Þjóðviljinn - 20.11.1979, Side 15

Þriðjudagur 20. nóvember 1979 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 15
Didier Haudepin i hlutverki sinu i „Hefndin gleymir engum”.
Hefndin gleymir engum
Jean Marin heldur áfram að
hefna sín á þeim sem hann tel-
ur eiga sök á dauða unnustu
sinnar, i franska sakamála-
flokknum „Hefndin gleymir
engum”, sem er á skerminum
i kvöld.
1 öðrum þætti, sem sýndur
var fyrir viku, sagði frá þeim
Trincant-hjónum. Karlinn
hafði haldið framhjá. Þegar
hann hætti þvi kom viðhaldið
óboðið i veislu heim til hjón-
anna og þvingaði Trincant til
að skrifa ávisun. Seinna fór
hann heim til vinkonunnar, en
Sjónvarp
kl. 22.35
þá hafði hún verið myrt. Þar-
með var karlinn lentur i
klandri miklu, en Jean Marin
hafði hefnt sin.
Nú eru eftir þrir af þeim
fimm, sem voru farþegar i
flugvélinni foröum.
— ih
TÓNLIST FRÁ
VÍETNAM
Askell Másson hefur um
nokkurt skeið verið með þætti
i útvarpinu sem nefnast
Þjóðleg tónlist frá ýmsum
töndum. t kvöld verður
útvarpað fyrri þættinum af
tveimur um tónlist frá
Vietnain.
Þjóðleg tónlist i Vietnam er
gifurlega fjölbreytt, sagði
Askell. Þar ber aöallega á
einkennum frá tónlist
Kinverja, en einnig er þar að
finna sterk áhrif frá tón-
listJapana, Kóreumanna,
Mongóla og Indverja. I
Vietnam hafa þróast mjög
merkileg afbrigði af hljóð-
færum sem tfðkast i öllum
þessum löndum, og kynni ég
nokkur þeirra i þættinum.
1 þessum fyrri þætti mun ég
aðallega fjalla um hirðtónlist
Vietnama, ásamt sigildri leik-
hústónlist þeirra, en báðar
þessar tegundir tónlistar eru
að hverfa, og eru mjög litiö
iökaðar i Vietnam i dag.
1 siðari þættinum mun ég
svo f jalla um alþýðutónlist og
sigilda tónlist. Þess má geta,
að tónlist i Vietnam má skipta
gróflega i þrjá hluta: Alþýðu-
tónlist, sigilda tónlist og hirð-
tónlist. Þessar þrjár tegundir
tónlistar skiptast, siðan i mjög
margar greinar, svo sem

• *
<
Askell Másson kynnir tónlist
frá Vietnam.
Útvarp
kl. 22.15
sorgartónlist, skemmtitónlist
og leikhústónlist, svo eitthvað
sé nefnt, sagði Askell að lok-
um.
— ih
Þjarmað að
f ramb j óðendum
Nú er að færast hiti i leikinn,
enda nálgast kosningarnar óð-
fluga. í kvöld og annað kvöld
leggja franibjóðendur undir
sig skerminn i þáttunum
„Setið fyrir svörum” sem
ómar Itagnarsson stjórnar.
— Ég er eiginlega bara
varðhundur þarna — sagði
Ómar. — Ég á að sjá um að
öllum sé gert jafnhátt undir
höföi, allir fái jafnlangan tima
og að spurningarnar séu
spurningar, en ekki ræður.
Nöfnum þeirra, sem þátt
taka i umræðunum, verður
haldið leyndum fram á siðustu
stund. 1 kvöld verða það full-
trúar Alþýðubandalagsins og
Sjónvarp
kl. 20.35
Alþýðuflokks, en annað kvöld
fulltrúar Sjálfstæðisflokks og
Framsókni'r. Talsmenn hvers
flokks sitja íyrir svörum i 30
minútur, en spyrjendur verða
til nefndir af andstöðuflokkum
þeirra. Aðeins talsmenn
þeirra fjögurra lista, sem
bornir eru fram i ölium kjör-
dæmum, fá að vera með i
þessum spurningaleikjum.
— ih
Hringið í síma 8 13 33 kl 9-5 alla virka
daga eða skrifið Þjóðviljanum
Síðumúla 6, 105 Reykjavík.
frá
lesendum
Snúumst gegn leiftursókní
r
„Þegar aðrir þenja kjaft, þá
vil ég tala lika” — sagði Káinn
forðum, og sama hugsa ég og
fleiri hinir gömlu gigtarskrokk-
ar.
Nú i háskammdeginu er geng-
ið til Alþingiskosninga, en á
meðan lafir við völd vesæl lepp-
stjórn ihaldsins og undirbýr
jarðveginn i þeirri von að það
fái völdin, en „ekki er nú sopið
kálið þótt i ausuna sé komið.”
En vera mætti að von sú brygð-
ist, ef þjóðin heföi vit á að forða
sér frá þeim háska.
thaldiö var eitt sinn við
stjórnvölinn nær þvi 3 kjörtima-
bil og hafði kratana sem hækju
og gaf sjálfu sér hið virðulega
nafn „viðreisnarstjórn”. Ekki
fékk sú stjórn svo nauman tima
að hún gæti ekki bætt eitthvað
úr þvi sem aflaga fór. En hver
var svo viöskilnaðurinn?
