Þjóðviljinn - 06.05.1980, Blaðsíða 6

6 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriftjudagur 6. mal 1980
Söluskattur af leiksýningum
og tónleikum felldur niður
Ragnar Arnalds fjármálaráftherra gaf I gær út regíugerft, þar sem
söluskattur af leiksýningum og tónleikahaldi er felldur niftur.
Reglugerft þessi er um breytingu á reglugerft nr. 169/1970 um sölu-
skatt. Samkvæmt 5. grein reglugerftarinnar fellur niftur söluskattur af
aögangseyri aö leiksýningum og tónleikum, enda séu skemmtanir
þessar ekki i tengslum viö annaö skemmtana- eöa samkomuhald.
I greinargerö meö þessari nýju reglugerö segir m.a.: ,,A seinasta ári
var felldur niöur söluskattur af leiksýningum áhugaleikfélaga i sam-
ræmi viö ályktun Alþingis. Hæpiö viröist aö gera mun á sýningum
áhugaleikfélaga og atvinnuleikhúsa og ógerningur í framkvæmd aö
draga skýr mörk þar á milli, en einnig er ljóst, aö atvinnuleikhúsin eiga
viö mikla fjárhagsöröugleika aö striöa um þessar mundir. Málverka-
sala er ekki söluskattsskyld og heldur ekki aögangseyrir aö mynd-
listarsýningum, en rithöfundur fá sérstakar fjárveitingar vegna sölu-
skatts af veröi bóka. Þessi ákvöröun horfir þvi til samræmis, enda
viröist eölilegast aö skattleggja ekki innlenda menningarstarfsemi”.
— eös
Oddur Björnsson,
leikhússtjóri á
Akureyri:
Afgerandi
spor í
rétta átt
,,Ég hoppa næstum upp I sæt-
inu, ég er svo glaöur,” sagöi
Oddur Björnsson leikhússtjóri
Leikfélags Akureyrar. „Auftvitaft
heffti átt aft vera búiö aft þessu
fyrir löngu.”
Oddur sagöi aö þetta væri eitt
af þeim málum sem lengi heföu
veriö á oddinum hjá LA. Þeim
heföi alltaf þótt þaö kjánalegt aö
vera aö skila rikisstyrknum til
baka i formi söluskatts. Oddur
sagði aö á siöasta ári heföi Leik-
félag Akureyrar greitt nálægt 10
miljónum króna i söluskatt.
„Þetta er mjög afgerandi spor i
rétta átt,” sagöi hann.
„Rekstrargrundvöllur hefur ekki
verið fyrir hendi hér. Þaö er dýrt
aö reka atvinnuleikhús og ekki
Sigurður Björnsson,
framkvœmdastjóri
Sinfóniunnar:
Lyftistöng
„Ég fagna þvi aö söluskattur af
tónleikahaldi skuli felldur niöur,”
sagöi Siguröur Björnsson fram-
kvæmdastjóri Sinfóniuhljóm-
sveitar Islands. „Þetta er lyfti-
stöng fyrir hljórnsveitina og sjálf-
sagt fyrir allt listalif i landinu.”
— eös
Oddur Björnsson: AUtaf verift
kjánalegt aft skila rikisstyrknum
aftur f formi söluskatts.
siöur fyrir noröan en annars
staöar. Þetta er litið samfélag
hér. Bærinn hefur veitt nokkuö
riflegan styrk, en hann hrekkur
ekki fyrir lágmarksrekstri. Nú er
veriö aö kanna hvernig tryggja
megi leikfélaginu rekstrargrund-
völl I framtiöinni. Og þótt niður-
felling söluskatts sé ekki nóg fyrir
okkur, þá er þaö mjög I rétta átt.”
— eös
Sigurftur Björnsson: Fagna þvf
aft söluskattur er felldur niftur.
Sveinn Einarsson: Höfum barist
fyrir þessu lengi.
Sveinn Einarsson,
Þjóðleikhússtjóri:
Mikil
gleðitiðindi
„Þetta eru mikil gleftitlftindi,"
sagði Sveinn Einarsson Þjófticik-
hússtjóri. „Vift höfum barist fyrir
þessu lengi. Söluskattur hefur
veriö felldur niöur á ýmsum öftr-
um greinum menningarmáia eöa
rennur i sjóöi til styrktar menn-
ingarmálum. Búift var aft felia
niftur söluskattinn hjá áhugaleik-
urum, þannig aft vift vorum aft
vona aft þetta mundi koma þessa
dagana.”
