Þjóðviljinn - 15.08.1981, Blaðsíða 11

Helgin 15.-16. ágúst 1981 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 11
kTihmriHHr
Fóstra og aðstoðarfólk óskast að leikskóla
við Skarðsbraut frá 1. september n.k.
Skriflegar umsóknir er tilgreini aldur,
menntun og fyrri störf sendist undirrit-
uðum fyrir 21. ágúst. Nánari upplýsingar
veitir undirritaður i sima 93-1211 eða for-
stöðukona i sima 93-2663.
F élagsmálastjóri
Kirkjubraut 2 Akranesi
Vondur árc
Akranes —
lelkskóli
Kúbanskir heimavarnarliðsmenn með stríðsfanga úr Svinaflóainnrás-
inní 1961. Slík innrás hefur ekki verið reynd aftur.
Sjónvarpið hefur hellst yfir
okkur aftur, sumum til gleði
öðrum til ama, og ekki hefur það
fyrr heilsað en menn finna hjá sér
hvöt til að skanunast yfir efni
þess. Ég veit það þýðir ekkert að
fárast yfir firnalangri mynd um
brúðkaup þeirra Kalla og Diönu,
við henni er i rauninni ekkert að
segja, nema hvað menn geta
endalaust hrist hausinn yfir þeirri
timaskekkju sem gegnir nafninu
Bretland. Ég veit reyndar ekki
hvað þetta tilstand kemur okkur
við, en úr þvi hljóðvarpið gerði
brúðkaupið að aðalfrétt og flutti
okkur m.a.s. jáin þeirra Kalla og
Diönu á öldum Ijósvakans, beint
Ingibjörg
Haraldsdóttir
skrifar

úr Pálskirkjunni, þá er ekki að
undra þótt sjónvarpið vilji bæta
um betur og leyfa okkur að sjá
herlegheitin.
En á mánudagskvöldið var
sýnd mynd sem mér finnst á-
stæða til að fetta fingur út i. Það
varfimmtán minútna fréttamynd
um kúbanska gagnbyltingár-
menn, sem búsettir eru i Miami á
Florida. Nú er það að visu ekkert
nýnæmi, að sjónvarpið sýni okkur
lélegar áróðursmyndir frá sjón-
varpsdeild UPI-fréttstofunnar og
kalli þær fréttamyndir. En þessi
stutta og afspyrnu vonda mynd
kom mér til að hugsa margt ljótt
um þá heimsmynd sem við erum
mötuð á daglega og búin er til á
stóru fréttastofunum sem ýmist
eru bandariskar eða fjölþjóðleg-
ar.
Löng saga og Ijót
Hversvegna er myndin af-
spyrnu vond? Má ekki segja frá
andstæðingum kúbönsku
byltingarinnar? Var ekki verið að
gefa manni stutta svipmynd af
mönnum og málefni, án þess að
kafa neitt sérlega djúpt i hlutina,
eða er hægt að ætlast til þess að i
15 minútna mynd sé sagður allur
sannleikurinn um viðkomandi
umfjöllunarefni?
Athugum þetta nánar.
Vissulega má segja frá and-
stæðingum kúbönsku byltingar-
innar, og ég vildi óska að það væri
gert oftar og betur. Saga
hermdarverkahópanna i Miami,
sem stofnaðir hafa verið til
höfuðsFidel Castro og starfa með
góðfúslegu samþykki banda-
riskra yfirvalda, er orðin nokkuð
löng, komin yfir tvitugt, og hún er
bæði ljót og blóöug. t myndinni
fékk maður þá hugmynd að þetta
væru menn sem biðu eftir tæki-
færi til að ráðst inn i Kúbu og
notuðu timann til að þjálfa sig I
skæruhernaði á meöan. Ekki var
minnst á það einu orði, að þessir
hópar — hvort sem þeir heita
Alpha-66, Omega 7, CORU eða
eitthvað annað — hefðu yfirleitt
gerteitthvað, annað en að biða og
þjálfa sig. En þeir hafa svo
sannarlega látið til sin taka.
Listinn yfir hryðjuverk þessara
hópa er orðinn firnalangur. Þeir
hafa komið fyrir sprengjum i
kúbönskum sendiráðum, ferða-
skrifstofum og viðar þar sem
kúbanska fulltrúa er að finna i
Bandarikjunum, Mið- og Suð-
ur-Amerlku, og jafnvel i Evrópu.
Þeir hafa drepið marga
menn sem hafa sýnt áhuga á
bættum samskiptum Kúbu og
Bandarikjanna. Þeir hafa ráðist á
kúbanska fiskibáta, sökkt þeim
og drepið eða rænt áhöfnunum.
Einn þessara hópa, CORU, kom
fyrir sprengju i kúbanskri far-
þegaþotu 6. október 1976. Þotan
sprakk i loft upp skammt frá Bar-
bados-eyjum og fórust allir sem i
henni voru, 73 menn. Þessari upp-
talningu mætti halda lengi áfram.
Þegar þessi hryðjuverk eru
athuguð nánar kemur i ljós sú at-
hyglisverða staðreynd, sem á við
þau flest ef ekki öll, að fyrir þau
hefur engum veriö refsað. Það
kemur semsé i ljós, að hryðju-
verkamennirnir sleppa alltaf með
einhverjum dularfullum hætti úr
klóm réttvlsinnar, jafnvel i þeim
tilvikum þegar allir vita hver
framdi glæpinn og glæpa-
mennirnir hafa sjálfir lýst sök á
hendur sér.
