Þjóðviljinn - 28.06.1980, Blaðsíða 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 28.-29. júnl 1980.
AF SVAÐILFÖRUM
í SÓLARLÖNDUM
Það er margt sem mér finnst undarlegt og
skrítið í lífinu og tilverunni og þó einkum það
sem viðkemur mannskepnunni. Ég held að ég
hafi raunar alla tíð átt auðveldara með að
skilja ferfætlinga.
Eitt af því.sem ég hef til dæmis aldrei skilið,
er mikill áhugi margra á því að tefla á tvær
hættur, þegar þeir eiga f rf í vinnunni.og fara í
svokallaðar svaðilfarir.
Þannig hafa margir góðir menn orðið úti
bæði á suður- og norðurpólnum,drukknað á
hafsbotni við tilgangslausa köfun ofan í djúp
hafsins, kafnað á hæstu f jallstindum vegna
súrefnisskorts, hrapaðfyrir björg, týnst f hafi
í hnattsiglingu á róðrarbátum, dottið úr körf-
unni á loftbelgjum og orðið tígrisdýrum og
mannætum að bráð í tilgangslausum göngu-
túrúm um svartasta myrkviði annarlegra
sólarlanda.
Að þessu leyti eru íslendingar ekkert frá-
brugðnir öðrum mönnum. Þeir hafa löngum
haft mikla unun af hrakningum, vosbúð og
svaðilf örum og nú síðast í sólarlöndum, þó að
þeir séu þar að vísu ekki á tígrisdýraveiðum
eins og heldrimenn siðmenntaðra þjóða.
Þeir.sem tök hafa á því að láta eftir sér svo
sem eina svaðilför eða tvær í sumarfríinu
sínu, láta það að sjálfsögðu eftir sér, en hinir
verða að láta sér nægja reykinn af réttunum,
afla sér lesefnis um hrakninga hinna, sökkva
sér í litríkar f rásagnir og taka með þeim hætti
þátt í ævintýrum of urhuganna. Því hrikalegri
sem mannraunirnar eru þeim mun betra.
Helst þurfa allir að drepast.
Áður voru þetta bókmenntir um örlög
manna, sem étnirvoruaf Ijónum, tígrisdýrum
og mannætum, frásagnir af ægilegri vosbúð
og hrikalegum stórslysum, skriðuföllum og
snjóflóðum/hrakningum á heiðarvegum og
svona mætti lengi telja.
Nú virðast dagblöðin afturámóti hafa tekið
við þessari bókmenntagrein, þannig að hrakn-
ingafrásagnir og mannrauna eru nærri dag-
legt brauð á útsíðum sumra þeirra.
Ef marka má blöðin þá virðast ferðir ís-
lendinga til sólarlanda undantekningalítið til-
heyra þeirri tegund ferðalaga sem að framan
er lýst.
Björgunin við Látrabjarg virðist hreinn
barnaleikur í pollagalla miðað við sumarfrí í-
sólarlöndum.
Á forsíðu Vísis um daginn segir frá hópi,
sem borgaði ferðaskrifstofu Sambands ís-
lenskra samvinnufélaga hálfa miljón á kjaft
fyrir að fá að vera í þrjár vikur í Rímíni á
Italíu, og,ef marka má forsíðugreinina, þá er
það Ijóst að engar mannlegar verur, nema ís-
lendingar.hefðu lifað af þær hörmungar, sem
þetta volaða fólk varð að þola.
Fyrst var því kastað útúr rútubíl á miðri
götu í Rímíni, síðan hafði þessum vesalingum
verið lofað að þeir fengju að gista í frí-
múrarahöllinni á staðnum, en hún reyndist þá
vera bátaskýli og þar að auki, eins og segir
orðrétt: „lokað með lás og slá". Loks virðist
þessu veglausa fólki hafa verið komið fyrir í
einhvers konar sæluhúsi eða leitarmannakofa
með þrjú teppi fyrir sex manns. Þar mun
hópurinn hafa þurft að nota aldagamla ís-
lenska — ekki alveg óskemmtilega — aðferð
til að halda á sér hita. Daginn eftir var þeim
síðan komið f yrir í einhvers konar höll (gott ef
ekki fiskhöll), þar sem kamrarnir voru í
maski, enginn hiti, og svo loksins, þegar raf-
magnsofn fékkst og var settur í samband.þá
sprakk, ég held helst, höllin í loft upp.
Þetta minnir mann nú á Höll sumarlands-
ins.
Svo tók það eiginkonur eiginmanna farar-
innar þrjár vikur að þrífa til í höllinni og þá
var sumarfríið búið.
Ein hjónin lentu í saggafullum kjallara, þar
sem sjálft þarfaþingið, dívaninn,var aðeins
með þrjá fætur, svo varla hefur fallið efni í
margan íslending þar, enda segir gamalt mál-
tæki: að þrífættur divan gefi þreyttum iitla
hvfld, jafnvel þó ferðatösku sé stungið undir
hann í stað f jórða fótarins.
( þessari kjallaraholu var aðeins ein pera í
loftinu og gátu þau heiðurshjónin sem þar
bjuggu því ekki, í þrjár vikur, svo vitnað sé
orðrétt f Vísi: „...vitað hvort nótt var eða
dagur".
Sumir hefðu nú ef til vill farið út til að at-
huga það.
Frásögn af hinni svaðilförinni er í Dagblað-
inu sama dag og Vísisgreinin og f jallar um ís-
lenska hefðarkonu í pels sem ætlaði að nauðga
svertingja á farangurstrillunni þar sem blá-
saklaus blámaðurinn var að aka henni, ásamt
öðru hennar hafurtaski, útaf Kennedyflug-
velli.
En auðvitað þurfti hún að lenda í þeim
ósköpum að deyja brennivínsdauða á trillunni
áður en umrædd nauðgun hafði tekist.
En sagt er að hinn þeldökki ameríski far-
angurstrillukarl hafi raulað þetta gamla
bluesstef, þegar hefðarmeyjan var sem að-
gangshörðust og var þó að festa blundinn:
Víst þó ég hefði viljað
velgja þér fagra dís
skikka ég þig til að skiljað
mig skortir getuna — PLIS!!!
Flosi.
ÞAÐ ERFIÐASTA VIÐ KÓPAL MALNINGUNA
ER SENNILEGA VALIÐ Á LITUNUM!
Það hefur verið sannreynt, að Kópal,
— innimálningin frá Málningu h.f., getur
gjörbreytt útliti heimilisins með nokkrum litrum
af nýjum lit.
Kópal er létt málning, sem þekur vel.
Þess vegna er það tiltölulega lítið verk
að hressa upp á ibúðina með stuttum fyrirvara.
Litavalið getur samt staðið i sumum. Það er
nú einu sinni svo, að þegar litaúrvalið er mikið,
getur það tekið tima að velja réttan lit.
Þess vegna höfum við Kópal litakortið
á reiðum höndum þegar þú kemur að velja.
o