Þjóðviljinn - 20.01.1981, Blaðsíða 9

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 20. janúar 1981.
Þriöjudagur 20. janúar 1981. ÞJÓÐVILJINN — StÐA 9
Vetrarsókn Rauðu
herdeildanna á Ítalíu
Rauöu herdeildirnar eru ekki hlynntar skyndiaögeröum á götum úti. Þær aöhyllast þrælskipulagðar aö- Kommúnistaflokkur italiu og Kristilegir Demókratar á mótmælafundi
gerðir. gegn hermdarverkum og ofbeldi.
Inn í verksmiðjurnar,
gegn dómurum, fyrir
baráttu í fangelsunum
Dómarinn Giovanni D’Urso fyrir rétti Rauðu herdeildanna. Hann var
dæmdur til dauða sem fulltrúi valdakerfisins.
„Rauðu herdeildirnar á
ítalíu hafa sýnt það og
sannað á síðustu vikum að
yfirvöldum hefur ekki tek-
ist að brjóta þær niður
þrátt fyrir fjöldahandtök-
ur á hryðjuverkamönnum
undanfarin fvö ár. Með
ráninu og dauðadómnum
yfir D'Urso dómara, upp-
reisninni i Trani-fangels-
inu og morðinu á Enrico
Galvaligi hershöfðingja
hafa hersveitirnar sýnt á
óyggjandi hátt að þær lifa
góðu lífi, þær hafa sam-
bönd viða í ríkiskerfinu og
net þeirra nær inn fyrir
múra hinna rammgerðustu
fangelsa. ...
Ránið á D'Urso dómara
var skipulagt fyrir löngu
og er hluti af hinni svoköll -
uðu vetrarferð herdeild-
anna sem beinist einkum
að fangelsum sem þeir
segja „háborg andbylt-
ingarinnar". D'Urso er
hluti af því kerfi....
Það hefur mikið verið
deilt á Italíu undanfarnar
vikur (um málfrelsi og sið-
ferði blaðamanna) vegna
viðtalsins sem blaðamaður
L'Espresso átti við her-
deildarmenn. Það virðist
þó mun stærri vandi í
þeirri ofbeldisbylgju sem
gengið hefur yfir ítalíu að
undanförnu, að ofbeldis-
seggirnir eiga stuðnings-
menn sem eru staðsettir í
innstu hringjum valda-
kerfisins og þess vegna ná
þeir svo langt sem raun ber
vitni.
(úr leiðara
Information 6. jan)
Spurningar vakna
Ránið og dauðadómurinn yfir
italska dómaranum D’Urso hefur
enn á ný beint sjónum að þeim
hægri og vinstri hópum út urh alla
Evrópu sem beita sprengjutil-
ræðum og mannránum til að
vinna að markmiöum sinum. í
ljósi þess sem haft er eftir skæru-
liðunum úr Rauðu herdeildunum
og sem hér fer á eftir hljóta að
vakna ýmsar spurningar. Þvi
hefur verið haldið fram aö þessir
hryöjuverkahópar séu útsendar-
ar leyniþjónustunnar og séu til
þess ætlaöir að skapa ótta, undir-
búa jarðveginn fyrir fasista og til
þess að gefa lögreglunni tækifæri
til að klekkja á vinstri hreyfing-
unni. Vist er um þaö að vinstri
menn hafa orðið fyrir miklum
árásum i kjölfar hryðju-
verkanna. Rauöu herdeildirnar
svara flestum þessum atriðum i
viðtalinu sem blaðamaður L’Es-
presso átti við þá (eða bréfaskrif-
um) og ekki er annað að sjá en að
þeir reki markvissa pólitiska
stefnu og séu þess fullvissir að
hermdaraðgerðir gegn borgara-
stéttinni sé það sem nú eigi að
nota i báráttunni fyrir sósialisma.
