Þjóðviljinn - 20.04.1982, Blaðsíða 8

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 20. april 1982
Aö mörgu þarf aöhyggja. Viö þessa störu spunavél starfar aöeins ein manneskja.
Hjá Álafossi i AAosfellssveit eru stærstu ullarverk-
smiðjur landsins, og þar er unnið úr 1500 tonnum af ull á
ári.
Við verksmiðjuna starfa um 300 manns, og þar er f ram-
leitt ullarband, værðarvoðir, gólfteppi og fatnaður.
Fyrirtækið flutti út ullarvarning fyrir 110 miljónir
króna á s.l. ári, þar af talsvert af f atnaði sem f ullunninn
er af saumastofum víðs vegar um land úr hráefni, sem
verksmiðjan hefur framleitt
Starfsfólk hjá Álafossi vinnur tvískiptar vaktir, frá
8—16 og 16—24. Flestir vinna eftir Iðjutaxta, sem er
6.161,- kr. á mánuði. Við það bætist 30% vaktaálag og
bónus, semoftnemurfrá 100—140kr.ádag.
Við heimsóttum Álafoss hér á dögunum og tókum
nokkra starfsmenn tali...
að
sprnna

þráð
þeli
Úr
Litið við í Álafoss-verksmiðjunni í Mosfellssveit
Ur tætara í kembi-
vél og spunavél og...
Bjarni Ragnarsson framleiöslustjóri og Ingi Hans Agústsson trúnaöar-
maður i spunadcild
Þeir Bjarni Ragnarsson fram-
leiðslustjóri og Ingi Hans Ágústs-
son trúnaöarmaöur i spunadeiid
fylgdu okkur um verksmiöjuhúsið
og ský'"io fyrir okkur fram-
leiðsluferlið i verksmiöjunni.
Þegar ullin kemur inn i verk-
smiöjuna er hún þvegin og hrein
úr ullarþvottahúsinu, og er hún
fyrstsett i tætara, þar sem hún er
m.a. blönduð eftir þvi til hvers á
að nota ullina.
Bjarni tjáði okkur að blöndun
ullarinnar væri framleiðslu-
leyndarmál, en hins vegar væri
öll ull, sem notuð er i prjónalopa
fyrir islenskar peysur óblönduð.
Úr tætaranum fer ullin i kembi-
vélar, spunavélar og tvinningar-
vélar, allt eftir þvi til hvers á að
nota garnið. Litun fer ekki fram i
verksmiðjunni, en eftir spuna og
tvinningu er garnið þvegið áður
en það er dokkað og pakkað eða
sett i prjónadeildina þar sem all-
margar prjónavélar prjóna um
1/2 tonn af fagurlega mynstr-
uðum ullarklæðum á sólarhring.
Að lokum sáum við svo sniða-
verkstæði, þar sem ullarklæðin
eru sniðin áður en þau eru send út
til saumastofanna til endanlegrar
vinnslu, þar sem unnar eru úr
klæðunum hinar rómuðu islensku
tiskuflikur Ur ull.
Ingi Hans Ágústsson trúnaðar-
maður starfsfólksins i spuna-
deildinni sagði okkur að sem
trúnaðarmaður hefði hann mest
afskipti af málum er vörðuðu
bónusinn og bónuskerfið sem
slikt.
Hann sagði að bónusinn kæmi
nokkuð misjafnt út, en hann væri
yfirleitt jafnari hjá þeim sem
væru i hópbónus en þeim sem
væru i einstaklingsbónus.
Þegar bónusinn er ákveðinn,
t.d. á nýrri vél, sagði Ingi, þá
kemur hingað maöur frá Iðju,
sem er sérfróður i vinnuhagræð-
ingu, og er bónuskerfið ávallt
unnið i nánu samstaríi við
stéttarfélagið.
— Við höfum hins vegar orðiö
þess varir, að sumt starfsfólk veit
ekki hvernig bónus þessi er út-
reiknaður. Hverju sætir það?
— Það er oft flókiö mál, hvernig
bónusinn er fundinn, sagði Ingi,
en allir sem vilja geta þó fengið
það útskýrt. Hins vegar láta
margir sér nægja að fá um það
upplýsingar að morgni, hver bón-
usinn hafi verið daginn áður.
Ingvi sagöi að fólkið hjá Ala-
fossi væri upp til hópa ánægt með
bónuskerfið.
Okkur þótti dynurinn af vél-
unum vera nokkuð mikill og við
spurðum Inga, hver vegna starfs-
fólkið notaði ekki eyrnahlifar
nema með undantekningum.
Fólki finnst eyrnahlifarnar
vera óþægilegar, og það svitnar
unan þeim i hitanum. Margir nota
þvi eyrnatappa i' staðinn, en allir
sem vilja geta fengið hér eyrna-
hlifar.
Þá spyrjum við Ingva að
lokum, hvort starfsfólkið hjá Ála-
fossi kæmi meira úr Mosfellssveit
eða Reykjavik?
Það eru um 55% starfsmanna
sem búa i Reykjavik, og við
höfum tvær rútur, sem keyra
fólkið i og úr vinnu. Fer önnur
þeirra i Breiðholtshverfin en hin i
gamla bæinn.
Við vorum margs visari eftir
stutta heimsókn, sem sýndi okkur
að islenskur ullariðnaður hefur á
að skipa góðu og þjálfuðu starfs-
fólki og á þvi að geta horft fram á
bjarta framtfð.