Þjóðviljinn - 03.12.1983, Blaðsíða 12

12 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 3.-4. desember 1983
framog _____________cried lit
Þrír litlir grísir
„Hvernig gamlar
konur gera...“
Það þykir yfirleitt ekki merkilegt nú
til dags að kunna að prjóna. Það er
eitthvað sem gamlar konur gera sér tii
sáluhjálpar og þær ungu sér til dund-
urs.
En þessi list, að prjóna, er án efa
með snjöllustu uppfinningum manns-
ins og líklega einn þarfasti og út-
breiddasti iðnaður í heimi.
Ég ætla að birta „frétt“ frá árinu 1560
seni ég fann í bókinni Öldin sextánda.
Ég varð eiginlega alveg steinhissa þegar
ég sá hversu stutt er síðan byrjað var að
prjóna á íslandi. Ég sleppi síðasta hluta
fréttarinnar þar sem segir frá því að
allir keppist við að prjóna, því hægt sé
að borga í búðinni með prjónlesi.
„Árið 1560. Nýtt verkiag við að gera
flik úr bandi.
Nýtt verklag við að koma ull í fat er
farið að tíðkast sums staðar í landinu.
Ullarbandið er þá hvorki ofið til voðar í
vefstað né saumað saman í plögg, held-"
ur er það brugðið með teinum, sem
menn kalla prjóna. Varnig þann er svo
er gerður nefnir fólk prjónles og vinn-
una við hann að prjóna.
Með þessum hætti má gera ýmiss
konar plögg, sokka og vetti, nærskjól
og jafnvel bolflíkur. Prjónunum heldur
fólk í höndum sér í sæti sínu og vinnast
verk fljótar og auðveldlegar með þess-
um hætti en hinum eldri aðferðum,
þegar æfing hefur fengist við að beita
prjónunum rétt. Sagt er að þetta vinnu-
lag tíðkist á Spáni og þaðan hafi það
borist til annarra landa.“
Gáta
Einu sinni voru feðgar úti að keyra.
.Þeir lentu í slysi. Faðirinn dó en sonur-
inn var fluttur mikið slasaður á sjúkra-
hús. Til þess að bjarga lífi hans þurfti
að skera hann upp og laga eitthvað sem
hafði skemmst innvortis. Þegar skurð-
læknirinn kom inn á skurðstofuna og sá
sjúklinginn sagði hann: „Ég get ekki
skorið hann upp, þetta er sonur minn“.
Hvernig má það vera?
Jceja þá í þetta sinn!
Þið þyrftuð líka að senda gátur
og þrautir, krakkar. Ég er ekki
mjög snjöll við svoleiðis. Dúna,
vinkona mín, teiknaði myndagát-
una í síðasta blaði. Lausnin er
svona:
Nú (Hv)er dimmt og h ál(l)t úti.
Passi ð (þ)ykkur á bíl(l)unum.
Var þetta erfitt? Eða kannski
allt of auðvelt?
Attí
Bakka
510 Hólmavík
Einu sinni voru þrír litlir grísir úti að
labba í skóginum. Éinn var 15 ára, ann-
ar 13 og sá þriðji var ekki nema 1 árs.
Þá sáu þeir byssukarl sem kom þjót-
andi á eftir þeim. Þeir urðu mjög
hræddir og hlupu ekki nógu hratt og
byssukallinn var alveg að ná þeim. Þá
tók stóri grísinn litla bróður á bakið og
þeir hlupu og þeir hlupu eins hratt og
þeir gátu heim til mömmu. Hún var
ein heima því pabbinn var dáinn.
Byssukallinn var rétt á eftir þeim
þegar þeir skutust inn um dyrnar og
læstu vandlega á eftir sér. „Ekki vera
hrædd, svona nú, þetta er allt í lagi“,
sagði mamma og reyndi að róa litlu
grísina sína.
En þá gerðist nokkuð hræðilegt!
Byssukallinn kom á gluggann. Litli
grísinn æpti og reyndi að fela sig. Kall-
inn miðaði og skaut inn um gluggann.
En það kom bara vatn úr byssunni.
Eftir Hrönn Magnúsdóttur.
0€'r\r\ý Sce i n.35<i.oec.t'r Aákt nn 3 ‘-)ára
/aeíc a
É<2.\r Ée.ca ocj v)\,
1Pe rf <?ríA
Sr?jokúlu
í m \<j
V1 )h
Takk fyrir skemmtilega mynd, Jenný. Þú ættir endiiega að senda okkur meira efni, fréttir frá Stykkishólmi, sögur eða
bara hvað sem er.
/ 771WJ77]TmMM.
Kubbakassi í jólagjöf
Nú eru margir farnir að hlakka til
jólagjafir til bestu vina og nánustu ætt-
ingja, en alltaf vefst fyrir fólki hvernig
ngja, en alltaf vefst fyrir fólki hvernig
hægt er að útvega pening fyrir öllum
gjöfunum, góða matnum og jafnvel
nýju fötunum sem þarf til jólanna.
Þegar við búum til jólagjafir sjálf
spörum við peninga. Það eru líka svo
skemmtilegar gjafir sem eru búnar til
beinlínis fyrir einhvern ákveðinn en
ekki bara til að selja í búð.
Kubbakassinn sem ég ætlaði að segja
frá kostar auðvitað vinnu en ekki mikla
peninga.
Fyrst þarf að fara í trésmiðju og
sníkja „afsaganir“. Flestar trésmiðjur
fleygja reiðinnar býsn af smábútum og
kubbum í hverri viku. Þessar afsaganir
eru úr alls konar timbri og allavegana
í laginu, oftast heflaður. viður. Kubb-
ana þarf samt að púsSa með sandpapp-
ír, svo það komi örugglega engar flísar
úr þeim. Sumir vilja hafa þá ómálaða,
svo má líka lakka þá í skærum litum.
Lakk fæst í pínulitlum dósum í máln-
ingarvöruverslunum en er frekar dýrt.
Kassann fyrir kubbana er auðvelt að
smíða. Kannski fæst efnið í hann úr
afsögunum, annars þarf að kaupa það.
í kassann þarf að nota fjalir, tæplega
tommu (2,5 cm) þykkar í hliðarnar.
Botninn má gjarnan vera úr krossviði.
Stærðin má t.d. vera 25 cm á hvorn
kant, annars er best að láta efnið ráða
því. Kassinn er negldur saman með 2“,
tveggja tommu (5 cm), löngum
nöglum. Botninn er festur á að lokum
með fleiri og minni nöglum.
Gjöfin er þá tilbúin en auðvitað má
endalaust gera hana flottari, setja
handföng eða Iok á kassann, mála
hann, skreyta hann með límmiðum,
setja eitthvað undir hornin svo hann
rispi ekki gólfið og svo framvegis.
Góða skemmtun!