Þeir segjast byggja skoðanir sin-
ar á marxismanum-leninisman-
um og kinversku menningarbylt-
ingunni sem bendir til þess að
þeir eigi rætur að rekja til þeirra
hópa Maóista sem mikið bar á
upp úr 1970. Hér verður ekki farið
lengra út i pólitiskar útleggingar
að sinni, en menn skyldu varast
að afgreiða fyrirbæri eins og her-
deildirnar sem hverja aðra óróa-
seggi; það liggur mikil skipulagn-
ing að baki sem stefnir að
ákveðnu markmiði. Það er svo
annað mál hvaða skoðun menn
hafa á þeim aðferðum sem þeir
beita.
Dularfull upphringing
Blaðamaðurinn Mario Scialaja
segir fyrst frá því hvernig viðtalið
varð til:
Rauöu herdeildirnar ákváðu að
beita nú annarri aðferð en þegar
stjórnmálamanninum Aldo Moro
var rænt. Þeir ákváðu að koma
skoðunum sinum á framfæri i viö-
tali og við urðum fyrir valinu.
Það átti sér nokkurn aðdraganda.
Aö kvöldi hins 19. des. var hringt I
ritstjórann og maður sem ekki lét
nafns sins getið sagðist geta kom-
ið á viðtali við Rauðu herdeildirn-
ar. Ritstjórinn visaði á mig, en ég
hafði áður fjallað um slik mál.
Maðurinn fór fram á að fá skrif-
legar spurningar, hann myndi
siðan afhenda svörin. Við ákváð-
um fund, en gátum alveg eins
búist við að um gabb væri að ræða
eins og svo oft hefur komið fyrir.
Maðurinn mætti og ég bað um
frest til að skrifa niður spurning-
ar. A þeim tveimur timum sem ég
fékk, hripaði ég niður 54 spurn-
ingar sem mér duttu i hug þá
stundina og afhenti þær á tilsett-
um tima. Við fengum ekkert að
vita hvernig svörin yrðu afhent.
Það liðu 9 dagar. Þriðjudaginn
30. des. hringdi ritstjórinn
Bultrini i mig og sagðist hafa
fengiö „póst”. Svörin voru komin
á 13 vélrituðum siðum og auk þess
fylgdu 33 blöð, úrdráttur úr yfir-
heyrslunni yfir D’Urso dómara.
Einnig voru með dreifirit frá
Rauðu herdeildunum og ný mynd
af dómaranum. Bultrini hafði
veriö aö koma að heiman þegar
þessi sami milligöngumaður
skaust aö honum og afhenti um-
slagið.
Þannig segir Scialoja frá, en
eftir að viötalið birtist var rekið
upp ramakvein i itölskum blöðum
og þeir ritstjórinn og hann hand-
teknir, ásakaðir fyrir að hafa ekki
leitt lögregluna á þá slóð sem þeir
höfðu rekist inn á.
Hvers vegna dómari
Aður en sjálft viðtalið hefst
(reyndar mjög stytt) skal þess
getið lesendum til fróðleiks að á
Italiu eru nokkur samtök borgar-
skæruliöa sem hafa átt i erjum sin
á milli. Það kemur hrns vegar
fram i viðtalinu að undanfarið
hafa nokkur þeirra verið lögð nið-
ur og þeir sem ákváðu að halda
áfram á braut skæruhernaðar
sameinuðust Rauöu herdeildun-
um. Borgarskæruliðarnir telja
sig vera að berjast gegn borgara-
legu samfélagi fyrirkommúnisma
og telja ekki aðrar aðferöir væn-
legri en beinar vopnaðar árásir,
mannrán og dauðadóma yfir
háttsettum mönnum.
I viötalinu vikur blaðamaður-
inn 'fyrst að þvi hvers vegna
Rauöu herdeildirnar ræni nú
dómara eftir að hafa rænt og
myrt einn af valdamestu mönn-
um landsins Aldo Moro, hvort
þetta sé ekki skref aftur á bak i
„baráttunni”?