Gráthlægilegt
viötal
Viðtalið við Diego Medina, einn
forsprakka hryðjuverkasam-
takanna Alpha-66 (þau samtök
eru einkum fræg fyrir árásir á
kúbanska fiskibáta og sprengju-
tilræði) var gráthlægilegt. Hann
hélt þvi m.a. fram að Fidel Castro
nyti stuðnings innan við 5%
þjóðarinnar. Þetta er orðin
nokkuðgömul lumma hjá þessum
gaurum, þvi þegar þeir réðust til
landgöngu á Giron-strönd við
Svinaflóa árið 1961 heldu þeir lika
að öll þjóðin væri á móti Castro og
mundi koma fagnandi niður i
fjöru að taka á móti frelsishetjun-
um. Raunin varð önnur, eins og
mönnum er kunnugt, og mun sig-
ur Kúbumanna við Svinaflóa
lengi i minnum hafður.
Þeir hafa ekki lagt i aðra innrás
á þeim 20 árum sem siðan eru
liðin, og lái þeim það hver sem
vill. En eitthvað verða mennirnir
að gera og þvi dunda þeir sér við
hryðjuverkin á meðan þeir biða
eftir að stóri bróðir taki af skarið
og ráðist á Kúbu. 1 myndinni kom
reyndar fram sú hugmynd að það
gæti orðið einskonar svar Banda-
rikjamanna við sovéskri innrás i
Pólland.
Þá var það ekki siður athyglis-
vert sem Medina þessi sagði um
nýja heimavarnarliðið sem sett
hefur verið á laggirnar á Kúbu.
Hann sagði að það væri merki
i apríl 1980 var efnt til baráttugöngu i Havana og viðar á Kúbu til þess að sýna stuðning við rikisstjórn
Fidels Castro og andstyggð á atferli þcirra sem ,,kusu frelsið”. Fimm miljónir manna, eða rúmur
helmingur þjóðarinnar, tóku þátt i þessum göngum.
þess að herinn væri Castro ó-
þægur, og yrði heimavarnarliðið
notað til að ráða niðurlögum
hersins ef hann gerði uppsteyt.
Eitthvað skýtur þetta nú
skökku við fyrri staðhæfinguna,
um að innan við 5% landsmanna
styddu Castro. Nú er það allt i
einu herinn sem er á móti honum,
en Castro setur traust sitt á al-
þýðuna og vopnar hana. Varla
mundi hann gera það ef hún væri
honum andsnúin?
Sannleikurinn er sá, að stofnun
heimavarnarliðsins, eða öllu
heldur endurvakning þess og
endurskipulagning, var mjög
eðlilegt skref sem tekið var þegar
ljóst var að hættan á bandariskri
innrás fór dagvaxandi og að
Bandarikjamenn neyttu allra
bragða til að einangra Kúbu.
Karibahafið og Mið-Amerika er
ein af þessum púðurtunnum sem
kviknað getur i hvenær sem er.
Það er nefnilega ekki satt, sem
fram kom i myndinni, að Castro
væri einn á báti. Byltingar hafa
verið gerðar i Nicaragua og á
eynni Grenada, og blóðugt
borgarastrið stendur yfir i E1
Salvador. Ástandið i Guatemala
hefur lengi verið iskyggilegt, og
átök þar fara stöðugt harönandi.
Fólkið i Mið-Ameriku er að losa
sig úr fjötrum aldalangrar
kúgunarog arðráns. Barátta þess
er Jöng og ströng og kostar mörg
mannslif, en hún er i fullum
gangi, þvi fólkið hefur allt að
vinna, engu að tapa.
Frá sjónarhóli þeirra sem vilja
viðhalda óbreyttu ástandi i
Mið-Ameriku, áframhaldandi ör-
birgð fjöldans og gróða auðhring-
anna, eru Kúba, Nicaragua og
Grenada hættuleg fordæmi. Þess-
vegna er áróðursmaskinunni
beint gegn þeim, og þessvegna
menn búist til varnar? Reagan er
svo sannarlega trúandi til að
fyrirskipa innrás á Kúbu — hon-
um er trúandi til alls. En verði af
slikri innrás — sem hamingjan
forði — þá er ekki aðeins 5%
kúbönsku þjóðarinnar að mæta,
og ekki aðeins þjálfuöum og vel
vopnum búnum her, heldur vopn-
aðri alþýðu sem þekkir óvin sinn.
Slika alþýðu er náttúrlega hægt
að þurrka út með nifteindar-
sprengjum, en hún verður aldrei
sigruð.
Það er ekki hægt að ætlast til
þess að i 15 minútna fréttamynd
sé allur sannleikurinn sagður. En
það er vel hægt að ætlast til þess
af islenska sjónvarpinu að það
hlifi okkur við áróðursmyndum á
borð við þá sem hér hefur verið
gerð að umtalsefni, en hún er þvi
miður ekkert einsdæmi.
Ingibjörg Haraldsdóttir.
eru hryðjuverkahóparnir i Miami
vel séðir.
Yfirlögga frelsisins
Um þessar mundir er Ronald
Reagan önnum kafinn við að gefa
heiminum sýnishorn af mann-
kostum sinum, samningalipurð
og friðarvilja. Þessi yfirlögga
frelsisins i heiminum bregst við
kröfum verkfallsmanna með þvi
að reka þá og lögsækja og stofna
um leið samgöngum við
Bandarikin i hættu. A sama
tima tilkynnir hann að nú sé kom-
inn timi til að framleiða
nifteindasprengjur. Annar eins
geðsjúklingur hefur áreiðanlega
aldrei komist i forsetasæti i
Bandarikjunum. Það er eitthvað
meira en litið bogið við banda-
risku þjóðina ef 5% hennar styðja
þessi áform hans.
Er nokkur furða þótt Kúbu-