Þjóðviljinn - 24.12.1983, Blaðsíða 2

2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 24.-25. desember 1983
skammlur
Af j ólastemmningu
Það var fyrir viku, nei, ætli það sé ekki orðinn svona
sirka hálfur mánuður síðan, að konan mín vakti mig
upp um miðjan dag, þar sem ég hafði lagt mig og tók
svo til máls:
„Ég er hætt þessari andskotans dellu“.
Ég hafði legið á bakinu og gat þess vegna breytt um
stellingu með því að snúa mér á hliðina. Svo reyndi ég
að sofna aftur, en sagði í leiðinni:
„Jæja, elskan mín. Það er ágætt“.
„Þetta er komið gersamlega úr böndunum", sagði
hún strax, einsog til að reyna að ná mér, áður en ég
sofnaði aftur - „bara komið útí hreint vanvíð".
Ég tók mjög ákveðið undir þetta, kannske frekar til
að fá að klára nokkuð notalegan draum, heldur en útaf
því að ég vissi fyrir víst hvað væri komið úr böndunum,
af því sem þá einhvern tímann hafði komist í bönd.
„Ég er búin að tala um þetta við mömmu, systkini
mín, fólkið þitt og alla, og það eru allir sammála um að
þreyta þessu“.
„Nú, er þá ekki réttast að breyta þessu bara“, svar-
aði ég og sneri mér á hina hliðina.
„Er hægt að fá viðtal við þig?“ sagði hún nú, og ég
skynjaði það af hljómfalli orðanna og nærri hálfrar
aldar sambúðarreynslu, að hér var ekki verið að biðja
urn viðtal, heldur tilkynna, að samræður voru hafnar.
Ég svaraði ekki strax, en hugsaði sem svo:
„Hvað ætli hann afi hefði sagt, ef hún amma hefði
ráðist svona á hann með kjafti og klóm í miðjum eftir-
miðdagsblundi á meðan steikin í maganum var að
ryðja sig“. Við þessa hugsun rann mér svolítið í skap,
og ég svaraði:
„Já, elskan mín“.
Eitthvað hefur það verið í málblænum sem olli því
að þessi sakleysislega athugasemd kom henni í tals-
vert uppnám. Maður er fljótur að finna svoleiðislagað
eftir þrjátíu ára málþófsgiímu. Ég fann að ég var að ná
undirtökunum.
„Fyrirgefðu að ég skuli vera til“, sagði hún nú. Þessi
gambítur hefði komið á mig flatan fyrir svona tíu tutt-
ugu árum og ég hefði hugsað sem svo:
„Maður á nú að vera eins og manneskja við fólk,
sem manni þykir vænt um“. Ég hefði semsagt orðið
sakbitinn, staðið upp, kysst hana á kinnina og sagt:
„Hvað er það, sem er farið úr böndunum, elskan
mín?“
En með árunum er ég orðinn mun illvígari en ég var
áður, svo ég velti mérfimlegaframúrsóffanum-þetta
er einmitt sjónvarpssóffinn - já, semsagt fimlega
framúr sóffanum, fór framá klósett og læsti dyrunum.
Ég sé það núna, þegar ég fer svona að hugleiða
þetta eftirá, að þarna tefldi ég á tæpasta vaðið. Þessi
framkoma var ekki bara óviðeigandi, heldur getur
svona skortur á lágmarksháttvísi í samskiptum orðið til
að veikja stöðuna talsvert í valdastreitu hjónabands-
ins.
Þegar ég kom aftur af klósettinu, var á henni meira
en lítið fararsnið. Hún var raunar, að snarast út úr
dyrunum. (Ég gleymdi að segja frá því að hún vinnur
fyrir og eftir hádegi, svona einsog til að leggja lítinn
skerf af mörkum til að halda heimilinu gangandi). Lík-
lega var hún að verða of sein úr hádegismat.