Rauðu herdeildarmennirnir
(Baráttuflokkur kommúnista
eins og þeir kalla sig) segja svo
ekki vera, baráttan sé komin á
nýtt stig. Astæðan fyrir þvi að
þeir rændu D’Urso sé sú að
borgarastéttin beiti 1 æ rikara
mæli dómstólum og fangelsum til
að klekkja á verkalýðsstéttinni.
Þúsundir verkamanna og félaga
þeirra úr Rauðu herdeildunum
sitji i fangelsum, fangelsin séu
helsta vopnið gegn verkalýðnum.
„Það eru að verða miklar breyt-
ingar á Italiu, kreppan er að
dýpka. Þetta riki sem við búum i
býður ekki upp á annað en
vaxandi atvinnuleysi, arðrán,
eymd og tugthúsvist. Verkalýðs-
stéttin á ekki annarra kosta völ en
að steypa sér út i byltingarbarátt-
una”.
— Eruð þið að halda þvi fram
að verkalýðsstéttin sé reiöubúin
til að gera byltingu?
„Nei, svo bláir erum við ekki.
Viö höldum þvi hins vegar fram,
aö þau skilyrði séu að skapast að
skammt verði að biða borgara-
styrjaldar þar sem barist verður
fyrir kommúnisku þjóðfélagi.
Meginstoðir þeirrar baráttu
verða Rauðu herdeildirnar og
þær fjöldahreyfingar sem beinast
gegn rikisvaldi borgaranna.”
Glæpamennirnir eru
Kristilegir demókratar
Nokkru siðar skilgreina þeir
hlutverk flokks sins þannig að
hann eigi að vera i fararbroddi
þegar kommúnisma verður kom-
ið á, hlutverk hans verði að setja
atburði og aðstæður i dialektiskt
samhengi.
— En hvað kemur þetta (fram-
tiðarmarkmið) ráninu á D’Urso
við?
„Aftur kemur að fangelsismál-
unum, þeir segja að kreppan hafi
valdið þvi að æ fleiri verkamenn
hafi misst vinnuna, þeir séu
einangraðir og hafi ekki tækifæri
til að vinna fyrir sér, þeir eigi
ekki aðra möguleika en að seilast
út fyrir ramma laganna. Afleið-
ingin er að þeir lenda i fangelsi.
Tölur tala sinu máli. „I fangels-
um á ítaliu sitja nú um 35.000
verkamenn og um 3000 félagar
okkar eru i einangrunarbúðum.”
— Alitið þið aö það séu ekki til
neinir glæpamenn eða venjulegir
pólitiskir fangar?
„Glæpamenn hér I landi eru að-
eins Kristilegir demókratar og
hákarlar stjórnarinnar. Þar sem
fangelsin eru eitt aðalvopn vald-
hafanna jafngildir árás á dóms-
málaráðuneytið og starfsmenn
þessárás á kjarna rikisins. Ránið
á D’Urso er pólitiskur sigur fyrir
okkur og mun verða til þess að
brjóta niður áform andstæðings-
ins. Hins vegar væri ránið út I hött
ef ekki ættu sér samtimis stað að-
gerðir fanganna innan fangels-
anna.”
— Hvaða markmið settuð þið
ykkur með ráninu á D’Urso?
„Annars vegar að koma höggi á
rikið og hengja þetta svin sem
gefur fyrirskipanir til þræla-
piskaranna i fangelsunum. Hins
vegar að vekja athygli á málefn-
um fanganna og láta rödd þeirra
heyrast. Krafa okkar er að öll
fangelsi verði lögð niður (einu
þeirra var rétt i þann mund
sem kröfur RH komu fram) og að
föngunum verði gefið frelsi.
Hverju við náum fram ræðst af
styrk byltingaraflanna hverju
sinni.”
Veiklunduð borgarabörn
Þá vikur sögunni aö þeim félög-
úm úr Rauðu herdeildunum sem
hafa „sagt frá” eftir að þeir voru
handteknir. Þá afgreiða skæru-
liðarnir sem veiklunduð
borgarabörn, eða útsendara lög-
reglunnar. Þeir hafi ekki viður-
kennt annað en það sem kom lög-
reglunni vel, margar fregnir af
uppljóstrunum væru uppspuni
lögreglunnar, en nokkrir hefðu
náð þvi að senda hundruð her-
deildarmanna i steininn. „Við
höfum þegar fundið ráð til að
koma I veg fyrir að fleiri slikir
komist inn i okkar raðir”.
