Þjóðviljinn - 10.01.1980, Blaðsíða 15

Fimmtudagurinn 10. janúar 1980. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 15
Reyk j avíkurpistill
Eggert Jónsson borgarhag-
fræöingur heldur áfram með
Reykjavikurpistla sína i út-
varpinu i kvöld. Pistill dagsins
er beint framhald af slðasta
pistli, sem fluttur var 13. des.
s.l. og fjallaði um þarfir sveit-
arfélaga, sem hafa verður i
huga vift gerð fjárhagsáætlana
fyrir árið.
Þeir sem láta sig hag borg-
arinnar einhverju varða ættu
tvimælalaust að sperra eyrun
oghlusta á Eggert. Þetta gild-
ir um fleiri en Reykvikinga.
Megintilgangur pistlanna er
nefnilega að sýna fram á
tengslin milli Reykjavikur og
Útvarp
kl. 22.40
annarra sveitarfélaga, mikil
vægi þéttbýlisins fyrir dreif-
býlið.'Þettbýlið annast ýmiss-
konar þjónustu fyrir dreifbýl-
ið, og er mikilvægt aö menn
þekki til þessara hluta áður en
þeir byrja að skamma höfuð-
borgina fyrir að mergsjúga
dreifbýlið. I pistlum Eggerts
er saman komið mikið af
gagnlegum upplýsingum, sem
erfitt er án að vera i umfjöllun
um þessi mál.
Ungverskir tónleikar
í kvöld verður útvarpað
beint úr Háskólabiói fyrri
hluta tónleika Sinfóniuhljóm-
sveitar tslands. A efnis-
skránni eru tvö verk: Dansa-
svita eftir ungverska tón-
skáldið Béla Bartdk og Fiðlu-
konsert I a-moll op. 53 eftir
Tékkann Antonin Dvorák.
Stjórnandi hljómsveitarinn-
ar er Ungverjinn Janos Furst
og einleikari á fiölu er landi
hans György Pauk.
Béla Bartók (1881-1945) var
pianóleikariog samdi mikið af
verkum fyrir pianó, en einnig
fyrir hljómsveitir. Hann er
þekktastur fyrir tónverk sem
Útvarp
kl. 20.30
sækja mikið til miðevrópskra
þjóðlaga, enda varhann mikill
unnandi og safnari þjóðlegrar
tónlistar. Antonin Dvorák
(1841—1904) var eitt stærsta
nafnið i tékkneskri tónlist á
nitjándu öld. Þekktustu verk
hans eru sinfónian Frá nýja
heiminum, slavnesku dans-
arnir, húmoreskurnar og trú-
arleg tónlist eins og Stabat
Mater, Te Deum og Requiem.
Kiistalsstúlkan
tJtvarpsleikrit vikunnar
verður flutt I kvöld og heitir
„Kristalsstúlkan”. Höfundur
þess er Edith Ranum, en þýð-
inguna gerði Torfey Steins-
dóttir. Með hlutverkin tvö fara
Margrét ólafsdóttir og Þór-
unn Magnea Magnúsdóttir.
Flutningur leiksins tekur
röskar 50 minútur.
Nina Wéide, „kristalsstúlk-
an”, hefur veriö fræg leik-
kona.Ennúer hún ekki lengur
ung og falleg og þar að auki á
góðri leið með að verða
drykkjusjúklingur. Móðirin
hefur boðið fyrrverandi kær-
asta Nínu, sem nú er frægur
leikstjóri, til miðdegisverðar,
i von um að dóttir hennar geti
Útvarp
kl. 21.05
tekið þráðinn upp að nýju. En
oft fer sitthvað á annan veg en
menn ætla.
Edith Ranum er þekkt fyrir
barnaleikrit sin I Utvarpi, bæði
i heimalandi sinu, Noregi, og
annarsstaðaráNorðurlöndum.
Hún hefur einnig skrifað saka-
málaleikrit og nokkrar skáld-
sögur i þeim dúr. Arið 1975
hlaut hún 1. verölaun i leik-
ritasamkeppni fyrir „Kett -
linginn” en það var jafnframt
fyrsta útvarpsleikrit hennar.
Béla Bartók
Margrét ólafsdóttir leikur
móðurina.
Þórunn Magnea Magnúsdóttir
leikur dótturina.
Antonin Dvorák.