Skuldasöfnun fram úr öllu
hófi, fólksflótti i stórum sil og
atvinnuleysi sem mest mátti
verða. Ekki efast ég um að
menn hafi tekið eftir hvernig
málflutningur aðalmálgagns
ihaldsins, Morgunblaðsins, hef-
ur verið. t hvert sinn er það
lendir i stjórnar andstöðu
er það orðið svo eldheitt verka-
lýðsblað sem mest má vera, en
sé það i stjórnarandstöðu kveð-
ur við annan tón. Þá skal skór-
inn ofanaf verkalýðnum og hann
plokkaður sem mest má verða.
Er hægt að vera falskari en
þetta?
Ekki skal ég trúa þvi fyrr en
ég tek á, að aldraö fólk og ör-
yrkjar séu búnir að gleyma
þeirri kjarabót sem Alþýðu-
bandalagið veitti okkur undir
forystu Magnúsar Kjartansson-
ar, sem þá var tryggingamála-
ráðherra, og við fáum aldrei
fullþakkað.
Hinir svonefndu vasapening-
ar okkar voru greiddir siðast i
september og voru þá 40.800
krónur. Þetta er að visu mikil
upphæö, en dýrtiðin er mikil og
við þurfum nú bæði föt og skó á
meðan við höfum fótaferð og
upphæð þessi á að endast i 3
mánuði og þarf allrar aögátar
með ef duga skal eftir þvi veröi
sem á öllu er og hrekkur tæpast
til, þeim sem tóbaks neyta þó
litið sé.
Nú hefur bæði heyrst og sést
að uppvakningar ihaldsins væru
farnir að boða leiftursókn gegn
lifskjörum manna um munu það
vera verkalýður, aldraöir og ör-
yrkjar sem sókn þeirri verður
harðast beitt gegn ef að vanda
lætur. Ekki má styggja hina
riku, þá getur fylgið veriö i
voða.
Gegn leiftursókn þessari
verður fólkið að snúast með öfl-
ugri gagnsókn svo að drauga-
fylkingunni verði makleg ráðn-
ing veitt, svo að munaö verði
lengi. Þeir hafa aldrei ferið tal-
in nein þjóðarprýði. Og þaö get-
um við gert meö þvi einu aö efla
af öllum mætti Alþýðubanda-
lagið á komandi kjördegi þó
kaldur vetur blási. Fram til sig-
urs, félagar allir!
Hveragerði 15.-ll.-’79
Gamli
Við njótum
betur þess
sem við
skiljum
„Þjóðviljalesandi og sannur
sósialisti” skrifaði sl. laugardag
i dálkinn athugasemd við
orðaiag lnghásá iþróttasiðu þar
sem hann talur um „fimleika-
langhunda sjónvarpsins”. Vil ég
taka undir með honum, að svo
sannarlega er ekki ástæða til að
atyrðast út i þaö, þá sjaldan að
eitthvað annað er sýnt i iþrótta-
þáttum sjónvarpsins en þessi
eilifi fótbolti, handbolti og
körfubolti.
Einmitt iþróttir eins og
fimleikar, listhlaup á skautum
og fleira þessu skylt höfða mjög
til almennings sem sýningar-
atriði og eru enda þakkarvert
sjónvarpsefni og vinsælt mjög
viða um lönd. En þegar IngH
svarar þvi til, að hann og
margir aðrir séu orönir leiðir á
að sitja yfir stöðluöum æfingum
fimleikamanna hefur hann
mikiö til sina máls. En þar er
fyrst og fremst við stjórnendur
islensku sjónvarpsþáttanna að
sakast, sem ekki láta fylgja
myndunum neinar skýringar,
þannig að allflestir islenskir
sjónvarpsahorfendur hafa litla
hugmynd um hvaö er verið að
gera, þótt margt af þvi sem sýnt
er sé augnayndi. Aðrar stöö ;ar
láta þetta ekki henda. Þar er
útskýrt hvað fram fer og fólk
lærir að gera greinarmun á þvi
sem vel er gert og þvi sem
miöur fer. Eins þekkir það
umferð skylduæfinga
(staðlaðra) og frjálsu
umferðina, þar sem vissulega
þurfa að koma fyrir ákveönar
listir, en iþróttamaöurinn
byggir upp röðina og
„sýninguna” eftir eigin höfði
(og þjálfara sins) oft við tónlist
sem hann velur sér. Þetta á lika
við um listskautalþróttina, sem
allir hafa gaman af að sjá, en
hefðu enn meiri ánægju af ef
þeir fengju skýringar og lærðu
smámsaman sjálfir að gera upp
á milli keppenda.
Astæðan fyrir að handbolti og
fótbolti njóta vinsælda sem
sjónvarpsefni er m.a. hve
margir skilja hvað þar er að
gerast. Sama gildir um aðrar
greinar, en þar hefur sjónvarpið
brugðist uppfræðsluskyldu
sinni.
-vh.
Margrét Guðmundsdóttir leikari varð fyrir barðinu á okkur á laug-
ardaginn.