„Hitt er svo annað mál að
nokkrir félagar okkar hafa viöur-
kennt hlutdeild i aðgerðum
borgarskæruliða eftir harðar
yfirheyrslur og pyntingar. Þar
urðu þeim á mikil mistök, sem
hafa komið niöur á fjölda félaga
okkar. Þeir skildu ekki eðli
stéttabaráttunnar eins og hún er
háð nú og vanmátu þá kúgun sem
borgarastéttin beitir.”
t viðtalinu er næst vikið frekar
að skiptum skoðunum borgar-
skæruliða og kemur þar fram að
miklar og opinberar deilur áttu
sér stað. Þær enduðu meö klofn-
ingi og siöan sameiningu. Svo
virðist sem meðal annars hafi
verið um það deilt, hvort skæru-
liðastarfsemi væri langtima-
markmið eða skammtima. Þeir
bæta siðan við að það sé búið að
gera málið upp og leggja nýja
baráttulinu fyrir framtiðina
(vetrarsóknin sem beinist að þvi
að færa baráttuna inn i verk-
smiðjurnar aftur, árásir gegn
dómurum og baráttu innan
fangelsanna).
Scialoja verður all-tiðrætt um
þá borgarskæruliða sem hafa gef-
ið upplýsingar og innir þá her-
deildarmenn eftir skoðunum
þeirra á beiðnum fanganna um
náðun eða að fá að fara úr landi.
Þeir svara enn að þarna sé um
borgarabörn að ræða sem hafi
verið að leika sér i skæruliðaleik
og sjái nú eftir öllu saman.
„Við gáetum vel hugsað okkur
að farafrá færiböndunum i verk-
smiðjunum, frá þessari aumu og
hættulegu vinnu, frá atvinnuleys-
inu og fátækrahverfunum, en við
getum það ekki með þvi að kveina
um náð. Til þess að losna undan
okinu verðum við að berjast,
steypa þessu kerfi og reisa nýtt
kommúnistiskt samfélag. Við er-
um rétt að byrja.”
Viö náum út í ystu afkima
Næst spyr blaðamaður nánar
um ránið og dauða Aldo Moro
sem enn er mikiðhitamál á ttaliu.
Hann spyr hvort þeir hafi haft
einhver sambönd innan fjöl-
skyldu Moro eins og haldið hafi
verið fram:
„Rauðu herdeildirnar hafa
starfað i 10 ár og enn hefir ykkur
ekki skilist að snilli öreiganna og
aðgerðir skæruliðanna ná til ystu
afkima samfélagsins. Þetta er
aðeins spurningin um pólitiskan
vilja og að geta skipulagt I sam-
ræmi við stöðu verkalýðsstéttar-
innar i kerfi heimsvaldasinna,
Við notuðum skipulagningu við
ránið á Moro.”
1 framhaldi af þessu kemur
fram að kröfur Rauðu herdeild-
anna voru að fá nokkra fanga
látna lausa i skiptum fyrir Moro.
Þegar stjórnin gekk ekki að þeim
skilmálum var hann myrtur.
Herdeildarmenn segja i viðtalinu
að Moro hafi alveg vitað hvernig
félagar hans i flokki Kristilega
demókrata myndu bregðast við
og hann hafi fengið að rita sina
pólitisku erfðaskrá i bréfum þeim
sem birt voru eftir dauða hans.
— Ýmsir leiðtogar hér i landi
þar á meðal Zaccagnini, Berling-
uer og Pecchioli halda þvi
fram að Rauðu herdeildunum sé
stjórnað af erlendum leyniþjón-
ustum. Hverju svarið þið þvi?
