Þjóðviljinn - 14.01.1983, Blaðsíða 8

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 14. janúar 1983
Föstudagur 14. janúar 1983 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 9
Ásmundur Stefánsson um láglaunabætur:
„Augljóst að
endurskoðunar
er þörf
„Það virðist nokkuð augljóst að sú óánægja, sem
komið hefur fram með framkvæmd láglaunabótanna
kallar á endurskoðun á þeirri leið sem valin var. Jafn-
vel er hugsanlegt að óánægjan leiði til þess, að allar
hugmyndir um neikvæðan tekjuskatt verði lagðar á
hilluna um einhverja framtíð.“
„Allar brcytingartillögur hljóta að
geta verið til athugunar , segir As-
mundur Stefánsson, forseti ASI um
framhaldið á efnahagsráðstöfunarfc
ríkisstjórnarinnar.
Þetta sagði Ásmundur Stefánsson,
forseti Alþýðusambands íslands, í
samtali við Þjóðviljann um láglauna-
bæturnar. Eins og kunnugt er hefur
komið fram nokkur gagnrýni á út-
reikning bótanna og framkvæmd
alla, og því báðum við. Ásmund að
gera grein fyrir gangi samráðs við
ASÍ um framkvæmdina, hvaða leiðir
hefðu verið ræddar, helstu galla á
framkvæmdinni og hugsanlegar
leiðir til úrbóta.
Ekki val um leiðir
í desember
„Það var ekki fyrst talað við Al-
þýðusambandið af hálfu stjómvalda
um þessar bætur í nóvember", segir
Ásmundur. „Þá voru hugmyndirnar
mótaðar í meginatriðum af þeirra
hálfu. Það var skýrt tekið fram í
bráðabirgðalögunum, að 50 milljón-
ir skyldu greiddar láglaunafólki, og
að það skyldi gert á árinu 1982 og því
var ekki um val á leiðum að ræða;
það var t.d. ekki hægt að veita þessu
fé til einhverra ákveðinna verkefna,
svo dæmi sé tekið. Þetta gildir hins
vegar eingöngu um 50 milljónirn-
ar, sem til greiðslu komu í desember,
en þær greiðslur sem fyrirhugað er
að komi í mars og júní eru hins vegar
ekki jafn skýrt bundnar og má því
hugsa sér ýmsan máta á þeirri fram-
kvæmd.
Tímaskortur útilokaði
aðrar aðferðir
Á þessum fyrsta fundi, sem full-
trúar frá ASÍ og fulltrúar stjórnvalda
áttu með sér komum við með þá ein-
dregnu afstöðu, að skoða þyrfti
aðrar Ieiðir. Þar bar hæst, að tíma-
kaup á líðandi stundu væri æskileg-
asta forsenda bótagreiðslna og þann-
ig væri vinnutíminn að baki tekjunum
metinn. Ekki er unnt að taka tillit til
þessara atriða ef fara á eftir skatt-
framtölum, því vinnutími og greiðsla
á unna stund koma ekki fram á þeim,
eins og fólk veit.
Það hefði komið til greina að
greiða uppbót á tímakaup, t.d. þann-
ig að tryggt yrði að enginn fengi
greitt tímakaup undir tilteknu
marki. Atvinnurekendur sendu síð-
an reikning til fjármálaráðuneytis-
ins. vegna þeirra kaupuppbótar, sem
þeir þannig væru skyldaðir til að
greiða. Þessari hugmynd var ýtt til
hliðar því henni fylgdi sá galli, að
undirbúningur hefði verið mjög
tímafrekur og því hefði engin
greiðsla komið á árinu 1982 og
spurning hversu langt fram á þetta ár
greiðslur hefðu dregist. Nú, þá mælti
það einnig gegn þessari hugmynd, að
ef skylda á atvinnurekendur til að
greiða hærri laun en umsaminn
kauptaxta verður að setja um það
lög. Það er hins vegar ljóst, að núver-
andi ríkisstjórn hefur ekki meiri-
hluta til lagasetningar.