Sveinn sagöi aö niöurfelling
söluskattsins heföi ekki áhrif á
* miöaveröið, þaö væri svo lágt fyr-
ir. Miöaverö Þjóöleikhússins er
visitölubundið og er nú lægra en I
öörum leikhúsum. „Viö höfum
reyndar haft þá stefnu aö spenna
miöaveröiö ekki of hátt, þannig
aö fólk þyrfti ekki aö hætta aö
sækja leikhús af peningaá-
stæöum,” sagöi Þjóöleik-
hússtjóri.
— eös
Jón Júiiusson: Stórkostlegt, en þó
vantar mikift á hjá Alþýöuleik-
húsinu.
Jón Júliusson, fram-
kvæmdastjóri Al-
þýðuleikhússins:
Stórt spor
fram á við
„Þetta er stórkostlegt,” sagfti
Jón Júliusson framkvæmdastjðri
Aiþýftuleikhússins er vift sögöum
honum aö búift væri aft fella niftur
söluskatt af leiksýningum.
„Þetta hefur mjög mikið aö
segja, en auövitaö ekki allt,”
sagöi Jón. „En þetta gæti munaö
nokkrum tugum miljóna fyrir
okkur, miöaö viö þá aösókn sem
var t.d. I fyrra og framan af i vet-
ur.”
Jón sagöi aö engu aö siður vant-
aöi mikiö á ef borga ætti öllum
laun i Alþýöuleikhúsinu. „Viö
höfum greitt fyrir æfingar og
sýningar, aö visu töluvert lægri
laun heldur en hin leikhúsin.
Annaö og meira þarf þvi aö koma
til I framtiöinni, en engu aö siöur
er þetta sport fram á viö,” sagöi
hann.
Alþýöuleikhúsið fær nú um 10
miljóna styrk frá riki og borg og 1
miljón frá Dagsbrún.
— eös
Ragnar Arandls: Afteins eitt svift
menningarstarfsemi eftir.
Ragnar Arnalds,
fjármálaráðherra:
Löngu
tímabær
breyting
„Ég held aft þessi breyting sé
óhjákvæmileg og löngu tima-
bær”, sagfti Ragnar Arnalds fjár-
málaráftherra I samtali vift Þjóft-
viljann i gær. „Flestir þættir
menningarstarfsemi eru undan-
þegnir söluskatti og Iþróttaiftkun
raunar lika. Þaft er bráftnauftsvn-
legt til aft styrkja menningar-
starfsemi I landinu aft leiksýn-
ingar og tónleikahald sé undan-
þegift söluskatti.
Þaö er vitaö aö Leikfélag Akur-
eyrar og leikhúsin i borginni
standa illa aö vigi fjárhagslega og
þaö veitir þvi ekkert af aö gera
þessa bragarbót”.
Ragnar sagði ennfremur, aö nú
væri aöeins eitt sviö menningar-
starfsemi eftir, sem ekki væri
undanþegiö söluskatti, en þaö eru
kvikmyndasýningar. „1 þvi sam-
bandi vil ég minna á, aö innlendar
kvikmyndir sem skila ekki
hagnaöi, njóta þess að sölu-
skattur er felldur niöur”, sagöi
ráöherrann. „Hinsvegar teljum
viö rétt, a.m.k. fyrst um sinn, aö
söluskattur sé greiddur af þess-
um kvikmyndasýningum og ef
hagnaöur veröur af framleiöslu
myndarinnar renni söluskattur-
inn óskertur I kvikmyndasjóö.
Það mun gilda t.d. um þessar inn-
lendu kvikmyndir sem hafa verið
frumsýndar nú I vetur og veröur
mjög veruleg búbót fyrir kvik-
myndasjóö. En vegna þess aö
kvikmyndasýningar geta veriö
talsvert gróöafyrirtæki, er eöli-
legra aö hafa þennan háttinn á, aö
velheppnaðar innlendar kvik-
myndir komi annarri kvik-
myndagerö aö gagni”.
— eös
MINNING:
Nanna Sveinsdóttir
Fœdd 20. sept. 1908 — Dáin 24. april 1980
Hún var sumarsins barn. Oft
kom hún og sagöi mér fréttir af
vorinu. Þarna haföi hún séö lóu,
hér nýútsprunginn fifil eöa þá —
að þrösturinn var farinn aö gera
sér hreiöur f garöinum, hún sjálf
farin aö róta 1 beöunum. Þaö var
tilhlökkun i þessum frásögnum.