„Þeir háu herrar ættu að birta
þær sannanir sem þeir segjast
hafa og sýna að það sé ekki um
hugarfóstur eitt að ræða. Eftir þvi
sem við vitum best eru leyniþjón-
ustur og alls kyns sporhundar þau
vopn sem borgaralegt rikisvald
notar gegn verkalýðnum. Aöur-
nefndir menn gera hvað þeir geta
til að neita að horfast i augu við
það ástand sem rikir á Italiu og
hafa búið til litið og sætt ævintýri
um samsæri og ögranir útlend-
inga. En þeir og nokkrir leigu-
pennar eru einir um að trúa þeim
sögum. Alþýðustriðið magnast og
tekur ekki mið af heimsku
þeirra.”
Kommúnistar í feninu
— Er það rétt að þið fáið vopn
frá PLO (Hreyfingu Palestinu-
manna) og þá gegn hverju?
„Það er skoðun okkar aö á tim-
um sem einkennast af baráttu
alþýðunnar gegn heimsvalda-
stefnunni muni koma upp ný
alþjóðahyggja, sem byggir á
samstöðu, skyndihjálp, og
pólitiskum stuðningi þeirra afla
sem eru að brjótast undan oki
heimsvaldastefnunnar og berjast
fyrir kommúnisma. Við styðjum
Palestinumenn i baráttu þeirra
gegn heimsvaldastefnu zionista
skilyrðislaust.”
— Hafið þið einhver tengsl við
félaga i Kommúnistaflokki Italiu,
sem ekki eru sammála þeirri
stefnu sem flokkurinn hefur tek-
ið?
„Kommúnistaflokkurinn er að
sökkva til botns i feninu og er að
verða samlitur borgaraöflunum.
Þeir ganga erinda rikisvaldsins
meðal verkalýðsins, og það likar
félögum Berlinguer vel. Það má
ljóst vera að þessi andbyltingar-
sinnaða afstaða veldur deilum
innan flokksins, en þeir sem finna
fyrir þvi, en ganga enn með
flokksskirteinið upp á vasann
hljóta að yfirgefa flokkinn. Við
berjumstfyrir þvi að allir öreigar
gangi úr flokknum (PCI) og að
þeir taki afstöðu með vopnaðri
byltingarbaráttu og gerist þátt-
takendur i bardaganum. Fyrr eða
siðar mun jafnvel afturhaldssam-
asti hluti verkalýðsstéttarinnar
viðurkenna stéttareðli sitt.”
Marxisminn— leninisminn
og kinverska
menningarbyltingin
— Hvaða skoðun hafið þið á
Sovétrikjunum og Kina?
„Uppbygging sósialisks sam-
félags er mál sem varðar okkur
miklu. Hún snertir miljónir
manna. Við byggjum á grundvelli
marxismans-leninismans og
kinversku menningarbyltingunni.
Við litum ekki á kommúnismann
sem eitthvert ákveðið likan, held-
ur sögulegt þróunarstig. Það
hindrar okkur ekki i þvi að vera
þeirrar skoðunar að þeir sem
reka útþenslustefnu og kúga heil-
ar þjóðir sama hvar er og hvað
þær heita.séu heimsvaldasinnar.
— Haldið þið að hægt sé að
koma á fót uppreisnarhreyfingu á
ttaliu með þvi að beita pólitísku
ofbeldi?
„Við.höfum aldrei hugsað okk-
ur vopnaða uppreisn heldur að
hægt væri að byggja upp verka-
lýðsvald á löngum tima. Með þvi
að Skipuleggja þá tvo hópa sem
eru algjörar forsendur byltingar,
Rauðu herdeildirnar og hinar
byltingarsinnuðu fjöldahreyfing-
ar.”
— Fáið þið ekki samviskubit
vegn dauða alþýðufólks sem ekki
hefur komið nálægt þessu valda-
tafli, gerir það ykkur ekki erfitt
að fylgja ykkar linu?
