Þjóðviljinn - 20.12.1983, Blaðsíða 4
4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 20. desember 1983
NOBVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðs-
hreyfingar og þjóðfrelsis
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson.
Umsjónarmaöur Sunnudagsblaðs: Guðjón Friðriksson.
Auglýsingastjóri: Sigríöur H. Sigurbjörnsdóttir.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Biaðamenn: Auður Styrkársdóttir, Álfheiður Ingadóttir, Helgi ólafsson, Lúðvík Geirsson,
Magnús H. Gíslason, Ólafur Gíslason, Óskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson,
Valþór Hlöðversson.
íþróttafróttaritari: Víðir Sigurðsson.
Utlit og hönnun: Guðjón Sveinbjörnsson, Þröstur Haraldsson.
Ljósmyndir: Einar Karlsson, Magnús Bergmann.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Auglýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir, ólafur Þ. Jónsson.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Jóhannes Harðarson.
Símavarsla: Sigríður Kristjánsdóttir, Margrét Guðmundsdóttir.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bílstjóri: Ólöf Sigurðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, ólafur Björnsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
Útkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prent.
Prentun: Blaðaprent hf.
Ríkir verða ríkari
Ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks
verðskuldar meiri andstöðu en hún hefur fengið. í
hnotskurn er stefna hennar fólgin í því að auðvelda
þeim sem mikið hafa milli handa að fá meira í sinn hlut,
og koma því til leiðar að þeir sem lítið hafa fái enn
minna.
1. Dýrtíð hefur ekki verið meiri á íslandi í áratugi, og
launamenn þyrftu að geta lengt árið 1984 um þrjá
mánuði til þess að búa við sambærileg kjör og 1981.
2. Kaupmáttur launafólks hefur verið skertur um 25-
30% á háifu ári og er það mesta kjaraskerðing sem
gengið hefur yfir í nokkru Evrópulandi frá stríðslok-
um.
3. Ríkisstjórnin hyggst kippa fótunum undan félags-
legum íbúðabyggingum með því að flytja aukin
verkefni yfír á Byggingarsjóð verkamanna um leið
og dregið er úr fjárveitingum til hans. Á sama tíma
eiga hinir allra tekjulægstu að greiða 100% meira í
útborgun við kaup á verkamannabústað.
4. Ríkisstjórnin hyggst leggja á sérstakan sjúklinga-
skatt, ekki á þá sem eru heilbrigðir öðrum til hjálp-
ar, heldur á hinu veiku sem þurfa aðhlynningar við.
5. Skattbyrði mun aukast verulega á næsta ári, ef svo
fer sem horfír, bæði í beinum sköttum til ríkisins og í
útsvari til sveitarfélaga. í Reykjavík verður launa-
fólk 53% lengur að vinna fyrir útsvarinu sínu en
verið hefur að meðaltali síðastliðin 8 ár.
6. Það er stefna núverandi ríkisstjórnar og borgaryfir-
valda í Reykjavík að þjónustugjöld opinberra
stofnana standi undir fjárfestingar- og rekstrar-
kostnaði þeirra. Þetta þýðir að þjónustugjöld hvers-
konar fara stórhækkandi og leggjast með sama
þunga á alla, hvernig sem fjárhag þeirra er háttað.
Heita vatnið í Reykjavík hækkar t.a.m. um 25% í
ársbyrjun næsta árs.
7. Uppbygging í þágu aldraðra, öryrkja og annarra
sem eiga undir högg að sækja í þjóðfélaginu mun að
verulegu leyti stöðvast á næstunni vegna niður-
skurðarstefnu stjórnvalda.
Hér hafa verið nefnd sjö atriði, sem sýna hvernig
ríkisstjórnin níðist á fólkinu í landinu. Upptalningin
gæti verið miklu lengri. En þá er komið að hinu, hverjir
njóta góðs af stjórnarstefnunni:
1. Á sama tíma og sjúklingar eiga að greiða 6 þúsund
krónur fyrir að leggjast inn á sjúkrahús eiga eigna-
menn, sem leggja fé í fyrirtæki, að fá 8.500 krónur í
beina skattalækkun.