Það eru þannig ákveðnir gallar á
þessari aðferð; hún er flókin og hún
er einnig erfið í eftirliti, það skal ját-
að. Kostirnir eru hins vegar þeir, að
tillit er tekið til tekna nú og þá tekna
á unna stund. Tímans vegna varð
þessi hugmynd þó hvorki fullkönnuð
eða útrædd.
Áhrif ASÍ til breytinga
Þær tillögur Alþýðusambandsins,
sem fengust í gegn í þessum
viðræðum og voru að okkar mati til
4
, 1 ' iéiiiií jj
igg"
T"» >; ■■'•V- 1 j JB?
HA plll
Elli- og örorkulífeyrisþegar fengu hækkun á tekjutryggingu og náði því kjaraskerðingin ekki til þeirra.
mikilla bóta, voru tvíþættar;I fyrsta
lagi var komið til móts við elli- og
örorkulífeyrisþega á þann hátt, að
tekjutrygging þeirra var hækkuð.
Þessi hópur fólks varð því ekki fyrir
tekjuskerðingu umfrarn launafóík í
landinu. Vegna eindreginna and-
mæla okkar gegn því að sjálfstæðir
atvinnurekendur fengju bætur og að
hluti heildarfjárhæðarinnar rynni til
þeirra, var fjárhæð þeirra bóta sem
greiða átti árið 1983 hækkuð um
fimm milljónir.
Veigamiklir gallar
Það hafa komið fram veigamiklir
gallar á framkvæmd á útborgun
bótanna. Stærsti gallinn er auðvitað
sá, að skattframtölin eru ákaflega ó-
fullkomin. Þessi útborgun er spegil-
mynd af þeirri skattameðferð, sem
hver einstaklingur hlýtur, og hún er
einfaldlega ekki fullkomnari en
þetta. Það er ljóst af viðbrögðum
fólks, að það hryllir við að sjá í þenn-
an spegil. Það eru ekki ný tíðindi, að
skattaframtölin séu gölluð, en þessi
reynsla vekur auðvitað þá spurn-
ingu, hvort þau séu virkilega þannig,
að þau gefi alranga mynd af ást-
andinu.
^nnar stærsti gallinn er sá, að
atvinnurekendur geta ákveðið sína
skattameðferð í mun ríkara mæli en
launafólk. Þannig getur atvimiurek-
andi skráð sig sem launamann hjá
eigin fyrirtæki. Greiðsla til atvinnu-
rekenda í slíkum tilfellum er auðvit-
að út í bláinn, og ef fleiri greiðslur
koma í framtíðinni verður að taka þá
út ásamt þeim sem að formi til eru
sjálfstæðir atvinnurekendur.
Þá má einnig nefna, að eigna-
viðmiðunin er í ýmsum tilvikum
ósanngjörn. Töluverður hópur
tekjulágra einstaklinga hefur fallið
út vegna hennar. Einkum er hér um
að ræða ekkjur og ekkla, sem eiga
eigið húsnæði en búa að öðru leyti
við bágan fjárhag. Þá er e.t.v. mikil-
verðast, að tekjur manna og aðstæð-
ur allar geta verið mjög breyttar frá
árinu 1981 - til betri eða verri vegar.
Þá er heldur ekki tekið tillit til vinn-
utímans; þannig getur fólk með mjög
lágt tímakaup fallið út vegna óhemju
langs vinnutíma.
Aðrar leiðir?
Þú spyrð um aðrar leiðir. ASÍ
gerði að tillögu árið 1975 að í stað
niðurgreiðslna sem þá voru fyrirhug-
aðar, yrði greidd sama krónutala til
állra óháð tekjum. Það var og er álit
okkar, að sú leið sé betri en niður-
greiðslurnar, því það er staðreynd að
það finnst naumast sú vörutegund
sem hinir efnameiri kaupa ekki
meira af en hinir efnaminni. Alþýðu-
flokkurinn hefur síðan flutt tillögur
af þessum toga reglulega. Það er
mjög brýnt að ræða ýtarlega þá
möguleika, sem fyrir hendi eru. Það
getur verið, að skattframtölin gefi
svo villandi mynd af ástandinu, að
það sé ekki hægt að mismuna fólki á
grundvelli þeirra. Sé svo, væri þá
nánast rökrétt ályktun að ætla öllum
að greiða sömu krónutölu í tekju-
skatt fremur en skattleggja miðað
við framtaldar tekjur. Þar tel ég hins
vegar að of langt væri gengið.