„Rauðu herdeildirnar hafa
aldrei orðið sakiausum fórnar-
lömbum að fjörtjóni. Ef þið eruð
að hugsa um leiguhermenn sem
hafa svikið stétt sina og selt.
borgarastéttinni sál sína, þá álit-
um við ekki að þeir eigi skilið
miskunn. Við höfum ráðlagt þeim
að skipta um vinnu.”
Þýtt og endursagt úr
Information 6.,7. og 8. jan.
— ká.
Samantekt úr viðtali við herdeildarmenn sem birtist 1 ítalska ritinu L’Espresso
á dagskrá
Hvers vegna ekki að fækka
launaflokkum, helst niður í einn? —
.Hvers vegna er alltaf verið að ala upp
í fólki þau hindurvitni, sem liggja yfir
eins og miðaldamyrkur, að eitt starf
sé svo miklu mikilvægara en annað?
Af launamálum
Enn gerist það kringum þessi
áramót, sem þvi miður vill allt of
oft brenna við, að kjaramálin eru
efst á baugi, bæði i fjölmiðlum og
meðal almennings. Svo virðist
sem mönnum sviði alltaf jafnsárt
tilhugsunin um það, að kannske
dragist þeir um fetið aftur úr ein-
hverjum öðrum viö að afla sér
lifsins gæða. Það er blöskrunar-
vert að heyra gremjuraddirnar i
útvarpi og sjónvarpi út af þessum
málum, en þó er enn ömurlegra
að skynja græðgistóninn undir
niðri i sumum þeirra. Það er erf-
itt að trúa þvi, en eftir orrustu-
gnýnum að dæma, virðast fjár-
munir vera þau verðmæti sem
harðast er barist fyrir i lifinu, og
annað sem gæti gefið lifinu gildi
sé eins og hjóm hjá þeim.
Það hefur löngum verið talið
verkefni Alþingis og rikisstjórna,
að sjá til þess að þegnarnir fái
þann hlut, sem þeim ber af hinni
nafntoguðu köku, sem fram er
borin i byrjun hvers árs. Skal
henni útdeilt samkvæmt verðleik-
um hvers og eins, en þar stendur
lika hnifurinn i kúnni. Þegnarnir
eru nefnilega alls ekki sammála
um það, hverjir séu verðleikar
þeirra hvers og eins. Nú upphefst
æðisgengið kapphlaup um þaö, að
vera ekki metinn til minna fjár en
granninn. Verði sú skelfilega
staðreynd kunn, að hann hafi náð
feti framar, verið metinn nokkr-
um krónum betur, upphefst
ógurlegt Ramakvein. Málið er
tekið fyrir sem hvert annað
hneykslismál og er ýmsu um
kennt. Oftast eru það þó ofsóknir
af hálfu rikisvaldsins eða hins
opinbera gegn einstaklingum
eða einstökum stéttum, en stöku
sinnum má heyra að samninga-
menn stéttarfélagsins hafi verið
of linir af sér og ekki staðist hin-
um snúning.
Og nú er málið allt i einu komið
á nýtt stig. Það eru alls ekki verð-
leikar hvers og eins, sem skipta
máli, heldur hitt hverjir eigi sér
sterkari, óskammfeilnari, kjaft-
forari og ófyrirleitnari forystu-
menn, menn sem i krafti þessara
eiginleika ná „góðum” samning-
um. Það er barist með rétti hins
sterkasta og hin kapitaliska hug-
mynd um hina frjálsu og óháðu
samkeppni er i fullu glidi. Hinir
svonefndu frjálshyggjumenn eða
markaðshyggjumenn mættu nú
vel við una. Hjaðningavigin milli
forystumanna hinna ýmsu stétta
eru i fullum gangi, en leikregl-
urnar skipa fjármálasnillingar,
sem sitja hér og þar i kerfinu, og
virðast geta haft öll þau áhrif og
völd sem þeim sýnist. Þeir semja
ýmis tilbrigði i viðureignina en
forðast að hrófla nokkuð við þvi
kerfi sem er grundvöllur þess, að
þetta grálega kaupgjaldskapp-
hlaup æsist til hins ýtrasta.
