Þjóðviljinn - 07.07.1982, Blaðsíða 6

6 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Miftvikudagur 7. júli 1982
Ragnarsson
Minning
Ragnar
F. 2. 10. 1948 — D. 27. 6. 1982
Greiningarstöð
rísi sem fyrst
Málefni öryrkja og
þroskaheftra rædd
í Borgarnesi
Ráöstefna um starf og stefnu
svæðisstjórna vegna málefna
þroskaheftra og öryrkja var hald-
in í Borgarnesi 23. - 25. júní sl. Til
ráðstefnunnar var boðað að
frumkvæði þeirra 8 svæðis-
stjórna, sem skipaðar voru
samkv. lögum um aðstoð við
þroskahefta frá 1979
Auk fulltrúa frá öllum svæðis-
stjórnunum tóku þátt i ráðstefn-
unni fuiltrúar ýmissa stofnana og
félagssamtaka, sem vinna að
málefnum þroskaheftra, alls 46
manns.
Svavar Gestsson, félagsmála-
ráðherra, setti ráðstefnuna en
siðan voru flutt 4 framsöguerindi
auk þess sem unniö var i starfs-
hópum. Framsöguerindin fluttu:
Eggert Jóhannsson, form. svæð-
isstjdrnar Suðurlands: „Starf og
stefna svæðisstjórna”/ Margrét
Margeirsdóttir, deildarstjóri i fé-
lagsmálaráðuneytinu: „Stefnu-
mótun i málefnum þroska-
heftra/samskipan., reynsla af
lögum um aðstoð við þroskahefta
og frv. til laga um málefni fatl-
aðra”,- Anna Hermannsdóttir,
deildarstjo'ri athugunar- og grein-
ingardeildarinnar i Kjarvalshúsi
og Ásgeir Sigurgestsson, sálfræð-
ingur athugunar- og greiningar-
deildarinnar:
„Kynning á starfsemi athugun-
ar- og greiningardeildarinnar og
tillögur deildarinnar um væntan-
lega greiningarstöð”. Þorsteinn
Þorsteinsson, fulltrúi foreldra 1
svæðisstjðrn Vesturlands og Hall-
dóra Sigurgeirsdóttir, Landssam-
tökunum Þroskahjáíp, Reykja-
vlk: „Foreldrar —■ Abyrgð, við-
horf, væntingar, samstarf”.
Starfshópar fjölluöu um eftir-
talin efni:
1. Hlutverk svæöisstjórna.
2. Hvernig verður best tryggt að
alhliöa þjónusta fyrir þroska-
hefta verði byggö upp á hverju
svæði, sbr. 5. gr. laga um að-
stoð við þroskahefta?
3. Þjónusta viö heimilin, —■ „hægt
er að veita þroskaheftum þjón-
ustu án þess að byggja”. Hvaða
þjónusta er æskileg, nauðsyn-
leg m.t.t. aldurs, tegundar fötl-
unar og búsetu?
4. Greiningaraðilar. — Hver ber
ábyrgð á greiningu þroskahefts
einstaklings — óháð aldri —
meðan greiningarstöö rikisins
er ekki til?
Ráðstefnan samþykkti sam-
hljóöa ályktanir þar sem m.a. er
lýst ánægju með „framlagðar til-
löguteikningar af Greiningarstöð
rikisins” og leggur áherslu á að
sem fyrst verði byrjað á bygging-
unni.
„Augljóst er, að samhliða þeim
brýnu verkefnum um land allt,
sem framkvæmdasjóði þroska-
heftra og öryrkja ber að fjár-
magna, skv. 12. gr. laga um að-
stoð við þroskahefta, þá er ofviða
getu hans að fjármagna einnig
greiningarstööina með óbreyttum
tekjustofni”. Ráöstefnan telur þvi
óhjákvæmilegt að veitt verði á
næstu fjárlögum fé til þessa verk-
efnis sérstaklega, þannig að
bygging stöövarinnar geti hafist.
„Þar sem augljóst er að bygging
væntanlegrar greiningarstöövar
tekur nokkurn tima þá telur ráð-
stefnan óhjákvæmilegt að nú þeg-
ar verði geröar ráðstafanir til að
bæta aðstöðu þeirrar starfsemi,
er nú fer fram i Kjarvalshúsi”.
„I logum um aöstoö við þroska-
hefta nr. 47/1979 fjallar 6,kafli um
Framkvæmdasjóö þroskaheftra
og öryrkja. Kemur þar fram m.a.
að hlutverk hans sé að fjármagna
stofnkostnaö sérkennslustofnana
landsmanna. Þetta verkefni er
tilkomiö til að flýta fyrir mennt-
unarmöguleikum hinna þroska-
heftu, sem i þvi tilliti voru algjör-
lega utangarðsmenn hjá þjóöinni.