Ég fann að ég var kominn með mjög veika stöðu,
var eiginlega ekki með neinn nothæfan gambít á tak-
teinunum. Svo ég hugsaði sem svo: „Nú er að leika
biðleik".
Síðan sagði ég:
„Ætlaðirðu ekki að tala eitthvað við mig?“
Nú hefði hún - ef hún hefði verið ættuð frá Neðra-
Hundagerði á Kjalarnesi, einsog ég - vafalaust komið
með neyðarlegar athugasemdir um ferðir mínar á
náðhúsið, þegar hún þarf að tala við mig, og kryddað
svo ræðu sína með athugasemdum um hægðir og
þvaglát. En hún er ættuð vestan úr Dölum, komin í
beinan kvenlegg af Melkorku Mýrkjartansdóttur kon-
ungs, svo hún brá fyrir sig drottningarbragði með við-
eigandi holningu. Það gerir hún með því að verða
dálítið fött í bakinu. Svo sagði hún vorkunnsamlega og
með talsverðri forakt:
„Æ, góði þegiðu".
Nú mundi eflaust margur hyggja að þennan hnút
hefði mátt leysa með því að hún færi í vipnuna og ég
legði mig aftur. En hér var komið í óefni. Ég var orðinn
svo forvitinn að vita, hvað það var sem hún ætlaði að
segja við mig, að ég var hreint alveg að drepast.
Eg ákvað að gera tilraun, sem ég þó vissi fyrirfram
að var fordæmd, og sagði:
„Hvað er að fara úr böndunum, elskan mín?“
En hún snaraðist útúr dyrunum og sagði í gættinni,
talsvert snúðug:
„Vill yðar hátign ekki bara ganga til náða aftur?"
Nú er Ijðin vika, nei ætli það sé ekki að verða sirka
hálfur mánuður síðan þessi ósköp dundu yfir, og enn
hef ég ekki fengið að vita, hver andskotinn er eiginlega
að fara úr böndunum á þessu annars yndislega heim-
ili.
skráargatiA
Auglýsingar
Tímans hafa verið heldur í skötu-
líki núna í jólamánuðinum. Fyrst
lentu þeir Tímamenn í að stela
nokkrum síðum úr jólagjafa-
handbók D&V í sína jólagjafa-
handbók og urðu að borga stórfé
í skaðabætur. í jólamánuðinum
hafa þeir Tímamenn sent frá sér
tvöföld jólablöð og þegar þau eru
grannt skoðuð eru allar auglýs-
ingarnar í þeim báðum frá
kaupfélögum landsins. Ekki
höfðu þeir Tímamenn samt svo
lítið við að spyrja alla kaupfé-
lagsstjórana leyfis, heldur birtu
einfaldlega auglýsingarnar í
trausti þess að þær yrðu borgað-
ar. Þetta eru nú vinnubrögð í lagi.
/
fyrradag birtist í Helgarpóstinum
viðtal við dr. Jóhannes Nordal
seðlabankastjóra og var fyrir-
sögnin á því: „Konan mín segir að
ég hafi ekkert vit á peningum". í
tilefni af þessu orti -s eftirfarandi
vísu:
Sannleikanum fáir flfka,
frúin lítið ýkja þarf,
þetta sagði þjóðin líka,
þú ættir að breyta um starf.
Zverrir
Hermanzzon Iðnaðarráðherra
gaf fræga fyrirskipun um að rita
setu í plöggum ráðuneytisins og
stóran upphafsstaf í nafni þess.
Fyrrnefndur -s orti þá ennfrem-
ur:
Zverrir: Sýpur liðið seyðið af
Rita skal með stórum staf
stöðu mína og heiti.
Sýpur liðið seyðið af
(s)(z)etu í ráðuneyti.