Hvað verður í mars
veit enginn
Það er semsé ljóst af öllu, að þessi
leið sem nú var farin er gölluð. Það
er hins vegar ekkert lögbundið
hvernig fara ber með það fé, sem
eftir stendur til efnahagsráðstafana
og allar breytingartillögur hljóta að
geta verið til athugunar.
- ast
Þröstur Ólafsson, aðstoðarráðherra:
„Engin ákvörðun tekm um
framhald tekjubótanna”
„Það hefur engin ákvörðun verið tekin um hvað qert verður
í mars“, sagði Þröstur Ólafsson, aðstoðarmaðurfjármálaráð-
herra, í samtali við Þjóðviljann um láglaunabæturnar. „Fram-
kvæmdin á útborguninni verður nú skoðuð og helstu ann-
markar teknir til rækilegrar athugunar. Það er ekkert bundið í
lögum hvernig því fé verður varið sem áætlað er að verja til
efnahagsráðstafana á fjárlögum, og því hægt að skoða fleiri
leiðir.“
Þröstur Ólafsson á sæti í efna-
hagsnefnd ríkisstjórnarinnar ásamt
þeim Halldóri Ásgrímssyni og
Þórði Friðjónssyni. Sú nefnd hefur
fengið til meðferðar ýrnis mál, svo
sem endurskoðun vísitölunnar og
láglaunabæturnar. Þröstur sagði
nefndarmenn vera rétt að byrja að
skoða málin, en myndu að því
búnu leggja tillögur sínar fyrir
stjórnvöld.
„Grundvallarhugsunin í reglu-'
gerðinni var að vega upp á móti
kjaraskerðingunni, sem launafólk
varð fyrir liinn 1. desember sl. -
ekki að jafna lífskjör. Það voru sett
mörk um 25.000 króna lágmarks-
laun á árinu 1981, en lægstu taxtar
hjá kvæntum verkakörlum gáfu
það ár 52.000 krónur. Hugsunin að
baki þessu var sú, að manneskja
sem ekki vinnur hálfan vinnudag
hlýtur að hafa framfæri sitt af öðru
en launum.
Þeir, sem einkunt urðu útundan
samkvæmt reglugerðinni en var þó
fyllsta ástæða til að bæta líka, voru
elli- og örorkulífeyrisþegar og svo
námsmenn. Þeirra kjör voru bætt á
annan veg; tekjutryggingin var
hækkuð og féllu því elli- og örorku-
lífeyrisþegar undir skerðing-
arákvæðin, og séð var um að Lána-
sjóður ísl. námsmanna veitti lán
eins og um enga skerðingu væri að
ræða. Þannig var komið til móts við
þessa hópa utan við launabæt-
urnar.
Fólk, sem var á tekjubilinu
25.000 - 96.000 fékk allt bætur.
Bæturnar voru hæstar kringum
75.000 kr. mörkin og féllu niður við
96.000 kr.. Allar tekjur aðrar
en laun og bætur almannatrygginga
virkuðu skerðandi á bæturnar. Við
„Annmarkarnir á útrcikningi
launabótanna svipaðar og á skatt-
launabótanna svipaðar og á skatta-
kerfinu“, segir Þröstur Ólafsson,
útreikning á bótunum skal síðan
tekið tillit til félagslegra aðstæðna;
barnafjölda og hjúskaparstöðu.
Bótaþörfin er aukin örlítið hjá
fólki í hjúskap og sömuleiðis fyrir
börn. Tekjur maka skerða bóta-
rétt, ef þær tekjur eru mikið yfir
mörkin. Þá skerðist bótarétturinn
einnig ef viðkomandi á eign sem er
verðmetin þannig að greiða ber af
henni eignaskatt.