Þar sem hér er um aö ræða fjár-
mögnun á ákveðnum þætti grunn-
skólalaga, þá telur ráðstefnan nú
timabært, að fjármögnun þessa
þáttar veröi færð yfir á fjárlög
menntamálaráðuneytisins.”
— mhg
Menningarsjóður KEA:
Það var komið yfir lágnætti
þegar við komum i hlaðið á
Sauðanesi að afloknum fyrsta
fundi nýkjörinnar hreppsnefndar,
tveir félagar af Útnesinu.
t dyrunum beiö Dagný konan
min og ég sá að eitthvað var að.
„Hann Ragnar dýralæknir er dá-
inn”.
Fyrst skynja ég naumast veru-
leika þessara orða, en svo leggst
hann á mig eins og farg.
Hann Ragnar, þessi þróttmikli
maður sem fór héðan f yrir fjórum
dögum, er allur.
Hann sem tæpri viku áður kom
siglandi kringum hálft tsland
með vini sinum Ölafi Rafni, og
sagði að þegar flóinn opnaðist og
hann sá fjöllin, þá hafi honum
fundist hann vera kominn heim.
Þessi glaði djarfi maður, sem við
væntum svo mikils af, var horfinn
og mér fannst ég vera einn. Þessi
tilfinning hefur ásótt mig frá
þeirri stundu, og nú i nótt sest ég
niður og hripa þessi fátæklegu
kveðjuorð, sem ég þó veit að
munu ekki segja það sem mér býr
i brjósti, þvi orö eru ófullkomin
og vald mitt á þeim takmarkað.
Kunningja eignast menn marga,
vini fáa. Ragnar Ragnarsson var
vinur minn.
Mér er i minni, þegar ég sá
þennanhvatlega,ljóshærða mann
i fyrsta sinn. Það var á fyrstu
starfsdögum hans hér nyröra og
ég sé hann enn fyrir mér þar sem
hann stendur við bilinn sinn, i
hlaðinu á Syðra-Lóni og snjór yfir
öllu. Augun voru óvenju skörp og
eins og vörn i fasinu. Siðar komst
ég þó að þvi, aö brynjan var ekki
þykk og undir henni sló stórt og
tilfinningarikt hjarta, sem var
óvenju næmt og þvi e.t.v. auð-
særanlegt, þegar brynjunni hafði
verið kastað.
Ragnar Ragnarsson var fæddur
i Reykjavik 2.10. 1948, sonur Ingi-
bjargar Jónsdóttur og Ragnars
Guðmundssonar. Föður sinn
missti Ragnar strax en ólst upp
með móður sinni á Haukagili i
Borgarfirði, og siðar fósturföður
sinum, Ingvari Sigurðssyni, og
hálfsystkinum á Þingeyrum i
Húnaþingi og viðar, og loks settist
fjölskyldan að á Velli i Rangár-
þingi árið 1955. Sá bær er all-
frægur úr Njálu sem Ragnar vitn-
að tiðum i og gat heimfært viða i
nútimann, enda kunni hann hana
utanbókar.
Ragnar fór snemma aö vinna
eins og titt er I sveitum, fyrst
heima, þvi næst við ýmsar bygg-
ingaframkvæmdir. Að loknu
venjulegu undirbúningsnámi
settist hann i M.A. einn vetur en
féll þar ekki vistin og flutti sig
suður i M.R. Lauk hann þar stú-
dentsprófi 1969 og hélt siðan utan
til náms i dýralækningum við há-
skólann i Hannover haustið 1970
og lauk þaðan prófi 1975.
Þá vann hann ytra með námi og
kom svo heim 1977 og tók við
héraðsdýralæknisembættinu á
Þórshöfn þá um haustiö og gegndi
þvi til vorsins 1981, en þá fékk
hann ársleyfi og hélt utan til
framhaldsnáms, en að þvi loknu
tók hann við rekstri Dýraspitala
Watsons og rak hann til dauða-
dags.
Árið 1980 gerðist Ragnar odd-
viti á Þórshöfn og hófst þegar
handa með félögum sinum við að
byggja upp atvinnulifið á staðn-
um og árangurinn af þvi er meðal
annars hið glæsilega togskip
Stakfell, sem lagðist að bryggju á
Þórshöfn rúmum sólarhring eftir
að Ragnar var allur og þungt mun
ýmsum hafa verið niðrifyrir þá,
þvi aö i hópinn á bryggjunni var
skarð.
Nú hef ég að mestu haldið mig
við þurrar staðreyndir um
Ragnar, en hvernig var maðurinn
bak við dýralækninn og oddvit-
ann?
