Þjóðviljinn - 12.06.1982, Side 12

12 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 12.-13. júnl 1982
Mikil náttúrufegurð er í Botnsdal. Innst i honum fellur Botnsá i hrikalegu gljúfri sem sést hér á myndinni. í þvierGlymur,einn hæsti foss á landinu.
lega fagur, vel gróinn og skóg-
lendi töluvert i honum. Hvalfell
fyrir botni hans setur mikinn svip
á hann og einnig stórfengleg
gljúfur. í raun og veru er styttra
að hefja Leggjabrjótsferð upp úr
Brynjudal en hann er ekki eins
fallegur og þess vegna völdum við
Botnsdal.
Til þess að þurfa ekki aö vaða
Botnsá fórum við strax yfir hana
á brú á þjóðveginum og gengum
upp sunnan megin. Reyndar var
þetta óþarfi þvi einnig er hægt
að komast yfir á göngubrú á móts
við Stóra-Botn, skömmu áður en
lagt er á brattann. Llklega eru
3—4 km inn i botn á þessum
unaðsfagra dal og er það sann-
köluð skemmtiganga á leirum og
völlum meö skógarlundi á við og
dreif. Þegar innar dregur verður
landið skornara og þrengist með
holtumog hólum.
Innst I Botnsdal sveigir leiðin til
hægri upp á milli Asmundartungu
og Hrísháls og er þar ruddur
jeppavegur sem nær töluvert upp
eftir. Brátt blasir Glymur við
hinum megin i dalnum, einhver
hæsti foss landsins. Hann fellur
um 100 metra niður I hrikalegt
gljúfur.
Á hinn himinháa Glym
hver sem skimar lengi
fær í limu sundl og svim
sem á rimum gengi
A vinstri hönd rennur
Hvalskarðsá niður brekkur og
klettastalla I ótal fossum og iðu-
föllum en sums staðar eru
skessukatlar. Gaman er að ganga
fram á brún af og til og virða fyrir
sér þessa kátu á. Við förum okkur
hægtenda höfum við allan daginn
fyrir okkur og ekki borgar sig að
fara of geyst til að byrja með.
Botnssúlur eru beint fram
undan og leika úrg ský um tinda.
Ekki er þó farið að rigna ennþá. A
vinstri hönd sér upp I Hvalskarö
en á hægri hönd hefur Brynju-
dalur opnast. Múlafjall skilur
hann frá Botnsdal og það er vel
þess virði að staldra við og horfa
út Hvalfjörðinn sem nú er orðinn
skýr og tær og lygn.
Við stiklum yfir blauta mela,
vööum mýrar og hoppum yfir
smálæki og keldur. A vegi okkar
verður öflug sauðfjárveiki-
varnargirðing og nú er lagt á
brattan langan og stórgrýttan
f nágrenni Reykjavíkur
er fjöldi skemmtilegra
gönguleiða og eru sumar
þeirra fornar mjög. Á
hvítasunnudag ákvað
undirritaður að leggja land
undir fót við f jórða mann í
stað þess að eyða helginni í
fánýta flatmögun ellegar
tilgangslausa bíltúra. Það
er nef nilega þannig að með
því að reyna dálítið á sig út
i Guðs grænni nátúrunni
fær maður einhvern veg-
inn tilverurétt í henni,
skynjar hana sem hluta af
sjálfum sér og samsamar
sig jörðinni. Þó að við
værum öll að mestu orðin
afvön hreyfingu eftir
vetrarlanga innisetu við
skrifborð eða nótnaborð
ákváðum við að leggja
sjálfan Leggjabrjót undir
fót en svo er leiðin frá
Botni í Hvalfirði yfir til
Þingvalla yfirleitt nefnd
Áður var hún köjluð Botns-
heiði.
Rétt fyrir klukkan átta aö
morgni hvítasunnudags vorum
við öll saman komin viö Um-
feröarmiðstöö, allsyfjuð, og stig-
um um borð í Norðurleiöarrútu. A
leiöinni inn I Hvalfjörð lamdi
regniö rútuna utan og var ekki
laust við kviða 1 innstu hjarta-
rótum þó aö við bærum okkur vel.
Kannski vorum við að leggja I
svaöilför — háskaför, vosbúð.
Brátt stóöum við 1 hlaöinu á
Botnskála og horfðum á eftir rút-
unni og var þá ljóst að ekki varð
við snúið. Við vorum ákveöin i að
byrja för okkar með kaffisopa en
skálinn var harðlæstur og llfvana.
Nú voru góð ráö dýr. Við gengum
allt I kringum skálann og börðum
hann utan hvar sem við var
komiö. Eftir langa mæöu opn-
uðust dyr og hálfsofandi kona
kom I gættina. Hún sagðist ekki
hafa fengið svefnfrið alla nóttina
og var svolltið byrst. Hún bliðk-
aðist þó brátt og hleypti okkur
inn. Fljótlega fór kaffið að malla I
könnunni og við fengum brauð
með.
begar við lögöum I hann var
stytt upp og var m.a.s. dálltiö
bjart að sjá upp til Súlnanna. Viö
það jókst bjartsýni og þrek.
Botnsá, sem liöast niður Botns-
dal, skiptir sýslum. Aö norðan er
Borgarfjarðarsýsla en að sunnan
Kjósarsýsla. Dalurinn er ákaf-
Gengið upp brattann. Brynjudalur og Hvalfjörður i baksýiu