Annmarkarnir á þessum út-
reikningum eru svipaðir og á skatt-
akerfinu: þetta er auðvitað ekkert
annað en hin hliðin á því máli.
Skattakerfið virðist vera mjög bág-
borið og svo hefur komið í ljós, að
fólk er sumt rnjög kærulaust með
skattframtöl. Það er ekki búið að
bera saman öll skattframtöl ein-
staklinga og launaseðla frá atvinn-
urekendum, en það er ljóst, að
þarna munar oft einhverju. Þá er
einnig sá stóri galli, að skattakerfið
gefur ekki upp, hvort einhver til-
tekinn maður er á launum hjá sjálf-
um sér; þannig geta allir vitað, að
sá sem fékk láglaunabæturnar er
stóratvinnurekandi - nema skatt-
urinn. Það keniur hreinlega ekki
fram á skýrslunum. Og þessi dæmi
hafa valdið ntiklum urg, skiljan-
lega.
Það var athuguð önnur leið í
þessu sambandi, þ.e. að Iáta
atvinnurekendur greiða út gegn
endurgreiðslu úr ríkissjóði. Það
varð þó santkomulag um, að hún
væri óframkvæmanleg. Bæði var
að desembermánuður er ekki
dæmigerður fyrir tekjur manna yfir
árið og auk þess höfum við enga
yfirsýn yfir hverjir vinna hjá hverj-
um og allra síst á hvaða launum.
Slíkar upplýsingar liggja hreinlega
ekki fyrir. Átvinnurekendur hefðu
því getað sent okkur hvaða
reikning sem var og við ekki getað
véfengt. Þannig að sú leið, sem val-
in var, var eina nothæfa leiðin mið-
að við tímann sem til stefnu var.“
Við spurðum Þröst Olaísson að
lokum að því hvaða framhald yrði á
þessum efnahagsaðgerðum. Hann
kvað enga ákvörðun hafa verið
tekna um það. Hins vegar væri
ljóst, að ef þessari leið yrði kastað
fyrir róða væri væntanlega búið að
jarðsetja hugmynd um bætur
byggðar á neikvæðum tekjuskatti
um næstu framtíð.
ast
Að gæta sóma síns
Aldrei hefur mér dottið í hug, að
það sem ég skrifa í málgagnið sé
öllum lesendum blaðsins að skapi.
Og mér finnst ekkert sjálfsagðara
heldur en að menn reiði stílvopnið
á loft og setji fram andstæðar skoð-
anir. Hitt er verra sem Gísli Gunn-
arsson gerir, að lesa pistla mína á
haus - draga af þeim ályktanir, sem
hann gerir síðan að mínum viðhorf-
um og ræðst gegn þeim af heift, og
ofsa. Grein Gísla beinist fremur að
ályktunum Gísla Gunnarssonar
heldur en þeim sakleysislegu
orðum sem ég hef Iátið frá mér fara
í pistlum sem hann dregur sínar á-
ætlanir af.
Eigin
ályktanir
Það er hægur vandi að draga á-
Iyktanii og nota þær síðan sem
dæmi um persónusvívirðingar
dálkahöfundar. Þetta gerir Gísli
Gunnarsson óspart í grein sinni.
Hann lætur ekki þar við sitja
heldur eru flestar tilvitnanir hans
og ályktanir beinlínis rangar og í
meira lagi ósanngjarnar.
Sagnfræðingur
missir sjónar af
vísindalegum
vinnubrögðum
I upphafi greinar sinnar segir
Gísli að tilefni skrifa Þjóðviljans
hafi verið „athyglisvert; Guð-
mundur G. Þórarinsson al-
þinigsmaður hafði ákveðið að gefa
ekki kost á sér í prófkjöri Fram-
sóknarflokksins í Reykjavík“.