Nátengd kjaramálum einstak-
linga eru tillögur stjórnarinnar og
úrræði varðandi efnahagsmál
þjóðarinnar allrar. Stjórnin hefur
markað ákveðnar leiðir, sem
fara skal. Þær virðast liggja i
sömu átt og þær leiðir sem hver
einasta rikisstjórn undanfarinna
áratuga hefur farið, enda vel
skiljanlegt, þvi að stjórnað er
eftir hreinkapitalisku hugmynda-
kerfi eins og alltaf hefur verið
gert. Núverandi stjórnarand-
staða telstað stofni til vera lengst
til hægri. Samt sem áður ris hún
upp með háværari og óvægnari
gagnrýni á efnahagstillögur
rikisstjórnarinnar en áður hefur
þekkst frá nokkurri stjórnarand-
stöðu. Vist er eðlilegt og skiljan-
legt, að sérhver stjórnarandstaða
hafi uppi nokkra gagnrýni á að-
gerðir rikjandi stjórnar. Heiðar-
leg stjórnarandstaða kemur
einnig fram með jákvæðar til-
lögur um úrbætur, en nú höfum
við ekki hlustað á neitt nema
hreinar aðfinnslur, ekki verið
bent á skynsamlegar breytingar
eða nýjar leiðir. Þess er heldur
varla von, þvi hér er allt sami
grautur i sömu skál eldaður af
hinum sama matreiðslumeistara,
hinni kapitalisku hugmyndfræði.
Hin nýju stjórnarfrumvörp og
bráðabirgðalög eru að eðli til ná-
kvæmlega hin sömu og stjórnar-
andstaðan hefði samið, ef hún
ætti stjórnaraðild.
Stundum finnst mér þó, eins og
að framan var að vikið, að gagn-
rýnin á rikjandi stjórnarstefnu sé
meö óheiðarlegra móti. Má nefna
sem dæmi umræðu um litið atriði
úr skattalögum. Börn voru skatt-
lögð persónulega, á nöfn þeirra
var lagður skattur af þeim tekj-
um, sem þau höfðu aflað sér, t.d.
með sumarvinnu. Þá rýkur upp
eitt frægt stjórnarandstöðublað
og fárast yfir þeim endemum, að
blessuð börnin skuli vera skatt-
lögð. Það eru birt viðtöl við
nokkur þeirra þar sem kemur
fram, að þau eru búin að eyða öllu
kaupinu sinu og eiga ekkert eftir i
skattinn, sem kemur svo skyndi-
lega og óvænt. Það þarf enginn að
imynda sér, að aðstandendur téðs
blaðs eða blaða séu svo skyni
skroppnir, að þeir viti ekki að
þessi skattur af tekjum barna
hefur alltaf verið lagður á for-
eldra þeirra og þar sem tekjur
barna hafa oft skattlagst sem
topptekjur. Hér eru hafðar
skammariegar blekkingar i
frammi við fólk og verður ekki
annað sagt um þessar starfsað-
ferðir en þær séu óheiðarlegar.
Samt hefur tekist að vekja
gremju fjölda fólks yfir þessum of
sóknum á hendur barna að taka
af sumarhýrunni þeirra. Þetta er
aðeins sett fram sem eitt dæmi
um óheiðarlega stjórarandstöðu,
sem ekkert á skylt við heiðarlega
gagnrýni.
Meginástæðan fyrir vixlverkun
kaupgjalds og verðlags og ein af
orsökum verðbólgunnar er að
semja um kaup og kjör við litla og
afmarkaða starfshópa hverju
sinni. Þessi einkennilegi siður
leiðir ma. til þess að skip eða flug
vélar geta stöðvast af a.m.k. 20-30
mismunandi ástæðum, eftir þvi,
hvaða starfshópur telur sig
hlunnfarinn i launamálum og
neitar að vinna. Verkfallsvopnið
er sterkasta og sjálfsagðasta
vopn verkamanna, en það hefur
verið svivirt hvað eftir annað með
þvi að misbeita þvi. Nýafstaðið
verkfall bensinafgreiðslumanna,
er eitt af dæmunum um það. Nú
má enginn skilja orö min svo, að
ég sé á móti þvi að bensinaf-
greiðslumenn fái réttlát laun
fyrir vinnu sina. Siður en svo. Ég
lit aðeins á þá sem fórnarlömb
þeirrar stefnu að kljúfa fólk niður
i smáhópa, sem berjast linnulaust
við að komast hver upp fyrir
annan i kjarasamningum.