Skapmikill var hann og kapp-
samur svo kalla mátti ofurkapp,
leitandi einhvers sem ætiö reynd-
ist handan næsta leitis, svo að
þegar sigur var unninn og
ákveðnu takmarki náð, þá var
það ekki lengur eftirsóknarvert.
heldur aðeins áfangi á vegferð og
fram varð.að halda og eftirláta
öðrum að njóta þess, sem unnist
hafði og viðhalda þvi. Slikir menn
eru veitendur hvar sem þeir fara
og þeim fylgir gustur og annað
hvort eru menn meö þeim eða á
móti. Þeir setja sterkan svip á
umhverfi sitt og eru svo stór hluti
þess, að þegar þeir hverfa af velli
lifsins þá verður stórt skarð, sem
aldrei verður fyllt hjá vinum
þeirra og vandamönnum og lifið
verður snauðara og allt litlausara
en áður. Samt sem áður sættir
það mann viö þennan heim að
vita, að slikir menn eru til, þótt
ofætlun sé, að rekast á marga á
einni mannsævi.
Minningar liða um hugann ein
af annarri og litið verður úr verki
þótt úti skini sólin nótt sem dag.
Allar eru þær bjartar og kalla
fram i hugann drengilegan mann,
fluggreindan og fróðan sem lét
sér fátt mannlegt óviðkomandi.
Hann kunni margt að segja af
öðrum löndum og úr öðrum
landshlutum og dró af þvi lær-
dómæenda mjög skýr i hugsun og
framsetningu. Hið skemmtilega
fór heldur ekki framhjá honum,
hann var mikill húmoristi, og
gjarnan kom þá skellihlátur sem
var alveg sérlega smitandi og oft
skalf hér húsið þegar við keppt-
umst við að ganga hvor fram af
öðrum, og oft gleymdist stund og
staður.
Þessar heimsóknir brugðu
birtu yfir skammdegið hér við Is-
hafið, þótt oft væri upphaflegt til-
efni þeirra ekki gleðilegt, veik
eða meidd skepna. Sem dýra-
læknir var Ragnar sérlega
glöggur og fljótur að sjá hvað við
átti og framkvæmdin fylgdi fast á
eftir. Veður skipti ekki máli og
væri ófært fyrir bil, þá kom hann
brunandi á gandi sinum tygjaður
til að takast á við frost og kulda.
Þennan útbúnað var hann óspar á
að nota til liðsinnis bændum,
þegar selflytja þurfti fé úr
heiöum 1 snjóum á haustin, enda
var þaö mála sannast að alla tið
var hann trúr uppruna sinum og
átti sterkar rætur i islenskri
mold. Gott var að sækja þau heim
hann og hans góðu konu, Höllu
Bergsdóttur sem bjó honum og
börnunum fjórum hlýtt heimili.
Þauhjóninvorusamhent, ogfann
ég aðRagnar gerði mikið með álit
Höllu og átti við hana sálufélag
sem var honum mikill styrkur.
Núer mikill harmur kveðinn að
henni og börnunum og þeirra
nánustu, enda hafa þau mikið
misst.
Þann mátt sem öllu ræður bið
ég að hjálpa þeim yfir þessa erf-
iðu daga, og gefa þeim styrk i
framtiðinni.
AgústGuðröðarson
Sauðanesi
1 dag er til moldu borinn góð-
vinur okkar, Ragnar Ragnarsson
dýralæknir. Harmi okkar verður
ekki með orðum lýst og söknuður-
inn er sár. 1 vinahóp okkar hefur
stórt skarð verið höggvið sem
aldrei verður fyllt né fyrir bætt,
þvi vandfenginn er vinur trúr.
Ragnar var sá vinur sem i raun
reyndist. Almættið gefi þeim
styrk er syrgja.
Elsku Halla, við vottum þér,
börnunum og aðstandendum,
okkar dýpstu samúð.
Ólafur Rafn Jónsson
Elin Jakobsdóttir
Þórshöfn,Þistilfirði
„Dáinn, horfinn!” — Harma-
fregn! /Hvilikt orð mig dynur
yfir. Þessi orð Jónasar
Hallgrimsonar komu mér fyrst i
hug, er ég frétti lát vinar mins
Ragnars Ragnarssonar dýra-
læknis. Það var svo ótrúlegt, að
hann sem virtist svo hlaðinn
gneistandi lifsorku væri allt i einu
dáinn, horfinn. En fljótlega kom 1
hugann framhaldið á orðum
Jónasar: En ég veit, að látinn
lifir. / Þaðer huggun harmi gegn.
Kynni okkar Ragnars heitins
voru ekki löng, aðeins þau tæp
fjögur ár, sem hann starfaði sem
héraðsdýralæknir á Þórshöfn. Þó
ytra borðið virtist stundum dá-
litið hrjúft og kalt þurfti ekki
djúpt að grafa til að finna mann-
lega hlyju og mikla geðsmuni.