Guðmundur er Gísla kært um-
fjöllunarefni og skal ekki lá honum
það. Hins vegar var tilefni þessara
skrifa prófkjör Framsóknarflokks-
ins og hafði ekki meira með
persónuna Guðmund að gera held-
ur en að því leyti sem hann kemur
þar við sögu. Ýmislegt bendir til að
þetta prófkjör hafi heldur ekki far-
ið fram hjá Gísla svo ég skil ekki
hvers vegna hann þarf að dikta upp
nýtt tilefni til þessara skrifa. í þess-
um dálkum fjöllum við iðulega um
það sem er efst á baugi hverju
sinni. Prófkjörin eru yfirleitt
skemmtilegt umfjöllunarefni eins-
og glöggir lesendur muna sjálfsagt
eftir í sambandi við prófkjör Sjálf-
stæðisflokksins, sem fékk mikið
rými í dálkum blaðsins.
Framsóknarflokkurinn hefur
einnig að nokkru orðið útundan í
kersknisskrifum okkar Þjóðvilja-
manna uppá síðkastið svo það er
ekki seinna vænna að bæta um
betur.
Plássins vegna get ég ekki birt
pistla mína frá orði til orðs en ég
hlýt að biðja lesendur að fletta
uppá þeim til að kanna sannleiks-
gildi fúkyrða Gísla Gunnarssonar.
Það sem maðurinn birti sem skoð-
anir mínar og vitnað til Þjóðviljans
5.,6. og 7. janúar er allt saman á-
lyktanir Gísla Gunnarssonar sjálfs
en ekki orðréttar skoðanir mínar.
Því miður verður maður að álykta
sem svo að siðprýðin og sómatil-
finningin hitti Gísla sjálfan fyrir.
Allavega eru vinnubrögð hans fyrir
neðan allar hellur.
Ósannindi
Sjálfsagt skiptir það ekki miklu
máli í fúkyrðaflaumi Gísla Gunn-
arssonar um ályktanir sem hann
dregur sjálfur af pistlum mínum
lítilfjörlegum um Framsóknar-
flokkinn, að þar fer hann víðast
með rangt mál þarsem hann gerir
mér upp skoðanir!
„Samkvæmt" Klippt og skorið" 5.
janúar framkvæmdi braskara-
klíkan í Framsóknarflokknum það
voðaverk að safna áskorunum til
Ólafs Jóhannessonar að hann gæfi
kost á sér.“ Þetta er rangtp' þessum
pistli eða öðrum er hvergi talað um
eitthvert „voðaverk". „Voðaverk-
ið“ er Gísla Gunnarssonar.
„Ólafur Jóhannesson frá Helgu-
vík sýndi hefndarþorsta sinn (Þjv.
5. janúar) og hægri mennsku (Þjv.
7. janúar) með því að verða við
þessari áskorun", segir Gísli Gunn-
arsson um dáíkaskrif mín og er
ósköp reiður. Hvorttveggja er
rangt. Ég hef ekki haldið því fram,
hvorki í Þjóðviljanum 6. né 7. jan-
úar, að Ólafur hafi sýnt hefndar-
þorsta sinn og hægri mennsku með
því að verða við þessari áskorun.
Óskar
Guðmundsson
svarar grein
Gísla
Gunnarssonar
Það eru einnig ósannindi hjá
Gísla að ÓG „skuli telja það vera
eitthvað voðalegt að möguleikar
þingmannsins Guðmundar Þórar-
inssonar til að komast í öruggt sæti í
prófkjöri minnki eitthvað“.
er um einhvern Kristin Finnboga-
son sem ég persónulega hef engan
áhuga á að lesa um“, segir Gísli og
er ekki beinlínis sannfærandi. „En
ljóst er að meðal viðskiptajöfra er
Kristinn mjög umdeildur“, segir
Gísli einnig og þykir greinilega
ekki mikið til fjármálaumsvifa
Kristins og tengsla við Fram-
sóknarflokksinn koma.
„Vitnað er óspart í tímaritið
Frjálsa verslun á gagnrýnislausan
hátt til sönnunar á því hve Vondur
Maður margnefndur Kristinn er“,
segir Gísli um þetta uppáhalds-
lesefni sitt.
