Þjóðviljinn - 01.07.1981, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Miövikudagur 1. júli 1981.
KÆRLEIKSHEIMÍLIÐ
vidtalid
Rætt við Hjört
j Helgason um
friðargönguna,
landhelgisbrjóta,
gúttóslaginn
og margt fl.
Dálítið
stirður
daginn
eftir
r.':"
Hjörtur I fylkingarbrjósti herstöðvaandstæöinga I Friðargöngunni
fyrr í þessum mánuði.
Jafntefli!
Eins og vænta mátti
stóð ekki á lesendum að
þiggja j af ntef I is boð
Helga ölafssonar.
I næstu framtíð mun
Helgi skrifa um skákina í
heild.
Ritstjórn Þjóðviljans
óskar lesendum sínum
hjártanlega til hamingju
með þennan árangur
gegn íslandsmeistaran-
um.
Skákin varð 51 leikur
og birtum við lokastöðuna
hér:
Þótt svartur sé manni
undir, er möguleiki hvíts
á að koma peði sínu upp
mjög f jarlægur. —eik—
— Vandinn viö róttæklinga er
sá, að þeir lesa ekki neitt nema
róttæklingabækur. Vandinn viö
ihaldsmenn er hins vegar sá að
þeir lesa hreint ekki neitt.
Eiturlyfjanotkun, drykkjusýki,
þunglyndi, taugaáföil...
glæpafýsn, lauslæti, offjölgun
og mengun...
... eru ekki nema eðlilegar af-
leiðingar
... af leiðinlegri sjónvarpsdag
skrá
Þrátt fyrir aö hann Hjörtur
Helgason sé kominn á niræöis-
aldur lét hann sig ekki muna um
að ganga langieiðina frá Kefla-
vfk til Reykjavíkur i friðargöng-
únni fyrr f þessum mánuöi.
Hjörtur hefur gengiö með frá
upphafi, var á sfnum tima i
framboði fyrir Kommúnista-
flokkinn, formaður bflstjóra-
félagsins Hreyfils um skeið,
kaupfélagsst jóri i Sandgerði i 25
ár, og nd býr hann hjá syni sín-
um að Læki ölfusi og framleiðir
alls kyns vaming rafmagnsrör,
jafnt sem pilluglös og hárgreið-
ur í plastverksmiðju sem þar er
staðsett.
— Ég ákvað þegar ég var
ungur aö verða annaðhvort
bcíndi eða kaupfélagsst jóri, og
ral hef ég prófað hvorutveggja
svo ég ætti að vera ánægður.
Hjörtur er fæddur árið 1898 og
ólst upp á Akranesi þar sem
hann starfaði við verslunarstörf
á unglingsárum. Arið 1914 flutti
Hjörtur til Sandgerðis, en flutti
siðan aftur til Akraness þar sem
hann var m.a. kaupfélagsstjóri
hjá Kaupfélagi Akraness fram
til 1923. Þá flutti hann aftur i
Miðneshrepp og hóf búskap.
— Ég áttibát þá, sem ég hafði
i flutningum milli Reykjavikur
og Suðurnesja. Eitt sinn þegar
ég var að lóðsa vörur á strönd-
inni, þá verð ég var við breskan
togara sem gerir sér litið fyrir
og kastar þarna alveg i land-
steinunum. Ég fór út við aðra
menn á bátnum til að reyna að
sjá Ut nafn og nUmer togarans.
Þá var bUið aö klæða dulur yfir
alla siðuna svo viö sáum ekkert,
og móttökurnar voru ekki glæsi-
legar, þeir hentu i okkur kola-
molum. Ég man ég fékk einn I
hausinn. Togarinn elti okkur
siðan að landi, en þegar þeir
uröu að snUa undan á grunninu,
þá sá ég skina í nafn hans á jull-
unum. Við tilkynntum sýslu-
manni atburðinn og Fálkinn
sem Danir höfðu hér þá við
gæslustörf náði þeim breska
undir Kóngsbergi. Við fréttum
siðar að skipst jórinn hafði veriö
dæmdur i hærri sekt en áður
hafði þekkst og jafnframt i 20
daga varðhald. Ég veit ekki til
þess aö áður hafi bátur tekið
breskan togara að ólöglegum
veiðum.
Hvaö um pólitfkina þú varst f
framboöi á sfnum tfma til al-
þingis?
— Ég gekk i KommUnista-
fldckinn 1932 og hef siðan fylgt
afkomendum hans i gegnum tíð-
ina. Tvisvar fór ég i framboð til
alþingis 1933 og aftur i næstu
kosningum i Gullbringu og
Kjósasýslu. Mótframbjóðend-
urnir voru þeir ólafur Thors og
SigfUs Sigurhjartarson en hann
byrjaði hjá krötunum. Þetta var
gifurlega hörð barátta, og ég
hafði gaman af, þvi þeir voru
báðir almennilegir og skemmti-
legir andstæðingar.
Ég man að Ólafur sagði
við mig fyrir kosningar að
þetta þýddi ekkert, ég fengi
aldrei nægilega marga með-
mælendur. SU spá stóöst ekki,
viö buðum fram, þóttuppskeran
hafi kannski ekki verið mikil,
þrátt fyrir að þá væru harðir
ömar og voðaleg fátækt, það
versta sem gengið hefur yfir á
þessari öld.
Hvernig er heilsan eftir
gönguferðina?
— Ég var dálítiö stirður dag-
inn eftir, en annars fann ég ekki
fyrirneinu. Hef verið alveg stál-
iffaustur og get varla sagt að ég
hafi litiö til læknis.
Hins vegar var ég oft veikur
þegarég varyngri. Með liðagigt
um fermingu og lá siðan illa
haldinn um tfma i spönsku veik-
inni en náði mér alveg aö nýju
og ekki fundið fyrir neinu siðan.
Þeirvilja oftverða langlifir sem
eru veikastir i æsku.
Þu tókst þátt i Gúttóslagnum
á sinum tima?
— JU,ég vartekinn fyrstur og
settur uppá vatn og brauð i f jóra
daga. Það var hlutskiptið i
verkalýðsbaráttunni i þá daga.
Ég starfaði þá sem hUsvörður
hjá m jólkurfélaginu, og Ihaldið
sem réöi þar lét mig fara eftir
slaginn.
Hvernig lýst þér þá á barátt-
una fdag?
— JU, þetta var andskoti
mikill sigur i Frakklandi og ef
þeir losa sig við Kerlinguna i
Bretlandi þá er það góðs viti.
Hérna heima finnst mér hlutirn-
ir ganga furðanlega vel. Okkar
menn hafa staðið sig vel, og ég
er nokkuð ánægður með stöð-
una. Hins vegar er ég ekki eins
bjartsýnn á að okkur takist að
losna við herinn á næstunni.
Friðarhreyfingin sem nU er að
spretta upp i vesturálfu gæti þó
komiö i veg fyrir að kaninn vaði
um álfuna eins og honum einum
sýnist. — 'S-
Aldrei hélt ég að þessi bölvaða barátta gegn reykingum gengi svona
langt...
<
o
h-1
o
Þh
— Ég skil ekki þennan pabba
þinn. Hann veit hvern hann
ætlar að kjósa. Hann heldur
að þeir muni vinna og samty1
er hann ekki ánægður.
— Af hverju?
© Bvlls
Fer flokkurinn
hans þá ekki i
rikisstjórn?
— Jú. Þaðer það sem
hann heldur og þá fer
hann allur i rusl.

— Stundum efasthann
um þaðogþá erhann
líka i rusli.