Tilskipun
Zverris á sér nokkuð langan að-
draganda. Þannig var að í tíð
Magnúsar Torfa Ólafssonar sem
menntamálaráðherra var staf-
setningarreglum breytt en síðan
urðu nokkrir þingmenn með
Zverri Hermanzzon í broddi fylk-
ingar til að flytja þingsályktunart-
illögu um að z yrði aftur tekin í
málið. Varð þetta mikið hitamál
og ákváðu andstæðingar z-unnar
að halda uppi málþófi til þess að
hún yrði ekki afgreidd. Var þæft
um z-una heila nótt og tókst ekki
að koma henni í gegn. Ragnhild-
ur Helgadóttir var þá forseti
neðri deildar og hún var jafn-
framt hlynnt því að z-an yrði
tekin í ritmálið á ný. Á þessum
næturfundi kom Zverrir Her-
Ragnhildur: Lenti í vandræðum
með Zverri
mannzzon mjög við sögu og
missti stjórn á skapi sínu, tók stól
og setti hann beint fyrir framan
Magnús Torfa sem þá var í ræðu-
stól og var með stöðug frammí-
köll. Lenti Ragnhildur í hinum
mestu erfiðleikum í fundarstjórn-
inni og kannski á hún eftir að
muna Zverri þegjandi þörfina nú
þegar hann leitar til hennar með
z-una sína milli jóla og nýárs.
Fleira mun vera í þessu máli.
Bensínsala
mun mjög hafa dregist saman á
þessu ári vegna efnahagserfið-
leika fólks og mun það hafa ekið
mun minna að óþörfu heldur en á
fyrri árum. Þannig mun t.d. bens-
ínsalan á Olís-stöðinni við Álf-
heima hafa dregist saman um 40
þúsund lítra á árinu.
Bankamenn
og kredítkortamenn munu vera
uggandi vegna kredítkortaæðis-
Jóhannes: Þetta segir þjóðin líka
ins sem verið hefur nú í jólamán-
uðinum. Þegar fólk byrjar með
þessi kort fær það nefnilega
greiðslufrest í allt að hálfan ann-
an mánuð og sumir hafa séð sér
fært að halda jólin hátíðleg ein-
ungis með því að fá þetta lán í
fyrsta sinn nú í desember og
fleyta þannig skuldasúpunni fram
um nokkrar vikur. En svo kemur
að skuldadögunum. Það er nefni-
lega þannig að hægara er í að
komast en úr að komast.
Reynslan verður oft sú að allt
kaupið fer í að borga aðra
reikninga. Nýtt tímabil hefst
jafnan eftir 20. hvers mánaðar og
urðu alveg gífurleg innkaup t.d.
nú 21. desember og sáust varla
seðlar í sumum búðum. Alt var
greitt með kredítkorti. Óttast
kredítkortamenn að meðal þess
fólks sem nú hafi fengið sér kort
sé fólk sem sé á barmi örvænt-
ingar vegna atvinnuleysis eða
lágra launa og muni ekki reynast
borgunarmenn þegar þar að
kemur.
Jón Gauti: Skálkarnir á bak við
Höfuðpaurar
Sjálfstæðisflokksins í bæjarstjórn
Garðabæjar, Sigurður Sigurjóns-
son og Árni Ólafur Lárusson
reyna nú sem endranær að skýla
sér bak við bæjarstjórann, Jón
Gauta Jónsson og kenna klaufa-
skap hans um hvernig fór með
læknamálið. Jón er aftur kok-
hraustur og skellir skuldinni á
„þessi fjögur Alþýðubanda-
lagsatkvæði" í bænum og nafn-
greindan lækni í Hafnarfirði.Það
er Sigurður Sigurjónsson sem er
hugmyndafræðingurinn að baki
sjúklingasöfnunarinnar og eftir
honum eru þau orð höfð að nú
þurfi bara að fara í almennilega
ameríska auglýsingaherferð, þá
gangi þetta allt saman upp. En
læknafélögin eru á öðru máli og
því fór sem fór: Aðeins nokkur
hundruð Garðbæingar hafa skipt
um lækni og bæjarsjóður verður
að halda uppi læknunum tveimur
í rándýru húsnæði og á
kauptryggingu.