Þetta eru blekkingar Það er ekki
vitnað óspart í Frjálsa verslun til
sönnunar á því hve „Vondur
Maður“ Kristinn þessi er. Heldur
eru birtir örfáir dálksentimetrar
þarsem sagt er frá fjármálabraski
Iscargo/Kristins og Landsbankans,
en maðurinn er fulltrúi
Framsóknarflokksins í bankaráði
þess banka. Á sannleiksgildi þess-
arar frásagnar hafa ekki verið
bornar brigður opinberlega fyrr en
af Gísla Gunnarssyni nú. Eg hef
aldrei skrifað að Kristinn Finnbog-
ason væri „Vondur Maður“. Það er
enn og aftur ályktun sagnfræð-
ingsins og tilbúningur hans að ekki
sé minnst á stafsetninguna.
og síðan dagsetningu fyrir aftan.
Hér hefur verið sýnt fram á hvernig
þessu bragði er beitt. Erfiðara er
þó að fullsanna ósannsögli manns-
ins nema þá að birta dálkana í
heild. Ég vil þó taka eitt dæmi af
mörgum til að sýna vinnubrögð
Gísla Gunnarssonar:
„Alfreð Þorsteinsson er aðeins
nefndur skransali hersins, að vísu
nokkuð oft. ÓG þarf að finna nýtt
viðurnefni til að halda athygli les-
enda“, skrifar Gísli Gunnarsson og
greinilegt er að athyglisgáfunni er
tekið að förlast. Það er nefnilega
svo að Alfreð hefur hvergi í pistlum
mínum viðurnefnið skransali.
í tilvitnuðum pistlum erAlfreð
Þorsteinsson nefndur á nafn og þá
með eftirfarandi hætti: „Alfreð í
skransölu hersins“ (Þjóðviljinn 5.
janúar). Þá er birt ljósmynd af Al-
freð þessum í Þjóðviljanum 6. jan-
úar með myndatextanum „Yfir
skransölu hersins". í pislinum 7.
janúar er einnig minnst á „Alfreð
Þorsteinsson í skransölu hersins"
einu sinni. Með öðrum orðum;
fullyrðing Gísla Gunnarssonar um
að Alfreð Þorsteinsson sé viður-
nefndur skransali hersins á við eng-
in rök að styðjast. „Að vísu nokk-
uð oft“ segir Gísli og vill að ÓG
finni „nýtt viðurnefni fyrir Alfreð
til að halda athygli lesenda"!
Dylgjur Gísla Gunnars-
sonar
Það kemur óneitanlega dálítið
Kristins þáttur
Finnbogasonar
„Það nær hápunkti þegar fjallað
Skransali hersins
í blekkingariðju sinni leikur
sagnfræðingurinn sér að því, að
nefna fyrst meintar skoðanir mínar
spánskt fyrir sjónir að Gísli kveinki
sér undan persónuníði um hægri
klíkuna í framsóknarfélaginu í
Reykjavík, í ljósi þess að hann ber
mér á brýn að hafa farið í „óbeina
vörn“ fyrir Guðmund Þórarinsson.
Hann hefði semsagt átt að fá stærri
skammt af svívirðingum - og þótti
nú mörgum nóg um skamtinn Guð-
mundar áður en tii þessa prófkjörs
Framsóknar kom. Að minnsta
kosti þurfti enginn að efast um af-
stöðu Þjóðviljans til brotthlaups
Guðmundar úr álviðræðu nefnd.
En hitt er merkilegra sem Gísli
segir: „í ofanálag brást Guðmdi sá
styrkur í Alþýðubandalaginu sem
hann hafði reiknað með“.
Nú er mér spurn: hvað er Gísli
að dylgja eiginlega? Á hann við að
Guðmundur hafi vænst styrks frá
Alþýðubandalagsmönnum við það
að fara úr álviðræðunefnd? Hvaða
menn eru það þá? Eða á Gísli við
það að gagnrýni á vinnubrögð
iðnaðarráðherra séu sams konar úr
röðum Alþýðubandalagsmanna og
frá Guðmundi Þórarinssyni? Gísli
hlýtur að útskýra hvað hann á við
með þessum dylgjum.
