru þá staf
aöi frá þeim listræn hlýja sem
vermdi þær tilfinningar sem
menn höfðu fyrir myndlist
náttúrunnar.
Einn af þeim. sem hefur
horft á frostrósirnar sem
myndlist, er Tryggvi Emils-
son og kvaö um þær;
Þegar frostiö finnur staö
og fannir viö mér stugga,
hélugestir hópast aö
heimákaldan glugga.
Sist mér geðjast gestír
þeir
sem guöa helst um nætur;
vil þó gjarnan vita meir
um vertrarkuldans dætur.
Þær eru gegnum frost
og qúk
aö fikra sig heim
aöylnum
og vefa á gluggann
dýran dúk,
dls ir utan úrbylnum.
Eins og rósir knýttar
I krans,
kembdar niöurum heröar,
allarf klæöum keisarans,
kátarog fagurgeröar.
Ersem hrislistblær
um blóm,
blööog greinar titra,
og þó ég heyri engan óm
iþeim stjörnurglitra.
Löngum fannst mér tíf
ogönd
leynast bak viöstráin,
þau sem dauöans dapra
hönd
dregur upp á skjáinn.
Þar sem list er.þarerlif
þvi má furöu vekja,
ef fegurö myndar, mátt
oghlif
má til dauöansrekja.
er þar er líf
En þegaréghorfiá
þennan reit
þankinn veröur hljóöur,
aö finna þareilift fyrirheit
fyrir duftsins gróöur.
Ailarrósirundir kvöld
úti geiminn týnast,
en þessirósakniplin köid
kunna þá listaö sýnast.
Þaö er veðurhljóö á
vetrardegi, menn stynja upp
spurningu eins og; ætli hann
farinú ekki aö lina, og blása
siðan i kaun. Nokkrir láta
ekkert á sig fá, bara berja sér
aö gömlum siö og kveöa viö
raust eins og Magnús J.
Jóhannsson gerir i þessari
visu:
Lifins skoröaö boöorö,
brast,
blómamoröf hrönnum.
Þaö er norðan kuldakast,
klæöist storöin fönnum.
Magnús hefur lika fleira aö
segja:
Grátt þaö löngum gaman er
gengha slóö aö kanna.
Vöku stundum valda mér
vofur minninganna.
Þegaróliöævikjör
eyöa gleöisjóöi
þá er best aðbitaávör,
bölva ögn I hljóöi.
Minn égsvæfióskaeld,
einnig slævitrega;
þegar ævi kemur kveld
kveöéghæfilega.
Björn Jónsson læknir I Alftá
(Swan River) skrifarog segir;
„Já þaö er mikill vandi sem
aö þér steðjar, stööugt aö
halda ollum þessumstökum til
haga, og þá ekki bara stöku
stöku, feöra og fara rétt meö,
draga í efnis og innrætisdilka,
kveöa niöur prentvillu- og
rimvillupúka, og gjöra þetta
svo öllum liki, eins og
þar segir:
Austanlandinn Adolf J
i þeim vanda stendur,
stefjabanda stirfiö hnoö
staöla I vandar hendur.
Þaö kemur fram i bréfi
Björns, aö verkfall skall á i
hans heimabyggð eöa
nágrenni, en þá var hann
einmitt að byrja á lesningu um
Hálfdán svarta. ,,Þar er getiö
um Hálfdán svarta, búk hans
var skipt um f ylki Noregs eins
og kroppi Ósirisargamla”.Um
það er þessi saga:
Herma þaö sagnir af
Hálfdáni svarta
hann brytjaöur var f
marga parta,
sem frægir kcrnkóngar.
Gera skyldi þaö
foldina fr jóva
ogfengjubændur,
uppskeru nóga,
þótt fækkuöu fornkóngar.
„Svona ætti aö fara meö
helvitin i dag, sem bjóöa upp á
óstjórn, veröbólguogarörán”.