Nú kvaddi hún meö sumarkom-
unni, dó hljóölega aö morgni
sumardagsins fyrsta eftir þunga
sjúkdómslegu. Aöeins mánuöi
fyrr kom hún heim frá Frakk-
landi til aö njóta samvista viö vini
og ættingja siöasta spölinn.
Samverustundimar uröu aöeins
heimsóknartímar á sjúkrahúsi.
Samt þykist ég vita, aö hún hafi
ekki til einskis lagt á sig erfitt
ferðalag heim, þvl vinimir og
fjölskyldan voru henni mikils
viröi.
Eftir sitjum viö og trúum þvi
vart, aö viö eigum aldrei framar
eftir aö eiga stund meö Nönnu
frænku, sem var svo kát og fjörug
og svo ungleg, aö aldur hennar
gleymdist ævinlega, enda skoöaöi
hún heiminn opnum augum hins
síunga og gat oft sagt frá kostu-
legum hlutum og atvikum, sem
alveg höföu fariö framhjá okkur
hinum.
Nanna Sveinsdóttir fæddist i
Hafnarfiröi 20. september 1908,
dóttir Vilborgar Þorgilsdóttur og
Sveins Arnasonar fiskmatsstjóra,
fluttist meö þeim til Seyöisf jaröar
á ööru ári og ólst upp austur þar á
glaöværu og gestkvæmu heimili.
Systurnar fimm, allar tengdar
nánum böndum. Nanna var
þeirra næstyngst. Hún giftist
Birni Halklórssyni verkstjóra og
áttu þau einn son, Svein Björns-
son viöskiptafræöing, sem nú
starfar sem viöskiptafulltrúi vift
sendiráö Islands I Paris. Björn
fórst af slysförum i blóma lifsins
og var þaö mikiö áfall fyrir
Nönnu, en sonur hennar reyndist
henni sú stoö og stytta sem aldrei
brást. Voru þau mæögin mjög
samrýmd og áttu saman heimili
alla tiö siöan, nú siöast i Paris
vegna starfa hans þar.
Nanna var ákaflega bundin
fjölskyldu sinni og man ég vart þá
helgi 1 uppvexti minum hjá afa og
ömmu aö þau hjónin og sonur
þeirra svo og móöir min og systir
sem meö þeim bjuggu um langt
skeiö, kæmu ekki I heimsókn. Var
þá oft glatt á hjalla, tekiö i spil og
fariö I leiki viö okkur krakkana.
Þar var Nanna 1 essinu sinu og
þess nutu ekki aöeins ég og minir
jafnaldrar I fjölskyldunni, heldur
einnig og ekki siöur okkar börn,
sem hlökkuðu tilaö komast I jóla-
og fjölskylduboöin til Nönnu, sem
aldrei þekkti neitt kynslóöabil I
þessu efni og ávallt gætti þess, að
allir væru meö i öllu og nytu sin.
Best var þó, aö ekki sist börnin
fundu, aö þarna var engin upp-
gerö á ferö, þaö var ekki veriö aö
gera þetta bara fyrir þau, enginn
skemmti sér innilegar en Nanna
sjálf, hvort sem um var aö ræöa
barnalegustu leiki meö þeim allra
yngstueöa flóknari spil meö þeim
eldri. Leiftrandi fjöriö hennar
hlaut aö smita okkur hin og
ógleymanlega fyndnar voru
margar lýsingar hennar á ýmsu
sem fyrir augu bar og uppá kom á
ferðum hennar erlendis, sem hún
stundaöi mikiö siöari árin og
haföi yndi af.
Slöasta lengri samvera okkar
Nönnu var reyndar stund tregans
er viö hittumst á sl. vori I Eng-
landi til aft kveöja hinstu kveöju
yngstu systur hennar, Gyöu, sem
var henni einkar kær og Nanna
hafði veriö yfir siöustu vikurnar.
Þrátt fyrir sorgina stóö hún sterk
og keik og ekki óraöi mig fyrir þvi
þá, aö ekki liöiö áriö áöur en sami
sjúkdómur legöi hana sjálfa aö
velli.
Aö leiöarlokum skal samferöin
þökkuö. Orö eru fátæk, en minn-
ingin vermir. Þaö mun hún einnig
þeim sem nú eiga sárt um aö
binda, Svenna, Helgu og systr-
unum tveim, sem eftir lifa, Ragn-
heiöi og Unni.
Vilborg Harftardóttir