2. Á sama tíma og skattbyrði einstaklinga er stóraukin
samþykkja stjórnarliðar á þingi að skattur á
skrifstofu- og verslunarhúsnæði sé lækkaður.
3. Á sama tíma og þúsundir íbúðakaupenda og hús-
byggjenda um land allt fá ekki risið undir lánakostn-
aði eru raunvextir hækkaðir, þannig að aldrei hefur
verið dýrara að standa undir lánum og nú.
4. Á sama tíma og átt hefur sér stað mesti flutningur á
fé frá Iaunafólki til fyrirtækja sem um getur í seinni
tíð þá eru uppi hugmyndir um skattfrelsi fyrirtækja
og arðs af hlutabréfum.
Hið rétta eðli stjórnarstefnunnar er komið í ljós og
það hlýtur að koma mörgum kjósendum stjórnarflokk-
anna á óvart. Fyrir hina sem hafa varað við núverandi
stjórn er það undrunarefni hversu gróflega hún gengur.
fram í því að kúga alþýðu rnanna og hversu ódulbúið
hún hleður undir fésýsluöflin í landinu. Skýringin
hlýtur að vera sú að meðan stjórnin ekki mætir neinni
fyrirstöðu fer hún sínu fram. Fyrirstöðuleysið hefur á
hinn bóginn kallað fram hennar rétta andlit fyrr en ella
hefði verið.
klippt
Skoðanakannanir
Áður hefur verið á það bent í
dálkum þessum hversu viðsjár-
verðar skoðanakannanir geta
verið. Spurningar eru iðulega
mótandi og með tilhlýðilegri
lagni og lævísi eru möguleikar á
að fá hagstæðar niðurstöður nær
ótæmandi.
Þannig drógum við dár að lang-
lokuspurningu fyrirtækisins Hag-
vangs um afstöðuna til kjara-
skerðingar ríkisstjórnarinnar. í
ljós kom að fyrirtækið hafði tekið
upp hjá sjálfu sér að spyrja
þeirrar spurningar, að vísu látið
Steingrím forsætisráðherra vita
og gefið honum leyfi til að nota
niðurstöðuna sér í hag í um-
ræðum á alþingi.
Jafnvitlaus
þjóð?
Annað svona fyrirtæki,
Kaupþing hf., hefur nú sent frá
sér niðurstöður úr skoðanakönn-
un, þarsem fram kemur að al-
mennt vita menn ekki hver var
fyrsti forseti lýðveldisins né held-
ur hvenær kristni var lögtekin í
landinu. Niðurstöðurnar úr þess-
um spurningum gefa m.a. til
kynna að konur séu fróðari en
karlar og að almenningur í
dreifbýlinu sé jafn vitlaus og í
þéttbýlinu syðra. Máske kemur
það sérstaklega á óvart, því
margir hafa haldið að dreifbýl-
ingar væru fróðleiksfúsari, væru
lausari við yfirborðsmennsku
hraðans og plastheimsins sem
borgarbúum er boðinn, í stuttu
máli að fólk á landsbyggðinni læsi
betur. En nú er búið að taka
þessa kenningu frá manni - og
gárungarnir í kringum klippara
segja að honum hefði verið nær
að taka mark á kosningaúrslitum
í síðustu kosningum.
Frjáls og frjáls
Þriðja spurningin og sú versta
var svohljóðandi: „Teiur þú að
leyfa ætti einstaklingum að starf-
rækja útvarpsstöðvar sem fjár-
magnaðar yrðu með auglýsing-
um?“ í fréttatilkynningu frá firm-
anu segir að þetta mál hafi mjög
verið í umræðunni í vetur. Var
það ekki aðalmálið í fyrravetur?