Maðurinn var óvenju skarpgáf-
aður og rökvis. Það var ekki nóg,
að hann væri vel fær i sinu fagi,
heldur hafði honum með lang-
skólanámi og siðar erilsömu
starfi auðnast að afla sér þekk-
ingará hinum óliklegustu sviðum,
t.d. var hann af svo ungum manni
að vera ótrúlega lesinn I Islensk-
um bókmenntum.
Ragnar heitinn tók þátt i lifi og
kjörum fólksins, sem i kringum
hann var. Hann starfaði með leik-
félaginu á Þórshöfn og var orðinn
oddviti hreppsnefndar Þórs-
hafnarhrepps, þegar hann flutti
frá Þórshöfn.
Kæri vinur. Þessi fátæklegu orð
eru engin æviminning. Aðeins ör-
stutt kveðja af norðlægri strönd,
með kærri þökk fyrir kynninguna
og samskiptin. Ég trúi þvi, að þú
sért farinn „meira starfa Guðs
um geim”.
Halla min. Ég flyt þér, börn-
unum og aðstandendum öllum
innilegustu samúðarkveðjur min-
ar og minna og bið algóðan Guð
aö blessa ykkur og styrkja.
óli Halidórsson
•
Það er mikill vandi að rita
grein til minningar um jafn ná-
kominn vin og Ragnar. Þó vil ég
reyna að minnast einhvers, sem
ég tel mig hafa þegið af honum.
Við kynntumst á menntaskóla-
árum okkar og vorum samtiða
bæði á Akureyri og i Reykjavik.
Varð vinátta okkar djúpstæð og
náin, þannig aö tengsl min viö
annað fólk hafa af henni mótast.
Ragnar var i máladeild, en ég i
stærðfræðideild. Við ræddum
mjög um heimspeki og bók-
menntirá þessum árum og tel ég
Ragnar eiga stóran þátt i þvi, að
ég lokaðist ekki inni i þröngsýnni
visindahyggju, sem mjög átti þá
upp á pallboröiö.
Að afloknu stúdentsprófi hvarf
Ragnar strax til Þýskalands að
nema dýralækningar og sýndi
meö þvi dugnað og einarðleika,
sem urðu mér slöar hvatning I
miklum vanda. Við hittumst ekki
eins oft næstu árin. Samt var
mjög nákomið andrúmsloft á
milli okkar, þannig aö engu var
likara en viö hittumst á hverjum
degi, þótt ár liöu á milli okkar
funda.
A námsárunum lagöi Ragnar
sig eftir þýskri menningu. Eftir
heimkomuna miölaöi hann mér af
þeim brunni, þannig að ekki mun
fyrir endann sjá, hvað snertir á-
huga minn i þá átt.
A þennan hátt gæti ég lengi
haldið áfram aö minnast á það,
sem ég á Ragnari aö þakka. Þó er
allt það hjómið eitt hjá þvi, aö
hafa verið svo lánsamur að kynn-
ast manni, sem ég mun ætið
sakna.
Höllu, börnunum og öðrum að-
standendum sendi ég samúöar-
og vinarkveðjur.
Guömundur ólafsson.
90 þús. í
Menningarsjóður KEA var
stofnaður 1934 en tilgangur hans
er „að halda uppi fræðslu i félags-
og samvinnumálum og veita fjár-
hagslegan stuðning hvers konar
menningar og framfarafyrirtækj-
um á félagssvæði KEA”, eins og
segir i reglugerð hans. A hverjum
aðalfundi KEA er siðan tilkynnt
hverjir hafi hlotið styrki það ár. 1
ár voru það eftirgreindir aðilar:
Myndlistaskólinn á Akureyri,
vegnaáhalda-ogtækjakaupa .kr.
15.000.
Feröafélagið Hörgur, vegna
endurbóta á gamla bænum i
Baugaseli..........kr. 5.000.
Einar Kr. Einarsson, Akureyri,
vegna náms i klassiskum gitar-
leik ..............kr. 15.000.
Héraösskjalasafn Svarfdæla.
styrki
vegna uppbyggingarsafnsins .kr.
5.000.
Kvenfélagið Tilraun, Svarfað-
ardal, vegna kvikmyndarinnar
„Marsinn”..........kr. 5.000.
Leikklúbburinn Saga, Akur-
eyri, vegna leiklistarstarfsemi kr.
15.000.
Karlakórinn Geysir, Akureyri,
vegna húsnæðiskostnaðar..kr.
15.000.
Hjálparsveit skáta, Akureyri,
vegna endurnýjunar fjarskipta-
búnaðar............kr. 15.000.
Samtals..........kr. 90.000.
Tekjur Menningarsjóös KEA
eru framlög samkvæmt ákvörðun
aðalfundar hverju sinni, frjáls
framlög einstaklinga og rekstrar-
hagnaður Efnagerðarinnar
Flóru, þegar sú starfsemi skilar
hagnaði.
—mhg