Björn seldi silfurvængjuöu
flugvélina sfna; grunlaust er
ekki aö hann sakni hennar,
eins og þessi vísa hans bendir
til:
Stundum fæ ég sting
ihjarta
erstari éguppf loftin blá,
lita get þar ljósrák bjarta
erliöur silfurþotu frá.
Siguröur Guömundsson á
Heiöi i Gönguskörðum, gaf
mörg góö heilræöi og orti
Varabálk; hann var
langa-langafi Björns sem
hefur erft margt gott eftir
þennan forfööur sinn, en i staö
heilræöa gefur Björn hálræöi:
Liföu hátt ogljúgöu smátt,
lofaöu máttinn hæöa,
leiktu dátt, isyndum smátt,
s álinni láttu blæöa.
í rósa-
garðinum
Á jafnréttisöld.
Hinn nitján ára gamli Kevin
Carberry i Streatham i Englandi
fór enga frægöarför þegar hann
réöst inn á kvenmann þar I bæn-
um, ógnaöi honum meö hnif, hirti
af honum fimm sterlingspund og
geröi sig þvlnæst lfklegan til þess
aö kóróna ofbeldiö meö þvi aö
nauöga fórnarlambi sinu. Konan
brá þá viö hart og gaf honun vænt
kjaftshögg, lamdi hann I höfuðiö
meö skó sinum, geröi sig liklega
til að brjóta af honum handlegg-
inn ef hann gæfist ekki tafarlaust
upp og þrammaði siöan meö hann
út á götu og afhenti hann lögregl-
unni.
Morgunblaöiö
Ekki þó umferðarreglur
Menn eru sjálfsagt mismun-
andi elskhugar i bilum, enda
gilda þar aörar reglur en annars
staöar.
Morgunblaöiö
Menningarvandræöi
sjávar
Ég tel heldur litlar lfkur á aö
steinbiturinn hafi ekki haft nægi-
legt æti, heldur fremur aö hann
hafi veriö listarlaus af einhverj-
um orsökum.
Sjávartiöindi
Ekkert má maður.
Sophia Loren stendur I stórræö-
um. Hún hefur nú stefnt ungri fal-
legri Italskri konu fyrir rétt.
Astæöan er sú aö konan hefur i
blööum og timaritum látiö hafa
þaö eftir sér aö hún hafi verið ást-
kona Carlo Pontis árum saman.
Vlsir.
Gerum það á réttum for-
sendum.
Þaö er ömurlegt til þess aö vita
aö fólk okkar lepur þaö eftir Dön-
um aö nota oröalagið aö elskast
um ástlaus kynmök ef svo ber
undir. 1 dönskum ritum hefur
veriö fundiö aö þessari misnotk-
un orösins en hér hefur hún oftar
en einu sinni fengiö inni i sjón-
varpinu. Þó ættu allir aö vi ta aö
elska er tilfinning. Magnea segir
frá sinu fólki og tekur svo til oröa
aö „þau elskast hægt. Njóti
stundarinnar til hins Itrasta”.
Hér heföi hún mátt tala um aö
njótast hægt.
Bókmenntagagnrýni Timans.
Bað hann nokkur
Vill ekki teljast samstarfstákn
rikisstjórnarinnar, sagði Bragi
Sigurjónsson.
Visir.
Af jörðu skaltu upp rísa
..Stjórnin erdauö en útförin fer
fram slðar”
Dagblaöiö
Loks er hann fundinn
Timinn.
SVO X.
PV/gAST , >
F/RAR.
V£RA H&TTlfL
IPWBVRÐlS
SKÍTKASTl Jy
^HVAÖ \
<seRÍR. J
MApu R.
FV^iR j
/
sremMy
f VRIR.AD VU.MUW0W
KOMST EKK!
V 'i siJöPM ! 1
HÆTTO A®
K/TOA Mlé.
f RiB^W 1!
Þinglyndi