Hvað um það, fólki var ekki gef-
inn kostur á öðrum möguleikum
t.d. ertu hlynnt(ur) landshluta-
stöðvum, útvarpsleyfum fyrir
skóla og félagasamtök og fleira af
þeim toga, sem hægt væri að kalla
„frjálst“ útvarp. Auglýsingaút-
varp er að sjálfsögðu ekki frjálst
útvarp einsog allir vita. En hvað
segja þá svörin við spumingu
fyrirtækisins Kaupþings? Þau
segja tæpast annað en að meirih-
luti fólks vill meira útvarp, en
hvers konar útvarp kæmi til við-
bótar er svo annað mál, afþví
ekki var gefinn nema einn mögu-
leiki um ófrjálst útvarp, fjár-
magnað með auglýsingum.
Vert er einnig að benda á að
„einstaklingar" reka ekki auglýs-
ingaútvarpsstöðvar nema með
velþóknun þeirra sem auglýsa.
Fyrir þeim fer einsog Morgun-
blaðinu í árdaga. Hinir efnuðu
auglýsendur stilltu stofnanda'
blaðsins upp við vegg, annað
hvort selur þú okkur blaðið eða
við hættum að auglýsa og þú ferð
á hausinn. Þannig komst blessað
barnið mitt í 'hendurnar á
heildsölunum, sagði Vilhjálmur
Finsen stofnandi Morgunblaðs-
ins.
Menningarmúrar
bœnda að hrynja?
Niðurstöður könnunarinnar,
vanþekkingin á íslandssögunni
og að stór hluti þeirra sem svara á
landsbyggðinni vilji ófrjálst
auglýsingaútvarp, þykir benda til
þess að sú þjóðlega menning
kennd við bændur sé á fallanda
fæti.
Það er sótt að íslenskum land-
búnaði og íslenskum bændum
menningarlega með þeim hraða,
peningum og plasti sem borgara-
menningin hefur yfir að ráða.
Hingað til hefur maður haldið að
fólkið á landsbyggðinni hefði
metnað til að varðveita sína
menníng. En hvað á maður að
halda þegar svo er komið, að
náttúrulegir lambakjötsréttir
þoka fyrir hálfkemisku og smygl-
uðu nautakjeti á borðum bænda-
hallanna? -óg
Alltaf tryggur
Indriði G. Þorsteinsson er
sagður manna tryggastur, þeim
sem hann vinnur hj á h ver j u sinni.
Þannig var hann sómi sauðkind-
arinnar, sverð og skjöldur þegar
hann skrifaði á Tímanum. Hins
vegar vissi hann ekkert and-
styggilegra kvikindi ráfa um á
þessu tilvistarstigi en einmitt
sauðkindina þegar hann hætti á
Tímanum. Jónas kollega hans og
stýrimaður er að þessu leytinu til
muna samkvæmari sjálfum sér;
alltaf illa við kindur og sérstak-
lega á Tímanum.
Þegar Indriði/Svarthöfði var á
Vísi var honum illa við Dagblaðið
og gott ef „rauðvínspressu“-
nafngiftin er ekki frá honum
komin. En DV var að sjálfsögðu
frjálst, óháð og gott þegar Indriði
hóf fastaskrif sín í það blað.
Indriði lenti í ritskoðuninni
vegna lofgreinarinnar um Þor-
stein Pálsson sem hann ætlaði að
birta sem Svarthöfðagrein en var
úthýst og neyddist til að birta
greinina í Mogganum fyrir lands-
fund.Þá slitnaði tryggðarbandið
og nu er Indriði farinn að hreyta
ónotum í forna vinnuveitendur
sína.
í vitlausu boði
Indriði talar um bókmennta-
fræðing Jónasar og Ellerts, „einn
af þessum ómissandi skríbentum
DV“, í skammargrein um
listgagnrýni í DV. Segir hann út
af fyrir sig ekki ástæðu til „að
karpa við jafninnvígðan mann,
bæði í DV og myndlistina".
Hér er Indriði að gefa tóninn í
garð D V og fyrir meiriháttar furí-
ósum í framtíðinni, því hann á
eftir að taka DV á beinið með
eftirminnilegum hætti. Sú hefnd
verður Indriða áreiðanlega sæt
enda svellur honum móður í
brjósti eftir þá niðurlægingu að
hafa verið úthýst úr síðdegis-
blaði.
-óg
ekh