Arekstrar og deiluatriði magnast
þeim mun meir sem kjaramál
verða flóknari og standa saman
af fleiri þáttum. Likurnar fyrir
þvi, að samningar takist ekki,
aukast i beinu hlutfalli við fjölda
þessara þátta.
Ef svo er, að mönnum finnist
almennt eitthvað athugavert við
það, að verðbólgan magnist, ef
þeim finnst óeðlilegt að si og æ sé
staðið i þrefi út af launamálum og
ef meirihluta fólks finnst það
óeðlilegt og óæskilegt að af og til
skelli á verkföll, sem lama allt
þjóðlif meira og minna, skyldi þá
þjóðin ekki ætlast til þess af
stjórnvöldum að þau geri eitthvað
róttækt, svo_að úr þessu dragi eða
þvi linni? Hvers vegna að við-
halda eða jafnvel magna það sem
skapar þessi vandræði?
Hvers vegna ekki t.d. að fækka
launaflokkum, helst niður i einn?
Hvers vegna er alltaf verið að ala
upp I fólki þau hindurvitni, sem
liggja yfir eins og miðaldamyrk-
ur, að eitt starf sé svo miklu
mikilvægara en annað? Eru
menn virkilega ekki farnir að
skammast sin fyrir þá fjármála-
vitringa og efnahagsspekinga,
sem hafðir eru fyrir æðstu ráð-
gjafa og þekktir eru að þvi að
brjála ástandið æ meir? Eða á
maður að halda, að það sé ekki
pólitiskur vilji fyrir úrbótum og
það sé ánægja rikjandi á æðstu
stöðum með núverandi fyrir-
komulag? Spyr sá, sem ekki veit.
„Midsvetraryaka” í Aratungu
Ungmennafélag Biskupstungna
hugsar sér heldur betur til hreyf-
ings á næstunni, enda lönguni
verið athafnasamur félags-
skapur. Aö þvi er Sveinn A. Sæ-
land, garðyrkjubóndi á Espiflöt
sagði okkur inun það standa fyrir
„Miðsvetrarvöku” nú I vikunni og
verður hún i Aratungu á fimmtu-
dags-, föstudags- og laugardags-
kvöld.
Fimmtudagskvöldið verður
einkum helgað iþróttum. Verða
þá m.a. sýndar iþróttakvikmynd-
ir, ýmsir keppnisleikir og fleira i
þeim dúr.
A föstudagskvöldið verður
kvöldvaka i hefðbundnum stil.
Þar mun Þórarinn Eldjárn lesa
upp úr verkum sinum. Tveir
garpar frá kvæðamannafélagi
Reykjavikur munu hefja upp
raust sina og kveða á gamla og
þjóðlega visu. Þá verða og sýndar
gamlar kvikmyndir af mannlifinu
i sveitinni, sumar 30 ára, — sem
fundust niðri i kistuhandraða.
A laugardagskvöldið verður
svo dansleikur og mun hljóm-
sveitin Ponik leika fyrir dans-
inum. Þá syngja og nokkrir nem-
endur úr Söngskólanum i Reykja-
vik.
Ætlunin var, að á „Miðsvetrar-
vökunni” yrði einnig sýndur sjón-
leikurinn Markólfa eftir Dario
Fo, eundir stjórn Höllu Guð-
mundsdóttur leikkonu i Asum. En
vegna ófærðar og illviðra hafa æf-
ingar strjálast að undanförnu og
munu sýningar á leikritinu þvi
ekki hefjast fyrr en undir næstu
mánaðamót.
—mhg