Hringið í síma 8 13 33 kl. 9-5 alla virka
daga eða skrifið Þjóðviljanum
Síðumúla 6, 105 Reykjavík
Sinum aug-
um lítur hver
á silfrið
Þessi málsháttur kom fram
i hugann þegar ég las greinar i
Þjóöviljanum eftir Jan Myrdal
um það sem hann sá og heyrði I
Kampiítseu. En nokkru áður
hafði ég séð og heyrt I sjónvarpi
frásögn enskrar sendinefndar
sem farið hafði til sama lands.
Varla mun hægt að hugsa sér
andstæöari lýsingar á sama
fyrirbæri.
Enska nefndin kemur að
landi, sem lagt hefur verið I
rilst, jafnvel höfuðborgin er
sýnd mannlaus og eydd, og það
sem sást af fólki eru deyjandi
vesalingar, matar-og klæölaus-
ir. Og raunar þeir einu sem
rétta þeim hjálparhönd eru
Vietnamar, sem eru að hjálpa
þeim af fátækt sinni. Og þeir
einu sem eru reisu færir eru i
hjálparstöðvum þeim sem Víet-
namar hafa komið upp.
Hjá Myrdal kveður við allólik-
an tón. Þarna hafði verið fyrir-
myndar velferöarriki sem Viet-
namar réðust inn I á þvi ári 1979
af alkunnri ofbeldishneigð og
strádrápu fólkið og eyðilögðu
allt sem þeir komu höndum yfir,
svo þeir sem ekk.i voru drepnir
strax veslast nú upp af matar-
og klæöleysi.
Ekki ber nú sögunum íam-
an, og hverju á svo að trúa'?
Reyndar var nú búið að
básúna þaðút um allan heim að
i Kampútseu rikti hin mesta
óöld og harðstjórn, og fólkið úr
borgunum hefði verið rekið út á
land og ýmist verið deytt eða
skiliö eftir allslaust og sett á guð
og gaddinn, eins og sagt var að
sumir Islendingar settu búpen-
ing sinn.
Myndir þær sem enska nefnd-
in sýndi frá auöum og eyddum
borgum bentu til aö verið gæti
að þessar fregnir gætu haft við
einhver rök að styðjast. Og
reyndar tæpir Myrdal á þvi að
eitthvað hafi verið um þennan
flutning að ræða, en helst að það
hafi verið til aö bjarga fólkinu.
Erfitt er aö trúa þeirri mynd
sem Myrdal dregur upp af Viet-
nömum i grein sinni. Að þjóð
sem áratugum saman hefur
veriö i stöðugu striði við útlend-
ar ofbeldis- og árásar-þjóðir, til
að verja sjálfstæði sitt, — fyrst
Frakka og sibar Kana, — fari
strax og hún er búin aö reka sið-
asta og versta árásaraðilann af
höndum sér, og flest sár árásar-
striðanna ógrædd, fari aö ráðast
aðósekjuá nágranna sinn til aö
búahonum sömu örlög og henni
voruhuguð, af útlendum ofbeld-
ismönnum. Slíkt virðist vart
hugsanlegt.
En hitt er ekki fjarri sanni að
ætla, að þeir færu til hjálpar
þeim hreyfingum i grannriTii,
sem risu upp til að losa sig við
illa og óþolandi harðstjórn, ef
um slikt hefurveriöaö ræöa, og
þaö virtust allar fréttastofur
heims vera orðnar sammála um
að væri. Hraðhentir ætlar
Myrdal að Vietnamar hafi ver-
ið, ef þeir hafa átt að geta á
nokkrum vikum tæmt höfuð-
borgina af öllu lifandi og hrakið
fólkið i hungurdauðann og skilið
eftir hvitar og berar beina-
grindur manna I haugum, eins
og ensku myndirnar sýndu.
Slikt gerist ekki á nokkrum
mánuöum og ekki á einu ári.
Þessar tværfrásagnir eru svo
• andstæðar að þar verður vart
gerð brú á milli. Sennilega upp-
lýsa síðari timar hvor frásögnin
er nær sannleikanum um þá at-
burði sem eru aö gerast i þessu
. hrjáða landi.
En þar til þaö verður, mun
, hver trúa þvi sem hann telur
liklegra I þessum frásögnum.
G.H.
Sending að sunnan
(Lag: Vertu hjá mér Dísa)
Landið okkar skartar í Ijóma Nató vafið
og lýðræðisins þrenning er studd af varnarher.
Og sendingin er komin að sunnan yfir hafið,
við sjáum hana fólgna í kjarnaoddum hér. t