„í ljósi þessara atburða verður
óbein vörn ÓG fyrir Guðmund
Þórarinsson vægast sagt kyndug“,
segir Gísli Gunnarsson. Hvað á
maðurinn við? Fer það fyrir brjóst-
ið á Gísla að ég skuli meta Guð-
mund fyrir pólitískt starf að
friðarmálum? Má Guðmundur
ekki njóta sannmælis?
Túlkandi sagnfrœðingur
Ég get í sjálfu sér fallist á þau
vinnubrögð sagnfræðinga, að túlka
söguna einsog þeir vita réttast og
best. Þannig verður sagnfræðin
líka lifandi og skemmtileg. Hitt er
svo annað mál hvort það heyri
undir vísindaleg vinnubrögð að
túlka dálka í dagblaði eftir geð-
þótta. Ég tala nú ekki um þegar
túlkunin er einsog hellt hafi verið
úr fýlupoka yfir síður dagblaðs. Og
ég ætla rétt að vona að vinnulag
Gísla Gunnarsonar með til-
heyrandi blekkingum takmarkist
við málefni einsog prófkjör
Framsóknarflokksins, en gangi
ekki yfir aðra og mikilvægari mála-
flokka.
„Alþýðubandalaginu til
skaða'‘
„Það á að klippa og skera á
sómasamlegan hátt“, segir Gísli
Gunnarsson og í ljósi þess sem hér
hefur verið rakið getur hann tæpast
fengið háa einkunn fyrir sína til-
raun. Hann segir að dálkarnir um
prófkjör Framsóknar hafi verið
klipptir og skornir á „ómálefna-
legan og yfirborðslegan hátt“.
Ennfremur „að málflutningur af
þessu tagi geti aðeins orðið Al-
þýðubandalaginu til skaða“. Talar
þetta ekki fyrir sig sjálft?
Gísli segir að það megi gagnrýna
Framsóknarflokkinn. „En gerum
það af viti og án persónuníðs. Við
skulum gagnrýna sem sósíalistar en
ekki eins og við séum þátttakendur
í lítilfjörlegu innanflokksstríði í
Framsóknarflokknum.". Hafi ég
dottið í þann pytt - þá er víst á-
reiðanlegt að við hlið mér svamlar
Gísli Gunnarsson.
Vináttukenning Gísla um
Alþýðubandalag og Ólaf Jóhann-
esson er býsna spennandi. En ég
hlýt að benda honum á að spyrja
t.d. Lúðvík Jósepsson um
sannleiksgildi kenningarinnar áður
en hann fer að hafa hærra um hana.
Ætli Gísli eigi við þau pólitísku
átök sent hæst bar á árunum 1971-
74? Það væri þá framganga Ólafs
og liðsinni í landhelgismálinu? Það
væri þá áhugi Ólafs á brottför hers-
ins á þessu tímabili? „Skal að því
stefnt að herinn hverfi á brott...“,
sagði í þeim stjórnarsáttmála,og
heldur Gísli Gunnarsson að vinátta
og samstarf Alþýðubandalagsins
hafi náð hámarki í þessum mála-
flokkum?
Það er einnig ánægjulegt að
Ólafur skuli eiga einhvern Alþýðu-
bandalagsmenn að aðdáanda, því
hver vildi að hann stæði uppi vina-
laus?
Þrátt fyrir langt mál hef ég ekki
rakið allar rangfærslur Gísla Gunn-
arsonar en engu að síður er mál að
linni. Það er svo eftir öðru að
sagnfræðingurinn skuli ekki koma
skammstöfun undirritaðs óbrjál-
aðri frá sér. Hann skrifar skamm-
stöfun mína alls staðar í hástöfum
en hún er rétt í allri hógværð í lág-
stöfum.
-óg